همه ی نوشته های:sepid

پروتکل TCP یکی از پایه‌های اصلی اینترنت مدرن است که نقش کلیدی در انتقال امن و دقیق داده‌ها ایفا می‌کند. این پروتکل با ساختاری منظم، ارتباطی پایدار بین دستگاه‌ها فراهم می‌سازد و از بروز خطا در ارسال اطلاعات جلوگیری می‌کند.

پروتکل TCP چیست؟

پروتکل کنترل انتقال یا TCP یک استاندارد قدرتمند و بنیادین در دنیای شبکه‌های کامپیوتری است که به برنامه‌های کاربردی و دستگاه‌های مختلف اجازه می‌دهد تا به‌صورت ایمن و مطمئن با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
به بیان ساده تر TCP مثل یک مدیر دقیق و منظم عمل می‌کند که وظیفه‌اش انتقال داده‌ها و پیام‌ها از مبدا به مقصد، آن هم بدون کمترین خطا و گم شدن اطلاعات است.

این پروتکل برای ارسال پکت‌ها در سراسر اینترنت طراحی شده و تضمین می‌کند که اطلاعات به‌طور کامل، بدون نقص و به‌ترتیب صحیح به مقصد برسند. بدون وجود TCP، ارتباطات اینترنتی مثل ارسال ایمیل، مرور وب‌سایت‌ها، دانلود فایل‌ها یا تماشای ویدیوها به شکل فعلی امکان پذیر نبود.

همچنین بهتر است بدانید، این پروتکل نه ‌تنها ستون فقرات ارتباطات در اینترنت است، بلکه در شبکه‌های خصوصی نیز کاربرد دارد.

TCP IPچیست؟

TCP/IPمخفف Transmission Control Protocol / Internet Protocol است و به مجموعه‌ای از پروتکل‌های ارتباطی گفته می‌شود که برای انتقال داده‌ها در شبکه‌های رایانه‌ای، به‌ویژه اینترنت، به کار می‌روند.

این مجموعه پروتکل‌ها وظیفه دارند تا نحوه‌ی تقسیم‌بندی داده‌ها به پکت‌های اطلاعاتی، آدرس‌دهی، ارسال، مسیریابی (Routing) و دریافت صحیح آن‌ها در مقصد را مشخص کنند. پروتکل TCP مسئول ارسال مطمئن داده ها به صورت پکت و ترتیب بندی شده، است، در حالی که پروتکل IP وظیفه مسیریابی و آدرس‌دهی پکت‌ها را بر عهده دارد.

استَک(stack) TCP/IP شامل چهار لایه‌ی اصلی است:

• لایه دسترسی به شبکه
• لایه اینترنت
• لایه انتقال
• لایه کاربرد

لایه دسترسی به شبکه، لایه اینترنتIP ، لایه انتقال (TCP/UDP) و لایه کاربرد .(Application Layer) این ساختار لایه‌ای امکان جداسازی وظایف ارتباطی را فراهم می‌کند و موجب توسعه‌پذیری و سازگاری درست و اصولی با انواع سخت‌افزار و سیستم‌عامل‌ها می‌شود. یکی از ویژگی‌های مهمTCP/IP ، پایداری بالا و نیاز کم به مدیریت مرکزی است؛ به‌طوری که در صورت خرابی یک گره یا مسیر در شبکه، امکان بازیابی خودکار مسیرها وجود دارد، که همین امر باعث محبوبیت و گستردگی استفاده از آن در شبکه‌های امروزی شده است.

اهمیت پروتکل TCP در شبکه

TCP یکی از استانداردهای اساسی است که قوانین اینترنت را تعریف می کند و در استانداردهای تعریف شده توسط کارگروه مهندسی اینترنت (IETF) گنجانده شده است. این یکی از رایج‌ترین پروتکل‌های مورد استفاده در ارتباطات شبکه دیجیتال است و تحویل داده‌های سرتاسر را تضمین می‌کند.

نحوه عملکرد پروتکل TCP

در  رابطه با نحوه کارکرد پروتکل TCP باید بدانید که این پروتکل داده ها را طوری سازماندهی می کند که بتوان آنها را بین سرور و کلاینت منتقل کرد. این یکپارچگی، تضمین کننده ارسال داده ها به صورت ایمن از طریق شبکه است.

قبل از انتقال داده، TCP یک ارتباط بین منبع و مقصد آن برقرار می‌کند، که مطمئن می‌شود تا زمانی که ارتباط آغاز شود، اطلاعات پایدار می‌مانند، سپس مقادیر زیادی از داده ها را به پکت های کوچکتر تقسیم می کند و پس از این موارد اطلاعات ارسال میشوند.

این پروتکل موجب پایداری اطلاعات از مبدا تا مقصد بدون هیچگونه تغییری میشود. بهتر است بدانید پروتکل های سطح بالا که نیاز به انتقال داده دارند، همگی از پروتکل TCP استفاده می کنند.

کاربردهای پروتکل TCP در شبکه

از آنجایی که پروتکل TCP  پایه‌ و اساس بسیاری از سرویس‌های پرکاربرد اینترنت را تشکیل می‌دهد و به دلیل قابلیت‌هایی مانند اطمینان از تحویل صحیح داده، کنترل جریان و تشخیص خطا در بسیاری از ارتباطات حیاتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به این ترتیب از مهم‌ترین کاربردهای TCP در شبکه میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

• انتقال فایل (FTP)

پروتکل FTP (File Transfer Protocol) یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای ارسال و دریافت فایل بین دو دستگاه در شبکه است که پروتکل TCP در اینجا نقش حیاتی بر عهده دارد، به این صورت که تضمین می‌کند فایل‌ها به‌صورت کامل و بدون خطا به مقصد منتقل شوند.

• دسترسی امن به سرورها (SSH)

در دسترسی‌های امن و رمزنگاری‌شده به سرور‌ها از طریق پروتکل SSH (Secure Shell)، TCP نقش کلیدی در برقراری یک ارتباط پایدار و بدون قطع و وصلی بین کاربر و سرور ایفا می‌کند.

• مدیریت از راه دور سیستم‌ها (Telnet)

پروتکل Telnet نیز در کنترل و مدیریت از راه دور سیستم‌ها کاربرد دارد و به TCP متکی است تا اتصال پیوسته و دقیق را فراهم کند.

• ارسال و دریافت ایمیل

در دنیای ایمیل نیز TCP پایه‌ی انتقال داده‌ها را تشکیل می‌دهد. پروتکل‌های معروفی مانند، SMTP برای ارسال ایمیل، پروتکل POP3، IMAP برای دریافت و مدیریت ایمیل، همگی برای برقراری ارتباط بین کلاینت و سرور از TCP استفاده می‌کنند.

• مرور وب HTTP و ‌HTTPS

در زمان دسترسی به صفحات وب، مرورگر شما از طریق پروتکل‌های HTTP و HTTPS با سرور وب ارتباط برقرار می‌کند. این ارتباط از طریق TCP ایجاد می‌شود تا بارگذاری صفحات وب به‌صورت ایمن و قابل اعتماد صورت بگیرد.

• انتقال پایدار اطلاعات در اپلیکیشن‌ها

بسیاری از نرم‌افزارها و اپلیکیشن‌هایی که به ارتباط لحظه‌ای و پایدار نیاز دارند، مانند پیام‌رسان‌ها، سیستم‌های مدیریت محتوا و پلتفرم‌های آموزشی آنلاین، از TCP برای پایداری ارتباط استفاده میکنند.

• پروتکل‌های شبکه‌های نظیر به نظیر (P2P)

در ساختار شبکه‌های نظیر به نظیر (Peer-to-Peer) نیز پروتکلTCP‌ به‌عنوان ستون فقرات انتقال داده بین دستگاه‌ها عمل می‌کند و اتصال دو سویه قابل اعتماد را تضمین می‌کند.

این موارد تنها چند مورد از کاربردهای پروتکل TPC در شبکه به شمار میروند. به طور کل در رابطه با این پروتکل باید بدانید که نقش حیاتی را در شبکه ایفا میکند و بدون این پروتکل اطلاعات به درستی در شبکه منتقل نمیشوند.

تفاوت بین TCP و IP چیست؟

TCP و IP دو جزء اصلی از مجموعه پروتکل‌های TCP/IP هستند که هرکدام نقش مجزایی در فرآیند انتقال داده در شبکه ایفا می‌کنند. این دو پروتکل اگرچه مکمل یکدیگر هستند، اما وظایف و عملکرد آن‌ها تفاوت‌های اساسی با یکدیگر دارد:

وظیفه پروتکل TCP

• وظیفه‌ی اصلی TCP تضمین تحویل صحیح، کامل و به‌ترتیب داده‌ها به مقصد است.
• TCP یک پروتکل سطح بالاتر در لایه‌ی انتقال (Transport Layer – لایه ۴ مدل OSI) است که روی IP عمل می‌کند.
• پیش از شروع انتقال داده، TCP یک اتصال مطمئن (Connection-Oriented) بین مبدا و مقصد ایجاد می‌کند، مشابه یک مکالمه‌ی تلفنی دوطرفه.
• داده‌ها را به پکت‌های کوچک‌تر تقسیم می‌کند، ترتیب آن‌ها را مشخص می‌کند و پس از رسیدن به مقصد، مجدداً آن‌ها را به شکل اولیه بازسازی می‌نماید.
• قابلیت‌هایی مانند کنترل خطا، تأیید دریافت (ACK)، کنترل جریان (Flow Control) و مدیریت تراکم (Congestion Control) را دارد.

وظیفه IP (Internet Protocol)

• IP در لایه‌ی شبکه (Network Layer – لایه ۳ مدل OSI) عمل می‌کند و وظیفه‌ی مسیریابی (Routing) پکت‌های داده از مبدا تا مقصد را بر عهده دارد.
• برخلاف TCP، IP یک پروتکل بدون اتصال (Connectionless) است؛ یعنی داده‌ها را بدون برقراری یک ارتباط پایدار ارسال می‌کند.
• IP مشخص می‌کند که هر پکت داده باید از چه مسیری در شبکه عبور کند تا به مقصد برسد.
• IP مسئول آدرس‌دهی منحصر به‌فرد به هر دستگاه در شبکه از طریق آدرس IP است، اما تضمینی برای رسیدن پکت یا حفظ ترتیب آن‌ها ندارد.

عملکرد پروتکل TCP/IP چگونه است؟

پروتکل TCP/IP پیام‌ها را به بسته‌های کوچکی به نام Packet تقسیم می‌کند. این کار باعث می‌شود اگر هنگام ارسال مشکلی به وجود آمد، نیازی به ارسال مجدد کل پیام نباشد؛ فقط پکت‌های مشکل‌دار دوباره ارسال می‌شوند. بهتر است بدانید هر پکت اطلاعاتی می‌تواند از مسیر متفاوتی به مقصد برسد، به‌خصوص اگر مسیر اصلی دچار اختلال یا ازدحام باشد. در نهایت، این پکت‌ها در مقصد دوباره سرهم‌بندی شده و پیام کامل به شکل اولیه بازسازی می‌شود.

چرا پروتکل TCP/IP اهمیت زیادی در شبکه دارد؟

• استاندارد بودن برای همه‌ی شبکه‌ها و سیستم‌ها
• قابلیت اطمینان بالا در ارسال اطلاعات
• پشتیبانی از مسیرهای متنوع و جایگزین برای ارسال بسته‌ها
• امکان انتقال داده در محیط‌های ناامن یا شلوغ

۴ لایه اصلی پروتکلTCP/IP

مدل TCP/IP نحوه‌ی تبادل داده‌ها میان دستگاه‌ها را تعریف کرده و امکان برقراری ارتباط در شبکه‌ها و فواصل طولانی را فراهم می‌سازد. این مدل، استانداردی برای ارسال و دریافت اطلاعات در بستر شبکه است و مشخص می‌کند که داده‌ها چگونه سازمان‌دهی، تقسیم و بازسازی می‌شوند. مدل TCP/IP از چهار لایه تشکیل شده است که هرکدام مسئولیت خاصی در فرآیند انتقال داده دارند.

• لایه لینک داده ‌(Data Link Layer)

لایه لینک داده، نحوه‌ی ارسال فیزیکی داده‌ها بین دستگاه‌ها را تعریف می‌کند و مسئول ایجاد و مدیریت اتصال بین سخت‌افزارها در یک شبکه محلی است. این لایه شامل اجزایی مانند درایور کارت شبکه NIC، کابل اترنت، آداپتور بی‌سیم و سیگنال‌های الکتریکی یا بی‌سیم می‌شود.

به این لایه، گاهی لایه شبکه محلی (Network Access Layer) نیز گفته می‌شود که وظیفه اصلی آن، اطمینان از انتقال صحیح داده در سطح سخت‌افزار و شبکه فیزیکی است.

• لایه اینترنت ‌(Internet Layer)

این لایه مسئول تعیین مسیر مناسب برای ارسال پکت‌های داده از مبدا به مقصد در یک شبکه یا اینترنت است. باید بدانید که پروتکل IP (Internet Protocol) در این لایه قرار دارد و آدرس‌دهی آی‌پی (IP Addressing) را انجام می‌دهد. پکت‌ها ممکن است از مسیرهای مختلفی عبور کنند تا به مقصد برسند و این لایه تضمین می‌کند که هر پکت مسیر مناسب را پیدا کند.

• لایه انتقال ‌(Layer)

در این لایه، پروتکل‌هایی مانند TCP و UDP وظیفه انتقال قابل‌اطمینان داده بین دستگاه‌ها را بر عهده دارند .به طور کل وظیفه TCP این است که داده‌ها را به پکت‌های کوچکتر تقسیم کرده و در مقصد دوباره آن‌ها را مرتب‌سازی می‌کند. همچنین در صورت بروز خطا، درخواست ارسال مجدد می‌دهد تا انتقال بدون نقص صورت گیرد.

• لایه کاربرد ‌(Application Layer)

این لایه بالاترین لایه در مدل TCP/IP است و مستقیماً با نرم‌افزارها و کاربران در ارتباط است. در این لایه، پروتکل‌هایی مانند HTTP، FTP، SMTP، DNS و … عمل می‌کنند. هدف اصلی این لایه فراهم کردن رابطی است که برنامه‌های مختلف بتوانند داده‌ها را ارسال یا دریافت کنند.

جمع بندی

و در آخر باید بدانید که پروتکل TCP/IP ستون فقرات ارتباطات اینترنتی است که با تقسیم داده‌ها به پکت‌های کوچک، انتقال آن‌ها را ایمن، سریع و قابل اعتماد می‌سازد. با وجود چهار لایه‌ی استاندارد، این پروتکل امکان برقراری ارتباط بین انواع دستگاه‌ها و سیستم‌عامل‌ها را فراهم می‌کند. شناخت عملکرد TCP/IP برای هر کاربر، مدیر شبکه یا علاقه‌مند به فناوری اطلاعات ضروری است، چرا که پایه‌گذار ارتباط مؤثر در شبکه‌های امروزی به شمار می‌رود.

با رشد زیرساخت‌های دیجیتال در کشور، تهدیدات سایبری نیز به همان نسبت گسترش یافته‌اند. امروزه حملات سایبری نه‌تنها تهدیدی برای اطلاعات شخصی و مالی کاربران هستند، بلکه می‌توانند عملکرد سازمان‌های کلان و زیرساخت‌های حیاتی را نیز مختل کنند. ایران نیز در سال‌های اخیر هدف مجموعه‌ای از حملات پیشرفته قرار گرفته است که بررسی آن‌ها می‌تواند درس‌های مهمی برای بهبود امنیت سایبری به همراه داشته باشد.

لیست حملات سایبری به ایران

• ویروس استاکس‌نت (Stuxnet) – 2010
• بدافزار Duqu – 2011
• حمله سایبری به وزارت نفت (Wiper) – 2012
• بدافزار Flame – 2012
• نشت اطلاعات کاربران سرویس ‌دهندگان اینترنتی – 2014
• حمله به دیتاسنترهای دولتی با بدافزار مخرب – 2015
• نشت اطلاعات کاربران اپراتور همراه اول – 2018
• حمله به بانک مرکزی و سیستم بانکی کشور – 2018
• حملات DDoS گسترده به زیرساخت‌های ملی – 2019
• حمله به سازمان بنادر و دریانوردی ایران – 2020
• نشت اطلاعات کاربران سامانه‌های بانکی و مالی – 2020
• حمله به سیستم توزیع سوخت کشور (کارت‌های هوشمند) – 2021 (مطابق با 1400)
• نشت اطلاعات سامانه‌های آموزش مجازی (شاد، سناد،…) – 2022 (مطابق با 1401)
• حمله به سیستم راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران – 2022 (مطابق با 1401)
• حمله به وب‌سایت‌های شهرداری‌ها و نهادهای شهری – 2022 (مطابق با 1401)
• حمله به زیرساخت‌های ارتباطی برخی استان‌ها – 2023 (مطابق با 1402)
• حملات هدفمند به استارتاپ‌ها و پلتفرم‌های بزرگ داخلی – 2023 (مطابق با 1402)
• نشت اطلاعات چند سامانه دولتی و… – 2023 (مطابق با 1402)

این موارد تنها چند نمونه از حملات سایبری به ایران هستند که با تدابیر امنیتی و واکنش سریع تیم‌های سایبری جمهوری اسلامی ایران، در کوتاه‌ترین زمان ممکن اقدامات لازم جهت مقابله و کاهش آسیب‌های امنیتی انجام شد.

حمله استاکس ‌نت

۲۰۱۰ بدافزاری با هدف صنعتی

در سال ۲۰۱۰، بدافزاری با نام استاکس ‌نت کشف شد که به‌طور خاص برای مورد هدف قرار دادن سیستم‌های صنعتی طراحی شده بود. این بدافزار از تکنیک‌های پیشرفته‌ای استفاده می‌کرد که آن را از بسیاری از بدافزارهای مرسوم متمایز می‌ساخت:

• بهره‌گیری از آسیب‌پذیری‌های روز صفر (Zero-Day)
• استفاده از امضای دیجیتال معتبر برای دور زدن آنتی‌ویروس‌ها
• هدف‌گیری سیستم‌های SCADA و PLC ساخت شرکت زیمنس.

هدف اصلی استاکس‌نت، اختلال در عملکرد سانتریفیوژهای صنعتی بود و توانست بدون شناسایی شدن، عملکرد تجهیزات را تغییر داده و در عین حال اطلاعات نادرست به سیستم‌های کنترلی ارائه دهد. این بدافزار، یکی از نخستین نمونه‌های بدافزارهایی بود که مستقیماً به سیستم‌های فیزیکی آسیب می‌زد.

 حمله سایبری به شبکه وزارت نفت

۱۳۹۱ (۲۰۱۲): باج‌ افزار و پاک‌ سازی اطلاعات

در فروردین سال ۱۳۹۱، شبکه وزارت نفت هدف حمله سایبری قرار گرفت که منجر به قطع دسترسی به سرورها و اختلال موقت در عملیات شد. طبق گزارش‌ها، این حمله توسط یک بدافزار موسوم به Wiper  نجام شد که وظیفه‌اش حذف کامل اطلاعات از سیستم‌ها بود.

برخی ویژگی‌های فنی این حمله عبارت بودند از:

• حذف داده‌ها بدون امکان بازیابی
• گسترش از طریق شبکه داخلی سازمان
• اختلال در عملیات روزمره سازمانی

در پی این حمله، بسیاری از بخش‌های وابسته به شبکه وزارت نفت برای مدتی به صورت آفلاین درآمدند تا آسیب محدود شود. این رویداد، اهمیت پشتیبان‌گیری منظم (Backup) و تفکیک‌سازی شبکه را به‌شدت برجسته کرد.

حملات سایبری به سامانه‌های بانکی و حمل ‌و نقل

در سال‌های بعد، حملاتی هدفمند علیه زیرساخت‌های حمل‌ونقل، سیستم‌های بانکی و خدمات عمومی نیز گزارش شد. در این حملات از تکنیک‌هایی مانند DDoS، فیشینگ هدفمند و نرم ‌افزارهای مخرب مهندسی ‌شده استفاده شده بود.

این نوع حملات به‌ویژه به دلایل زیر خطرناک هستند:

• اختلال در خدمات عمومی برای کاربران در سطح گسترده
• نشت اطلاعات مالی یا شخصی
• کاهش اعتماد عمومی به سامانه‌های دیجیتال

چرا امنیت سایبری اهمیت دارد؟

بررسی این حملات نشان می‌دهد که زیرساخت‌های حیاتی مانند انرژی، حمل‌ونقل و خدمات بانکی، در برابر حملات سایبری آسیب‌پذیر هستند. برخی از مهم‌ترین درس‌های این رویدادها شامل موارد زیر است:

• اهمیت پایش مداوم امنیت شبکه (Monitoring)
• به‌روزرسانی منظم نرم‌افزارها و سیستم‌ها
• آموزش نیروهای انسانی در برابر مهندسی اجتماعی و حملات فیشینگ
• طراحی زیرساخت‌های مقاوم در برابر نفوذ

حملات سایبری به زیرساخت‌های ایران، از استاکس‌نت تا حملات متنوع سال‌های اخیر، نشان داده‌اند که فضای سایبری یک میدان واقعی تهدید برای کشورهاست. با توجه به ماهیت فنی و پیچیده این حملات، تنها با اتکا به دانش روز، تجربه عملی و استفاده از خدمات شرکت‌های امنیتی می‌توان مقابل این تهدیدات ایستادگی کرد.

شرکت‌هایی مانند داریا، که به‌صورت تخصصی در این حوزه فعالیت دارند، نقش مهمی در مقاوم‌سازی دیجیتال کشور ایفا می‌کنند و می‌توانند همراه مطمئنی برای سازمان‌ها در مسیر ایمن‌سازی زیرساخت‌ها باشند.

 نقش شرکت‌های داخلی در ارتقای امنیت سایبری

در مواجهه با این تهدیدات، حضور شرکت‌های متخصص در حوزه امنیت سایبری ضروری است. یکی از شرکت‌هایی که در این حوزه فعالیت گسترده‌ای دارد، شرکت داریا است.

شرکت داریا با بهره‌گیری از تیمی متخصص در زمینه امنیت شبکه، تست نفوذ، طراحی ساختار امن و ارائه راهکارهای مقابله با حملات سایبری، توانسته است خدمات مؤثری به سازمان‌های دولتی و خصوصی ارائه دهد. بهتر است بدانید نقش چنین شرکت‌هایی در ایمن‌سازی فضای دیجیتال کشور بسیار حیاتی است، چرا که نه‌ تنها در پاسخ به حملات مؤثر هستند، بلکه در پیشگیری و آماده‌سازی سازمان‌ها نیز نقش دارند.

با توجه به تهدیدات روزافزون سایبری، فایروال‌ها به‌عنوان ابزارهای کلیدی در حفظ امنیت شبکه‌ها عمل می‌کنند. این سیستم‌ها با فیلتر کردن ترافیک ورودی و خروجی، از نفوذ مهاجمان جلوگیری می‌کنند. فایروال‌ها می‌توانند به‌صورت سخت‌افزاری، نرم‌افزاری یا ترکیبی از هر دو باشند و در لبه شبکه نصب می‌شوند.

فایروال چیست؟

فایروال یک سیستم امنیتی شبکه است که به‌منظور کنترل ترافیک ورودی و خروجی بین شبکه‌های داخلی و خارجی طراحی شده است. این سیستم با استفاده از مجموعه‌ای از قوانین از پیش تعریف ‌شده، ترافیک داده را فیلتر کرده و اجازه عبور یا مسدودسازی آن را صادر می‌کند.

بهتر است بدانید فایروال می‌تواند به‌صورت سخت‌افزاری، نرم‌افزاری یا ترکیبی از هر دو باشد که معمولاً در لبه شبکه قرار می‌گیرد تا از نفوذ مهاجمان، حملات سایبری، بدافزارها و دسترسی‌های غیرمجاز جلوگیری کند.

فایروال‌های پیشرفته امروزی (Next-Generation Firewalls) قابلیت‌هایی مانند بازرسی عمیق پکت‌ها (DPI)، شناسایی تهدیدات، کنترل اپلیکیشن‌ها و یکپارچه‌سازی با سیستم‌های شناسایی و پیشگیری از نفوذ (IPS/IDS) را در خود جای داده‌اند.

لبه شبکه چیست؟

لبه شبکه یا (Edge of the Network) به نقطه یا نواحی از شبکه گفته می‌شود که ارتباط آن با شبکه‌های خارجی یا اینترنت برقرار است. به عبارت دیگر، لبه شبکه جایی است که ترافیک داده از داخل شبکه به خارج و بالعکس حرکت می‌کند. این نواحی معمولاً شامل روترها، گیت‌وی‌ها، فایروال‌ها و دیگر دستگاه‌های امنیتی هستند که مسئول کنترل و فیلتر کردن ترافیک ورودی و خروجی به شبکه داخلی هستند.

بهتر است بدانید لبه شبکه، به‌عنوان اولین نقطه تماس با تهدیدات خارجی، اهمیت بالایی در امنیت شبکه دارد و معمولاً مکان نصب فایروال‌ها و سیستم‌های دفاعی دیگر است تا از نفوذ مهاجمان و تهدیدات سایبری جلوگیری شود.

چرا امنیت شبکه اهمیت زیادی دارد؟

یکی از سوالاتی که ذهن کاربرانی را مشغول میکند، این است که دلیل اهمیت امنیت شبکه چیست؟ امن کردن شبکه به خصوص در ارگان های مهم، سازمان‌ها، شرکت‌ها و …. این روزها به یک ضرورت تبدیل شده است و دلیل این موضوع گسترده شدن حملات سایبری به خصوص حملات روز صفر است.

از جمله اصلی ترین دلایلی که می تواند پاسخ سوال اهمیت امنیت شبکه باشد، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• محافظت از اطلاعات حساس
• جلوگیری از حملات سایبری
• حفظ اعتماد مشتریان
• رعایت الزامات قانونی و استانداردها
• جلوگیری از اختلال در خدمات و عملکرد سیستم‌ها
• حمایت از رشد و توسعه پایدار سازمان‌ها

انتخاب فایروال مناسب برای امنیت شبکه

انتخاب یک فایروال مناسب برای امنیت شبکه نیازمند درک دقیق از نیازهای فنی، ساختار شبکه و نوع تهدیداتی است که سازمان با آن‌ها مواجه است. در اولین گام باید مشخص شود که شبکه در چه مقیاسی فعالیت دارد (کوچک، متوسط یا بزرگ) و چه نوع کاربری‌هایی دارد (سازمانی، آموزشی، مالی و غیره).

سپس باید ویژگی‌های فایروال مانند قابلیت بازرسی عمیق پکت‌ها ‌(DPI)، پشتیبانی از  VPN، سیستم تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IPS/IDS)، فیلترینگ وب، کنترل اپلیکیشن‌ها و توان پردازشی آن بررسی شود تا اطمینان حاصل گردد که پاسخگوی حجم ترافیک و سطح امنیت مورد انتظار شبکه شما است یاخیر؟!

در مرحله بعد از انتخاب نوع فایروال، لازم است به شیوه‌ی پیاده‌سازی آن توجه شود؛ چه به‌صورت سخت‌افزاری، نرم‌افزاری یا مبتنی بر ابر. علاوه بر این، عوامل کلیدی مانند امکان مدیریت مرکزی، مقیاس‌پذیری، دریافت منظم به‌روزرسانی‌های امنیتی، سازگاری با معماری‌های ابری و هیبریدی و همچنین هزینه کل مالکیت (TCO) نقش تعیین‌کننده‌ای در تصمیم‌گیری دارند.

استفاده از فایروال های سخت افزاری از برندهای معتبر نظیر Fortinet، Sophos، Palo Alto یا Cisco می‌تواند تضمینی برای کیفیت بالا و پشتیبانی فنی مؤثر باشد. در نهایت، انتخاب فایروال باید بر پایه‌ یک تحلیل جامع از ریسک‌های امنیتی و نیازهای خاص سازمان انجام گیرد تا بالاترین سطح محافظت و بهره‌وری حاصل شود؛ توجه داشته باشید تمامی این موارد باید توسط تیم فنی مورد بررسی قرار بگیرد.

 نکات کلیدی قبل از انتخاب و خرید فایروال

در اینجا برخی نکات کلیدی وجود دارد که پیش از خرید فایروال باید به آن‌ها توجه کنید تا بتوانید گزینه‌ مناسب برای خرید را انتخاب کنید:

• هزینه

• میزان دقیق حافظه رم (RAM)

• تعداد کاربران

• محافظت در برابر حملات DDoS

• قابلیت هشدار هنگام حمله

• پشتیبانی مشتریان توسط فروشنده

• کاربران راه دور (Remote Users)

• قابلیت پشتیبانی از VPN

• یکپارچگی با زیرساخت امنیتی موجود

• سهولت در مدیریت و پیکربندی

آیا فایروال های فورتی نت برای حفاظت از شبکه های ابری کافی هستند؟

فایروال‌های فورتی‌ نت، به‌ویژه سری FortiGate، به‌عنوان یکی از قدرتمندترین راهکارهای امنیتی در حوزه شبکه شناخته می‌شوند و در بسیاری از زیرساخت‌های ابری نیز به‌خوبی عمل می‌کنند. این فایروال‌ها از ویژگی‌های امنیتی بسیار قوی از جمله، سیستم تشخیص و جلوگیری از نفوذ(IPS) ، بازرسی ترافیک رمزنگاری‌شده(SSLInspection) و مدیریت یکپارچه مبتنی بر فضای ابری پشتیبانی می‌کنند. همچنین، فورتی‌نت با فراهم کردن راهکارهایی برای محیط‌های چندابری (Multi-Cloud) و هیبریدی، امکان اتصال امن، مدیریت متمرکز و اعمال سیاست‌های امنیتی یکپارچه را برای سازمان‌ها فراهم می‌کند.

آیا فایروال ها برای حفاظت از شبکه های ابری کافی هستند؟

نه، فایروال‌ها به‌تنهایی برای حفاظت کامل از شبکه‌های ابری کافی نیستند.

فایروال‌ها یکی از اجزای ضروری امنیت شبکه هستند، اما امنیت در فضای ابری به مراتب پیچیده‌تر است؛ چرا که در محیط‌های ابری، مانند AWS ،Azure یا Google Cloud، با مواردی مثل چندین سطح دسترسی، زیرساخت اشتراکی، کانفیگ‌های نادرست، APIهای باز و تهدیدات داخلی روبرو هستیم که تنها با استفاده از فایروال نمی‌شود این موارد را مهار کرد.

برای امنیت مؤثر در فضای ابری، باید از ترکیبی از ابزارها و راهکارها استفاده کنید از جمله:

• کنترل دسترسی مبتنی بر نقش  (RBAC)
• رمزنگاری داده‌ها در حالت ذخیره و انتقال
• مدیریت آسیب‌پذیری و بررسی پیکربندی‌ها
• SIEM، NDR و XDR برای پایش و واکنش به تهدیدات
• Zero Trust Architecture

بهتر است بدانید فایروال‌های نسل جدید (NGFW) مثل FortiGate Cloud، می‌توانند به امنیت شبکه های ابری کمک کند اما فقط یک لایه از دفاع محسوب می‌شوند و برای محافظت کامل و صد در صدی نیاز به سایر تجهیزات شبکه دارید.

خرید تجهیزات امنیت شبکه

شرکت داریا به‌عنوان یکی از واردکنندگان معتبر تجهیزات امنیت شبکه در ایران، ارائه‌دهنده طیف گسترده‌ای از محصولات اصلی و تخصصی از برندهای شناخته‌شده‌ای مانند Fortinet ،Sophos ،Cisco و Palo Alto است. داریا با تمرکز بر اصالت کالا، خدمات فنی تخصصی و ارائه راهکارهای به‌روز، گزینه‌ای مطمئن برای تأمین تجهیزات امنیتی مورد نیاز سازمان‌ها و مراکز حساس به شمار می‌رود.

خرید از شرکت داریا علاوه بر تضمین اصالت و قیمت رقابتی محصولات، شامل دریافت خدمات مشاوره تخصصی، نصب و پیکربندی حرفه‌ای، و پشتیبانی فنی مداوم نیز می‌شود. اگر به دنبال افزایش امنیت شبکه خود با تجهیزات اورجینال و راهکارهای مطابق با استانداردهای جهانی هستید، داریا می‌تواند شریک راهبردی مطمئنی برای شما باشد؛ برای دریافت قیمت و خرید تجهیزات امنیت شبکه با کارشناسان فروش داریا به شماره 0416224 در ارتباط باشید.