ip چیست؟

آدرس (Internet Protocol) IP یا پروتکل اینترنت یک رشته اعداد شناسایی منحصر به فرد است که به هر دستگاه متصل به اینترنت یا هر دستگاه متصل به شبکه اختصاص داده می شود. این آدرس پس از شناسایی دستگاه ها، به آنها اجازه می دهد تا در یک شبکه کامپیوتری داخلی یا خارجی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

به هر دستگاهی که ترافیک شبکه را ارسال یا دریافت می کند، یک IP اختصاص می یابد. برای مثال 192.168.10.1 یک نمونه آدرس آی پی است. به این منظور که هر دستگاهی با آن IP می تواند با دستگاه های دیگر در همان شبکه ارتباط برقرار کند. در ادامه این مطلب با ما همراه باشید تا بیشتر به بررسی این موضوع بپردازیم.

آی پی چیست؟

همه دستگاه‌های مدیریتی، اعم از سرور DHCP، روتر یا ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی(ISP) ، همگی از نوعی مدیریت آدرس آی پی (IPAM) استفاده می‌کنند تا از تخصیص آدرس پروتکل اینترنت مشابه به چندین دستگاه جلوگیری کنند. بهتر است بدانید مغایرت IP، دو دستگاه با IP یکسان در یک شبکه، انتقال و دریافت صحیح داده در این دستگاه ها را غیر ممکن می کند.

توجه داشته باشید که آدرس آی پی (ip) دائمی نیست و بسته به اتصال شما و شبکه ای که به آن متصل می شوید می تواند متغیر باشد و به اصطلاح نسخه دیجیتالی آدرس منزل شما است؛ همانطور که  برای دریافت و ارسال نامه، شما نیازمند آدرس هستید، پس برای اتصال به اینترنت نیز به یک آدرس پروتکل اینترنت نیاز دارید.

جالب است بدانید از طریقIP  میتوان سرعت اینترنت، شرکت ارائه دهنده خدمات اینترنتی و موقعیت تقریبی مکانی شما را نشان داد. آی پی صرفا برای شناسایی دستگاه شما توسط دستگاه ها و شبکه های دیگر در نظر گرفته شده است.

نحوه عملکرد آدرس IP

آدرس IP مجموعه ای از اعداد شناسایی منحصر به فرد است؛ به این صورت، هنگامی که یک دستگاه به یک شبکه متصل می شود، یک IP به آن اختصاص داده می شود که معمولا روتر یا ارائه دهنده خدمات اینترنت (ISP) شما می باشد. سپس فعالیت های اینترنتی شما از ISP عبور می کند و مجدد از طریق IP اختصاص داده شده، به شما باز می گردد. این آدرس دائمی نیست و بر اساس اتصال و شبکه ای که برای اتصال انتخاب می کنید تغییر می کند. برای داشتن اطلاعات بیشتر در رابطه با IPS چیست کلیک کنید.

آدرس پروتکل اینترنت حکم نسخه دیجیتالی آدرس شما را دارد، به گونه ای که هر داده ای که در اینترنت مبادله می شود، دارای مبدا و مقصد مشخصی است تا معلوم کند داده از کجا آمده است و مقصدش کجاست؛ دقت داشته باشید که بدون آدرس آی پی تبادل داده غیر ممکن خواهد بود.

چرا باید آدرس IP را بشناسیم؟

دستگاه های دیجیتالی با استفاده از آدرس آی پی شناسایی می شوند. برای انجام هر فعالیتی در اینترنت، داده مبادله می شود و گفته میشود که هر نوع تبادل داده ای نیازمند آدرس مبدا و مقصد است که در بستر اینترنت از جمله آدرس ها، آدرس آی پی است. فرض کنیم شما قصد تماشای یک ویدئو در سایت یوتیوب را دارید، به محض اتصال به اینترنت، آی پی دستگاه شما با استفاده از آدرس آی پی شناسایی می شود و بدین ترتیب داده از مبدا یوتیوب به دستگاه شما ارسال می شود.

پیدا کردن IP در ویندوز، مک، اندروید و IOS

گاهی نیاز است تا آی پی خود را در دستگاهی که استفاده می کنید، پیدا کنید. در زیر مراحل یافتن این آدرس در 4 سیستم عامل، ویندوز، مک، اندروید و IOS با جزئیات آمده است.

برای پیدا کردن IP لوکال خود در مک Mac، این مراحل را دنبال کنید:

1. منوی اپل را انتخاب کنید.
2. تنظیمات سیستم ( System Settings)را انتخاب کنید.
3. روی Network کلیک کنید.
4. ابتدا Wi-Fi را در ستون سمت چپ و سپس Details را در کنار شبکه Wi-Fi خود انتخاب کنید.
5. حال با انتخاب تب TCP/IP، آدرس IP لوکال خود را مشاهده خواهید کرد.

برای پیدا کردن آی پی لوکال خود در ویندوز، دو روش وجود دارد.

روش اول:

1. روی منوی Start کلیک کنید.
2. تنظیمات ( (settings را انتخاب کنید.
3. از منوی سمت چپ گزینه Network & Internet را انتخاب کنید.
4. حال با کلیک روی Properties در منوی بالا، آدرس IP لوکال خود را مشاهده کنید.

به جای این روش، در روش دوم می توانید از رویه خط فرمان استفاده کنید:

1. منوی Start را باز کنید و cmd را تایپ کنید.
2. در پنجره Command Prompt، پس از تایپ ipconfig روی Enter را کلیک کنید.

مراحل یافتن آی پی لوکال در iPhone یا iPad

1. اپلیکیشن تنظیمات را باز کنید.
2. Wi-Fi را انتخاب کنید.
3. با انتخاب آیکون اطلاعات در کنار اتصال Wi-Fi آدرس IP خود را میتوانید مشاهده کنید.

مراحل یافتن آی پی لوکال در در اندروید

1. اپلیکیشن تنظیمات خود را باز کنید.
2. درباره تلفن (About Phone) را انتخاب کنید.
3. برای مشاهده آدرس IP لوکال خود اطلاعات وضعیت) Status Information) را انتخاب کنید.

بخش های محتلف ip

هر آدرس آی پی از چهار بخش تشکیل شده که با سه نقطه از هم جدا می شوند «000.000.000.000». این ساختار برای همه آدرس‌های نسخه 4 مشترک است. «129.144.50.56» را در نظر بگیرید؛ معمولا در این آدرس دو بخش سمت چپ یعنی «129.144» نشان دهنده شناسه شبکه است و دو بخش سمت راست یعنی «50.56»، بیانگر شناسه میزبان است.

در یک شبکه همه دستگاه ها دارای شناسه شبکه مشترک هستند ولی هر دستگاهی شناسه میزبان مختص خود را دارد. توجه داشته باشید که لزوما تعداد بخش های شناسه شبکه برابر با بخش های میزبان نیست، گاه شناسه شبکه یک بخش، گاه دو و یا سه بخش از 4 بخش را تشکیل می دهد و باقیمانده 4 بخش به شناسه میزبان اختصاص می یابد.

کلاس های آدرس های آی پی بر همین اساس تعیین می شوند. اگر شناسه شبکه فقط متشکل از بخش اول باشد، پس شبکه بسیار بزرگ است در کلاس A قرار می گیرد؛ اگر متشکل از دو بخش اول و دوم باشد، جزء کلاس B یعنی شرکت های بزرگ خواهد بود؛ ولی اگر شناسه شبکه از 3 بخش تشکیل شود، پس شبکه کوچک است و در کلاس C طبقه بندی خواهد شد. کلاس های مختلف آدرس های آی پی بطور کامل در ادامه این مقاله بحث خواهد شد.

 انواع آدرس آی پی

آدرس آی پی بر دو نوع عمومی و خصوصی است و تفاوت بین این دو در اتصال آنهاست. به عنوان یک کاربر اینترنت، شما هم یک IP عمومی و هم یک IP خصوصی دارید.

آدرس آی پی خصوصی: آدرسIP خصوصی جهت اتصال داخل یک شبکه خصوصی است و غیرمرتبط با اینترنت است؛ یعنی مستقیماً به اینترنت متصل نیست. این آی پی توسط روتر شما تخصیص می یابد. شما این امکان را دارید که به طور ایمن به چندین دستگاه در LAN خود متصل شوید. اگر در شبکه خصوصی خود بمانید، آی پی خصوصی شما بسته به دستگاهی که استفاده می کنید ممکن است متفاوت باشد ولی آی پی عمومی شما تا زمانی که در آن شبکه باقی بمانید، ثابت می ماند.

با استفاده از دستورات ipconfig یا ifconfig  در کامپیتور خود می توانید آدرس پروتکل اینترنت خصوصی خود را بررسی کنید و اگر از دستگاه موبایل یا تبلت استفاده می کنید، تنظیمات دستگاه باید بررسی شوید.

آدرس آی پی عمومی: آدرسIP عمومی شما آدرسی است که سرورها و دستگاه‌ها برای شناسایی شما هنگام اتصال به اینترنت استفاده می‌کنند. همه سرورهای وب، سرورهای ایمیل و سایر سرورهایی که مستقیماً به صورت آنلاین قابل دسترسی هستند، کاندیدای یک IP عمومی هستند.

آی پی عمومی با آی پی خصوصی دستگاه شما متفاوت است. IP خصوصی برای هر دستگاهی که استفاده می کنید یک انتساب جداگانه دارد، در حالیکه IP عمومی شما همان چیزی است که بقیه اینترنت می بینند. با این حال، قابل مشاهده بودن آن یک نگرانی حفظ حریم خصوصی نیست چراکه کسی نمی تواندشما را با آدرس پروتکل اینترنت ردیابی کند.

ضروررت وجود آی پی عمومی و خصوصی

ضرورت وجود دو سیستم آدرس دهی عمومی و خصوصی در این است که دو دستگاه با IP عمومی یکسان نمی توانند هر دو در اینترنت وجود داشته باشند.  وجود دو نوع آی پی به هر دو دستگاه‌ اجازه می‌دهد تا هنگام آنلاین بودن یکدیگر را پیدا کنند و با برقرار ارتباط، اطلاعات را تبادل کنند.

به محض اینکه به اینترنت وصل می شوید، ISP شما یک آدرس  آی پی تصادفی برای شما اختصاص می دهد؛ پس شما کنترلی بر تخصیص آدرس خاص خود ندارید؛ درنتیجه، آدرس آی پی عمومی و خصوصی شما ممکن است متفاوت باشد.

به همین دلیل است که ممکن است آدرس IP در هنگام استفاده از دستور WhatIsMyIP.com ، نسبت به هنگام استفاده از دستورات ipconfig یا ifconfig متفاوت باشد. در حالیکه هوم پِیچIP  عمومی شما را نمایش می دهد، دستورات ممکن است IP خصوصی شما را نمایش دهند.

نسخه های مختلف IP، IPv4 vs IPv6

نسخه های مختلفی از سیستم های آدرس آی پی تا به امروز بوجود آمده اند که از این میان دو مورد نسخه های 4 و 6 از اهمیت بیشتری برخوردارند.در این بخش از مقاله آی پی، تفاوت های این دو بررسی خواهد شد.

هیچ تفاوت عمده ای بین IP نسخه 4 و IP نسخه 6 وجود ندارد که با استفاده از آن بتوانیم یکی را به طور قابل توجهی بهتر از دیگری قلمداد کنیم. با این حال، در درجه اول  IPv4 با سیستم IPv6 در نحوه ساخت اندازه آدرس IP متفاوت هستند.

آی پی نسخه 6 دارای فضای آدرس دهی 128 بیتی است که در مقایسه با فضای آدرس دهی 32 بیتی نسخه 4 افزایش یافته است. فضای آدرس IPv6 تقریبا 2¹²⁸ یا (3.4 x 10³⁸)عدد است و یا به عبارت دقیق تر 340,282,366,920,938,463,463,374,607,431,768,211,456  آدرس موجود است. به بیان ساده تر، در نسخه 6 می توان 340 تریلیون تریلیون تریلیون آدرس به دستگاه های مختلف اختصاص داد.

در آی پی نسخه 6 هدر پکِت نسبت به آی پی 4، برای مسیریابی بهتر بهبود یافته است؛ علاوه بر این، دستگاه های شبکه موبایل با سیستم IPv6 پشتیبانی و خدمات بهتری دریافت می کنند.

نهایتا، آدرس های IPv6 هنوز استاندارد نیستند و آدرس های IPv4 بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. با این اوصاف چنانکه شبکه شما بزرگ نیست و یا به پشتیبانی زیادی نیاز ندارد، نسخه 4 همچنان برای شبکه شما کار خواهد کرد.

رِنج آی پی چیست؟

آدرس های آی پی معتبر و مجاز دارای محدوده ای هستند که توسط دامنه آدرس آی پی تعیین می شود.  در نسخه 4 دامنه بین 000.000.000.000 و 255.255.255.255 میتواند متغیر باشد. سه رقم سمت چپ را در نظر بگیرید؛ عددی بین 000 تا 255 است. با این اوصاف آدرس آی پی 100.0.0.0 معتبر است، چراکه 100 عددی بین 0 تا 255 است ولی آدرس آی پی 400.0.0.0 نامعتبر خواهد بود چون 400 فراتر از بازه 0 تا 255 است.

کلاس های آدرس آی پی چیست؟

درنسخه 4 آدرس های آی پی خصوصی، 3 کلاس اصلی تعریف شده است که هر کدام دامنه مختص خود را دارند. این 3 کلاس بسته به اندازه شبکه شما بصورت A ،B  و C تعریف می شوند.

کلاس A: بزرگترین کلاس با دامنه ای از 0.0.0.0  تا 127.255.255.255 و دارای مجموعا 648,483,147,2 آدرس آی پی است؛ مناسب برای شبکه های بسیار بزرگ و یا چندین شبکه با دارای IP  خروجی یکسان هستند. برای هر شبکه 216/777/16 آدرس ارائه می کند. شناسه شبکه در این کلاس فقط یک بخش از بین چهار بخش است.

کلاس B: مجموعا دارای 576,048,1 آدرس آی پی و مناسب برای شبکه های بزرگ. دامنه از 128.0.0.0  تا 191.255.255.255 متغیر است. به ازای هر شبکه تا 536,65 آدرس ارائه می شود.این کلاس کمتر از بقیه کلاس هاس استفاده می شود چراکه دو کلاس A  و C نیازهای شبکه را تامین می کنند. شناسه شبکه در این کلاس دو بخش از بین چهار بخش است.

کلاس C: مجموعا 536,870,912 آدرس در دسترس قرار می دهد؛ دامنه از 192.0.0.0  تا 223.255.255.255 است. کوچکترین کلاس آدرس های آی پی است که برای اکثر کاربران و شبکه های داخلی برخی کسب و کارها مناسب است. شناسه شبکه در این کلاس سه بخش از بین چهار بخش است و فقط بخش چهار به دستگاه ها اختصاص می یابد؛ پس تعداد بسیار کم و تنها 254 ادرس به ازای هر شبکه خواهد بود.

Network ID: شناسه شبکه

Host ID: شناسه میزبان

Class A: Network ID. Host ID. Host ID. Host ID

Class B: Network ID. Network ID. Host ID. Host ID

Class C: Network ID. Network ID. Network ID. Host ID

تهدیدات امنیتی مربوط به آدرس IP

مسائل امنیتی که آی پی را تحت تاثیر قرار می دهند عبارتند از دانلودهای غیرقانونی، ردیابی شدن، ایجاد محدودیت های دسترسی، حملات شبکه از جمله انواع حملات سایبری، هکینگ و حمله مهندسی اجتماعی.

دانلودهای غیرقانونی: در بررسی پرونده ها و حتی گاه برای پیگرد قانونی افراد می توان از آدرس های IP استفاده کرد. اشتباهات پلیس و حتی دانلودهای غیرقانونی هکرها برای شما می تواند دردسر آفرین باشد. یک عامل مخرب( مثلا یک هم اتاقی یا یک هکر) می تواند از آدرس IP شما برای فعالیت های غیرقانونی مانند تروریسم استفاده کند.

ردیابی: با کمک ابزارهای رایج میتوان موقعیت مکانی تان را از  طریق آدرس آی پی بدست آورد.فعالیت های اینترنتی شما از طریق آدرس IP تان توسط یک تعقیب کننده خرده پا یا نماینده دولت قابل ردیابی است.

ایجاد محدودیت های دسترسی: برای جلوگیری از دسترسی به رسانه‌های حساس، دولت‌ها از مسدود کردن جغرافیایی استفاده می کنند تا فعالان و روزنامه‌نگاران را متوقف کنند. سرویس‌های اِسترمینگ، آدرس‌های IP خاص را برای کاربران مسدود می‌کند تا حق کپی رایت را اعمال کنند. علاوه بر اینها ممکن است وب‌سایت‌ها، سرورهای بازی و سایر پلتفرم‌ها، آدرس‌های IP خاصی را ممنوع کنند.

حملات شبکه:  یک مجرم سایبری می تواند مستقیماً شما را با حمله (DDoS)  مورد هدف قرار دهد تا با انباشت ترافیک ناخواسته در شبکه شما، اتصال اینترنت شما را با اختلال مواجه کند. هدف چنین حملاتی معمولاً مشاغل و وب سایت ها هستند و نه کاربران خصوصی.

هکینگ: یک هکر می تواند با استفاده از آدرس IP شما، چندین پورت را ترکیب کند و سیستم دفاعی شبکه دستگاه شما را نقض کند. پس از نقض امنیت دستگاه شما، آنها می توانند بدافزار را حذف کنند یا اطلاعات محرمانه را سرقت کنند. با حملات ردیابی( sniffing) آی پی، آنها می توانند داده های شما را بدزدند و امنیت شبکه شما را به خطر بیندازند.

هکرها همچنین ممکن است از آدرس IP شما برای یک حمله مهندسی اجتماعی اغوا کننده استفاده کنند. به عنوان مثال، در یک کلاهبرداری پشتیبانی فنی، یک هکر ممکن است یک پنجره پاپ آپ ( popup) چشمک زن روی صفحه نمایش شما اجرا کند مبنی بر اینکه سیستم شما ویروسی شده است.

پنجره پاپ آپ با نشان  دادن آدرس آی پی شما سعی می کند تا شما را متقاعد کند که این یک پیام معتبر است و ممکن است از شما بخواهد که یکی از  این موارد ( تماس با یک کلاهبردار ، بازدید از یک وب سایت ناامن یا دانلود یک بدافزار برای پشتیبانی فنی) را انجام دهید.

منظور از آی پی استاتیک و داینمیک چیست؟

آدرس IP یک نماد عددی متمایز است که به هر دستگاه در یک شبکه اختصاص داده می شود؛ تمایز اصلی در نحوه اختصاص این آدرس است؛ آدرس استاتیک ( ثابت) به صورت دستی برای مدت زمان طولانی به یک دستگاه اختصاص داده می شود؛ در مقابل، آدرس داینمیک به صورت مکانیکی اختصاص داده می‌شودو اغلب با بوت شدن دستگاه تغییر می‌کند. در جدول زیر تفاوت های این دو با جزئیات آمده است.

  آدرس های IP رزرو شده

آدرس‌های رزرو شده رِنج خاصی از آدرس‌های آی پی هستند که برای استفاده عمومی در اینترنت جهانی اختصاص داده نمی‌شوند. این آدرس ها توسط نهادهای حاکم، مانند مرجع شماره های اختصاص داده شده اینترنت (IANA)، برای عملکردها یا اهداف خاصی در شبکه های خصوصی یا برای پروتکل های خاص تعیین شده اند. آدرس‌های IP رزرو شده به چند دسته تقسیم می‌شوند که هر کدام نقش مشخصی را ایفا می‌کنند. برخی از این آدرس ها را در نسخه 4 بررسی می کنیم:

آدرس های IP خصوصی: برای استفاده در شبکه‌های خصوصی رزرو شده‌اند و قابلیت مسیریابی شدن در اینترنت عمومی را ندارند. آنها معمولاً در شبکه های خانگی، اداری و سازمانی برای تخصیص آدرس IP به دستگاه هایی مانند کامپیتورها، چاپگرها و موبایل های استفاده می شوند. در 3 رِنج ارائه شده اند:

• 192.168.0.0  تا 192.168.255.255
• 172.16.0.0  تا 172.31.255.255
•  10.0.0.0 تا 10.255.255.255

آدرس های بازگشتی (Loopback): آدرس های Loopback توسط یک هاست یا میزبان برای ارسال ترافیک شبکه به خودش استفاده می شود. این آدرس ها برای تست و عیب یابی نرم افزار و سخت افزار شبکه بسیار مهم هستند.

• رِنج این آدرس ها از 127.0.0.0 تا 127.255.255.255 می باشد و 127.0.0.1 متداول ترین آنها استفاده می شود.
• آدرس های کاربردهای ویژه: برای کاربردهای خاص رزرو شده اند و توسط RFC های (درخواست نظرات) مختلف تعریف می شوند؛ و اهداف منحصر به فردی را در زیرساخت شبکه انجام می دهند.
• 0.0.0.0 : غیرقابل مسیریابی است و غالبا نشان دهنده نامعتبر یا ناشناخته بودن مقصد است. در کامپیوترهای شخصی نماینگر این است  که دستگاه به شبکه متصل نیست و احتمالا آفلاین است.

• 100.64.0.0 تا 100.127.255.255: برای (CGNAT) رزرو شده است.
• 198.18.0.0 تا 198.19.255.255: برای آزمایش شبکه استفاده می شود.

آدرس های آی پی 8.8.8.8 و 8.8.4.4

سیستم نام دامنه (DNS) یکی از سنگ بناهای اینترنت است. DNS نام دامنه را به آدرس‌های آی پی تبدیل می کند تا کاربران بتوانند بدون اینکه مجبور باشند اعداد طولانی و پیچیده را به خاطر بسپارند به وب‌سایت‌ها دسترسی یابند. همه ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی (ISP) به کاربران یک سرور DNS ارائه می‌کنند؛ در سال 2009، Google  سرویس DNS عمومی خود را با هدف سریع‌تر و ایمن‌تر کردن اینترنت ایجاد کرد.

سرویس DNS عمومی گوگل بزرگترین در دنیاست و دارای دو آدرس IP اصلی است: 8.8.8.8 و 8.8.4.4. این دو آدرس اساساً سرورهای DNS برای گوگل و آی پی های عمومی گوگل هستند.

اگر تنظیمات DNS خود به این آدرس ها تغییر  دهید، IP شما را در سرویس DNS گوگل قرار می گیرد و به شما امکان دسترسی به سرعت و امنیت سریع آنها داده می شود. همه می توانند از آدرس های آی پی 8.8.8.8  یا 8.8.4.4 استفاده کنند. در ادامه شیوه تغییر در ویندوز و مَک را آموزش می دهیم.

چگونه DNS خود را به DNS گوگل تغییر دهیم؟

همانطور که در بخش قبل (آدرس های آی پی 8.8.8.8 و 8.8.4.4) تشریح شد برای دستیابی به سرعت و امنیت بیشتر می توانیم DNS خود را به DNS گوگل تغییر دهیم. شما در هر دو سیستم عامل ویندوز و مَک می توانید این تنظیمات را اعمال کنید؛ ابتدا مراحل ویندوز و سپس مَک:

نحوه تغییر DNS به Google DNS در ویندوز 10: برای جابه‌جایی به سرور DNS گوگل در یک ویندوز 10، این مراحل را دنبال کنید:

1.  روی Start کلیک کنید. Ethernet را تایپ کنید و سپس Ethernet Settings را باز کنید.
2. در قسمت Related Settings، Change Adapter Options را انتخاب کنید.
3. روی Ethernet connection یا Wi-Fi مناسب راست کلیک کنید و گزینه Properties را انتخاب کنید.
4. Internet Protocol Version 4 (TCP/IPv4) Properties را انتخاب کنید.
5. Use the following DNS server addressesرا انتخاب کنید و مقادیر 8.8.8.8 را برای Preferred DNS server و 8.8.4.4 را برای Alternative DNS server وارد کنید و روی OK کلیک کنید.

نحوه تغییر DNS به Google DNS در macOS: برای جابه‌جایی به سرور DNS گوگل در سیستم عامل مَک، این مراحل را دنبال کنید:

1. روی منوی Apple کلیک کنید و System Preferences را انتخاب کنید.
2. روی آیکون Network در منو کلیک کنید.
3. روی Wi-Fi کلیک کنید و از منوی کشویی اتصال اینترنت خود را انتخاب کنید. روی Advanced کلیک کنید.
4. گزینه DNS را از نوار منو انتخاب کنید. برای افزودن سرورهای DNS در پایین گوشه سمت چپ روی علامت مثبت کلیک کنید. هر دو مقدار 8.8.8.8 و 8.8.4.4 را اضافه کنید و در نهایت روی OK کلیک کنید.

آینده آدرس آی پی

مقرراتی مانند مقررات حفاظت از داده‌های عمومی (GDPR) و قانون حفظ حریم خصوصی مصرف‌کننده کالیفرنیا، وب‌سایت‌ها را مجبور کرده‌اند تا به کاربران در مورد داده‌هایی که جمع‌آوری می‌کنند اطلاع رسانی کنند و رضایت آنها را برای استفاده از کوکی‌ها جلب کنند. موضع گیری های شدید علیه کوکی ها باعث شده است که بسیاری از کاربران گمان کنند که آدرس های IP آنها در معرض تهدید هستند.

نکته اصلی اینجاست که آدرس های IP از بین نخواهند رفت؛ عمیقاً در تکنولوژی ریشه دوانده اند و اهمیت شان از کوکی ها بیشتر است و تنها شناسه عملی برای شناسایی دستگاه های متصل به یک شبکه هستند.

توجه داشته باشید استفاده از VPN در حال افزایش است زیرا کاربران را قادر می سازد تا کنترل بیشتری بر حریم خصوصی خود داشته باشند. آدرس‌های IP جزء ضروری ارتباطات پروتکل اینترنت باقی خواهند ماند، همچنین بهتر است بدانید پنهان سازی آدرس‌های آی پی عمومی در آینده ممکن است امکان پذیر و قابل قبول تر باشد.

سخن پایانی

در این مطلب، مفهوم آدرس IP، نحوه عملکرد آن و اهمیت آن در دنیای دیجیتال را بررسی کردیم. آدرس IP به عنوان یک شناسه منحصر به فرد برای دستگاه‌ها در شبکه‌های اینترنتی عمل می‌کند و نقش حیاتی در ارتباطات اینترنتی دارد. آشنایی با انواع آدرس‌های IP، تفاوت‌های بین IP عمومی و خصوصی، و تهدیدات امنیتی مرتبط با آن‌ها به شما کمک می‌کند تا درک بهتری از چگونگی محافظت از اطلاعات شخصی و امنیت شبکه خود داشته باشید.

با توجه به پیچیدگی‌های فناوری و تهدیدات روزافزون، شناخت IP و استفاده صحیح از آن برای حفظ حریم خصوصی و امنیت آنلاین امری ضروری است. چه شما یک کاربر عادی اینترنت باشید و چه یک مدیر شبکه، درک این اصول می‌تواند به شما در مدیریت بهتر دستگاه‌ها و ارتباطات اینترنتی کمک کند. با اطلاعات ارائه شده در این مقاله، می‌توانید با اطمینان بیشتری از اینترنت استفاده کنید و خطرات امنیتی را کاهش دهید.

سوالات متداول

آدرس IP چیست؟

یک عدد منحصر به فرد است که می تواند دستگاه های موجود در یک شبکه را شناسایی کند.

آیا می توانم از Google DNS به صورت رایگان استفاده کنم؟

بله؛ سیستم نام دامنه Google یک سرویس رایگان و جهانی برای همه کاربران اینترنت است.

چه کسی می تواند آدرس IP من را پیدا کند؟

اگر ادمین وب سایت هستید، همه کاربران می تواند آدرس آی پی شما را از طریق دامنه عمومی جستجو کنند و  اگر کاربر عادی هستید، مدیران وب سایت ها می توانند به آدرس شما در وب سایت هایی که در آن فعالیت داشته اید دسترسی داشته باشند.

IPv4 و IPv6 چگونه با هم کار می کنند؟

بسیاری از سیستم‌ها ازهر دو نسخه IPv4 و IPv6 از طریق فرآیندی به نام دوال استک dual stack استفاده می‌کنند ؛ این فرآیند به دستگاه‌ها اجازه می‌دهد که از هر یک از پروتکل‌ها برای برقراری ارتباط استفاده کنند.