همه ی نوشته های:Ms Sobhani

با گسترش روز افزون استفاده از کامپیوتر در صنایع و شرکت های مختلف، شبکه ها به وجود آمدند تا بین دستگاه های مختلف شرکتی ارتباط برقرار کنند و زمانی که مجموعه ای رشد می کند خطرات مرتبط با آن نیز به همین نحو گسترش می یابند. شبکه های کامپیوتری نیز از این قاعده مستثنی نیستند و روزانه انواع مختلفی از تهدیدات به لیست بلند بالای خطرات معطوف به این حوزه افزوده می شوند.

حال برای مقابله با این تهدیدات، سیستم های سخت افزاری و نرم افزاری فراوانی توسط شرکت های پیشرو نظیر فورتی نت، سیسکو و … ارائه شده اند تا با ارائه انواع راهکارها، حامی شبکه های شرکت ها و سازمان ها برای مقابله با این تهدیدات باشند. در ایران نیز برخی از شرکت ها پای به عرصه رقابت گذاشته اند تا تجهیزات امنیتی مورد نیاز کسب و کارها را ارائه دهند.

تجهیزات امنیتی شبکه

برای محافظت از شبکه های کسب و کارها تجهیزات بسیار متنوعی ارائه شده است؛ در اینجا به خاطر محدودیت های موجود، فقط 3 مورد اصلی مورد بررسی قرار می گیرند:

فایروال نسل بعدی (NGFW): بخشی از نسل سوم تکنولوژی فایروال ها است که یک فایروال معمولی را با سایر عملکردهای فیلترینگ دستگاه شبکه، نظیر فایروال اپلیکیشن با استفاده از بازرسی عمیق پکِت (DPI) و سیستم جلوگیری از نفوذ (IPS) ترکیب می کند. همچنین تکنیک‌های دیگری مانند بازرسی ترافیک رمزگذاری‌شده با TLS، فیلتر کردن وب‌سایت، مدیریت QoS/پهنای باند، بازرسی آنتی‌ویروس، ادغام مدیریت هویت شخص ثالث و رمزگشایی SSL نیز در فایروال های نسل بعدی مورد استفاده می باشند.

فایروال WAF :WAF یا فایروال اپلیکیشن وب با فیلتر کردن و نظارت بر ترافیک HTTP بین اپلیکیشن های وب و اینترنت، از اپلیکیشن های وب محافظت می کند. به طور معمول WAFها از اپلیکیشن های وب در برابر حملاتی مانند جعل بین سایتی، اسکریپت بین سایتی (XSS)، تزریق SQL و موارد دیگر محافظت می کنند.

SEG: راهکاری است که حفاظت از ایمیل های دریافتی و خروجی را بهبود می بخشد و یک محصول پرکاربرد توسط کسب‌وکارها و دولت‌ها برای بلاک کردن تهدیدات سایبری مانند اسپم، فیشینگ، تروجان، باج‌افزار و سایر انواع بدافزارها است. هدف SEG فیلتر کردن و آنالیز پیام‌ها برای شناسایی و مبارزه با ایمیل‌های ناخواسته و خطرناکی است که می توانند برای آسیب‌هایی مانند نقض داده‌ استفاده شوند.

شرکت های ارائه دهنده تجهیزات امنیت شبکه

حال که با مهمترین تجهیزات امنیتی شبکه آشنا شدیم، قصد داریم چند مورد از شرکت های پیشرو در عرصه تامین این تجهیزات در کشورمان را معرفی کنیم:

1.شرکت داریا

شرکت داریا، یک شرکت ارائه دهنده راهکارهای امنیتی و ارتباطی شبکه است که در تامین، استقرار و پشتیبانی از دستگاه های کمپانی هایی نظیر فورتی نت، سیسکو، سوفوس و پالوآلتو برای محافظت از سرمایه های مادی و معنوی شرکت ها پیشرو می باشد. شرکت داریا با طراحی زیرساخت دیجیتال سازمان های بزرگ و کوچک، کار ایمن سازی و مدیریت را نیز انجام می دهد.

این شرکت با بهره گیری از تیم فنی ماهر و ارائه رویکردی واقع گرایانه، معتقد به مشارکت مستحکم به عنوان شرط موفقیت است و شعار این مجموعه پیشبرد کارها به شیوه ای سریع و هوشمند، با ارائه گارانتی معتبر است. بهتر است بدانید در حال حاضر وزارتخانه ها، سازمانها، دانشگاهها و شركت های بزرگ كشور از محصولات و خدمات این مجموعه استفاده می کنند. برای دریافت مشاوره رایگان برای خرید انواع تجهیزات شبکه از جمله فایروال، روتر، سوئیچ، اکسس پوینت و … می توانید با کارشناسان داریا به شماره 0416224 تماس حاصل کنید.

2.شرکت کامکو

این شرکت فعالیت خود را در سال 92 با نام شرکت پرشین پادانا آغاز کرد ولی در سال 95 شرکت جدیدی به نام کارا ایده ماندگار با نام تجاری کامکو ثبت شد و کلیه اعضا شرکت قبلی، در مجموعه جدید به فعالیت خود ادامه دادند. کامکو در حال حاضر خدمات مورد نیاز شبکه‌های کامپیوتری را ارائه می‌دهد.

3.شرکت ایمن شبکه هوشمند

با کمتر از یک دهه تجربه، مجموعه ای است که از طریق تکنولوژی های مدرن و به روز در زمینه شبکه های کامپیوتری و مخابراتی با فراهم ساختن زیرساخت‌های مناسب و مورد نیاز مجموعه ها، راهکارهای مناسبی را ارائه می دهد.

4.شركت رایان سامانه آرکا

این شرکت با در نظر گرفتن نيازهای عصر جدید و با هدف ارائه راهكارهای جامع براي نيازهای ICT كشور و با بهره گيری از تجارب متخصصين شبكه و ارتباطات، خدمات گسترده ای در زمينه پياده سازی، مشاوره و ارائه راهكارهاي جامع فن آوري اطلاعات به ويژه در زمينه امنيت، مديريت، پيام رساني و سهميه بندي پهناي باند ارائه مي‌نمايد. 

5.شرکت رایان نت پرداز دانا

 یک شرکت دانش بنیان در حوزه آی تی و ارتباطات است که به صورت سهامی خاص تاسیس گردید. این شرکت تشخیص و تامین نیازهای شرکای تجاری خود را با همکاری با بهترین کمپانی‌های دنیا و هم‌چنین تیم متخصص در دستور کار دارد و در حوزه‌های مشاوره فنی، تامین تجهیزات، پشتیبانی آی تی در صنعت انفورماتیک و بانکداری الکترونیک فعالیت دارد.

7.شرکت فنی و مهندسی امن‌‌پردازان کویر (APK)

این شرکت به منظور ارائه راهکارهای جامع و یکپارچه حرفه‌ای در زمینه امنیت شبکه و اطلاعات تأسیس شد. شعار این شرکت حس خوب اعتماد است و رسالت خود را ایجاد سازمان امن با تکیه بر استانداردهای جهانی تعریف کرده است. با تکیه بر تخصص پرسنل خود و ایجاد بستر مناسب برای تولید دانش، گام‌هایی را در زمینه طراحی، اجرا و پشتیبانی سرویس‌ها و محصولات بومی در حوزه امنیت سایبری برداشته است.

سخن پایانی

با گسترش روز افزون تهدیدات سایبری نیاز به محافظت از داده ها و دارایی های دیجیتال شرکت ها نیز رفته رفته رنگ و بوی جدیدتری به خود می گیرند. در سال های اخیر شرکت های مختلفی برای ارائه تجهیزات امنیت شبکه تاسیس شده اند تا راهکارهایی را برای تامین امنیت و محافظت از شبکه ها ارائه دهند.

سوالات متداول

منظور از امنیت شبکه چیست؟

زمانی که از امنیت شبکه سخن به میان می آید، منظور حفاظت از زیرساخت شبکه در برابر دسترسی غیرمجاز، سو استفاده یا سرقت است و همچنین شامل ایجاد زیرساخت ایمن برای دستگاه ها، اپلیکیشن ها و کاربران است تا به شیوه ای ایمن کار کنند.

مهمترین تجهیزات امنیت شبکه کدام موارد هستند؟

تجهیزات فراوانی در این حوزه وجود دارد که به برخی از آن ها در زیر اشاره می شود:

• فایروال های نسل جدید
• سیستم‌های تشخیص نفوذ (IDS)
• سیستم‌های جلوگیری از نفوذ (IPS) 
• ویروس ‌یاب‌ها و ضد بدافزارها 
• سیستم‌های تشخیص تهدید 
• سیستم‌های مدیریت لاگ

شرکت ها پیشرو در ارائه تجهیزات امنیت شبکه در ایران کدام ها هستند؟

شرکت های بسیاری از جمله آذران ایمن داریا، کامکو، ایمن شبکه هوشمند و رایان سامانه آرکا

تسلط هوش مصنوعی بر حملات سایبری نشان ‌دهنده قدرت بی ‌نظیر این فناوری در شناسایی و مقابله با تهدیدات پیچیده است. استفاده از هوش مصنوعی در حوزه امنیت سایبری با ترکیب الگوریتم‌های یادگیری ماشینی، تحلیل داده‌های حجیم، و پیش ‌بینی رفتار مهاجمان، به یکی از ابزارهای حیاتی در دفاع از سیستم‌های دیجیتال تبدیل شده است.

امنیت شبکه با هوش مصنوعی

به عنوان یک متخصص در حوزه امنیت شبکه باید به عرضتان برسانم که فایروال‌ها اولین خط دفاعی شبکه‌ها هستند، اما امروزه با پیچیده‌تر شدن حملات سایبری، روش‌های سنتی برای مقابله با حملات محدود شده‌اند و هوش مصنوعی با ورود پر قدرت خود توانسته است با تحلیل خودکار داده‌ها و شناسایی الگوهای غیرمعمول، از شبکه شما در برابر تهدیدات محافظت کند و امنیت شبکه را به طور قابل توجهی افزایش دهد.

کاربرد هوش مصنوعی در امنیت سایبری

بهره گیری از هوش مصنوعی در شناسایی و جلوگیری از تهدیدات سایبری و جلوگیری از ورود مهاجمان به شبکه به یکی از راهکارهای اساسی در امنیت سایبری تبدیل شده است. از جمله کاربرد هوش مصنوعی در امنیت سایبری میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

1. شناسایی تهدیدات ناشناخته: هوش مصنوعی قادر است الگوهای غیرعادی را در شبکه شناسایی کند و به سرعت به آن‌ها پاسخ دهد.
2. سرعت بالا در پردازش داده‌ها: حجم عظیم داده‌های تولیدشده در شبکه‌ها توسط انسان قابل مدیریت نیست، اما هوش مصنوعی این کار را با سرعت بالا انجام می‌دهد.
3. کاهش اشتباهات انسانی: استفاده از سیستم‌های خودکار، خطاهای ناشی از عوامل انسانی را به حداقل می‌رساند.
4. پیش ‌بینی حملات آینده: الگوریتم‌های پیشرفته می‌توانند الگوهای حملات را تحلیل کرده و اقدامات پیشگیرانه را ارائه دهند.

هوش مصنوعی در فایروال های فورتی گیت

اگر به عنوان یک مدیر شبکه یا آی تی این مقاله را مطالعه میکنید باید بدانید که فایروال ‌های فورتی گیت با بهره ‌گیری از هوش مصنوعی پیشرفته، قادر به شناسایی و مقابله با تهدیدات سایبری به صورت لحظه ای هستند.

این فناوری هوشمند با تحلیل رفتارهای شبکه، الگوهای مشکوک را تشخیص داده و حتی پیش از وقوع حمله، اقدامات محافظتی را فعال می‌کند. توجه داشته باشید که هوش مصنوعی در این فایروال‌ها نقش کلیدی در مقابله با تهدیدات پیچیده‌ای مانند بدافزارهای ناشناخته و حملات مهندسی اجتماعی دارد؛ به این ترتیب میتوان گفت هوش مصنوعی تقریبا بر 92.5٪ درصد حملات سایبری تسلط دارد.

فایروال فورتی گیت FortiGate

چرا هوش مصنوعی به 100 درصد از حملات سایبری دسترسی ندارد؟

رسیدن به صد درصد مقابله با حملات سایبری با وجود پیشرفت‌های عظیم در زمینه هوش مصنوعی، همچنان یک هدف ایده‌آل و دشوار است. در ادامه دلایلی که چرا این رقم به 92.5٪ محدود شده و به 100٪ نمی‌رسد، را برایتان شرح میدهم:

• نوآوری مستمر مهاجمان سایبری

مهاجمان سایبری دائماً در حال توسعه تکنیک‌های جدید و پیچیده خود هستند. این نوآوری‌ها باعث شده است برخی از حملات از دید الگوریتم هوش مصنوعی مخفی بمانند یا زمان بیشتری برای شناسایی نیاز باشد.

• محدودیت در داده ‌های آموزشی

هوش مصنوعی برای یادگیری نیاز به داده‌های باکیفیت دارد. اگر داده‌های مربوط به یک حمله خاص در سیستم وجود نداشته باشد یا ناقص باشد، شناسایی آن برای هوش مصنوعی دشوار خواهد بود.

• حملات روز صفر (Zero day)

حملات روز صفر به آسیب‌پذیری‌هایی اشاره دارد که هنوز شناسایی نشده‌اند. این حملات به دلیل ناشناخته بودنشان، اغلب از دسترس هوش مصنوعی خارج می‌شوند تا زمانی که به ‌روزرسانی‌های لازم اعمال شوند.

• خطای الگوریتم‌ها

حتی بهترین الگوریتم‌های هوش مصنوعی نیز ممکن است دچار خطا شوند یا الگوهای تهدید به اشتباه تفسیر شود.

• عوامل انسانی

بخش بزرگی از حملات سایبری به دلیل خطای انسانی موفق می‌شوند، مانند کلیک روی لینک‌های فیشینگ یا استفاده از رمز عبورهای ضعیف؛ از این رو از مقدار صد در صد کاهش می یابد، چرا که هوش مصنوعی نمی‌تواند تمام تصمیمات انسانی را کنترل کند.

• محدودیت در منابع پردازشی

پردازش حجم عظیمی از داده‌ها برای شناسایی تهدیدات به منابع زیادی نیاز دارد. در برخی موارد، کمبود منابع پردازشی یا ضعف در معماری شبکه می‌تواند دقت سیستم را کاهش دهد و به این ترتیب امنیت شبکه به خطر بیافتد.

• حملات ترکیبی

برخی حملات ترکیبی، شامل چندین مرحله و روش هستند که به‌ صورت همزمان اجرا می‌شوند و هوش مصنوعی در این شرایط نمی‌تواند پاسخی برای تهدید و یا حمله ارائه دهد و به این ترتیب امنیت شبکه به مشکل میخورد.

آیا رسیدن به 100٪ ممکن است؟

اگرچه رسیدن به صد درصد ممکن نیست، اما با ترکیب هوش مصنوعی با دیگر روش‌های امنیتی مانند رمزنگاری قوی، احراز هویت چند مرحله‌ای، آموزش کاربران و از همه مهم تر استفاده از تجهیزات امنیتی به همراه لایسنس های اورجینال می‌توان به درصدهای بالاتری در جلوگیری از حملات سایبری دست یافت.

روند حملات سایبری در سال 2025

از آنجایی که تیم ما روزانه به بررسی و شناخت انواع حملات سایبری می پردازد، باید بدانید که در سال ۲۰۲۵، حملات سایبری پیچیده‌تر و هدفمندتر شده‌اند و سازمان‌ها با تهدیدات متنوع و بسیار جدی مواجه‌اند.

استفاده مهاجمان از هوش مصنوعی باعث شده حملات فیشینگ، بدافزارها و نفوذهای هدفمند با سرعت و دقت بیشتری انجام شود و از همه مهم تر باید بدانید که در این سال حملات باج‌افزاری، مهندسی اجتماعی و نقض داده‌ها رشد چشمگیری داشته اند و زیرساخت‌های حیاتی سازمان ها به طور کاملا جدی در معرض خطر قرار گرفته اند.

از این رو برای اینکه بتوانید از شبکه خود در برابر این حملات جدید محافظت کنید نیازمند به کارگیری فناوری‌های نوین مانند سیستم‌های امنیتی هوشمند و فایروال‌های پر قدرت از جمله برندهای سیسکو، سوفوس و فورتی نت به همراه لایسنس های اورجینال این دستگاه ها هستید.

همچنین به عنوان مدیر آی تی بایستی به صورت لحظه ای به تحلیل ترافیک شبکه بپردازید و همچنین آموزش کارکنان برای جلوگیری از حملات فیشینگ نیز از جمله ضرورت های سازمان ها به شمار می رود.

نحوه عملکرد هوش مصنوعی در امنیت سایبری

در رابطه با نحوه عملکرد هوش مصنوعی در امنیت سایبری به صورت کاملا واضح و ساده، باید بدانید که هوش مصنوعی ابتدا با جمع‌آوری داده‌های شبکه و سیستم‌ها شروع می‌کند که این داده ها شامل ترافیک ورودی و خروجی، لاگ‌ها و رفتار کاربران است.

پس از آن الگوریتم‌های یادگیری ماشین شروع به تحلیل این داده ها میکنند تا الگوهای عادی و غیرعادی را تشخیص دهند که هر فعالیت غیرمعمول یا مشکوک به عنوان تهدید شناسایی شده و بر اساس الگوریتم ها احتمال خطر محاسبه می‌شود.

پس از شناسایی تهدید، هوش مصنوعی پاسخ خود را برای مقابله با حمله می دهد که این پاسخ، میتواند مسدود کردن دسترسی، هشدار فوری به تیم امنیت، به‌روزرسانی قوانین فایروال و حتی قرنطینه کردن بخش آلوده شبکه باشد.

تمامی این فرایندها در فایروال های مجهز به لایسنس آنلاین باعث می‌شود تهدیدها سریع‌تر و با دقت بیشتری شناسایی و کنترل شوند و به این ترتیب شبکه شما در برابر انواع محتلف حملات در امان بماند.

تجهیزاتی که قبل از وقوع حمله هکر را شناسایی می‌کنند؟

برای شناسایی هکر قبل از وقوع حمله، می‌توان از تجهیزات پیشرفته‌ای مانند Fortinet FortiGate با موتور IPS و حفاظت Zero-Day، Palo Alto PA-Series با سیستم Threat Prevention و تحلیل بدافزار ناشناخته، Cisco Firepower با پشتیبانی از پایگاه داده تهدیدات ‌Talos، Sophos XGS Series با هوش مصنوعی و هماهنگی کامل با Endpoint و Check Point Quantum با مجموعه کامل Threat Prevention استفاده کرد. این محصولات با تحلیل لحظه‌ای ترافیک شبکه، شناسایی رفتار مشکوک و مسدودسازی خودکار تهدیدات، امکان پیشگیری از نفوذ و حمله را پیش از وقوع فراهم می‌کنند و امنیت شبکه را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهند.

لیست تجهیزاتی که می‌توانند قبل از وقوع حمله، هکر یا فعالیت مخرب را شناسایی کنند شامل موارد زیر است:

1. Fortinet FortiGate : فایروال نسل جدید با IPS پیشرفته و حفاظت  Zero-Day
2. Palo Alto Networks PA-Series : دارای Threat Prevention و تحلیل بدافزار ناشناخته (WildFire)
3. Cisco Firepower NGFW: شناسایی تهدیدات با پایگاه داده Talos و کنترل پیشرفته ترافیک
4. Sophos XGS Series: مجهز به IPS هوشمند و هماهنگی با Endpoint برای پیشگیری سریع

خدمات نصب و راه اندازی شبکه

شرکت داریا با تخصص در زمینه فروش و پشتیبانی تجهیزات شبکه، خدمات نصب و راه‌اندازی شبکه را به صورت کامل و حرفه‌ای ارائه می‌دهد. این خدمات شامل طراحی و پیاده‌سازی شبکه‌های سازمانی، نصب و کانفیگ روتر، سوئیچ و فایروال، راه‌اندازی سرور و ذخیره‌سازهای تحت شبکه (Synology NAS) و اطمینان از امنیت شبکه با استانداردهای پیشرفته است.

تیم متخصص داریا با تجربه‌ای فراوان در پروژه‌های سازمانی، امکان پیاده‌سازی شبکه‌های پایدار، امن و بهینه را فراهم می‌کند و پس از نصب، خدمات پشتیبانی را نیز بر اساس خواست و نیاز سازمان ارائه می‌دهد. برای داشتن اطلاعات بیشتر در رابطه راه اندازی شبکه ای امن می توانید با کارشناسان شرکت داریا به شماره 0416224 داخلی 2 تماس حاصل فرمایید.

خرید فایروال

شرکت داریا ارائه‌دهنده فایروال‌های حرفه‌ای و اورجینال است که با هدف حفاظت کامل شبکه‌های سازمانی و افزایش امنیت سایبری طراحی شده‌اند. فایروال‌های ما قادرند تهدیدات پیچیده و حملات سایبری هدفمند را شناسایی و مسدود کنند و با بالاترین استانداردهای امنیتی، از شبکه شما محافظت کنند.

با انتخاب شرکت داریا بر ای خرید فایروال های فورتی نت، سوفوس، سیسکو و لایسنس های آنلاین این دستگاه ها، تنها یک محصول خریداری نمیکنید؛ بلکه از خدمات نصب، راه‌اندازی و پشتیبانی حرفه‌ای تیم ما برخوردار خواهید شد.

همچنین باید بدانید علاوه بر کیفیت و امنیت، محصولات ما با قیمت مناسب و رقابتی در ایران عرضه می‌شوند تا سازمان‌ها بتوانند با هزینه بهینه، بالاترین سطح حفاظت و عملکرد شبکه را تضمین کنند. با انتخاب شرکت داریا امنیت شبکه خود را با تجهیزات حرفه‌ای و خدمات پشتیبانی کامل تضمین کنید.

با گسترش استفاده از کدهای QR در زندگی روزمره، از پرداخت‌های دیجیتال گرفته تا منوی رستوران‌ها و تبلیغات، مجرمان سایبری نیز روش‌های جدیدی برای فریب کاربران ابداع کرده‌اند. یکی از این روش‌ها کوئیشینگ (Quishing) یا فیشینگ از طریق کدهای QR است که در آن، مهاجمان با جایگزین کردن کدهای QR‌ جعلی به‌جای کدهای واقعی، کاربران را به سایت‌های مخرب هدایت می‌کنند. این حملات ممکن است منجر به سرقت اطلاعات بانکی، انتشار بدافزار یا فیشینگ حساب‌های کاربری و … شود.

کوئیشینگ چیست؟

کوئیشینگ یا Quishing نوعی حمله فیشینگ است که در آن، لینک‌های مخرب درون کدهای QR قرار می‌گیرند، به این صورت که با اسکن این کدها با تلفن همراه یا هر وسیله دیگری به جای هدایت به یک سایت معتبر، شما وارد صفحاتی می شوید که ممکن است اطلاعاتتان را به سرقت ببرند و یا حتی با آلوده کردن یک سیستم یا تلفن همراه به شبکه راه یافته و کل سازمان را آلوده کنند.

چرا حملات کوئیشینگ خطرناک است؟

اگرچه همه می‌دانیم که نباید به سایت‌ های مشکوک مراجعه کنیم یا فایل‌های ناشناس را دانلود کنیم، اما ماهیت کدهای QR به گونه‌ای است که نمی‌توان پیش از اسکن، متوجه محتوای آن شد. تنها با یک اسکن و یک لمس، ممکن است به سایتی وارد شوید که اطلاعات شما را سرقت کند یا فایلی مخرب روی دستگاهتان نصب شود؛ بهتر است بدانید این پروسه از اسکن تا دانلود فایل و ویروسی شدن سیستم تنها یک چشم به هم زدن است و با سرعت بیشتری این فرایند انجام میشود.

چگونه از شبکه خود در برابر حمله کوئیشینگ محافظت کنیم؟

برای اینکه از شبکه، سازمان و تلفن همراه و … خود در برابر حملات سایبری از جمله حمله کوئیشینگ محافظت کنیم؛ می توانید راهکارهایی را که در ادامه برایتان آورده‌ایم را به کار بگیرید:

• از اسکنر پیش ‌فرض گوشی خود استفاده کنید و از دانلود برنامه‌های ناشناس برای اسکن QR خودداری کنید.
• قبل از باز کردن لینک، آن را بررسی کنید و مطمئن شوید که به یک سایت معتبر هدایت می‌شوید.
• از اسکن کدهای QR در مکان‌های عمومی تا حد امکان خودداری کنید؛ به‌ویژه در پارکومترها، رستوران‌ها و تبلیغات خیابانی.
• تنظیمات حریم خصوصی مرورگر خود را فعال کنید تا در برابر حملات احتمالی ایمن‌تر باشید.

با توجه به اینکه این  QR کدها در همه جا دیده می‌شوند، از منوی رستوران‌ها گرفته تا ایستگاه‌های حمل و نقل عمومی، باید مراقب باشیم تا قربانی این تهدید سایبری جدید نشویم.

کلاهبرداری کوئیشینگ چگونه انجام می‌شود؟

کوئیشینگ (QR Code Phishing) یک روش کلاهبرداری سایبری است که در آن، مجرمان سایبری از کدهای QR برای فریب کاربران و سرقت اطلاعات شخصی یا مالی آن‌ها استفاده می‌کنند. این نوع حمله معمولاً به یکی از روش‌های زیر انجام می‌شود:

۱. جایگزینی کد QR اصلی با یک کد جعلی

در این روش، کلاهبرداران یک برچسب حاوی کد QR تقلبی را روی کدهای QR واقعی در مکان‌های عمومی می‌چسبانند. این کد کاربران را به وب‌سایت‌های جعلی هدایت می‌کند که به نظر معتبر می‌رسند اما هدف آن‌ها سرقت اطلاعات است.

۲. هدایت کاربران به صفحات پرداخت تقلبی

کلاهبرداران با استفاده از QR کدهای جعلی، کاربران را به سایت‌های پرداخت جعلی هدایت می‌کنند. این سایت‌ها از نظر ظاهری کاملاً مشابه درگاه‌های پرداخت رسمی هستند، اما اطلاعات کارت بانکی یا حساب کاربری شما را ثبت کرده و در اختیار مجرمان قرار می‌دهند.

۳. ایجاد صفحات ورود جعلی (سرقت اطلاعات حساب کاربری)

برخی از حملات کوئیشینگ کاربران را به صفحات ورود جعلی شبیه به سایت‌های بانکی، شبکه‌های اجتماعی یا ایمیل هدایت می‌کنند. کاربر با وارد کردن اطلاعات ورود خود، به‌صورت ناخواسته رمز عبور و اطلاعات شخصی خود را در اختیار کلاهبرداران قرار می‌دهد.

۴. انتشار بدافزار و جاسوس‌افزار

در برخی موارد، اسکن QR کد باعث دانلود بدافزار یا جاسوس‌افزار روی گوشی یا کامپیوتر شما می‌شود. این بدافزارها می‌توانند داده‌های حساس شما مانند رمزهای عبور، اطلاعات بانکی و پیام‌های خصوصی را سرقت کنند.

۵. فریب کاربران از طریق ایمیل یا پیامک

گاهی کلاهبرداران QR کدهای جعلی را از طریق ایمیل یا پیامک ارسال کرده و از کاربران می‌خواهند آن را برای دسترسی به یک پیشنهاد ویژه، جایزه یا تخفیف اسکن کنند. در حالی که این کدها کاربر را به سایت‌های مخرب هدایت می‌کنند.

آیا کوئیشینگ واقعاً یک تهدید است؟

بله. این حمله سایبری هم‌اکنون در حال وقوع است و بسیار مؤثر است. در سراسر جهان، کدهای QR مربوط به پارکومترها، پرداخت در رستوران‌ها، سیستم‌های انعام و تبلیغات جعلی مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌اند. کلاهبرداران اغلب با چسباندن یک برچسب حاوی کد QR تقلبی روی کد اصلی، افراد را فریب می‌دهند.

این کدهای جعلی کاربران را به صفحات ورود یا سایت‌های پرداخت جعلی هدایت می‌کنند، جایی که یا مستقیماً پولشان را به کلاهبردار پرداخت می‌کنند، یا اطلاعاتشان به سرقت می‌رود. این اطلاعات بعداً برای سرقت مالی یا اجرای کلاهبرداری‌های دیگر استفاده می‌شود.

ایجاد کد QR

اگر قصد دارید برای کسب‌وکار خود یک QR  کد ایجاد کنید، راه‌هایی وجود دارد که می‌توانید امنیت و راحتی مشتریان را تضمین کنید.
پیش از هر چیز، بررسی کنید که آیا اصلاً به QR  کد احتیاج دارید یا خیر. مجبور کردن مشتریان به بیرون آوردن گوشی، تنظیم دوربین و انتظار برای بارگذاری سایت، معمولاً از یک منوی چاپی ساده کم‌کاربرد و آزاردهنده‌ است. زمانی که متوجه شدید به QR  کد نیاز دارید؛ باید آن را به درستی ایمن سازید. روش امن کردن QR  کد به شرح زیر است:

• مطمئن شوید که QR  کد مستقیماً به صفحه‌ای از وب‌سایت کسب‌وکار شما هدایت می‌شود.
• از کوتاه‌کننده‌های لینک استفاده نکنید، زیرا این ابزارها مقصد واقعی لینک را پنهان می‌کنند و ممکن است تبلیغات یا تغییر مسیرهای ناخواسته را به همراه داشته باشند.
• به‌صورت دوره‌ایQR  کد چاپ ‌شده را بررسی کنید تا مطمئن شوید که هیچ‌کس با چسباندن یک برچسب جعلی، مشتریان شما را در دام حملات کوئیشینگ گرفتار نکرده است.

از آنجا که گوشی موبایل مشتریان شما حاوی اطلاعات شخصی زیادی است، محافظت از آن اهمیت زیادی دارد.

نحوه ایجاد  QR‌کد

ساخت یک QR کد بسیار ساده است و شما می‌توانید با ابزارهای مختلف این کار را انجام دهید. در ادامه مراحل ایجاد یک کد QR را بررسی می‌کنیم:

1. انتخاب نوع اطلاعاتی که می‌خواهید در QR کد ذخیره کنید

ابتدا باید مشخص کنید که QR کد شما به چه چیزی لینک خواهد شد. برخی از گزینه‌های رایج شامل:

• آدرس وب ‌سایت یا صفحه مورد نظر
• شماره تماس
• مکان روی نقشه
• رمز وای ‌فای

1. استفاده از یک تولیدکننده QR کد

شما می‌توانید از ابزارهای رایگان آنلاین برای ایجاد QR کد استفاده کنید. برخی از بهترین وب‌سایت‌ها برای این کار عبارت‌اند از:

• QR Code Generator
• QR Code Monkey
• QRStuff

1. وارد کردن اطلاعات و تولید کد

بعد از انتخاب نوع QR کد، اطلاعات موردنظر خود را وارد کنید (مثلاً لینک سایت، شماره تماس و …). سپس روی گزینه Generate QR Code کلیک کنید تا کد شما ساخته شود.

1. دانلود و چاپ QR کد

پس از ساخت کد، می‌توانید آن را با فرمت PNG، JPG یا SVG دانلود کنید. سپس می‌توانید آن را روی کارت ویزیت، بروشور، وب‌سایت یا حتی بسته‌بندی محصولات خود قرار دهید.

1. تست QR کد قبل از استفاده

قبل از اینکه QR کد را منتشر کنید، حتماً آن را با گوشی‌های مختلف تست کنید تا مطمئن شوید به درستی کار می‌کند.

با این مراحل ساده، می‌توانید به ‌راحتی یک QR کد برای کسب‌وکار یا نیازهای شخصی خود ایجاد کنید.

جمع بندی

همانطور که گفته شد، حمله کوئیشینگ (Quishing) یا فیشینگ از طریق کدهای QR یک تهدید جدی در دنیای دیجیتال است، برای جلوگیری از این نوع حملات، کاربران باید هنگام اسکن QR کدها دقت بیشتری داشته باشند، لینک مقصد را قبل از باز کردن بررسی کنند و از منابع ناشناس یا مشکوک اجتناب کنند.

مجرمان سایبری در سایه در حال کمین هستند و هر روز ماهرتر می شوند. در اینجا شما را با مفهوم اینکه حمله سایبری چیست و 20 مورد از رایج ترین حملات سایبری در وب سایت های سازمانی به جهت حفاظت وب سایت سازمانی خود آشنا می شوید.

حمله سایبری چیست؟

حمله سایبری به اقدامی گفته می‌شود که برای هدف قرار دادن یک کامپیوتر یا هر بخش از یک سیستم اطلاعاتی کامپیوتری برای تغییر، تخریب یا سرقت داده‌ها و همچنین سواستفاده یا آسیب رساندن به یک شبکه طراحی شده است. حملات سایبری همزمان با دیجیتالی شدن کسب و کارها، که در سال های اخیر محبوبیت بیشتری پیدا کرده است، در حال افزایش است. در حالی که ده ها نوع مختلف از حملات وجود دارد.

چرا حملات سایبری رخ می‌دهند؟

حملات سایبری دلایل و انگیزه‌های مختلفی دارند، اما در بیشتر موارد می‌توان آن‌ها را به چند دسته کلی تقسیم کرد: انگیزه‌های مالی، سیاسی، جاسوسی، خرابکاری یا حتی تفریح و آزمایش مهارت. هر کدام از این انگیزه‌ها، نوع خاصی از حمله را به دنبال دارد و هدف مشخصی را دنبال می‌کند.

1. انگیزه‌های مالی

بیشترین حملات سایبری، با هدف کسب درآمد غیرقانونی انجام می‌شوند. هکرها با استفاده از روش‌هایی مثل باج‌افزار (Ransomware)، فیشینگ (Phishing) یا سرقت اطلاعات کارت‌های بانکی، قربانیان را تهدید یا فریب می‌دهند تا پول پرداخت کنند. شرکت‌های کوچک و متوسط اغلب به دلیل امنیت ضعیف‌تر، هدف اول این حملات هستند.

2. انگیزه‌های سیاسی و ایدئولوژیک

در برخی موارد، حملات سایبری به عنوان ابزاری برای اعتراض سیاسی یا تضعیف دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی به کار می‌روند. این نوع حملات که معمولاً توسط گروه‌های هکتیویست (Hacktivist) یا دولت‌های متخاصم صورت می‌گیرند، با هدف افشای اطلاعات، ایجاد اختلال در خدمات حیاتی یا تحقیر نهادهای حکومتی انجام می‌شود.

3. جاسوسی

شرکت‌های بزرگ فناوری، مؤسسات تحقیقاتی و حتی ارگان‌های نظامی همواره در معرض حملات سایبری با هدف جاسوسی هستند. در این موارد، مهاجم به دنبال سرقت اطلاعات محرمانه، طرح‌های تجاری، یا داده‌های استراتژیک است. این نوع حمله‌ها معمولاً بسیار هدفمند، پیچیده و پنهانی انجام می‌شوند.

4. خرابکاری و ایجاد اختلال

برخی هکرها یا گروه‌های سازمان‌یافته، به دنبال اختلال در عملیات نهادها و سازمان‌ها هستند. حملاتی مانند DDoS که باعث از کار افتادن سرورهای سایت‌ها یا زیرساخت‌های مهم می‌شوند، معمولاً هدف این حملات تضعیف اعتبار یا ایجاد خسارت است.

5. دلایل شخصی یا خودنمایی

در بعضی موارد، افراد صرفاً برای خودنمایی، آزمایش توانایی‌های فنی یا حتی انتقام شخصی دست به حمله سایبری می‌زنند. این نوع مهاجمان ممکن است هدف خاصی نداشته باشند و صرفاً برای تفریح یا کسب شهرت در انجمن‌های زیرزمینی هک، سیستم‌ها را مورد حمله قرار دهند.

پدر سایبری جهان کیست؟

باب توماس، دانشمند پیشگام در حوزه کامپیوتر، به عنوان پدر امنیت سایبری شناخته می‌شود. او در دهه 1970 کشف کرد که برنامه‌های کامپیوتری می‌توانند از طریق شبکه‌ها حرکت کنند، که این اکتشاف زمینه‌ساز شکل‌گیری ویروس‌های کامپیوتری و تهدیدات امنیتی آنلاین شد. توماس با طراحی اولین برنامه خود به نام Creeper نقش مهمی در تکامل امنیت سایبری ایفا کرد.

یکی دیگر  از افرادی که به عنوان پدر سایبری شناخته می‌شود، بروس اشنیر (Bruce Schneier) است. او یکی از مشهورترین کارشناسان امنیت سایبری و رمزنگاری در جهان است و کتاب‌ها و مقالات بسیاری در زمینه امنیت اینترنتی و حفاظت از داده‌ها منتشر کرده است.

البته افراد دیگری هم مانند وینتون سرف (Vinton Cerf) و باب کان (Bob Kahn)، که نقش کلیدی در توسعه اینترنت داشتند، می‌توانند در برخی از زمینه‌ها به عنوان پدر فناوری‌های سایبری شناخته شوند.

مهاجمان سایبری چه کسانی هستند؟

مهاجمان سایبری افرادی هستند که با هدف دسترسی غیرمجاز به سیستم‌ها، شبکه‌ها و داده‌های دیجیتال، اقدام به انجام حملات سایبری می‌کنند. این مهاجمان ممکن است اهداف مختلفی از جمله سرقت اطلاعات، تخریب سیستم‌ها یا مختل کردن سرویس‌ها داشته باشند. انواع مختلفی از مهاجمان سایبری در جهان وجود دارد که در ادامه چند مورد را برایتان آورده ابم:

1. hackers

افرادی که به‌طور غیرقانونی به سیستم‌ها و شبکه‌ها نفوذ می‌کنند. هکرها ممکن است برای اهداف مختلفی مانند تست امنیت، سرقت اطلاعات یا آسیب رساندن به سیستم‌ها عمل کنند.

1. Cyberterrorists

افرادی که از حملات سایبری برای ایجاد ترس، آسیب به زیرساخت‌های حیاتی یا ایجاد هرج و مرج استفاده می‌کنند. این حملات معمولاً برای اهداف سیاسی یا ایدئولوژیک انجام می‌شود.

1. White-hat hackers

هکرهای اخلاقی که از مهارت‌های خود برای پیدا کردن و اصلاح آسیب‌پذیری‌ها در سیستم‌ها و شبکه‌ها به‌طور قانونی و با مجوز عمل می‌کنند. هدف آنها کمک به تقویت امنیت سایبری است.

1. Black-hat hackers

افرادی که از مهارت‌های هکری خود برای انجام فعالیت‌های غیرقانونی مانند سرقت داده‌ها، نصب بدافزار، یا حمله به شبکه‌ها استفاده می‌کنند.

1. Insider Threats

افرادی که از داخل یک سازمان یا سیستم به سیستم‌های آن دسترسی پیدا کرده و داده‌ها یا اطلاعات حساس را سرقت می‌کنند. این حملات ممکن است از طرف کارکنان، پیمانکاران یا هر کسی که به ‌طور قانونی دسترسی به سیستم‌ها دارد صورت گیرد.

1. گروه‌های هکری سازمان ‌یافته

گروه‌هایی که به ‌طور مشترک و هماهنگ به انجام حملات سایبری می‌پردازند. این گروه‌ها ممکن است توسط کشورها، سازمان‌ها یا اهداف اقتصادی هدایت شوند و به ‌طور خاص برای انجام حملات پیچیده و هدفمند طراحی شده باشند.

مهاجمان سایبری می‌توانند از روش‌هایی مانند بدافزارها، ویروس‌ها، تروجان‌ها، باج‌افزارها، فیشینگ، حملات  DDoS، هک کردن پایگاه‌های داده و دیگر تکنیک‌ها برای نفوذ و انجام فعالیت‌های غیرمجاز استفاده کنند.

20 حمله سایبری

از جمله لیست حملات سایبری رایج می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1.حملات DoS و DDoS

حمله DoS به گونه ای طراحی شده است که منابع یک سیستم را تا حدی تحت الشعاع قرار دهد که نتواند به درخواست های واقعی برای یک سرویس پاسخ دهد. یک حمله DDoS از این نظر مشابه است که به دنبال تخلیه منابع یک سیستم است. حمله DDoS توسط مجموعه وسیعی از دستگاه میزبان آلوده به بدافزار که توسط مهاجم کنترل می‌شوند، آغاز می‌شود. به این حملات «انکار سرویس» می گویند زیرا سایت قربانی قادر به ارائه سرویس به کسانی که می خواهند به آن دسترسی داشته باشند، نیست.

با حمله DoS، سایت هدف مملو از درخواست های غیر واقعی می شود. از آنجا که سایت باید به هر درخواست پاسخ دهد، منابع آن توسط تمام پاسخ ها مصرف می شود. این امر باعث می شود که سایت نتواند به طور معمول به کاربران سرویس دهد و اغلب منجر به قطعی کامل سایت می شود.

حملات DoS و DDoS از این نظر با انواع دیگر حملات سایبری که هکر را قادر می‌سازند تا به یک سیستم دسترسی پیدا کرده یا دسترسی فعلی خود را افزایش دهند، متفاوت هستند. با این نوع حملات، مهاجم مستقیماً از حمله خود سود می برد. از سوی دیگر، با حملات شبکه DoS و DDoS، هدف صرفاً قطع کردن کارکرد سرویس هدف است. اگر مهاجم توسط یک رقیب تجاری استخدام شود، ممکن است آنها از حملات آن‌ها سود مالی ببرد.

حمله DoS همچنین می تواند برای ایجاد آسیب پذیری برای نوع دیگری از حمله استفاده شود. با یک حمله موفقیت آمیز DoS یا DDoS، سیستم اغلب باید آفلاین شود، که می تواند آن را در برابر انواع دیگر حملات آسیب پذیر کند. یکی از راه های رایج برای جلوگیری از حملات DoS استفاده از فایروال است که تشخیص می دهد درخواست های ارسال شده به سایت شما واقعی هستند یا خیر. با نادیده گرفتن درخواست‌های جعلی به ترافیک عادی اجازه داده می شود بدون وقفه جریان داشته باشد. نمونه ای از یک حمله اینترنتی بزرگ از این نوع در فوریه 2020 به سرویس وب آمازون (AWS) رخ داد.

2.حملات فرد میانی

انواع حملات فرد میانی  (MITM) به نقض امنیت سایبری اشاره دارد که به مهاجم امکان استراق سمع داده های ارسال شده بین دو شخص، شبکه یا کامپیوتر را می دهد. این نوع حمله میانی نامیده می شود زیرا مهاجم خود را در وسط یا بین دو طرفی که سعی در برقراری ارتباط دارند، قرار می دهد. در واقع، مهاجم در حال جاسوسی از تعامل بین دو طرف است.

در حمله MITM، دو طرف گمان می‌کنند که در حال برقراری ارتباط هستند. چیزی که آنها نمی دانند این است که شخصی که پیام را ارسال می کند به طور غیرقانونی پیام را قبل از رسیدن به مقصد تغییر می دهد یا به آن دسترسی پیدا می کند. برخی از راه‌های محافظت از خود و سازمان در برابر حملات MITM، استفاده از رمزگذاری قوی در اکسس پوینت یا استفاده از یک شبکه خصوصی مجازی (VPN) است.

3.حملات فیشینگ

حمله فیشینگ زمانی اتفاق می‌افتد که یک عامل مخرب ایمیل‌هایی را ارسال کند که به نظر می‌رسد از منابع معتبر و قانونی می‌آیند تا اطلاعات حساس را از هدف بگیرد. حملات فیشینگ مهندسی اجتماعی و تکنولوژی را ترکیب می‌کنند و به این دلیل به این نام خوانده می‌شوند که مهاجم در واقع با استفاده از «طعمه» یک فرستنده به ظاهر قابل اعتماد، برای دسترسی به یک منطقه ممنوعه «ماهیگیری» می‌کند.

برای اجرای حمله، مهاجم ممکن است لینکی بفرستد که شما را به وب‌سایتی هدایت می کند، سپس شما را فریب می‌دهد تا بدافزارهایی مانند ویروس‌ها را دانلود کرده یا اطلاعات خصوصی‌تان را به مهاجم بدهید. در بسیاری از موارد، هدف ممکن است متوجه نباشد که مورد حمله قرار گرفته است، که به مهاجم اجازه می‌دهد بدون اینکه کسی به فعالیت مخرب مشکوک شود، به دنبال دیگران در همان سازمان برود.

شما می توانید با تفکر دقیق در مورد انواع ایمیل هایی که باز می کنید و لینک هایی که روی آنها کلیک می کنید، از دستیابی به اهداف حملات فیشینگ جلوگیری کنید. به هِدرهای ایمیل دقت کنید و روی چیزی که مشکوک به نظر می رسد، کلیک نکنید. پارامترهای «Reply-to» و «Return-path» را بررسی کنید. آنها باید به همان دامنه نمایش داده شده در ایمیل متصل شوند.

4.حملات فیشینگ وال

حمله فیشینگ وال به این دلیل به این نام خوانده می‌شود که به دنبال افراد درجه دار یا مدیران ارشد یک سازمان می‌رود، که اصطلاحا شامل مسئولین ارشد سازمان می‌شود. این افراد احتمالاً دارای اطلاعاتی هستند که می تواند برای مهاجمان ارزشمند باشد، مانند اطلاعات اختصاصی در مورد کسب و کار یا عملیات آن.

اگر مدیر یک سازمان به صورت هدفمند باج‌افزاری را دانلود کند، احتمالاً برای جلوگیری از انتشار اخبار حمله موفقیت‌آمیز و آسیب رساندن به شهرت خود یا سازمان، باج را پرداخت می‌کند. با انجام همان اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از حملات فیشینگ، مانند بررسی دقیق ایمیل‌ها و پیوست‌ها و لینک‌های همراه آن‌ها، مراقبت از مقاصد یا پارامترهای مشکوک، می‌توان از حملات ویل فیشینگ جلوگیری کرد

5.حملات اِسپیر فیشینگ

اِسپیر فیشینگ (spear phishing) به نوع خاصی از حملات فیشینگ هدفمند اشاره دارد. مهاجم برای تحقیق در مورد اهداف مورد نظر خود وقت صرف می کند و سپس پیام هایی را می نویسد که هدف احتمالاً شخصاً مرتبط است. به این نوع حملات به‌خاطر شیوه‌ای که مهاجم بر روی یک هدف خاص وارد می‌کند، اسپیر فیشینگ نامیده می‌شود. پیام مشروع به نظر می رسد، به همین دلیل است که تشخیص حمله اسپیر فیشینگ دشوار است.

اغلب، یک حمله فیشینگ نیزه ای از جعل ایمیل استفاده می‌کند، جایی که محتوای آن جعل شده است و به نظر می‌رسد که ایمیل از فرستنده دیگری می‌آید. این می تواند شخصی باشد که هدف مورد اعتماد است، مانند یک فرد در شبکه اجتماعی، یک دوست نزدیک یا یک شریک تجاری.

مهاجمان همچنین ممکن است از شبیه سازی وب سایت استفاده کنند تا ارتباط را مشروع جلوه دهند. با شبیه‌سازی وب‌سایت، مهاجم یک وب‌سایت قانونی را کپی می‌کند تا قربانی را در احساس راحتی فرو برد. هدف، با تصور اینکه وب سایت واقعی است، پس از وارد کردن اطلاعات خصوصی خود احساس راحتی می کند.

مشابه حملات فیشینگ معمولی، با بررسی دقیق جزئیات در تمام فیلدهای ایمیل و اطمینان از اینکه کاربران بر روی لینکی که مقصد آن قابل تایید نیست مشروع است، کلیک نمی کنند، می توان از حملات فیشینگ نیزه ای جلوگیری کرد.

6.باج افزار

سیستم قربانی تا زمانی که با پرداخت باج به مهاجم موافقت نکنند، گروگان نگه داشته می‌شود. پس از ارسال پرداخت، مهاجم دستورالعمل هایی را در مورد اینکه چگونه هدف می تواند کنترل رایانه خود را دوباره به دست آورد، ارائه می دهد. نام باج افزار مناسب است زیرا بدافزار از قربانی باج می خواهد.

در یک حمله باج‌افزار، هدف باج‌افزار را از یک وب‌سایت یا از داخل یک لینک ایمیل دانلود می‌کند. این بدافزار برای سوء استفاده از آسیب‌پذیری‌هایی نوشته شده است که توسط سازنده سیستم یا تیم فناوری اطلاعات برطرف نشده است. سپس باج افزار ایستگاه کاری هدف را رمزگذاری می کند. گاهی اوقات، باج‌افزار را می‌توان برای حمله به چندین طرف با ممانعت از دسترسی به چندین رایانه یا یک سرور مرکزی ضروری برای عملیات تجاری مورد استفاده قرار داد..

تحت تأثیر قرار دادن چندین کامپیوتر اغلب با شروع نشدن جذب سیستم تا روزها یا حتی هفته ها پس از نفوذ اولیه بدافزار انجام می شود. این بدافزار می‌تواند فایل‌های AUTORUN را که از یک سیستم به سیستم دیگر از طریق شبکه داخلی یا درایوهای USB Serial Bus (USB) که به چندین رایانه متصل می‌شوند، ارسال کند. سپس، زمانی که مهاجم رمزگذاری را آغاز می کند، به طور همزمان روی همه سیستم های آلوده کار می کند.

در برخی موارد، نویسندگان باج افزار کد را برای فرار از نرم افزار آنتی ویروس طراحی می کنند. بنابراین برای کاربران مهم است که مراقب سایت‌هایی که بازدید می‌کنند و روی لینک‌هایی که کلیک می‌کنند، باشند. همچنین می‌توانید با استفاده از فایروال نسل بعدی (NGFW) که می‌تواند با استفاده از هوش مصنوعی (AI) بازرسی‌های عمیق بسته داده‌ها را انجام دهد، از بسیاری از حملات باج‌افزار جلوگیری کنید.

7.حمله پسورد

پسورد ها ابزاری برای تأیید دسترسی هستند که برای اکثر افراد انتخاب می‌شود، بنابراین کشف رمز عبور هدف پیشنهادی جذاب برای یک هکر است. این را می توان با استفاده از چند روش مختلف انجام داد. اغلب، مردم کپی هایی از رمزهای عبور خود را روی کاغذ یا یادداشت های چسبناک در اطراف یا روی میز خود نگه می دارند. مهاجم می تواند یا خودش رمز عبور را پیدا کند یا به شخصی که در داخل است پول بدهد تا آن را برای او دریافت کند.

یک مهاجم همچنین ممکن است سعی کند انتقالات شبکه را رهگیری کند تا رمزهای عبور رمزگذاری نشده توسط شبکه را بگیرد. آنها همچنین می توانند از مهندسی اجتماعی استفاده کنند، که هدف را متقاعد می کند تا رمز عبور خود را برای حل یک مشکل به ظاهر مهم وارد کند. در موارد دیگر، مهاجم به سادگی می‌تواند رمز عبور کاربر را حدس بزند، به خصوص اگر از رمز عبور پیش‌فرض یا گذرواژه‌ای استفاده می‌کند که به راحتی به خاطر بسپارید، مانند «1234567».

مهاجمان همچنین اغلب از روش‌های brute-force برای حدس زدن رمز عبور استفاده می‌کنند. هک رمز عبور بی رحمانه از اطلاعات اولیه در مورد فرد یا عنوان شغلی آنها استفاده می کند تا رمز عبور آنها را حدس بزند. به عنوان مثال، نام، تاریخ تولد، سالگرد یا سایر جزئیات شخصی اما قابل کشف آنها را می توان در ترکیب های مختلف برای رمز گشایی رمز عبور آنها استفاده کرد.

اطلاعاتی که کاربران در رسانه های اجتماعی قرار می دهند نیز می توانند در یک هک رمز عبور بی رحمانه استفاده شوند. کارهایی که فرد برای سرگرمی انجام می دهد، سرگرمی های خاص، نام حیوانات خانگی یا نام کودکان گاهی اوقات برای ایجاد رمز عبور استفاده می شود، که حدس زدن آنها را برای مهاجمان بی رحم نسبتا آسان می کند.

یک هکر همچنین می تواند از حمله فرهنگ لغت برای تعیین رمز عبور کاربر استفاده کند. حمله دیکشنری تکنیکی است که از کلمات و عبارات رایج، مانند مواردی که در یک فرهنگ لغت فهرست شده است، استفاده می کند تا رمز عبور هدف را حدس بزند.

یکی از روش‌های مؤثر برای جلوگیری از حملات brute-force و گذرواژه دیکشنری، تنظیم یک سیاست قفل کردن است. این کار دسترسی به دستگاه‌ها، وب‌سایت‌ها یا برنامه‌ها را به‌طور خودکار پس از تعداد معینی از تلاش‌های ناموفق قفل می‌کند. با یک سیاست قفل کردن، مهاجم فقط چند بار تلاش می کند تا از دسترسی منع شود. اگر قبلاً یک خط مشی قفل وجود دارد و متوجه شده اید که حساب شما به دلیل تلاش های زیاد برای ورود قفل شده است، عاقلانه است که رمز عبور خود را تغییر دهید.

اگر یک مهاجم به طور سیستماتیک از حمله brute-force یا فرهنگ لغت برای حدس زدن رمز عبور شما استفاده کند، ممکن است گذرواژه‌هایی را که کار نمی‌کنند یادداشت کند. به عنوان مثال، اگر رمز عبور شما نام خانوادگی و به دنبال آن سال تولد شما باشد و هکر سعی کند در آخرین تلاش سال تولد شما را قبل از نام خانوادگی شما قرار دهد، ممکن است در تلاش بعدی آن را درست دریافت کند.

8. حملات تزریق SQL

تزریق زبان پرس و جو ساختاریافته (SQL) یک روش رایج برای استفاده از وب سایت هایی است که برای ارائه خدمات به کاربران خود به پایگاه های داده وابسته هستند. کلاینت ها کامپیوترهایی هستند که اطلاعات را از سرورها دریافت می کنند و یک حمله SQL از یک پرس و جوی SQL که از مشتری به پایگاه داده روی سرور ارسال می شود استفاده می کند. این فرمان به جای چیز دیگری که معمولاً در آنجا قرار می گیرد، مانند رمز عبور یا ورود به سیستم، در یک صفحه داده وارد یا تزریق می شود. سروری که پایگاه داده را نگه می دارد سپس دستور را اجرا می کند و سیستم نفوذ می کند.

اگر تزریق SQL با موفقیت انجام شود، چندین اتفاق می تواند رخ دهد، از جمله انتشار داده های حساس یا تغییر یا حذف داده های مهم. همچنین، یک مهاجم می‌تواند عملیات مدیر را مانند دستور خاموش کردن اجرا کند که می‌تواند عملکرد پایگاه داده را مختل کند.

برای محافظت از خود در برابر حمله تزریق SQL، از مدل های کم امتیاز استفاده کنید. با معماری کم امتیاز، فقط کسانی که کاملاً نیاز به دسترسی به پایگاه های داده کلیدی دارند، مجاز به ورود هستند. حتی اگر یک کاربر قدرت یا نفوذی در سازمان داشته باشد، ممکن است اجازه دسترسی به مناطق خاصی از شبکه را نداشته باشد، اگر کارشان وابسته به آن نباشد.

به عنوان مثال، مدیر عامل می تواند از دسترسی به مناطقی از شبکه جلوگیری کند، حتی اگر آنها حق داشته باشند بدانند چه چیزی در داخل است. اعمال سیاستی با حداقل امتیاز نه تنها می‌تواند از دسترسی عوامل مخرب به مناطق حساس جلوگیری کند، بلکه می‌تواند مانع از دسترسی افراد بد به مناطق حساس شود، اما به‌طور تصادفی اعتبار ورود به سیستم خود را در برابر مهاجمان آسیب‌پذیر می‌گذارند یا ایستگاه‌های کاری خود را در حالی که از رایانه‌هایشان دور هستند، فعال می‌کنند.

9.تفسیر URL

با تفسیر URL، مهاجمان آدرس‌های URL خاصی را تغییر می‌دهند , بازسازی می کنند و از آنها برای دسترسی به داده‌های شخصی و حرفه‌ای هدف استفاده می‌کنند. این نوع حمله به عنوان مسمومیت URL نیز شناخته می شود. نام “تفسیر URL” از این واقعیت ناشی می شود که مهاجم از ترتیبی که باید اطلاعات URL یک صفحه وب وارد شود می داند. سپس مهاجم این نحو را “تفسیر” می کند و از آن برای کشف نحوه ورود به مناطقی که به آنها دسترسی ندارند استفاده می کند.

برای اجرای یک حمله تفسیر URL، یک هکر ممکن است URL هایی را حدس بزند که می توانند از آنها برای به دست آوردن امتیازات مدیر سایت یا دسترسی به انتهای سایت برای ورود به حساب کاربری استفاده کنند. هنگامی که آنها به صفحه مورد نظر خود رسیدند، می توانند خود سایت را دستکاری کنند یا به اطلاعات حساس در مورد افرادی که از آن استفاده می کنند دسترسی پیدا کنند.

به عنوان مثال، اگر هکری بخواهد وارد بخش مدیریت سایتی به نام GetYourKnowledgeOn.com شود، ممکن است http://getyourknowledgeon.com/admin را تایپ کند و با این کار او را به صفحه ورود به سیستم مدیریت می رساند. در برخی موارد، نام کاربری و رمز عبور ادمین ممکن است پیش فرض “admin” و “admin” باشد یا حدس زدن آن بسیار آسان باشد. همچنین ممکن است یک مهاجم قبلاً رمز عبور مدیر را پیدا کرده باشد یا آن را به چند احتمال محدود کرده باشد. سپس مهاجم هر کدام را امتحان می کند، دسترسی پیدا می کند و می تواند داده ها را به دلخواه دستکاری، سرقت یا حذف کند.

برای جلوگیری از موفقیت حملات تفسیر URL، از روش‌های احراز هویت امن برای مناطق حساس سایت خود استفاده کنید. این ممکن است به احراز هویت چند عاملی (MFA) یا رمزهای عبور امن متشکل از کاراکترهای به ظاهر تصادفی نیاز داشته باشد.

10.اسپوفینگ دی ان اس

با جعل سیستم نام دامنه (DNS)، یک هکر سوابق DNS را تغییر می دهد تا ترافیک را به یک وب سایت جعلی ارسال کند. زمانی که قربانی در سایت تقلبی قرار می گیرد، ممکن است اطلاعات حساسی را وارد کند که می تواند توسط هکر استفاده یا فروخته شود. هکر همچنین ممکن است یک سایت بی کیفیت با محتوای تحقیرآمیز یا تحریک آمیز بسازد تا یک شرکت رقیب را بد جلوه دهد.

در یک حمله جعل DNS، مهاجم از این واقعیت استفاده می کند که کاربر فکر می کند سایتی که بازدید می کند قانونی است. این به مهاجم این توانایی را می دهد که حداقل از دیدگاه بازدید کننده، به نام یک شرکت بی گناه مرتکب جنایت شود.

برای جلوگیری از جعل DNS، مطمئن شوید که سرورهای DNS شما به روز هستند. هدف مهاجمان سوء استفاده از آسیب‌پذیری‌ها در سرورهای DNS است و جدیدترین نسخه‌های نرم‌افزار اغلب حاوی اصلاحاتی هستند که آسیب‌پذیری‌های شناخته شده را می‌بندند.

11.ربودن سِشِن

Session hijacking یکی از انواع حملات MITM است. مهاجم یک جلسه بین مشتری و سرور را بر عهده می گیرد. کامپیوتری که در حمله مورد استفاده قرار می گیرد، آدرس پروتکل اینترنت (IP) خود را جایگزین آدرس کامپیوتر مشتری می کند و سرور بدون اینکه مشکوک باشد که به جای مشتری با مهاجم ارتباط برقرار می کند، جلسه را ادامه می دهد. این نوع حمله موثر است زیرا سرور از آدرس IP مشتری برای تأیید هویت خود استفاده می کند. اگر آدرس IP مهاجم در قسمتی از جلسه درج شود، سرور ممکن است به نقض مشکوک نشود زیرا قبلاً در یک اتصال قابل اعتماد درگیر شده است

برای جلوگیری از ربودن جلسه، از VPN برای دسترسی به سرورهای مهم تجاری استفاده کنید. به این ترتیب، تمام ارتباطات رمزگذاری می شود و مهاجم نمی تواند به تونل امن ایجاد شده توسط VPN دسترسی پیدا کند.

یک حمله brute-force نام خود را از روش “بی رحمانه” یا ساده ای که توسط حمله استفاده می شود گرفته شده است. مهاجم به سادگی سعی می کند اعتبار ورود شخصی را که به سیستم هدف دسترسی دارد حدس بزند. هنگامی که آنها آن را به درستی حدس می زنند می توانند وارد سیستم شوند.

اگرچه ممکن است این کار وقت گیر و دشوار به نظر برسد، مهاجمان اغلب از ربات ها برای شکستن اعتبار استفاده می کنند. مهاجم لیستی از اعتبارنامه ها را در اختیار ربات قرار می دهد که فکر می کنند ممکن است به آنها امکان دسترسی به منطقه امن را بدهد. سپس ربات هر کدام را امتحان می کند در حالی که مهاجم عقب می نشیند و منتظر می ماند. هنگامی که اعتبار صحیح وارد شد، مجرم دسترسی پیدا می کند.

برای جلوگیری از حملات brute-force، سیاست‌های قفل کردن را به عنوان بخشی از معماری امنیتی مجوز خود اعمال کنید. پس از تعداد معینی تلاش، کاربری که سعی در وارد کردن اطلاعات کاربری دارد قفل می شود. این معمولاً شامل «منجمد شدن» حساب است، بنابراین حتی اگر شخص دیگری از دستگاه دیگری با آدرس IP متفاوت تلاش کند، نمی تواند قفل را دور بزند.

همچنین عاقلانه است که از رمزهای عبور تصادفی بدون کلمات منظم، تاریخ یا دنباله ای از اعداد در آنها استفاده کنید. این موثر است زیرا، برای مثال، حتی اگر یک مهاجم از نرم‌افزاری برای حدس زدن یک رمز عبور 10 رقمی استفاده کند، سال‌ها تلاش بی‌وقفه برای درست کردن آن طول خواهد کشید.

13. حملات وب

حملات وب به تهدیداتی گفته می شود که آسیب پذیری های برنامه های مبتنی بر وب را هدف قرار می دهند. هر بار که اطلاعاتی را در یک برنامه وب وارد می‌کنید، فرمانی را آغاز می‌کنید که پاسخی را ایجاد می‌کند. به عنوان مثال، اگر با استفاده از یک برنامه بانکداری آنلاین برای شخصی پول می‌فرستید، داده‌هایی که وارد می‌کنید به برنامه دستور می‌دهد تا به حساب شما برود، پول را خارج کند و به حساب شخص دیگری ارسال کند. مهاجمان در چارچوب این نوع درخواست ها کار می کنند و از آنها به نفع خود استفاده می کنند.

برخی از حملات رایج وب شامل تزریق SQL و اسکریپت بین سایتی (XSS) است که در ادامه این مقاله مورد بحث قرار خواهد گرفت. هکرها همچنین از حملات جعل درخواست متقابل (CSRF) و دستکاری پارامترها استفاده می کنند. در حمله CSRF، قربانی فریب خورده تا عملی را انجام دهد که به نفع مهاجم باشد. به عنوان مثال، آنها ممکن است روی چیزی کلیک کنند که یک اسکریپت طراحی شده برای تغییر اعتبار ورود به سیستم برای دسترسی به یک برنامه وب را راه اندازی می کند. هکر، مجهز به اعتبارنامه های ورود جدید، می تواند به گونه ای وارد شود که گویی کاربر قانونی است.

دستکاری پارامترها شامل تنظیم پارامترهایی است که برنامه نویسان به عنوان اقدامات امنیتی طراحی شده برای محافظت از عملیات خاص اجرا می کنند. اجرای عملیات بستگی به آنچه در پارامتر وارد می شود دارد. مهاجم به سادگی پارامترها را تغییر می دهد و این به آنها اجازه می دهد تا اقدامات امنیتی را که به آن پارامترها بستگی دارد دور بزنند.

برای جلوگیری از حملات وب، برنامه‌های کاربردی وب خود را بررسی کنید تا آسیب‌پذیری‌ها را بررسی کرده و برطرف کنید. یکی از راه‌های رفع آسیب‌پذیری‌ها بدون تأثیر بر عملکرد برنامه وب، استفاده از توکن‌های ضد CSRF است. یک نشانه بین مرورگر کاربر و برنامه وب رد و بدل می شود. قبل از اجرای دستور، اعتبار توکن بررسی می شود. اگر بررسی شود، فرمان اجرا می شود، اگر نه، مسدود می شود. همچنین می‌توانید از پرچم‌های SameSite استفاده کنید، که فقط به درخواست‌های همان سایت اجازه پردازش می‌دهد و هر سایتی که توسط مهاجم ساخته شده است را بی‌توان می‌کند.

14.تهدید های داخلی

گاهی اوقات، خطرناک ترین عوامل از درون یک سازمان می آیند. افرادی که در داخل درهای خود شرکت هستند، خطر ویژه ای دارند زیرا معمولاً به انواع سیستم ها و در برخی موارد، امتیازات مدیریت دسترسی دارند که آنها را قادر می سازد تغییرات اساسی در سیستم یا سیاست های امنیتی آن ایجاد کنند.

علاوه بر این، افراد درون سازمان اغلب درک عمیقی از معماری امنیت سایبری آن و همچنین نحوه واکنش کسب و کار به تهدیدات دارند. از این دانش می توان برای دسترسی به مناطق محدود، ایجاد تغییرات در تنظیمات امنیتی، یا استنباط بهترین زمان ممکن برای انجام یک حمله استفاده کرد.

یکی از بهترین راه‌ها برای جلوگیری از تهدیدات داخلی در سازمان‌ها، محدود کردن دسترسی کارکنان به سیستم‌های حساس تنها به کسانی است که برای انجام وظایف خود به آن‌ها نیاز دارند. همچنین، برای تعداد معدودی که نیاز به دسترسی دارند، از MFA استفاده کنید، که از آنها می‌خواهد حداقل از یک چیز که می‌دانند در ارتباط با یک آیتم فیزیکی که برای دسترسی به یک سیستم حساس باید استفاده کنند. به عنوان مثال، کاربر ممکن است مجبور باشد یک رمز عبور وارد کند و یک دستگاه USB را وارد کند. در پیکربندی های دیگر، یک شماره دسترسی روی یک دستگاه دستی ایجاد می شود که کاربر باید وارد آن شود. کاربر تنها در صورتی می تواند به منطقه امن دسترسی داشته باشد که رمز عبور و شماره صحیح باشد.

اگرچه وزارت امور خارجه ممکن است به تنهایی از همه حملات جلوگیری نکند، اما تشخیص اینکه چه کسی در پشت یک حمله را آسان‌تر می‌کند، به‌ویژه به این دلیل که در وهله اول به افراد نسبتا کمی اجازه دسترسی به مناطق حساس داده می‌شود. در نتیجه، این استراتژی دسترسی محدود می تواند به عنوان یک عامل بازدارنده عمل کند. مجرمان سایبری در سازمان شما به راحتی می‌دانند که به دلیل وجود تعداد نسبتاً کوچک مظنونان بالقوه، مشخص کردن مجرم چه کسی است.

15. اسب تروا

حمله اسب تروا از یک برنامه مخرب استفاده می کند که در یک برنامه به ظاهر قانونی پنهان شده است. هنگامی که کاربر برنامه احتمالاً بی گناه را اجرا می کند، بدافزار داخل تروا می تواند برای باز کردن یک درب پشتی به سیستم استفاده شود که از طریق آن هکرها می توانند به کامپیوتر یا شبکه نفوذ کنند. این تهدید نام خود را از داستان سربازان یونانی گرفته است که برای نفوذ به شهر تروا و پیروزی در جنگ در داخل اسبی پنهان شده بودند. هنگامی که هدیه پذیرفته شد و به داخل دروازه های تروا آورده شد، سربازان یونانی بیرون پریدند و حمله کردند. به روشی مشابه، یک کاربر ناآگاه ممکن است از برنامه‌ای که ظاهری بی‌گناه به سیستم خود وارد می‌کند، فقط برای ایجاد یک تهدید پنهان استقبال کند.

برای جلوگیری از حملات تروا، باید به کاربران آموزش داده شود که چیزی را دانلود یا نصب نکنند، مگر اینکه منبع آن قابل تایید باشد. همچنین، از NGFW ها می توان برای بررسی بسته های داده برای تهدیدات بالقوه تروجان ها استفاده کرد.

16. حملات درایو

در یک حمله درایو بای، یک هکر کدهای مخرب را در یک وب سایت ناامن جاسازی می کند. هنگامی که یک کاربر از سایت بازدید می کند، اسکریپت به طور خودکار روی رایانه او اجرا می شود و آن را آلوده می کند. لقب drive by از این واقعیت ناشی می شود که قربانی فقط باید با مراجعه به سایت از کنار آن عبور کند تا آلوده شود. نیازی به کلیک بر روی چیزی در سایت یا وارد کردن اطلاعات نیست.

برای محافظت در برابر حملات درایو بای، کاربران باید مطمئن شوند که جدیدترین نرم‌افزار را روی تمام رایانه‌های خود اجرا می‌کنند، از جمله برنامه‌هایی مانند Adobe Acrobat و Flash، که ممکن است در هنگام مرور اینترنت استفاده شوند. همچنین، می‌توانید از نرم‌افزار فیلتر وب استفاده کنید، که می‌تواند قبل از بازدید کاربر از سایت، ناامن بودن سایت را تشخیص دهد.

17.حملات XSS

با XSS یا اسکریپت نویسی بین سایتی، مهاجم اسکریپت های مخرب را با استفاده از محتوای قابل کلیک ارسال می کند که به مرورگر هدف ارسال می شود. وقتی قربانی روی محتوا کلیک می کند، اسکریپت اجرا می شود. از آنجایی که کاربر قبلاً وارد جلسه یک برنامه وب شده است، آنچه را که وارد می کند توسط برنامه وب قانونی تلقی می شود. با این حال، اسکریپت اجرا شده توسط مهاجم تغییر داده شده است که منجر به یک اقدام ناخواسته توسط کاربر شده است.

به عنوان مثال، یک حمله XSS ممکن است پارامترهای درخواست انتقال ارسال شده از طریق یک برنامه بانکی آنلاین را تغییر دهد. در درخواست جعل شده، نام گیرنده پول منتقل شده با نام مهاجم جایگزین می شود. مهاجم همچنین ممکن است مبلغ انتقال را تغییر دهد و حتی بیشتر از هدفی که در ابتدا قصد ارسال آن را داشت به خود پول بدهد.

یکی از ساده ترین راه های جلوگیری از حملات XSS استفاده از لیست سفید موجودیت های مجاز است. به این ترتیب، هر چیزی غیر از ورودی های تایید شده توسط وب اپلیکیشن پذیرفته نخواهد شد. همچنین می‌توانید از تکنیکی به نام ضدعفونی کردن استفاده کنید که داده‌های وارد شده را بررسی می‌کند و بررسی می‌کند که آیا حاوی چیزی است که می‌تواند مضر باشد یا خیر.

18. حملات استراق سمع

حملات استراق سمع شامل رهگیری ترافیک توسط عوامل مخرب هنگام ارسال از طریق شبکه می شود. به این ترتیب، مهاجم می تواند نام های کاربری، رمز عبور و سایر اطلاعات محرمانه مانند کارت های اعتباری را جمع آوری کند. استراق سمع می تواند فعال یا غیرفعال باشد.

با استراق سمع فعال، هکر یک نرم افزار را در مسیر ترافیک شبکه قرار می دهد تا اطلاعاتی را که هکر برای داده های مفید تجزیه و تحلیل می کند، جمع آوری کند. حملات استراق سمع غیرفعال از این جهت متفاوت است که هکر به انتقال‌ها گوش می‌دهد یا استراق سمع می‌کند و به دنبال داده‌های مفیدی است که می‌توانند به سرقت ببرند.

با استراق سمع فعال، هکر یک نرم افزار را در مسیر ترافیک شبکه قرار می دهد تا اطلاعاتی را که هکر برای داده های مفید تجزیه و تحلیل می کند، جمع آوری کند. حملات استراق سمع غیرفعال از این جهت متفاوت است که هکر به

انتقال‌ها گوش می‌دهد یا استراق سمع می‌کند و به دنبال داده‌های مفیدی است که می‌توانند به سرقت ببرند

19. حمله روز تولد

در حمله تولد، مهاجم از یک ویژگی امنیتی سوء استفاده می کند: الگوریتم های هش، که برای تأیید صحت پیام ها استفاده می شود. الگوریتم هش یک امضای دیجیتال است و گیرنده پیام قبل از اینکه پیام را معتبر بپذیرد آن را بررسی می کند. اگر یک هکر بتواند یک هش ایجاد کند که با آنچه فرستنده به پیام خود اضافه کرده است یکسان باشد، هکر می تواند به سادگی پیام فرستنده را با پیام خود جایگزین کند. دستگاه دریافت کننده آن را می پذیرد زیرا دارای هش مناسب است

نام حمله تولد به پارادوکس تولد اشاره دارد که بر اساس این واقعیت است که در یک اتاق 23 نفره بیش از 50٪ احتمال دارد که دو نفر از آنها تولد یکسانی داشته باشند. از این رو، در حالی که مردم فکر می کنند تولد آنها، مانند هش، منحصر به فرد است، آنقدرها که بسیاری فکر می کنند منحصر به فرد نیستند.

برای جلوگیری از حملات تولد، از هش های طولانی تر برای تأیید استفاده کنید. با اضافه شدن هر رقم اضافی به هش، شانس ایجاد یک منطبق به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.

20. حمله بدافزار(malware)

بدافزار یک اصطلاح عمومی برای نرم افزارهای مخرب است، از این رو mal در ابتدای کلمه است. بدافزار یک کامپیوتر را آلوده می کند و نحوه عملکرد آن را تغییر می دهد، داده ها را از بین می برد یا از کاربر یا ترافیک شبکه جاسوسی می کند. بدافزار می‌تواند از یک دستگاه به دستگاه دیگر سرایت کند یا در جای خود باقی بماند و تنها بر دستگاه میزبان آن تأثیر بگذارد.

چندین روش حمله که در بالا توضیح داده شد می‌تواند شامل انواع بدافزار باشد، از جمله حملات MITM، فیشینگ، باج‌افزار، تزریق SQL، اسب‌های تروجان، حملات درایو و حملات XSS.

در یک حمله بدافزار، نرم افزار باید بر روی دستگاه مورد نظر نصب شود. این نیاز به اقدام از جانب کاربر دارد. بنابراین، علاوه بر استفاده از فایروال‌هایی که می‌توانند بدافزار را شناسایی کنند، کاربران باید در مورد اینکه از کدام نوع نرم‌افزار اجتناب کنند، انواع لینک‌هایی که باید قبل از کلیک کردن بررسی کنند و ایمیل‌ها و پیوست‌هایی که نباید با آن‌ها ارتباط برقرار کنند، آموزش داده شود.

خطرناک‌ترین حملات سایبری در جهان

• MyDoom (2004)
• Sony Pictures Hack (2014)
• Stuxnet (2010)
• Equifax Hack (2017)
• WannaCry Ransomware (2017)
• NotPetya (2017)
• Target Hack (2013)
• Yahoo Data Breach (2013-2014)
• SolarWinds Hack (2020)
• Office of Personnel Management Hack (2015)
• Bangladesh Central Bank Hack (2016)
• LinkedIn Data Breach (2012)
• Adobe Data Breach (2013)
• Marriott Hotels Hack (2018)
• Reddit Hack (2005)
• Capital One Hack (2019)
• Saudi Aramco Hack (2012)
• Home Depot Hack (2014)
• Facebook Hack (2018)
• Dyn DNS DDoS Attack (2016)

جمع بندی

در این مطلب 20 مورد از انواع حملات سایبری تحت پوشش قرار گرفت؛ مدیریت ریسک امنیت سایبری، فرآیند آشنایی ارزیابی و مدیریت ریسک های سازمان است. برای ایجاد چنین برنامه مدریت ریسکی، متخصصان فناوری اطلاعات باید یک معماری امنیت سایبری قوی ایجاد کنند که با مقررات، استانداردها و بهترین شیوه های امنیتی مطابقت داشته باشد. امید است از این مطلب تمام بحره و استفاده را برده باشید.

در دنیای پرچالش امروزی، امنیت شبکه به یکی از مهم‌ترین اولویت‌های سازمان‌ها تبدیل شده است. زیرساخت شبکه، که شامل تجهیزات فیزیکی، نرم‌افزارها و پروتکل‌های ارتباطی است، قلب تپنده هر سازمان محسوب می‌شود. با افزایش تهدیدات سایبری و حملات پیشرفته، حفاظت از این زیرساخت به معنای حفاظت از اطلاعات حساس، داده‌های محرمانه و حتی اعتبار سازمان است. از این رو داشتن اطلاعات کافی در رابطه با تجهیزات شبکه و روش های کنترل شبکه اهمیت زیادی دارد.

امنیت زیرساخت شبکه

امنیت زیرساخت شبکه (Network Infrastructure Security) به مجموعه‌ای از استراتژی‌ها، فناوری‌ها و روش‌ها اطلاق می‌شود که برای حفاظت از اجزای فیزیکی و مجازی شبکه طراحی شده‌اند.

امنیت زیر ساخت شبکه به دو بخش اصلی تقسیم می‌شود:

• امنیت فیزیکی که به حفاظت از تجهیزات شبکه در برابر دسترسی‌های غیرمجاز فیزیکی می‌پردازد.
• امنیت منطقی که شامل نظارت بر ترافیک شبکه، رمزنگاری داده‌ها و مدیریت دسترسی‌ها به منابع شبکه است.

برای تأمین امنیت زیرساخت شبکه، از ابزارهایی مانند فایروال‌ها، سیستم‌های شناسایی و پیشگیری از نفوذ (IDS/IPS)، سیستم‌های مدیریت لاگ و همچنین روش‌هایی مانند شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN) و مجازی‌ سازی استفاده می‌شود. این اقدامات به کاهش آسیب ‌پذیری‌های شبکه کمک می‌کند و در برابر حملاتی مانند DDoS، دسترسی غیرمجاز و تهدیدات داخلی، از سازمان محافظت می‌کند. امنیت زیرساخت شبکه نه ‌تنها برای عملکرد بهینه شبکه ضروری است، بلکه به عنوان یک اصل اساسی برای حفظ اعتماد و حریم خصوصی کاربران و داده‌ها نیز عمل می‌کند.

لیست کامل تجهیزات امنیت شبکه

تجهیزات امنیتی شبکه شامل ابزارهایی هستند که برای حفاظت از شبکه‌ها و داده‌های موجود در آن‌ها در برابر تهدیدات و حملات سایبری طراحی شده‌اند. لیست کامل تجهیزات امنیت شبکه به شرح زیر است:

• فایروال‌ها (Firewalls)
• سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IDS/IPS)
• فایروال‌های وب اپلیکیشن (WAF)
• شبکه خصوصی مجازی (VPN)
• فایروال سخت ‌افزاری (Hardware Firewalls)
• فایروال نرم ‌افزاری (Software Firewalls)
• سیستم‌های تشخیص تهدید (Threat Detection Systems)
• سیستم‌های مدیریت امنیت (Security Management Systems)
• سیستم‌های مدیریت لاگ (Log Management Systems)
• سیستم‌های حفاظت از نفوذ در سرورها (Server Intrusion Protection Systems)
• تجهیزات ضد بدافزار (Anti-malware/Antivirus)
• سیستم مدیریت رویدادها و اطلاعات امنیتی (SIEM)
• سیستم‌های مدیریت دسترسی و هویت (IAM)
• کنترل دسترسی شبکه (NAC)
• تجهیزات جلوگیری از نشت اطلاعات (DLP)
• محافظت از نقاط پایانی (Endpoint Security)
• دستگاه‌های رمزنگاری (Encryption Devices)
• تجهیزات احراز هویت چندعاملی (MFA)
• تجهیزات حفاظت از ترافیک وب (Web Security Gateways)
• دستگاه‌های تحلیل رفتار شبکه (Behavioral Analytics)
• سیستم‌های شناسایی تهدیدات پیشرفته (Advanced Threat Detection Systems)
• تجهیزات محافظت از داده‌های ذخیره‌شده (Data Storage Security)
• راهکارهای امنیت ابری (Cloud Security Solutions)
• سوئیچ‌ها و روترهای امنیتی (Secure Switches & Routers)
• امنیت بی‌سیم (Wireless Security Solutions)
• سیستم‌های مقابله با حملات DDoS (DDoS Protection Solutions)
• تجهیزات حفاظت از دستگاه‌های اینترنت اشیا (IoT Security Solutions)
• تجهیزات امنیتی صنعتی (Industrial Security Solutions)
• پروکسی سرورهای امنیتی (Secure Proxy Servers)
• تجهیزات بازیابی و پشتیبان ‌گیری ایمن (Secure Backup Solutions)
• تشخیص و پاسخ نقطه پایانی (Endpoint Detection and Response)

تجهیزات امنیت شبکه به کمک فناوری‌های پیشرفته، تهدیدات سایبری را شناسایی و از شبکه‌ها و سیستم‌ها محافظت می‌کنند.

انواع کنترل امنیت شبکه

محافظت از شبکه سازمانی شامل اطمینان از امنیت تمام لایه‌های شبکه است. این به این معنی است که باید شبکه را به‌عنوان ترکیبی از سخت‌افزار، نرم‌افزار و کاربران آن در نظر گرفت که هر کدام باید استانداردهای امنیتی را رعایت کنند.

بسته به عملکرد مورد نظر، کنترل‌های امنیتی شبکه می‌توانند به پیشگیری از حملات احتمالی، شناسایی آن‌ها در زمان وقوع حمله، بهبود امنیت یا به‌عنوان یک بازدارنده برای هکرها عمل کنند. این کنترل‌ها استانداردهای اولیه برای حفاظت از سازمان در برابر خطرات بالقوه را تعیین می‌کنند.

حفاظت فنی شبکه

وقتی صحبت از امنیت شبکه می‌شود، معمولاً بخش فنی آن بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد. این به این دلیل است که شبکه می‌تواند به‌عنوان یک مسیر مستقیم برای هکرها از خارج از محیط سازمان به داده‌های ذخیره ‌شده در شبکه شما عمل کند. بنابراین، هدف اصلی امنیت فنی این است که داده‌های خصوصی را هم به ‌صورت داخلی و هم خارجی ایمن کند.

از آنجا که داده‌ها به طور مداوم بین بخش‌ها و کارکنان مختلف جابه‌جا می‌شوند، امنیت انتقال داده‌ها یک ریسک کلیدی است. راه‌حل‌های فنی مسئول رمزنگاری، هشینگ و دیگر فناوری‌ها هستند که داده‌ها را پیچیده کرده و دزدیدن آن‌ها را دشوارتر می‌کنند.

حفاظت فیزیکی شبکه

در حالی که تمرکز اصلی امنیت شبکه معمولاً بر سخت‌تر کردن دسترسی از راه دور است، غفلت از امنیت فیزیکی زیرساخت‌ها می‌تواند آسیب ‌زا باشد. تمام شبکه‌ها باید به سخت‌افزار فیزیکی متکی باشند و دستکاری در اجزای شبکه می‌تواند بسیار آسان باشد. این می‌تواند حتی از بهترین سیستم‌های امنیتی شما عبور کند.

معمولاً راه ‌حل‌های حفاظت فیزیکی شبکه بیشتر به قفل‌های درب و کارت‌های شناسایی برای بسته نگه ‌داشتن اتاق‌های سرور و سایر مناطق مربوط می‌شود. ایده اصلی این است که هرچه دسترسی به اتاق سرور سخت‌ تر باشد، خطر نفوذ هکرهایی که ممکن است تصمیم به دسترسی فیزیکی به ساختمان بگیرند، کمتر است.

حفاظت مدیریتی شبکه

بخش مدیریتی امنیت شبکه با سیاست‌های مختلفی سر و کار دارد که به کاربران اجازه می‌دهد به انواع خاصی از داده‌ها دسترسی پیدا کنند. در اصل، این یک مجموعه قوانین است که به کنترل رفتار کاربران در داخل شبکه کمک می‌کند و مرزهایی را تعیین می‌کند که نباید آن‌ها را رد کنند.

حفاظت مدیریتی شبکه یک روش استاندارد در زمان راه‌اندازی شبکه‌های شرکتی است. با این حال، رویکرد Zero Trust در حال محبوب شدن است که یکی از عوامل محرکه اصلاحات حفاظت مدیریتی شبکه است. طبق این رویکرد، هیچ‌گونه اعتماد ضمنی بر اساس اتصالات داخلی ورودی داده نمی‌شود و هویت باید در هنگام دسترسی به تمام منابع تأیید شود.

انواع امنیت شبکه

امنیت شبکه مجموعه‌ای از فناوری‌ها، سیاست‌ها و اقدامات است که برای حفاظت از داده‌ها، دستگاه‌ها و اطلاعات محرمانه و سازمانی در برابر تهدیدات سایبری طراحی شده است. این فرآیند شامل جلوگیری از دسترسی غیرمجاز، شناسایی و مقابله با حملات و اطمینان از عملکرد امن شبکه می‌شود.

ابزارهایی مانند فایروال‌ها، آنتی‌ ویروس‌ها، VPN و تقسیم‌ بندی شبکه در کنار سیاست‌های مدیریتی و آموزشی، یک لایه حفاظتی جامع ایجاد می‌کنند تا از حریم خصوصی و اطلاعات سازمان‌ها و کاربران محافظت شود.

فایروال(Firewall)

فایروال دستگاهی برای نظارت بر ترافیک ورودی و خروجی شبکه است که بر اساس قوانین امنیتی مشخص، تصمیم می‌گیرد کدام ترافیک را مجاز و کدام را مسدود کند. شرکت‌های cisco، Fortinet، Sophos و … فایروال‌های نسل جدید با تمرکز بر انواع مخنلف تهدیدات سایبری و همچنین دستگاه‌های مدیریت تهدیدات یکپارچه (UTM) ارائه می‌دهد. لیست کامل معتبر ترین شرکت های ارائه دهند تجهیزات امنیت شبکه

Workload Security

این نوع امنیت از بارهای کاری که در محیط‌های ابری و ترکیبی (Hybrid) جابجا می‌شوند، محافظت می‌کند. این دیتاهای توزیع‌شده معمولاً سطح حمله گسترده ‌تری دارند و باید با بهترین تجهیزات امنیتی و سیاست ها ایمن شوند.

امنیت یکپارچه شبکه  (Network Securityb)

امنیت یکپارچه شبکه (Network Security) به مجموعه‌ای از راهکارها و ابزارهایی اشاره دارد که به‌صورت هماهنگ برای حفاظت از شبکه‌های سازمانی در برابر تهدیدات سایبری عمل می‌کنند. این امنیت شامل فایروال‌های سیسکو، فورتی نت، سوفوس و کنترل دسترسی، رمزنگاری و ابزارهای پیشرفته‌ای مانند تحلیل رفتارها و مدیریت تهدیدات است.

تقسیم‌بندی شبکه  (Network Segmentation)

تقسیم ‌بندی ترافیک شبکه به گروه‌های مختلف موجب آسان‌تر شدن سیاست‌های امنیتی می‌شود. جالب است بدانید در این روش، دسته ‌بندی‌ها نه تنها بر اساس IP بلکه بر اساس هویت دستگاه‌ها انجام می‌شود. این قابلیت امکان کنترل دسترسی بر اساس نقش، مکان و دیگر عوامل را فراهم می‌کند.

شبکه خصوصی مجازی (VPN)

VPN اتصال بین یک دستگاه و شبکه را معمولاً از طریق اینترنت رمزگذاری می‌کند. این ابزار با استفاده از پروتکل‌هایی مانند IPsec‌ یا  SSL، ارتباطات را امن می‌کند.

کنترل دسترسی (Access Control)

برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز، باید کاربران و دستگاه‌ها شناسایی شوند. سپس می‌توان سیاست‌های امنیتی را اعمال کرد و دستگاه‌های غیرمجاز یا ناسازگار را محدود نمود.

آنتی ‌ویروس

بدافزارها شامل ویروس‌ها، کرم‌ها، تروجان‌ها، باج‌افزارها هستند. نرم‌افزارهای آنتی‌ ویروس قوی، علاوه بر شناسایی اولیه، به طور مداوم فعالیت فایل‌ها را بررسی می‌کنند تا هرگونه ناهنجاری را کشف و برطرف کنند.

امنیت برنامه‌ها‌ (Application Security)

تمام نرم‌افزارهایی که در کسب‌وکارتان استفاده می‌کنید باید ایمن باشند. امنیت برنامه شامل ابزارها و فرآیندهایی است که نقاط ضعف احتمالی نرم‌افزار را برطرف می‌کنند.

تحلیل رفتارها (Behavioral Analytics)

این ابزارها به شناسایی رفتارهای غیرعادی در شبکه کمک می‌کنند. با تشخیص فعالیت‌هایی که از حالت عادی خارج می‌شوند، تیم امنیتی می‌تواند تهدیدات را سریع‌تر شناسایی و برطرف کند.

امنیت ابری (Cloud Security)

امنیت ابری مجموعه‌ای از فناوری‌ها و سیاست‌ها برای حفاظت از داده‌ها و برنامه‌ها در محیط‌های آنلاین است. این ابزارها کاربران را از تهدیدات محافظت و داده‌ها را در فضای ابری ایمن نگه می‌دارند.

جلوگیری از نشت اطلاعات  (DLP)

فناوری‌های جلوگیری از نشت اطلاعات مانع از ارسال اطلاعات حساس به خارج از شبکه می‌شوند. این ابزارها از آپلود، ارسال یا چاپ اطلاعات حساس به صورت ناامن جلوگیری می‌کنند. راهکارهای پیشرفته DLP مانند Fortinet DLP به سازمان‌ها کمک می‌کنند تا انطباق با مقررات قانونی را تضمین کرده و امنیت اطلاعات خود را حفظ کنند.

امنیت ایمیل

امنیت ایمیل شامل مجموعه‌ای از ابزارها و اقدامات برای محافظت از ایمیل‌های دریافتی و ارسال شده در برابر تهدیداتی مانند فیشینگ، بدافزارها، اسپم و نشت اطلاعات حساس است. این نوع امنیت با استفاده از راهکارهایی مانند رمزنگاری، فیلترهای پیشرفته و شناسایی رفتارهای مشکوک، از داده‌ها و ارتباطات ایمیلی محافظت می‌کند.

FortiMail یکی از راهکارهای قدرتمند امنیت ایمیل است که با استفاده از فناوری‌های پیشرفته مانند یادگیری ماشین و تحلیل محتوا، تهدیدات پیچیده را شناسایی و مسدود می‌کند.  FortiMailعلاوه بر حفاظت از ورودی و خروجی ایمیل‌ها، به سازمان‌ها کمک می‌کند تا امنیت ایمیل را به سطح بالایی از کارایی و اعتماد ارتقا دهند.

امنیت شبکه‌های صنعتی

با دیجیتالی شدن عملیات صنعتی، شبکه‌های صنعتی و سیستم‌های کنترل (ICS) در معرض تهدیدات سایبری قرار دارند. ابزارهای امنیت صنعتی، دید کاملی از وضعیت امنیت این شبکه‌ها ارائه می‌دهند.

امنیت دستگاه‌های موبایل

با افزایش هدف‌گیری دستگاه‌های موبایل توسط مجرمان سایبری، کنترل دسترسی و پیکربندی ایمن این دستگاه‌ها اهمیت بیشتری یافته است. از این رو استفاده از استراتژی های امنیتی از اهمیت زیادی برخوردار است.

مدیریت رویدادها و اطلاعات امنیتی ‌(SIEM)

مدیریت رویدادها و اطلاعات امنیتی (SIEM) یک راهکار جامع برای جمع‌آوری، تحلیل، و مدیریت داده‌های امنیتی از منابع مختلف شبکه است. SIEM اطلاعات مربوط به رویدادها و لاگ‌های دستگاه‌ها، کاربران، و برنامه‌ها را جمع‌آوری کرده و با تحلیل آن‌ها، تهدیدات امنیتی را شناسایی و اولویت‌بندی می‌کند. این سیستم به تیم‌های امنیتی کمک می‌کند تا به‌سرعت به حملات سایبری پاسخ دهند و رخدادها را در زمان واقعی یا نزدیک به آن مدیریت کنند. SIEM همچنین با ارائه گزارش‌های دقیق و پایش مداوم، انطباق با استانداردهای امنیتی و مقررات قانونی را تسهیل می‌کند.

وب اپلیکیشن فایروال

امنیت وب شامل ابزارهایی برای کنترل استفاده کاربران از اینترنت، مسدود کردن تهدیدات وب و محافظت از درگاه‌های وب در برابر حملات است.

امنیت وب مجموعه‌ای از اقدامات و فناوری‌ها است که برای حفاظت از وب‌سایت‌ها، برنامه‌های تحت وب و کاربران در برابر تهدیدات سایبری طراحی شده است. این امنیت شامل مقابله با حملات فیشینگ، بدافزارها، حملات DDoS و آسیب‌پذیری‌های برنامه‌های وب مانند SQL Injection یا Cross-Site Scripting است.

ابزارهایی مانند FortiWeb (WAF) که از جمله تجهیزات امنیت شبکه هستند، به ‌طور خاص برای شناسایی و مسدودسازی تهدیدات پیشرفته طراحی شده‌اند.

FortiWebها با استفاده از یادگیری ماشین و تحلیل رفتاری، ترافیک مخرب را شناسایی و حفاظت جامعی برای داده‌ها و برنامه‌های تحت وب فراهم می‌کند، در نتیجه امنیت و عملکرد وب‌ سایت‌ها را به طور قابل توجهی تامین میکنند.

اصول و تجهیزات کلیدی امنیت شبکه

برای حفظ امنیت شبکه و حفاظت از داده‌ها در برابر تهدیدات مختلف، استفاده از اصول و تجهیزات امنیتی متنوع ضروری است. در اینجا، به مهم‌ترین اصول و تجهیزات امنیتی شبکه اشاره میکنیم:

1. مدیریت هویت و دسترسی
   کنترل و مدیریت دسترسی‌ها به منابع شبکه بر اساس هویت کاربران و وظایف آن‌ها در سازمان.
2. امنیت فایروال
   نظارت بر ترافیک شبکه و استفاده از فایروال‌های سخت افزاری برای جلوگیری از حملات و تهدیدات.
3. آموزش و آگاهی
   آگاه‌سازی کاربران در مورد تهدیدات امنیتی و روش‌های جلوگیری از حملات.
4. حفاظت از حریم شخصی
   اطمینان از رعایت مقررات حفاظت از حریم شخصی و محافظت از داده‌های حساس کاربران.
5. امنیت اطلاعات
   رمزنگاری داده‌ها و اطلاعات حساس برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز.
6. مانیتورینگ و رصد
   نظارت مستمر بر فعالیت‌های شبکه و تجهیزات امنیتی به ‌منظور شناسایی حملات و تهدیدات.
7. به ‌روزرسانی و پچ‌ گذاری
   به‌روزرسانی نرم‌افزارها و سیستم‌ها برای برطرف کردن آسیب ‌پذیری‌ها و تقویت امنیت.
8. امنیت لایه پیوند
   استفاده از تکنیک‌هایی مانند VLAN برای جدا کردن ترافیک شبکه و جلوگیری از دسترسی غیرمجاز.
9. امنیت فیزیکی
   محافظت از تجهیزات شبکه در برابر دسترسی فیزیکی غیرمجاز به زیرساخت‌ها.
10. امنیت لایه انتقال
    استفاده از پروتکل‌های امن مانند SSL/TLS برای رمزنگاری داده‌ها در هنگام انتقال.
11. حفاظت در برابر حملات اجتماعی
    آموزش کاربران برای شناسایی و مقابله با حملات اجتماعی مانند فیشینگ.
12. امنیت لایه شبکه
    بهره ‌گیری از فایروال‌ها و سایر سیستم‌ها برای کنترل ترافیک و جلوگیری از حملات به شبکه.
13. امنیت لایه کاربرد
    محافظت از نرم‌افزارها و سیستم‌ها با استفاده از تکنیک‌هایی مانند تست نفوذ برای شبیه ‌سازی حملات و بررسی نقاط ضعف.

چرا امنیت شبکه برای سازمان ها مهم است؟

امنیت شبکه برای سازمان‌ها اهمیت زیادی دارد، زیرا می‌تواند از اطلاعات حساس شما محافظت کرده، از بروز نقض‌های امنیتی پرهزینه جلوگیری کند و عملکرد شبکه را بهبود بخشد. در دنیای امروز که تهدیدات سایبری روز به روز به طور فزاینده‌ای پیچیده‌تر و گسترده‌تر می‌شوند، حفاظت از شبکه سازمان‌ها برای جلوگیری از حملات و نقض‌های اطلاعاتی ضروری است.

اگر امنیت شبکه به درستی مدیریت نشود، سازمان‌ها ممکن است با خطرات بزرگی مانند سرقت اطلاعات مشتریان، فاش شدن داده‌های حساس یا حملات باج‌افزاری مواجه شوند که می‌تواند عواقب مالی و معنوی جبران‌ ناپذیر برای آن‌ها به دنبال داشته باشد. علاوه بر این، حمله به شبکه می‌تواند منجر به اختلالات در عملکرد روزمره کسب‌وکارها شوند که این امر نیز هزینه‌های زیادی را به همراه دارد. بنابراین، اتخاذ تدابیر امنیتی مناسب برای حفاظت از شبکه، داده‌ها و سیستم‌ها در برابر تهدیدات خارجی و داخلی امری ضروری است تا بتوان از امنیت و پایداری کسب‌وکار اطمینان حاصل کرد.

اقدامات امنیتی شبکه (30 روش برای حفظ امنیت شبکه)

برای حفظ امنیت شبکه و جلوگیری از تهدیدات سایبری، استفاده از روش‌های مختلف امنیتی ضروری است. در اینجا 30 روش برای حفظ امنیت شبکه را برایتان آورده‌ایم که میتوانید با پیاده سازی این روش‌ها میتوانید سازمان و شبکه خود را امن کنید.

1. استفاده از فایروال
2. رمزنگاری داده‌ها
3. سیستم‌های تشخیص نفوذ (IDS)
4. سیستم‌های پیشگیری از نفوذ (IPS)
5. استفاده از VPN
6. پایش و نظارت مداوم
7. مدیریت دسترسی و هویت
8. پچ ‌گذاری و به ‌روزرسانی نرم‌افزارها
9. آموزش کاربران
10. استفاده از آنتی‌ویروس‌ها و ضد بدافزارها
11. آزمایش نفوذ (Penetration Testing)
12. شبکه‌های خصوصی مجازی (VLAN)
13. سیستم‌های پشتیبان‌گیری
14. استفاده از پروتکل‌های امن انتقال داده (SSL/TLS)
15. مدیریت لاگ‌ها
16. کنترل فیزیکی دسترسی
17. مدیریت امنیت شبکه
18. استفاده از احراز هویت چندعاملی (MFA)
19. جداسازی شبکه‌های حساس
20. نظارت بر ترافیک شبکه
21. استفاده از امنیت ایمیل
22. برقراری سیاست‌های قوی رمز عبور
23. کنترل دسترسی بر اساس نقش (RBAC)
24. استفاده از سامانه‌های حفاظت از داده‌ها
25. مدیریت آسیب‌پذیری‌ها
26. آزمایش امنیتی برنامه‌ها (AppSec)
27. محدود کردن پروتکل‌های شبکه
28. استفاده از سیستم‌های امنیتی ابری
29. نظارت بر شبکه‌های بی‌سیم (Wi-Fi)
30. استفاده از سیاست‌های امنیتی Zero Trust

این روش‌ها کمک می‌کنند تا یک شبکه امن‌تر و مقاوم‌تر در برابر تهدیدات سایبری داشته باشید و از اطلاعات حساس خود به بهترین نحو محافظت کنید.

نکات مهم در امنیت شبکه

• امنیت شبکه یک فرآیند حیاتی است که برای حفاظت از داده‌ها، نرم‌افزارها، سخت‌افزارها و کاربران در برابر تهدیدات سایبری و دسترسی غیرمجاز طراحی شده است. در دنیای دیجیتال امروزی، امنیت شبکه تنها به اندازه ضعیف‌ترین بخش خود قوی است، بنابراین توجه به تمامی اجزای شبکه از اهمیت بالایی برخوردار است.
• امنیت شبکه سه رویکرد حفاظتی دارد: حفاظت فنی، فیزیکی و مدیریتی.
• امنیت فیزیکی شبکه شامل محافظت از سخت‌افزار و زیرساخت‌های شبکه است.
• امنیت فیزیکی به محافظت از تجهیزات سخت‌افزاری و زیرساخت‌های شبکه اشاره دارد تا از دسترسی غیرمجاز به آن‌ها جلوگیری شود.
• امنیت مدیریتی شامل سیاست‌های دسترسی به داده‌ها و رویکردهایی مانند Zero-Trust است که در آن هیچ دسترسی بدون تایید هویت معتبر و بررسی‌های دقیق مجاز نیست.
• از جمله ابزارهایی که برای افزایش امنیت شبکه استفاده می‌شوند می‌توان به فایروال‌ها، تقسیم‌بندی شبکه، VPN‌ها، کنترل دسترسی، نرم‌افزارهای ضد ویروس، امنیت برنامه‌ها و امنیت ابری اشاره کرد.

به‌طور کلی، امنیت شبکه به پیچیدگی‌های مختلفی از جمله پیشگیری از تهدیدات و واکنش به حملات سایبری نیاز دارد که این خود یکی از چالش‌های بزرگ در این حوزه است.

انواع دستگاه های امنیتی شبکه

انواع دستگاه‌های امنیتی شبکه عبارتند از:

1. فایروال (Firewall)
2. سیستم تشخیص نفوذ (IDS)
3. سیستم پیشگیری از نفوذ (IPS)
4. دستگاه‌های جلوگیری از نشت اطلاعات (DLP)
5. شبکه خصوصی مجازی(VPN)
6. آنتی‌ویروس و نرم‌افزارهای ضد بدافزار
7. دستگاه‌های شناسایی تهدید (Threat Detection)
8. سیستم‌های مدیریت امنیت اطلاعات (SIEM)
9. کنترل دسترسی (Access Control)
10. مدیریت هویت و دسترسی (IAM)

این دستگاه‌ها و سیستم‌ها با همکاری یکدیگر به ایجاد یک ساختار امنیتی کامل و کارآمد در شبکه‌های سازمانی کمک می‌کنند.

انواع تجهیزات شبکه

علاوه بر تجهیزات امنیت شبکه، برای داشتن یک سازمان امن نیاز به سایر تجهیزات دارید تا بتوانید به این ترتیب شبکه ای امن داشته باشید، در ادامه لیست کامل تجهیزات شبکه را برایتان آورده ایم:

جمع بندی

امنیت زیرساخت شبکه به مجموعه‌ای از فناوری‌ها، سیاست‌ها و اقدامات اشاره دارد که برای حفاظت از داده‌ها، تجهیزات و ترافیک شبکه در برابر تهدیدات سایبری طراحی شده‌اند. این امنیت شامل بخش‌های فیزیکی، منطقی و مدیریتی است که هرکدام به روش‌های خاصی به محافظت از شبکه می‌پردازند.

سوالات متداول

امنیت شبکه شرکتی چیست؟

امنیت شبکه شرکتی شامل راه‌حل‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری مختلفی است که به مدیریت دسترسی و محافظت از شبکه‌های شرکتی در برابر مجموعه‌ای از تهدیدها کمک می‌کند. یک وضعیت امنیتی قوی شبکه از قابلیت استفاده و یکپارچگی داده های شما محافظت می کند و از اطلاعات حساس و اختصاصی محافظت می کند.

بزرگترین آسیب پذیری امنیتی در هر سازمان چیست؟

پیکربندی نادرست: پیکربندی‌های نادرست در استقرار زیرساخت‌ها یا ابزارها می‌توانند حفره‌های بزرگی در امنیت شما ایجاد کنند.

نرم‌افزارهای قدیمی و سیستم‌های بدون پچ: استفاده از نرم‌افزارهای قدیمی یا سیستم‌هایی که به‌روزرسانی‌های امنیتی لازم را دریافت نکرده‌اند.

گذرواژه‌های ضعیف یا سرقت ‌شده: استفاده از گذرواژه‌های ضعیف یا سرقت اطلاعات کاربری.

کنترل دسترسی: مدیریت نادرست یا ناکافی در تنظیم سطوح دسترسی کاربران.

تهدیدات داخلی: خطرات ناشی از افراد داخل سازمان، مانند کارکنان یا پیمانکاران.

چگونه ریسک های امنیتی را مدیریت کنیم؟

فرآیند مدیریت ریسک شامل پنج مؤلفه اصلی است:

• شناسایی و ارزش ‌گذاری دارایی‌ها
• ارزیابی تهدیدها
• شناسایی آسیب‌پذیری‌ها
• تحلیل ریسک
• بررسی و اقدام

این فرآیند به سازمان‌ها کمک می‌کند تا تهدیدهای احتمالی را شناسایی کرده و اقدامات پیشگیرانه برای کاهش آن‌ها انجام دهند.

در دنیای امروز که اینترنت و فضای مجازی جزئی از زندگی روزمره ما شده است، امنیت اطلاعات شخصی و سازمانی یکی از دغدغه‌های اصلی کاربران اینترنت محسوب می‌شود. سرویس VPN (شبکه خصوصی مجازی) به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ابزارهای محافظت از حریم خصوصی و اطلاعات آنلاین، نقش بسزایی در افزایش امنیت کاربران دارد. در این مطلب قصد داریم به بررسی کامل مفهوم VPN، نحوه عملکرد آن، انواع مختلف سرویس‌ها، پروتکل‌های امنیتی و کاربردهای آن در حوزه‌های مختلف، به‌ویژه در کسب و کارها بپردازیم. با ما همراه باشید تا با این تکنولوژی مهم بیشتر آشنا شوید.

 VPN چیست؟ 

VPN مخفف ”Virtual Private Network”، به معنای “شبکه خصوصی مجازی” است که یک اتصال ایمن و رمزگذاری شده را بین سیستم و اینترنت برقرار می کند؛ این اتفاق با ایجاد یک تونل اختصاصی برای ارسال و دریافت داده ها و اطلاعات در هنگام اتصال به شبکه های عمومی می افتد و امن سازی و رمزگذاری داده ها از طریق همین تونل خصوصی انجام می شود. این سرویس به شما امکان می‌دهد تا یک اتصال امن و رمزگذاری شده بین دستگاه شما و اینترنت برقرار کنید. VPN با ایجاد یک تونل خصوصی برای انتقال داده‌ها، اطلاعات شما را از نفوذ هکرها و افراد سودجو محافظت می‌کند. 

با استفاده از VPN، آدرس IP شما مخفی می‌ماند و داده‌هایتان هنگام وب‌گردی، خرید آنلاین یا فعالیت‌های بانکی از طریق این تونل رمزگذاری شده انتقال می‌یابند. این سرویس برای اطمینان از امنیت در هنگام اتصال به شبکه‌های عمومی مانند وای‌فای‌های عمومی بسیار مفید است و مانع از دسترسی هکرها به اطلاعات محرمانه شما می‌شود.

امروزه وی پی ان که در بین مردم به آن “فیلتر شکن” نیز می گویند، تبدیل به یکی از بهترین و پرکاربردترین ابزار های حفظ حریم خصوصی در اینترنت و شبکه ها شده است زیرا VPN، اتصال کاربر را رمزگذاری می کند و باعث می شود آدرس IP سیستم او در هنگام وب گردی، خرید اینترنتی و فعالیت های آنلاین مانند فعالیت های بانکی و… مخفی و پنهان بماند تا هکر ها و افراد سودجو نتوانند به اطلاعات محرمانه، سازمانی، شخصی و.. آن ها دسترسی پیدا کرده و از آن ها به نفع خودشان استفاده کنند و به کاربران و بیننده گان وب سایت ها آسیب های هویتی،مالی و… بزنند؛ با این رمزگذاری های امنیتی، ردیابی و شناسایی هویت کاربر و نفوذ به دیتا و سیستم او بسیار سخت و دشوار می شود و مانع بزرگی را بر سر راه هکر ها و مهاجمان سایبری می گذارند. 

 VPNچگونه کار می کند؟ 

استفاده و بکار بردن سرویس های وی پی ان، مخصوصا در هنگام اتصال به وای فای های عمومی، بسیار حیاتی و ضروری است زیرا مهاجمان سایبری و هکر ها، اغلب وای فای های عمومی را مورد هدف قرار می دهند تا اطلاعات و دیتا مربوط به کاربرانی که در حال حاضر به آن وای فای متصل هستند را سرقت کنند.

شبکه خصوصی مجازی یا VPN، با هدف اینکه راهی برای اتصال امن کاربران راه دور به شبکه های داخلی سازمانی و شرکتی وجود داشته باشد، توسعه یافت و پس از آن مشاهده شد که بهره وری سازمانی را بسیار افزایش می دهد و همین امر باعث شد که شرکت ها و سازمان های دیگری نیز از این راهکار امنیتی برای افزایش بهره وری خود استفاده کنند؛ سپس توسعه دهندگان اعلام کردند که افراد و کاربران معمولی نیز می توانند از وی پی ان برای اتصال به اینترنت به صورت امن استفاده کنند.

شبکه خصوصی مجازی (VPN) به جای اینکه ترافیک اینترنتی ارسالی و دریافتی شما را مستقیم به یک سرور یا ISP ارسال کند، ابتدا ترافیک شما را از سرویس VPN رد میکند و سپس داده های شما را به اینترنت هدایت می کند که این باعث می شود که زمانی که دیتا ارسالی شما به مقصد خود رسید، فرستنده سرور VPN شما باید نه خود شما! در غیر این صورت آدرس IP شما قابل شناسایی خواهد بود.

vpn ها به چه اطلاعاتی دسترسی دارند؟

همانطور که  گفتیم VPN ابزاری است که به کاربران اجازه می‌دهد تا به‌ صورت امن و ناشناس به اینترنت دسترسی پیدا کنند. توجه داشته باشید، هنگامی که به VPN متصل می‌شوید، ترافیک اینترنت شما از طریق سرورهای ارائه ‌دهنده VPN هدایت می‌شود و به این صورت، IP اصلی شما مخفی می ‌ماند و آدرس IP جدیدی از سمت VPN به شما اختصاص داده می‌شود. این فرآیند به ‌ظاهر باعث افزایش امنیت و حفظ حریم خصوصی می‌شود، اما سوالی که مطرح است این است که VPN ها به چه اطلاعاتی از شما دسترسی دارند؟ داشتن اطلاعات کامل در مورد این موضوع به شما کمک میکند تا بتوانید از اطلاعات خود محافظت کنید.

اولین اطلاعاتی که یک VPN به آن دسترسی دارد، آدرس IP واقعی شما است. اگرچه VPN برای محافظت از حریم خصوصی شما طراحی شده است و IP شما را تغییر می‌ دهد، اما باید بدانید ارائه ‌دهنده سرویس VPN هنوز می‌ تواند IP اصلی شما را مشاهده کند. این بدان معناست که اگر ارائه ‌دهنده‌ای قابل‌اعتماد نباشد یا از داده‌های شما به‌ درستی محافظت نکند، می‌تواند اطلاعات واقعی و دقیق مکان شما را فاش کند.

دومین مورد، ترافیک اینترنت شما است. هرگونه داده‌ای که از طریق اتصال VPN عبور می‌کند، از سرورهای VPN می ‌گذرد. این شامل اطلاعاتی مثل سایت‌هایی که بازدید می‌کنید، داده‌هایی که آپلود یا دانلود می‌کنید و پیام‌هایی که ارسال می‌نمایید، می‌شود. VPN ها می‌توانند این ترافیک را رمزگشایی کرده و به این اطلاعات دسترسی داشته باشند. بنابراین، مهم است که از یک ارائه ‌دهنده VPN استفاده کنید که سیاست‌های سخت ‌گیرانه‌ای در زمینه عدم ذخیره ‌سازی یا استفاده از داده‌های کاربران داشته باشد.

سومین مورد، زمان اتصال و قطع اتصال شما به سرویس VPN است. بسیاری از VPN ها اطلاعاتی درباره زمان‌هایی که به شبکه آنها متصل یا قطع می‌شوید را ثبت می‌کنند. این داده‌ها ممکن است در برخی موارد برای تحلیل ترافیک یا بهینه ‌سازی سرویس استفاده شوند، اما برخی ارائه‌ دهندگان می‌توانند این اطلاعات را به شرکت‌های دیگر یا دولت‌ها ارائه دهند.

چهارمین مورد، پهنای باند مصرفی شما نیز یکی دیگر از مواردی است که VPN ها می‌توانند آن را مشاهده کنند. این اطلاعات ممکن است برای مدیریت ترافیک سرورهای آن ها یا به‌ عنوان بخشی از مدل قیمت ‌گذاری سرویس‌های آن ها استفاده شود.

در نهایت توجه داشته باشید، اگرچه VPN ها ابزاری مفید برای حفظ حریم خصوصی و امنیت آنلاین هستند، اما همه چیز به ارائه ‌دهنده سرویس بستگی دارد. استفاده از یک VPN معتبر که به سیاست‌های حفظ حریم خصوصی پایبند باشد و از ذخیره‌ سازی داده‌های کاربران خودداری کند، از اهمیت بالایی برخوردار است.

انواع VPN

VPN‌ها انواع مختلفی دارند که هرکدام برای کاربردهای خاصی طراحی شده‌اند. در ادامه به مهم‌ترین انواع VPN اشاره می‌کنیم:

Remote Access VPN

این وی پی ان ها یک شبکه اختصاصی و خصوصی ارائه می دهند که کاربران و کارکنان یک سازمان یا شرکت از راه دور به این سرویس VPN متصل می شوند و در دورکاری منابع شرکت ها مورد استفاده قرار می گیرند.

Site to site VPN

در این نوع از وی پی ان، شعبه های مختلف و متعدد یک سازمان یا یک شرکت به هم متصل می شوند که بجای استفاده از یک وی پی ان به صورت انفرادی، افراد به گروه هایی تقسیم بندی می شوند که به عنوان شعبه هایی از آن شرکت، با فیلتر شکن مکان به مکان به هم متصل شده و ارتباط برقرار کرده و از منابع استفاده می کنند.

پروتکل VPN چیست؟

پروتکل های وی پی ان (VPN)، مجموعه ای از قوانین و مقررات هستند که نحوه انتقال و ذخیره سازی داده ها و اطلاعات بین سیستم و سرور VPN را مشخص می کنند و اپلیکیشن های VPN از این پروتکل ها استفاده می کنند تا یک اتصال و ارتباط امن و پایدار را برقرار کنند.

به طور کل می توان گفت پروتکل VPN مجموعه‌ای از قوانین و استانداردهایی است که نحوه انتقال داده‌ها بین دستگاه شما و سرور VPN را تعیین می‌کند. بهتر است بدانید پروتکل‌های VPN نقش حیاتی در برقراری ارتباطات امن و رمزگذاری داده‌ها دارند. البته توجه داشته باشید که هر پروتکل ویژگی‌های خاص خود را دارد که از جمله این موارد می توان به سرعت، امنیت، و پیچیدگی پیاده‌سازی و … اشاره کرد.

انواع پروتکل های امنیتی VPN

سرویس های وی پی ان در عملکرد خود از پروتکل های امنیتی پیروی می کنند که در ادامه به چند مورد از آن ها می پردازیم: 

پروتکل (IP Security) IP Sec

این پروتکل از داده ها و اطلاعات متحرک که در حال انتقال از طریق تونل ها هستند محافظت می کند و برای ایمن سازی ترافیک بسیار موثر است ولی به قدرت پردازشی بالایی نیاز دارد و ممکن است مقداری عملکرد دستگاه را دچار اختلال کند. توجه داشته باشید، IPSec معمولاً برای ارتباطات VPN در لایه شبکه استفاده می‌شود و از امنیت بالایی برخوردار است.

پروتکل (IPSec) (L2TP)

این پروتکل به تنهایی اطلاعات را رمزگذاری نمی کند و با IPSec ترکیب می شود؛ یکی از مزایای اصلی این پروتکل این است که در اکثر دستگاه ها و سیستم ها قرار دارد و سطح امنیت را بالا نگه می دارد.

پروتکل های SSL و TLS

TSL همان پروتکل توسعه یافته پروتکل SSL است که هردوی آن ها پروتکل رمزگذاری داده ها هستند که انتقال آن ها را امن تر می کنند و از نفوذ و دسترسی های غیر مجاز پیشگیری می کنند.

پروتکل (Point-to-Point Tunneling Protocol) PPTP

این پروتکل اولین پروتکل بود که برای اولین بار در ویندوز ارائه شد؛ سرعت بالایی دارد ولی کیفیت رمزگذاری سطح پایینی دارد.

پروتکل SSH (Secure Shell)

این پروتکل در بین پروتکل های دیگر، محبوب نیست؛ قادر به رمزگذاری خودکار داده ها نیست و پیکربندی سختی دارد؛ به همین دلایل کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.

پروتکل SSTP (Secure Socket Tunneling Protocol)

این پروتکل که توسط مایکروسافت ارائه شده است که بسیار امن بوده و طرز استفاده آسانی دارد ولی در دستگاه هایی که دارای ویندوز نیستند عملکرد قابل قبولی ندارد.

پروتکل(Internet Key Exchange, Version 2) IKEv2

این پروتکل، یک پروتکل مبتنی بر پروتکل IPSec بوده و امنیت و سرعت بالایی دارد؛ تنها نقطه ضعفی که این پروتکل دارد این است که امکان مسدود سازی آن توسط فایروال ها وجود دارد.

پروتکل Open VPN

این پروتکل یکی از محبوب ترین پروتکل های VPN بوده و از سرعت و امنیت بالایی برخوردار است.

مزایای استفاده از سرویس های VPN

وی پی ان، ترافیک داده را مخفی و رمزگذاری می کند و آن را از دسترسی های خارجی و غیر مجاز امن نگه می دارد؛ در ادامه به چند مورد از مزایای استفاده از فیلتر شکن اشاره می کنیم:

رمزگذاری امن

برای خواندن داده ها و اطلاعات، نیاز به کلید رمزگشایی وجود دارد که بدون داشتن آن، نمی توان دیتا را مشاهده کرد؛ و میلیون ها سال طول می کشد تا با حمله brute force، کلید رمزگشایی آن را بدست آورد؛ با کمک VPN، فعالیت های آنلاین شما حتی در شبکه های عمومی نیز مخفی می شود.

مخفی کردن موقعیت مکانی

سرور های VPN، اساسا مثل پروکسی های اینترنت عمل می کنند و از آنجایی که داده های موقعیت دموگرافیک از یک سرور که در کشوری دیگر است می آید، مکان واقعی شما پنهان می شود و علاوه بر این، اکثر سرویس های وی پی ان، گزارش فعالیت های شما را ذخیره سازی نمی کنند ولی برخی وی پی ان ها هم وجود دارد که این گزارش را ثبت می کنند ولی در اختیار فرد ثالثی قرار نمی دهند و این به این معنا است که هیچ یک از فعالیت ها و رفتار های کاربر آشکار نمی شوند.

دسترسی به محتوا وب منطقه ای

محتوا های وب منطقه ای، همیشه و از همه جا قابل دسترسی نیستند؛ سرویس ها و وب سایت ها اغلب حاوی محتوا هایی هستند که فقط از موقعیت های جغرافیایی خاصی میتوان به آن ها دسترسی داشت ولی با جعل موقعیت مکانی که توسط VPN ها اتفاق می افتد، می توان با تغییر مکان خود، حتی به محتوا های وب منطقه ای نیز دسترسی پیدا کرد.

انتقال داده امن

اگر از راه دور کار می کنید، ممکن است نیاز باشد که به فایل های مهم شبکه شرکت خود دسترسی داشته باشید و به دلایل امنیتی، این نوع اتصالات نباز به یک اتصال امن دارد که این امنیت را سرور های VPN ارائه می دهند؛ آن ها به سرور های خصوصی وصل می شوند و از روش های رمزگذاری برای کاهش خطراتی همچون نشت داده، استفاده می کنند.

کاربرد VPN برای کسب و کار

امروزه، اینترنت به یکی از ضروریت های هر یک از کسب و کار ها تبدیل شده است و علاوه بر این، همه ی سازمان ها و شرکت ها، همواره در خطر نفوذ، دسترسی های غیرمجاز و حملات سایبری توسط مهاجمان قرار دارند که با سرعت زیادی نیز در حال افزایش و توسعه هستند؛ بنابراین هیچ کدام از سازمان ها و شرکت ها، چه بزرگ و چه کوچک در امنیت صد درصدی قرار نگرفته اند و به همین دلیل است که محافظت از شبکه ها سازمانی ضروری است.

در حال حاضر، با افزایش میزان دور کاری در کسب و کار ها، امکان کار کردن از خانه و حتی از خارج کشور نیز مهیا شده است و با بکار بردن سرویس های VPN، امکان دسترسی امن افراد به شبکه های سازمانی فراهم می شود و کارکنان می توانند بدون محدودیت جغرافیایی، از هر مکانی که مشغول به کار هستند، با امنیت تضمین شده به اطلاعات و داده های سازمانی دسترسی داشته باشند و بهره وری خود و سازمان را نیز افزایش دهند.

برخی ابزار ها وجود دارند که برای سازمان ها و کسب و کار ها حیاتی هستند اما متاسفانه دسترسی به آن ها توسط ارائه دهندگان آن به کشور ها و مناطق خاصی محدود و غیر مجاز شده است؛ ولی با استفاده از وی پی ان ها می توان به سرور کشور های دیگر متصل شد و با IP مخفی شده، به همان ابزار ها و سرویس ها دسترسی پیدا کرد.

جمع بندی

Recent search terms:

• https://www darianet com/whats-vpn/

بات‌ها برنامه‌های خودکاری هستند که برای انجام وظایف تکراری و خودکار طراحی شده‌اند. این برنامه‌ها می‌توانند به طور مثبت یا منفی عمل کنند؛ از کاربردهای مفید مانند پاسخ‌گویی خودکار در چت‌ها تا تهدیدات امنیتی مانند بات‌های مخرب که برای حملات سایبری، سرقت داده‌ها، و ایجاد اختلالات در شبکه‌ها؛ در این مطلب با ما همراه باشید تا به بررسی بات، نحوه عملکرد، مزایا و معایب، انواع بات ها و نحوه جلوگیری از آسیب های بات های مخرب بپردازیم.

بات یعنی چه؟

بات (Bot) کوتاه‌شده‌ی واژه‌ی Robot است و در زبان فارسی به برنامه‌ها یا دستگاه‌هایی گفته می‌شود که به صورت خودکار وظایف خاصی را انجام می‌دهند. بات‌ها معمولاً برای انجام کارهایی که نیاز به تعامل سریع، ساده یا تکراری دارند، استفاده می‌شوند.

به طور کلی Bot به معنای برنامه‌ای خودکار است که وظایف مشخصی را به صورت مستقل و بدون دخالت مستقیم انسان انجام می‌دهد. در فضای نرم‌افزاری، بات‌ها معمولاً برای پاسخگویی، خودکارسازی وظایف، و تعامل با کاربران طراحی می‌شوند، مانند چت‌بات‌ها که در پلتفرم‌های پیام‌رسان به سوالات کاربران پاسخ می‌دهند یا خزنده‌های وب که برای جمع‌آوری اطلاعات از اینترنت استفاده می‌شوند.

تعریف بات

بات‌ها (Bots) برنامه‌های نرم‌افزاری هستند که به طور خودکار و بدون دخالت مستقیم انسان به انجام وظایف مشخصی در اینترنت می‌پردازند. این وظایف می‌تواند شامل جمع‌آوری داده‌ها، تعامل با کاربران، یا انجام فعالیت‌های تکراری باشد. بات‌ها می‌توانند در قالب‌های مختلفی مانند ربات‌های جستجوگر، ربات‌های چت، یا ربات‌های اسپم ظاهر شوند و بسته به اهداف و نحوه استفاده‌، به صورت مثبت یا منفی عمل کنند.

به طور کاملا ساده بات به برنامه ای گفته می شود می شود که برای انجام وظایف خاصی برنامه ریزی شده است. بات‌ها می‌توانند به تنهایی اجرا شوند، بدون اینکه نیازی به راه‌اندازی شخصی داشته باشند، دستورالعمل‌هایی را که به آن ها داده شده است را دنبال کنند. بسیاری از بات‌ها برای انجام کارهایی طراحی شده‌اند که معمولاً انسان‌ها انجام می‌دهند، مانند کارهای تکراری، که آن ها را بسیار سریع‌ تر از یک انسان انجام می‌دهند. بنابراین، با توجه به این معنی بات، همه بات ها بد نیستند.

با این حال، بسیاری از بات‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که به ضرر افراد، رایانه‌ها یا شبکه‌ها به کاربران خود آسیب برسانند یا به آن‌ها سود ببرند. بات‌ها را می‌توان در گروه‌های مختلفی سازماندهی کرد، همانطور که در بات‌نت وجود دارد. با یک بات نت، بیش از یک بات اینترنتی برای انجام یک حمله کار می کند.

تفاوت ربات و بات

ربات ها و بات ها دو فناوری کاملا متفاوت هستند که در کاربرد های متفاوت از یکدیگر متمایز می شوند. هردو بر اساس کاری که انجام می دهند، از هم جدا می شوند. بات ها می توانند در زمینه های مختلفی از جمله بات های گفتگو، بات های جستجو و بات های خدماتی فعالیت داشته باشند. ربات ها قادر انجام کار های فیزیکی هستند و میتوانند فظایف فیزیکی انجام دهند.

انواع مختلف بات

همانطور که گفتیم بات‌ها (Bots) برنامه‌های خودکاری هستند که برای انجام وظایف خاص طراحی شده‌اند. از جمله انواع مختلف بات‌ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

چت بات (Chatbots)  

چت بات ها از یکی از چندین روش برای کار استفاده می کنند. یک چت بات مبتنی بر قانون با دادن اعلان های از پیش تعریف شده برای انتخاب فرد، با یک فرد تعامل می کند. یک چت بان دارای تفکر مستقل برای یادگیری از یادگیری ماشینی استفاده می کند و ورودی ها کنترل می کند تا داده ها و اطلاعات به دست آمده یا لیست کند

بات های عنکبوتی (Spider bots)

یک بات عنکبوتی که به عنوان خزنده وب نیز شناخته می شود، توسط یک موتور جستجو مانند بینگ یا گوگل اجرا می شود. عنکبوت ها برای ایندکس کردن آنچه در داخل وب سایت ها هستند طراحی شده اند تا به موتور جستجو کمک کنند تا هر سایت را به درستی رتبه بندی کند.

بات های اسکریپر (Scraper bots)

بات های اسکریپر برای استخراج اطلاعات از وب‌سایت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. اگرچه در برخی مواقع مفید هستند، اما می‌توانند نقص قوانین مالکیت داده نیز باشند.

بات های اسپم (Spam bots)

بات های اسپم برای پخش هرزنامه طراحی شده اند. آنها اغلب این توانایی را دارند که اطلاعاتی مانند اطلاعات تماس را خراش دهند و از آن برای ایجاد حساب های جعلی استفاده کنند. هرزنامه ها همچنین می توانند حساب های رسانه های اجتماعی را که به سرقت رفته اند اجرا کنند.

بات های رسانه اجتماعی (Social media bots)

سوشال بات یا ربات های شبکه های اجتماعی در پلتفرم‌هایی مانند توییتر، اینستاگرام یا تلگرام فعال‌اند و می‌توانند محتوا منتشر کنند، کامنت بگذارند یا دنبال‌کننده جذب کنند. برخی از آن‌ها برای تبلیغات و برخی دیگر برای دستکاری افکار عمومی ساخته شده‌اند.

بات دانلود (Download bots)

بات های دانلود برای دانلود بارها و بارها برنامه ها طراحی شده اند و به آنها کمک می کنند تا در نمودارها بالا بروند. هنگامی که در بالای نمودارها قرار گرفت، برنامه توسط کاربران قانونی قابل مشاهده است.

بات های تیکِتینگ (Ticketing bots)

بات‌های فروش بلیت که به آن بات‌های اسکالپینگ نیز گفته می‌شود، بلیط یا موارد دیگری را خریداری می‌کنند که تقاضای بالایی دارند. سپس کاربر بات کالا را با قیمتی متورم می فروشد و سود آسانی به دست می آورد.

بات‌های خزنده  ‌(Web Crawlers )

این بات‌ها صفحات وب را بررسی و ایندکس می‌کنند. شرکت‌هایی مثل گوگل و بینگ از این بات‌ها برای رتبه‌بندی و سازمان‌دهی نتایج جستجو استفاده می‌کنند.

ربات‌های خرابکار یا بدافزار ‌(Malicious Bots)

این دسته از بات‌ها برای اهداف مخرب ساخته شده‌اند. مانند نفوذ به سیستم‌ها، استخراج اطلاعات شخصی، حملات DDoS یا ایجاد آسیب در شبکه‌ها.

بات‌های معامله‌گر ‌(Trading Bots)

در بازارهای مالی مانند فارکس یا رمزارزها، این بات‌ها به‌صورت خودکار معاملات را تحلیل و اجرا می‌کنند. آن‌ها از الگوریتم‌ها برای پیش‌بینی روند بازار استفاده می‌کنند.

ربات‌های مانیتورینگ‌ ‌(Monitoring Bots)

برای بررسی سلامت سیستم‌ها، سرورها، وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها به‌کار می‌روند. این بات‌ها اختلال‌ها را شناسایی کرده و گزارش تهیه می کنند.

گیم‌بات‌ها (Game Bots)

ربات‌هایی که در بازی‌های آنلاین برای انجام خودکار وظایف، جمع‌آوری منابع یا حتی تقلب به‌کار می‌روند.

ربات‌های پشتیبان مشتری  (Support Bots)

نسخه‌ای از چت‌بات‌ها که به‌طور خاص برای پاسخ‌گویی به سوالات رایج مشتریان، صدور فاکتور، پیگیری سفارش و ارائه راهنمایی طراحی شده‌اند.

ربات‌های امنیتی ‌(Security Bots)‌

ربات های امنیتی، بات‌هایی هستند که برای تشخیص تهدیدات سایبری، فیشینگ، فعالیت مشکوک و مقابله با بدافزارها استفاده می‌شوند.

بات‌های خرید ‌(Shopping Bots)

این ربات‌ها محصولات را بررسی کرده، قیمت‌ها را مقایسه می‌کنند و حتی می‌توانند به‌صورت خودکار اقدام به خرید کنند (مخصوصاً در فروش‌های پرتقاضا مانند ‌Black Friday).

چرا از بات ها استفاده می کنیم؟

استفاده بیش از اندازه کاربران از بات ها دلایل متعددی دارد. از جمله این دلایل می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• آموزش: بات ها در حوضه های آموزشی می توانند با سرعت زیاد اطلاعات بسیار زیادی را به دست آورده و مسائل بسیار پیچیده را به راحتی و به زبان ساده تر و طبیعی در اختیار قرار دهند.
• راه اندازی اهداف شرکتی: بات ها به عنوان یک ابزار مناسب و نوین برای توسعه وب و نرم افزار مورد استفاده قرار می گیرند و برای توسعه دهندگان ابزار موثری است.
• کاهش هزینه ها: بیشتر مدیران اعلام کرده اند که بات ها در اصل به دلیل کاهش هزینه و صرفه جویی مالی مورد استفاده قرار می گیرند.
• تسهیل در خرید آنلاین: راحتی در استفاده، اطلاعات زیاد، کارایی و جذابیت از جمله دلایلی است که مردم برای خرید آنلاین از بات ها استفاده می کنند.

موارد استفاده از بات

بات هارا می توان در زمینه های بسیار متفاوت از جمله تجارت، زمان بندی، خدمات مشتری و هچنین قابلیت جستجو و سرگرمی استفاده کرد. بات ها در هر زمینه ای مزیت های زیاد و متفاوتی را ارائه می دهند. از جمله سایر خدمات بات ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• برنامه های IM، مانند واتساپ و فیس بوک
• برنامه های خبری برای نشان دادن سر فصل های اخبار روز، مانند وال استریت ژورنال
• خدمات برنامه ریزی جلسات و هماهنگی

مزایا و معایب استفاده از بات ها

استفاده بیش از اندازه از بات ها در محیط های مختلف شامل مزایا و معایب خاصی است. در ادامه به مزایا و معایب مهم این فناوری می پردازیم.

مزایا

• افزایش سرعت در انجام کار های روتین
• صرفه جویی در زمان مشتریان
• دسترسی به افراد زیاد
• قابل تنظیم
• بهبود یافتن تجربه کاربری

معایب

• دشواری در تنظیم وظایف مهم و دقیق
• استفاده تخریب آمیز به دست کاربران مخرب
• استفاده برای هرزنامه

پارامترهای تشخیص ترافیک بات در حال ورود به وب سایت

بهتر است بدانید، تشخیص ترافیک بات (Bot Traffic) در حال ورود به وب‌سایت می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. برای شناسایی این ترافیک، می‌توانید از پارامترهای زیر کمک بگیرید:

شناسه‌های مرورگر و خصوصیات HTTP

بات‌ها اغلب از شبیه‌سازهای مرورگر استفاده می‌کنند که ممکن است ویژگی‌های غیرمعمولی داشته باشند. بررسی سرصفحات HTTP، شناسه‌های مرورگر، و سایر مشخصات می‌تواند نشانه‌هایی از بات بودن ترافیک باشد.

روند ترافیک

اگر به طور ناگهانی بدون هیچ دلیل قابل توضیحی در ترافیک شدید، ممکن است مورد حمله یک بات قرار بگیرید. علاوه بر این، اگر ترافیک در زمان‌های عجیب و غریب، مانند زمانی که بازار هدف شما در خواب است، افزایش یابد، این روند ممکن است نشان دهنده یک حمله بات باشد.

نرخ پرش

وقتی نرخ پرش شما واقعاً بالا می‌رود، می‌تواند به این معنی باشد که یک بات از وب‌سایت شما بازدید می‌کند و بلافاصله بدون نگاه کردن به سایر صفحات سایت شما را ترک می‌کند. نرخ پرش ناگهانی بالا، به خصوص اگر وب سایت شما تغییر قابل توجهی نداشته باشد، ممکن است نشانه حمله بات باشد.

الگوهای ترافیک غیرطبیعی

بات‌ها معمولاً الگوهای خاصی از ترافیک را نشان می‌دهند، مانند درخواست‌های مکرر در زمان‌های کوتاه یا مرور صفحات به‌سرعت بالا. تجزیه و تحلیل رفتار ترافیک می‌تواند به شناسایی این الگوها کمک کند.

منابع ترافیک

مراقب ترافیکی باشید که از منطقه ای می آید که یا به آن خدمات نمی دهید یا مشتری ندارید.

عملکرد سرور

گاهی اوقات می توان از حملات بات برای فشار دادن سرورها با هدف آفلاین کردن آنها استفاده کرد. تعداد زیادی درخواست توسط یک بات می تواند موجب شود سرور شما را بیش از حد کار کند و باعث اختلال در عملکرد سایت شما شود؛ به بیان ساده تر مشابه حمله DDoS و DOS عمل کند.

آدرس IP و رنج‌های IP مشکوک

اگر از آدرس‌های پروتکل اینترنت (IP) از مناطق مشکوک ترافیک دریافت می‌کنید، ممکن است با یک حمله بات مواجه شده باشید. اگر آدرس IP از کشورهایی می‌آیند که به آنها خدمات نمی‌دهید یا بعید است که از این کشور مشتریانی داشته باشید، این می‌تواند نشان‌ دهنده راه‌اندازی بات‌ها از آن منطقه باشد.

منابع زبان

زبانی که یک بات استفاده می کند اغلب می تواند آن را از بین ببرد. از آنجایی که یک بات ممکن است به صورت متمرکز برنامه ریزی شده باشد، ممکن است چندین مورد از الگوهای گفتاری یکسانی استفاده کنند. این می تواند نشان دهد که منبع زبان یک برنامه نویس بات منفرد یا یکی از تیمی از برنامه نویسان از همان منطقه است.

تجزیه و تحلیل فعالیت کاربر

بات‌ها معمولاً فعالیت‌های انسانی را به‌درستی تقلید نمی‌کنند. به‌عنوان مثال، رفتارهایی مانند حرکت موس غیرطبیعی، زمان غیرمعمول برای پر کردن فرم‌ها، یا عدم تعامل با المان‌های صفحه می‌تواند نشانه‌های بات باشد.

استفاده از ترکیبی از این پارامترها و ابزارهای تحلیلی پیشرفته می‌تواند به شناسایی و مدیریت ترافیک بات‌ها در وب‌سایت‌ها کمک کند.

اقدامات کاهش اولیه برای توقف ترافیک بات

برای کاهش و متوقف کردن ترافیک بات‌های مزاحم در وب‌سایت، می‌توان از اقدامات اولیه زیر استفاده کرد:

CAPTCHA را اضافه کنید

با استفاده از کپچا، کاربر باید کاری را انجام دهد که برای یک بات بسیار دشوار است، مانند خواندن متن یا نشان دادن محل قرارگیری انواع خاصی از اشیاء. این می تواند از حمله انواع مختلف بات ها به سایت شما جلوگیری کند.

فیلتر کردن IPها

شناسایی و مسدود کردن آدرس‌های IP مشکوک یا شناخته‌شده که اغلب توسط بات‌ها استفاده می‌شود، می‌تواند کمک‌کننده باشد. این کار می‌تواند با استفاده از لیست‌های سیاه (blacklists) یا تنظیمات فایروال انجام شود.

قرار دادن بات ها

می توانید از robots.txt استفاده کنید که برای جلوگیری از خزیدن بات ها در وب سایت شما طراحی شده است. همچنین ممکن است بخواهید تنظیمات را طوری تنظیم کنید که سرویس‌های قانونی مانند Google Ads را از جمع‌آوری داده‌های لازم که ممکن است به بازاریابی شما کمک کند، جلوگیری نکند.

یک هشدار جاوا اسکریپت تنظیم کنید

می توانید جاوا اسکریپت را برای ارسال هشدار در صورت وجود فعالیت بات تنظیم کنید. هنگامی که جاوا اسکریپت تعبیه شده در سایت شما، یک بات را شناسایی می کند، می تواند به شما سیگنال نفوذ دهد.

محدود کردن نرخ درخواست‌ها (Rate Limiting)

با تنظیم محدودیت‌هایی برای تعداد درخواست‌هایی که یک آدرس IP می‌تواند در مدت زمان مشخص ارسال کند، می‌توان از حملات بات‌های انبوه جلوگیری کرد. این کار می‌تواند بار سرور را کاهش دهد و دسترسی بات‌ها را محدود کند.

تجزیه و تحلیل رفتار و نظارت

پیاده‌سازی ابزارهای تجزیه و تحلیل برای شناسایی الگوهای ترافیک غیرعادی و رفتارهای مشکوک می‌تواند به شناسایی بات‌ها کمک کند. نظارت مداوم بر ترافیک و رفتار کاربران به شناسایی و برخورد با بات‌های جدید نیز کمک می‌کند.

با بکارگیری این موارد، می‌توانید به طور مؤثر از ورود و تأثیرات منفی بات‌ها بر وب‌سایت‌ها جلوگیری کنید.

فعالیت بات مخرب چیست؟

هرگونه اقدام خودکار توسط یک بات که اهداف مالک وب سایت، شرایط خدمات سایت یا قوانین Robots.txt سایت را برای رفتار بات نقض کند، می تواند مخرب تلقی شود. بات هایی که برای انجام حملات سایبری مانند سرقت هویت یا تصاحب حساب کاربری تلاش می کنند نیز بات های “بد” هستند. در حالی که برخی از این فعالیت ها غیرقانونی هستند، بات ها مجبور نیستند هیچ قانونی را زیر پا بگذارند تا مخرب تلقی شوند.

علاوه بر این، ترافیک بیش از حد بات می تواند منابع سرور وب را تحت الشعاع قرار دهد و خدمات را برای کاربران انسانی قانونی که سعی در استفاده از یک وب سایت یا یک برنامه کاربردی دارند کند یا متوقف کند. گاهی اوقات این عمدی است و به شکل یک حمله DoS یا DDoS است.

چگونه شرکت ها می توانند فعالیت بات های مخرب را متوقف کنند؟

راه‌حل‌های مدیریت بات می‌توانند فعالیت‌های مضر بات را از فعالیت کاربر و فعالیت مفید بات از طریق یادگیری ماشینی مرتب کنند. مدیریت بات Cloudflare بدون تأثیر بر تجربه کاربر یا مسدود کردن بات‌های خوب، رفتارهای مخرب را متوقف می‌کند. راه‌حل‌های مدیریت بات باید بتوانند بات‌های مخرب را بر اساس تحلیل رفتاری که ناهنجاری‌ها را شناسایی می‌کند، شناسایی و مسدود کنند و همچنان به بات‌های مفید اجازه دسترسی به ویژگی‌های وب را بدهند.

تفاوت بین بات های خوب و بات های بد

بات خوب و بد چیست؟ بات های خوب توسط سازمان های قانونی برای خودکارسازی وظایف قانونی و خیرخواهانه استفاده می شوند. بات‌های بد بات‌هایی هستند که با هدف خودکارسازی وظایف غیرقانونی یا فریبنده توسعه یافته‌اند.

به عنوان مثال، موتورهای جستجو از بات های خوب برای بررسی خودکار محتوای صفحات وب استفاده می کنند. از سوی دیگر، هکرها می توانند از یک سری بات های سازماندهی شده در یک بات نت برای راه اندازی یک حمله DDoS استفاده کنند، که در آن هر بات درخواست های نادرستی را به یک وب سرور ارسال می کند تا آن را تحت الشعاع قرار دهد و عملیات را مختل کند.

ژوریست بات چیست؟

ژوریست بات (Jurist Bot) به آدرس اینترنتی jrst.ir یک سامانه مبتنی بر هوش مصنوعی است که برای ارائه خدمات حقوقی طراحی شده است. این ابزار معمولاً برای کمک به افراد و سازمان‌ها در درک مسائل حقوقی، تحلیل قوانین، مشاوره حقوقی آنلاین، و حتی پیش‌بینی نتیجه پرونده‌های حقوقی مورد استفاده قرار می‌گیرد. ژوریست بات‌ها از فناوری‌های پیشرفته پردازش زبان طبیعی (NLP) و یادگیری ماشین استفاده می‌کنند تا اطلاعات حقوقی پیچیده را به زبانی ساده و قابل درک تبدیل کنند.

از مزایای اصلی ژوریست بات می‌توان به دسترسی سریع به اطلاعات حقوقی، کاهش هزینه‌های مشاوره، و افزایش دقت در تحلیل پرونده‌ها اشاره کرد. این سیستم‌ها می‌توانند به‌طور خودکار قوانین مرتبط با یک موضوع خاص را جستجو کرده و به سوالات کاربران پاسخ دهند. همچنین، در برخی موارد پیچیده، ژوریست بات کاربران را به وکلای متخصص ارجاع می‌دهد. برای استفاده از این بات تنها به یک شماره تماس نیاز  دارید.

سخن پایانی

و در پایان بهتر است بدانید FortiWeb و FortiGate هر دو ابزارهای قدرتمندی از Fortinet هستند که برای تقویت امنیت شبکه و وب‌سایت‌ها طراحی شده‌اند. FortiWeb، به عنوان یک فایروال وب اپلیکیشن (WAF)، حفاظت تخصصی در برابر  حملات SQL Injection و XSS ارائه می‌دهد. در عین حال، FortiGate به عنوان یک فایروال شبکه جامع، از شبکه در برابر تهدیدات مختلف و ترافیک مخرب محافظت می‌کند. استفاده هم‌زمان از این دو ابزار، امنیت کلی سیستم‌ها و اپلیکیشن‌های سازمانی را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.

Recent search terms:

• https://www darianet com/bot/

وب، دنیایی گسترده از اطلاعات و ارتباطات است که به سه بخش اصلی تقسیم می‌شود: سرفیس وب، دیپ وب، و دارک وب. این تقسیم‌بندی به نحوه دسترسی، سطح ایندکس‌شدن توسط موتورهای جستجو و نوع محتوای موجود در هر بخش مرتبط است. در حالی که بیشتر کاربران روزانه از سرفیس وب استفاده می‌کنند و با آن آشنایی دارند، بخش‌های دیگر اینترنت مانند دیپ وب و دارک وب، ناشناخته‌تر و اسرارآمیزتر به نظر می‌رسند.

دارک وب چیست؟

همان‌طور که در مباحث پیشین اشاره شد، دارک وب بخشی پنهان و رمزنگاری‌شده از اینترنت است که توسط موتورهای جستجوی رایج ایندکس نمی‌شود و تنها از طریق مرورگرهای تخصصی مانند Tor قابل دسترسی است. این فضا به‌گونه‌ای طراحی شده که ناشناس بودن کاربران را تا حد زیادی حفظ کند و به همین دلیل، هم مورد استفاده افراد دغدغه‌مند در زمینه حریم خصوصی قرار می‌گیرد و هم بستر فعالیت‌های غیرقانونی مانند خرید و فروش اطلاعات شخصی، اسناد جعلی، خرید و فروش مواد مخدر، اعضای بدن، خدمات هک و … را فراهم می‌کند.

طبق گزارش‌های امنیت سایبری از منابع معتبری مانند Europol  و Cybersecurity Ventures، دارک وب به یکی از چالش‌برانگیزترین و خطرناک ترین حوزه‌ها در فضای مجازی تبدیل شده است.

به طور کلی دارک وب به عنوان لایه‌ای پنهان در دل دیپ وب شناخته می‌شود؛ بخشی بسیار محدود و غیرقابل دسترسی برای عموم که تنها با ابزارها و دانش خاص قابل استفاده است. در حالی که دیپ وب شامل تمام محتوای غیرقابل ایندکس مانند پایگاه‌های داده، ایمیل‌ها و سامانه‌های بانکی است، دارک وب تنها بخشی کوچک و ناشناس از آن را تشکیل می‌دهد که مخاطبان بسیار خاصی دارد.

سرفیس وب چیست؟

سایت های روی سرفیس وب آنهایی هستند که برای کاربران عادی بدون استفاده از Tor یا هر مرورگر یا نرم افزار خاص دیگری قابل مشاهده هستند و ایندکس می شوند. سایت های موجود در سرفیس وب نیز قابل نمایه سازی هستند و به راحتی با استفاده از موتورهای جستجو قابل یافتن می شوند. اگرچه سرفیس وب از بسیاری از محبوب‌ترین سایت‌های com، .net و .org تشکیل شده است، تخمین زده می‌شود که تنها حدود 5 درصد از کل محتویات موجود در اینترنت را نشان می‌دهد و بقیه در عمق پیدا می‌شوند. دارک وب یا دارک وب در یک مثال کلاسیک، شبکه سطحی را می توان به عنوان نوک یک کوه یخ بزرگ تصور کرد که قسمت عمده آن درست زیر سطح پنهان می ماند.

دیپ وب چیست؟

دیپ وب در زیر سرفیس وب قرار دارد و تقریباً 90٪ از تمام وب سایت ها را تشکیل می دهد. این قسمتی از یک کوه یخ در زیر آب است که بسیار بزرگتر از تار سطحی است. در واقع، این وب پنهان آنقدر بزرگ است که نمی توان دقیقاً چند صفحه یا وب سایت در هر زمان فعال است.

در حالی که بسیاری از رسانه‌های خبری از «دیپ وب» و «دارک وب» به جای یکدیگر استفاده می‌کنند، بسیاری از بخش‌های عمیق در کل کاملاً قانونی و ایمن هستند. برخی از بزرگترین بخش های دیپ وب عبارتند از:

پایگاه‌های داده: مجموعه فایل‌های حفاظت‌شده عمومی و خصوصی که به سایر مناطق وب متصل نیستند و فقط در خود پایگاه داده جستجو می‌شوند.

اینترنت: شبکه‌های داخلی برای شرکت‌ها، دولت‌ها و امکانات آموزشی که برای برقراری ارتباط و کنترل جنبه‌های خصوصی در سازمان‌هایشان استفاده می‌شوند.

اگر نمی‌دانید چگونه می‌توانید به دیپ وب دسترسی پیدا کنید، به احتمال زیاد در حال حاضر روزانه از آن استفاده می‌کنید. اصطلاح “دیپ وب” به تمام صفحات وب اطلاق می شود که توسط موتورهای جستجو قابل شناسایی نیستند. وب‌سایت‌های عمیق ممکن است در پشت رمزهای عبور یا سایر دیوارهای امنیتی پنهان شوند، در حالی که دیگران به سادگی به موتورهای جستجو می‌گویند که آنها را «خزیدن» نکنند. بدون لینک های قابل مشاهده، این صفحات به دلایل مختلف بیشتر پنهان می شوند.

راهنمای ورود به دارک وب

دسترسی به دارک وب به دلیل ماهیت پنهان و غیرقانونی بسیاری از فعالیت‌ها در این فضا، نیازمند توجه ویژه‌ای به مسائل امنیتی و قانونی است. با این حال، توضیحات زیر به صورت عمومی و آموزشی ارائه می‌شوند:

۱. استفاده از مرورگر Tor

Tor (The Onion Router) یکی از ابزارهای اصلی برای دسترسی به دارک وب است. این مرورگر به شما اجازه می‌دهد تا به صورت ناشناس به اینترنت متصل شوید و به وب ‌سایت‌های با پسوند “onion” که تنها از طریق Tor قابل دسترسی هستند، وارد شوید.

نحوه استفاده از مرورگر Tor

دانلود و نصب مرورگر Tor: مرورگر Tor را دانلود و نصب کنید.

اتصال به شبکه Tor پس از نصب، مرورگر را باز کرده و به شبکه Tor متصل شوید.

مرور سایت‌های .onion با استفاده از Tor می‌توانید به سایت‌هایی که آدرس آنها با پسوند “.onion” است، دسترسی پیدا کنید. توجه داشته باشید که بسیاری از این سایت‌ها قانونی نیستند و شامل محتوای غیرمجاز می‌شوند.

۲. امنیت و حریم خصوصی

برای ورود به دارک وب باید به امنیت و حریم خصوصی خود اهمیت دهید:

• عدم افشای اطلاعات شخصی: هرگز اطلاعات شخصی مانند نام، آدرس ایمیل یا حساب بانکی خود را در دارک وب وارد نکنید.
• استفاده از VPN: برای افزایش امنیت، می ‌توانید قبل از استفاده از Tor، از یک سرویس VPN استفاده کنید تا هویت شما بیشتر مخفی بماند.
• مراقبت از بدافزارها و ویروس‌ ها : دارک وب پر از سایت‌هایی است که ممکن است حاوی بدافزار و ویروس باشند. بنابراین از نرم‌افزارهای آنتی‌ویروس و فایروال‌های قوی استفاده کنید.

۳. محتوای دارک وب

بسیاری از محتویات دارک وب غیرقانونی هستند و ورود به آن‌ها می‌تواند عواقب قانونی جدی داشته باشد. برخی فعالیت‌های غیرقانونی که در دارک وب دیده می‌شود شامل:

• فروش مواد مخدر، سلاح، یا اطلاعات دزدیده شده.
• فعالیت‌های هکری و کلاهبرداری.
• محتواهای غیرقانونی دیگر که ممکن است شما را به دردسر بیندازد.

۴. مسئولیت قانونی

استفاده از دارک وب می‌تواند در برخی کشورها غیرقانونی باشد و تحت تعقیب قرار بگیرید. بنابراین قبل از ورود به این فضا، باید قوانین کشور خود را بدانید و از ورود به فعالیت‌های غیرقانونی خودداری کنید.

۵. سایت‌های قانونی در دارک وب

با وجود اینکه بسیاری از بخش‌های دارک وب غیرقانونی است، برخی وب‌سایت‌ها از این فضا برای محافظت از حریم خصوصی کاربران استفاده می‌کنند. مثلاً برخی رسانه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری برای حفظ امنیت منابع خود از دارک وب استفاده می‌کنند. اگرچه دسترسی به دارک وب از طریق ابزارهایی مانند Tor امکان‌پذیر است، ورود به این فضا باید با احتیاط کامل و در نظر گرفتن مسائل امنیتی و قانونی انجام شود.

تاریخچه دارک وب

دارک وب در سال 2000 با انتشار Freenet، پروژه پایان نامه ایان کلارک، دانشجوی دانشگاه ادینبورگ، که تصمیم به ایجاد “سیستم ذخیره سازی و بازیابی اطلاعات غیر متمرکز توزیع شده” را آغاز کرد، آغاز شد. هدف کلارک ایجاد روشی جدید برای برقراری ارتباط ناشناس و به اشتراک گذاری فایل ها به صورت آنلاین بود. این مقدمه اساس پروژه Tor بود که در سال 2002 منتشر شد و یک مرورگر در سال 2008 راه اندازی شد. با ایجاد Tor، کاربران اکنون می توانند به طور کامل به صورت ناشناس در اینترنت جستجو کنند و سایت هایی را که بخشی از “دارک وب” تلقی می شوند، کاوش کنند.

دارک وب چگونه کار می کند؟

دارک وب که در ابتدا توسط وزارت دفاع ایالات متحده برای برقراری ارتباط ناشناس استفاده می شد، اکنون به مرکزی برای کاربرانی که مایل به ناشناس ماندن در سراسر جهان هستند تبدیل شده است. مردم از دارک وب برای مقاصد قانونی و غیرقانونی استفاده می کنند. از فناوری به نام «مسیریابی پیاز» استفاده می‌کند که از کاربران در برابر نظارت و ردیابی از طریق مسیر تصادفی سرورهای رمزگذاری شده محافظت می‌کند. هنگامی که کاربران از طریق Tor به یک سایت دسترسی پیدا می کنند، اطلاعات آنها از طریق هزاران نقطه رله هدایت می شود که مسیرهای کاربر را پوشش می دهد و جستجوی آنها را عملاً غیرممکن می کند.

استفاده قانونی از دارک وب

در حالی که استفاده از دارک وب ممکن است در ظاهر مشکوک به نظر برسد، اما کاملاً قانونی است و استفاده‌های قانونی زیادی از Tor و مرور ناشناس وجود دارد. به عنوان مثال، در کشورهایی که نظارت دولتی ممکن است برای جاسوسی و سرکوب مخالفان سیاسی مورد استفاده قرار گیرد، دارک وب اغلب محلی برای ارتباط است که از سانسور و نظارت دولتی اجتناب می‌کند. با وجود این لایه‌های امنیتی افزوده شده، کاربران همچنان باید در استفاده از دارک وب محتاط باشند و اقدامات امنیتی مناسبی مانند به‌روزرسانی دوره‌ای نرم‌افزار امنیتی خود، مرور با VPN قوی و اجتناب از استفاده از آدرس ایمیل استاندارد را انجام دهند.

استفاده غیرقانونی از دارک وب

دارک وب با توجه به ماهیت ناشناس آن برای مقاصد غیر قانونی استفاده می شود. این موارد شامل خرید و فروش مواد مخدر، اسلحه، رمز عبور و هویت های سرقت شده و همچنین تجارت پورنوگرافی و … است. چندین سایت حاوی مطالب غیرقانونی توسط سازمان‌های دولتی کشف و در سال‌های اخیر تعطیل شده‌اند، از جمله جاده ابریشم، آلفا بی و هانسا. ناشناس بودن دارک وب همچنین منجر به تهدیدات امنیت سایبری و نقض داده های مختلف در چند دهه اخیر شده است.

تفاوت دارک وب و دیپ وب

میلیون‌ها کاربر عادی اینترنت روزانه به پایگاه‌های اطلاعاتی خصوصی مانند صندوق ورودی ایمیل و حساب‌های کارت اعتباری دسترسی دارند. این صفحات توسط موتورهای جستجو نمایه نمی شوند و در پشت دیوارهای امنیتی، فرم های احراز هویت و رمزهای عبور در دیپ وب محافظت می شوند.

دارک وب و دیپ وب نیز اغلب به اشتباه به جای یکدیگر استفاده می شوند. دارک وب بخشی از دیپ وب است که وب نامرئی یا وب پنهان نیز نامیده می شود. اطلاعات یافت شده در دیپ وب معمولاً رمزگذاری شده است و در فهرست ها یافت نمی شود. این شامل صفحاتی است که هنگام اجرای جستجوی وب ظاهر نمی شوند. همچنین شامل هر چیزی است که نیاز به ورود به سیستم دارد، مانند:

• بانکداری آنلاین
• وب سایت های پرداخت مانند Netflix و Amazon Prime
• خدمات میزبانی فایل، مانند Dropbox و رقبای آن
• پایگاهای داده خصوصی

تقریباً 90٪ از همه وب سایت ها در دیپ وب هستند و بسیاری از آنها توسط نهادهایی مانند شرکت ها، سازمان های دولتی و غیردولتی استفاده می شوند. آنچه به عنوان دارک وب شناخته می شود در دیپ وب وجود دارد. این ناحیه ای از اینترنت است که فقط برای کاربرانی قابل دسترسی است که مرورگر Tor را نصب کرده اند. به طور کلی، اکثر کاربران متوسط ​​اینترنت هرگز نیازی به دسترسی به محتوا در دارک وب ندارند، اگرچه استفاده از Tor کاملا قانونی است.

نحوه دسترسی به دارک وب

دارک وب زمانی شهر هکرها، افسران مجری قانون و مجرمان سایبری بود. با این حال، فناوری جدید مانند رمزگذاری و نرم‌افزار مرورگر ناشناس، Tor، اکنون این امکان را برای هر کسی فراهم می‌کند که در صورت تمایل، در تاریکی غواصی کند.

مرورگر شبکه Tor (پروژه «مسیریابی پیاز») دسترسی کاربران را برای بازدید از وب‌سایت‌ها با « پیاز» اپراتور رجیستری را فراهم کرد. این مرورگر سرویسی است که ابتدا در اواخر دهه 1990 توسط آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی دریایی ایالات متحده توسعه یافت.

با درک اینکه ماهیت اینترنت به معنای فقدان حریم خصوصی است، نسخه اولیه Tor برای پنهان کردن ارتباطات جاسوسی ایجاد شد. در نهایت، این چارچوب تغییر کاربری داد و از آن زمان در قالب مرورگری که امروز می شناسیم، عمومی شده است. هر کسی می تواند آن را به صورت رایگان دانلود کند.

Tor را به عنوان یک مرورگر وب مانند Google Chrome یا Firefox در نظر بگیرید. قابل ذکر است، مرورگر Tor به جای اینکه مستقیم ترین مسیر را بین کامپیوتر شما و بخش های عمیق وب طی کند، از مسیر تصادفی سرورهای رمزگذاری شده به نام «نادز» استفاده می کند. این به کاربران اجازه می‌دهد بدون ترس از ردیابی اقداماتشان یا افشای سابقه مرورگرشان به دیپ وب متصل شوند.

سایت‌های روی دیپ وب همچنین از Tor (یا نرم‌افزار مشابه مانند I2P، «پروژه اینترنت نامرئی») برای ناشناس ماندن استفاده می‌کنند، به این معنی که نمی‌توانید بفهمید چه کسی آنها را اجرا می‌کند یا در کجا میزبانی می‌شود.

انواع تهدیدات در دارک وب

اگر قصد استفاده از دارک وب را برای اهداف اصلی حفظ حریم خصوصی دارید، ممکن است همچنان بپرسید: “آیا استفاده از دارک وب خطرناک است؟” متاسفانه، این مکان می تواند بسیار خطرناک باشد. در زیر برخی از تهدیدات رایجی که ممکن است در طول تجربه مرور خود با آنها روبرو شوید آورده شده است:

• نرم افزارهای مخرب

نرم افزارهای مخرب – یعنی بدافزارها – به طور کامل در سراسر دارک وب فعال هستند. اغلب در برخی از پورتال ها ارائه می شود تا ابزارهای حملات سایبری به عوامل تهدید ارائه شود. با این حال، در سراسر دارک وب نیز باقی می ماند تا کاربران ناآگاه را مانند بقیه وب آلوده کند.

توجه داشته باشید، دارک وب آنچنان از قراردادهای اجتماعی که ارائه دهندگان وب سایت برای محافظت از کاربران در بقیه وب دنبال می کنند، ندارد؛ به این ترتیب، کاربران می توانند به طور منظم خود را در معرض برخی از انواع بدافزارها از جمله:

• کی لاگرها
• بدافزار بات نت
• باج افزار
• بدافزار فیشینگ

اگر به دنبال کاوش در هر سایتی در دارک وب باشید، خود را در معرض خطر قرار گرفتن و هدف قرار گرفتن برای هک و موارد دیگر قرار می دهید. اکثر آلودگی‌های بدافزار توسط اپلیکیشن های امنیتی نقطه پایانی شما شناسایی می‌شوند.

در صورتی که کامپیوتر یا اتصال شبکه شما مورد سوء استفاده قرار گیرد، تهدیدات مرور آنلاین می تواند به دنیای بدون برق نیز گسترش یابد. ناشناس بودن با Tor و چارچوب دارک وب قدرتمند است، اما خطاناپذیر نیست. هر فعالیت آنلاینی می‌تواند به هویت شما منجر شود، اگر کسی به اندازه کافی فاصله بگیرد.

• نظارت دولت

با توجه به اینکه بسیاری از سایت‌های مبتنی بر Tor توسط مقامات پلیس در سراسر جهان پیشی گرفته‌اند، خطر آشکار تبدیل شدن به هدف دولت برای بازدید از یک وب‌سایت تاریک وجود دارد.

بازارهای غیرقانونی مواد مخدر مانند جاده ابریشم در گذشته برای نظارت پلیس ربوده شده اند. با استفاده از نرم‌افزار سفارشی برای نفوذ و تجزیه و تحلیل فعالیت‌ها، این امر به مقامات قانونی اجازه می‌دهد تا هویت کاربران مشتریان و ناظران را به طور یکسان کشف کنند. حتی اگر هرگز خریدی انجام ندهید، ممکن است بعداً در زندگی تحت نظر باشید و خود را به خاطر فعالیت های دیگر متهم کنید.

• کلاهبرداری ها

برخی از خدمات ادعا شده مانند “هیتمن” حرفه ای ممکن است فقط کلاهبرداری باشند که برای سود بردن از مشتریان طراحی شده اند. گزارش ها حاکی از آن است که دارک وب بسیاری از خدمات غیرقانونی را ارائه می دهد، از ترورهای پولی گرفته تا قاچاق جنسی و سلاح.

برخی از اینها تهدیدات شناخته شده ای هستند که در این گوشه وب در گردش هستند. با این حال، دیگران ممکن است از شهرت دارک وب برای فریب کاربران از مبالغ هنگفت استفاده کنند. همچنین، برخی از کاربران در دارک وب ممکن است از کلاهبرداری های فیشینگ برای سرقت هویت یا اطلاعات شخصی شما برای اخاذی اقدام کنند.

دسترسی ایمن به دارک وب

1. به شهود خود اعتماد کنید. برای جلوگیری از کلاهبرداری، باید با رفتار هوشمندانه در وب از خود محافظت کنید. همه آنطور که به نظر می رسند نیستند. ایمن ماندن مستلزم این است که مراقب باشید با چه کسی صحبت می‌کنید و به کجا می‌روید. اگر چیزی درست نیست، همیشه باید برای حذف خود از موقعیتی اقدام کنید.
2. شخصیت آنلاین خود را از زندگی واقعی جدا کنید. نام کاربری، آدرس ایمیل، «نام واقعی»، رمز عبور و حتی کارت اعتباری شما هرگز نباید در هیچ جای دیگری در زندگی شما استفاده شود. در صورت لزوم حساب‌های دور ریختنی و شناسه‌های جدید برای خود ایجاد کنید. قبل از خرید، کارت‌های نقدی پیش‌پرداخت و غیرقابل شناسایی تهیه کنید. از چیزی که می تواند برای شناسایی شما استفاده شود – چه آنلاین و چه در زندگی واقعی، استفاده نکنید.
3. نظارت فعال بر شناسایی و سرقت مالی. بسیاری از خدمات امنیتی آنلاین اکنون برای ایمنی شما محافظت از هویت را ارائه می دهند. اگر این ابزارها در دسترس شما قرار گرفته اند، حتما از مزایای آن استفاده کنید.
4. به صراحت از دانلود فایل های دارک وب خودداری کنید. ترس از آلوده شدن بدافزار در قلمرو بی قانونی که دارک وب است به طور قابل توجهی بیشتر است. اسکن هم‌زمان فایل از یک برنامه آنتی ویروس می‌تواند به شما کمک کند در صورت تمایل به دانلود، فایل‌های دریافتی را بررسی کنید.
5. ActiveX و Java را در تنظیمات شبکه موجود غیرفعال کنید. این چارچوب ها به دلیل بررسی و بهره برداری توسط طرف های مخرب بدنام هستند. از آنجایی که شما در حال سفر از طریق شبکه ای پر از تهدیدات گفته شده هستید، می خواهید از این خطر جلوگیری کنید.
6. برای تمام فعالیت های روزانه از یک حساب کاربری محلی ثانویه غیر ادمین استفاده کنید. حساب بومی در اکثر کامپیوتر ها به طور پیش فرض دارای مجوزهای مدیریت کامل است. اکثر بدافزارها باید از این مزیت برای اجرای عملکردهای خود استفاده کنند. به این ترتیب، می توانید با محدود کردن حساب کاربری در حال استفاده به امتیازات سخت، پیشرفت بهره برداری را کند یا متوقف کنید.
7. همیشه دسترسی به دستگاه Tor-enabled خود را محدود کنید. از فرزندان یا سایر اعضای خانواده خود محافظت کنید تا در معرض خطر تصادفی قرار نگیرند که هیچ کس نباید ببیند. اگر علاقه مند هستید از Deep Web دیدن کنید، اما اجازه ندهید بچه ها به آن نزدیک شوند.

عواقب ورود به دیپ وب

همانطور که گفته شد، دیپ وب (Deep Web) بخشی از اینترنت است که به‌صورت عمومی و از طریق موتورهای جستجوی معمولی قابل دسترسی نیست. دسترسی به این بخش از اینترنت می‌تواند پیامدهای خطرناکی به همراه داشته باشد، به‌ویژه برای افرادی که بدون آگاهی یا آمادگی وارد آن می‌شوند. در ادامه به مهم‌ترین عواقب ورود به دیپ وب اشاره شده است:

1. خطرات قانونی
   بخش زیادی از فعالیت‌ها در دیپ وب قانونی هستند، اما در عین حال ممکن است افراد ناآگاه به صورت ناخواسته به وب‌سایت‌ها یا محتواهایی دسترسی پیدا کنند که فعالیت‌های غیرقانونی دارند، مانند فروش مواد مخدر، اسلحه یا اطلاعات دزدیده شده. دسترسی به چنین محتواهایی می‌تواند پیامدهای قانونی جدی از جمله جریمه‌های سنگین یا حتی زندان به همراه داشته باشد.
2. آسیب‌های امنیتی
   دیپ وب مکان مناسبی برای هکرها و کلاهبرداران اینترنتی است. با ورود به این فضا، امکان سرقت اطلاعات شخصی، مانند داده‌های بانکی یا هویتی، افزایش می‌یابد. هکرها ممکن است از روش‌هایی مانند فیشینگ یا نصب بدافزار بر روی دستگاه کاربر استفاده کنند.
3. خطرات روانی
   در دیپ وب، ممکن است با محتوای نامناسب، خشونت‌آمیز یا تکان‌دهنده‌ای مواجه شوید که می‌تواند تأثیرات روانی منفی مانند اضطراب، افسردگی یا حتی اختلالات روانی به دنبال داشته باشد. این محتواها گاهی اوقات به‌طور عمدی برای آسیب رساندن به مخاطبان طراحی شده‌اند.
4. ارتباط با شبکه‌های جرم و جنایت
   ورود به دیپ وب می‌تواند به صورت ناخواسته شما را با شبکه‌های جرمی مانند قاچاق انسان، تجارت مواد مخدر یا گروه‌های افراطی درگیر کند. ارتباط با چنین افرادی ممکن است امنیت شخصی شما را به خطر بیندازد و شما را در معرض تهدیدهای جدی قرار دهد.
5. مشکلات فنی
   به دلیل استفاده از ابزارهایی مانند تور (Tor) برای دسترسی به دیپ وب، ممکن است سرعت اینترنت کاهش یابد یا دستگاه شما در معرض ویروس‌ها و بدافزارها قرار بگیرد. همچنین، استفاده نادرست از این ابزارها می‌تواند هویت شما را آشکار کند و شما را در معرض ریسک‌های بیشتر قرار دهد.

۳۰ واقعیت عجیب و ترسناک درباره دارک وب

1. دارک وب زیرمجموعه‌ای از دیپ وب است. برخلاف وب سطحی، موتورهای جست‌وجو نمی‌توانند به این بخش دسترسی داشته باشند. این بخش محلی برای انجام فعالیت‌های غیرقانونی است.
2. بازارهای سیاه دارک وب روزانه صدها هزار دلار تراکنش دارند. این تراکنش‌ها عمدتاً از طریق فروش مواد مخدر، اطلاعات دزدیده‌شده و کالاهای غیرقانونی انجام می‌شود.
3. دسترسی به دارک وب نیازمند ابزارهای خاصی مانند مرورگر تور (Tor) است. این مرورگر امکان گم‌نامی کاربران را فراهم می‌کند.
4. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که دارک وب می‌تواند صدها پتابایت داده را شامل شود. این حجم بسیار فراتر از وب سطحی است که ما روزانه به آن دسترسی داریم.
5. دارک وب پر از کلاهبرداری‌های مختلف است. یکی از مشهورترین کلاهبرداری‌ها، وب‌سایت‌هایی بودند که وعده اجیر کردن قاتل حرفه‌ای را می‌دادند، اما فقط پول کاربران را می‌گرفتند.
6. بسیاری از وب‌سایت‌های دارک وب هویت و موقعیت خود را از طریق آدرس‌های خاص پنهان می‌کنند. این امر باعث می‌شود شناسایی مالکان این وب‌سایت‌ها دشوار باشد.
7. دیپ وب، که شامل دارک وب نیز می‌شود، حداقل 400 برابر بزرگ‌تر از وب سطحی است.
8. معاملات مالی در دارک وب به کمک ارزهای دیجیتال انجام می‌شود. این ارزها مانند بیت‌کوین ردیابی تراکنش‌ها را دشوار می‌کنند.
9. گروه‌های تروریستی مانند داعش از دارک وب برای انتشار محتوا و تأمین منابع مالی استفاده میکنند.
10. در کنار فعالیت‌های غیرقانونی، دارک وب میزبان گروه‌های علاقه‌مند به کتاب و تبادل اطلاعات نیز هست.
11. فروش کارت‌های اعتباری دزدیده‌شده یکی از رایج‌ترین جرایم در دارک وب است.
12. در دارک وب انجمن‌هایی وجود دارد که اطلاعات بقا در شرایط بحرانی را به اشتراک می‌گذارند.
13. پاسپورت‌ها و مدارک جعلی به‌صورت گسترده در دارک وب به فروش می‌رسند.
14. برخی گزارش‌ها نشان می‌دهد که پروژه tor با تأمین مالی دولت آمریکا آغاز شده است.
15. فروش محصولات غیرقانونی مانند اسپرم، اعضای بدن بدون آزمایش‌های لازم نیز در دارک وب اتفاق می‌افتد.
16. قاچاق انسان یکی از سیاه‌ترین جنبه‌های دارک وب است.
17. برخی باورهای عجیب مانند فروش روح کودکان در بخش‌های خاصی از دارک وب دیده می‌شود.
18. خطرات بدافزارها در دارک وب بسیار بالاست. کلیک روی لینک‌های اشتباه می‌تواند کامپیوتر شما را آلوده کند.
19. بازار غیرقانونی اسلحه نیز در دارک وب فعالیت گسترده‌ای دارد.
20. برخی وب‌سایت‌ها تصاویر و ویدیوهایی از شکنجه یا رفتارهای ناپسند با حیوانات را به اشتراک می‌گذارند.
21. فروش مواد مخدر در دارک وب به سطح بالایی رسیده است.
22. اطلاعات شخصی افراد، از جمله شماره کارت بانکی، با قیمتی بسیار پایین به فروش می‌رسد.
23. شرط‌بندی غیرقانونی و تبانی در مسابقات ورزشی نیز در این فضا دیده می‌شود.
24. مفهوم “اتاق‌های قرمز” در دارک وب به انتشار ویدیوهای خشونت‌آمیز و شکنجه اختصاص دارد.
25. برخی از بزرگ‌ترین پرونده‌های جنایی دیجیتال، مانند ماجرای پیتر اسکالی، در دارک وب رخ داده است.
26. برخی گروه‌های دارک وب تلاش می‌کنند تا از ابزارهای این فضا برای اهداف سیاسی یا اجتماعی استفاده کنند.
27. حتی فروش داده‌های پزشکی و آزمایشگاهی نیز در این بازار وجود دارد.
28. برخی دولت‌ها از دارک وب برای جاسوسی و نظارت استفاده می‌کنند.
29. انجمن‌های آنلاین دارک وب راه‌های نفوذ به سیستم‌های امنیتی مختلف را آموزش می‌دهند.
30. باوجود فعالیت‌های غیرقانونی، دارک وب همچنان مورد توجه محققان امنیت سایبری است.

سخن پایانی

با گسترش روزافزون اینترنت و پیچیدگی‌های آن، آگاهی از تفاوت‌های موجود در سطوح مختلف وب، از جمله سرفیس وب، دیپ وب و دارک وب، ضروری است. هرکدام از این بخش‌ها، ویژگی‌ها، مزایا و معایب خاص خود را دارند و درک این موارد می‌تواند به ما کمک کند تا به صورت ایمن‌ تر و هوشمندانه‌ تر از فضای مجازی استفاده کنیم. با رعایت نکات ایمنی و توجه به تهدیدات موجود، می‌توانید از ظرفیت‌های مثبت این موتورهای جست و جو استفاده کنید و از خطرات احتمالی در امان بمانید. اینترنت ابزاری قدرتمند است، اما استفاده مسئولانه از آن همانند استفاده از هر ابزار دیگری، نیازمند دانش و دقت کافی است.

در شبکه‌های کامپیوتری، یکی از مهم‌ترین مراحل برای برقراری ارتباط بین دستگاه‌ها، شناسایی MAC address دستگاه‌ها از طریق IP address است. این کار توسط پروتکلی به نام  ARP (Address Resolution Protocol) انجام می‌شود. ARP به دستگاه‌ها کمک می‌کند تا MAC address دستگاه‌ها را که به صورت فیزیکی در شبکه حضور دارند، پیدا کرده و به ‌طور صحیح داده‌ها را به مقصد مورد نظر ارسال کنند. این پروتکل به ‌ویژه در شبکه‌های محلی (LAN) برای ارتباط بین دستگاه‌ها مورد استفاده قرار میگیرد.

پروتکل ARP

ARP یا Address Resolution Protocol یکی از مهم‌ترین پروتکل‌های مورد استفاده در شبکه‌های محلی (LAN) است که وظیفه آن تبدیل آدرس IP  به آدرس MAC (فیزیکی) دستگاه‌ها می‌باشد. در واقع، این پروتکل ارتباط میان دو لایه مهم در مدل OSI یعنی لایه شبکه (Network Layer) و لایه پیوند داده‌ها (Data Link Layer) را برقرار می‌سازد.

پروتکل arp در کدام لایه است؟

پروتکل ARP (Address Resolution Protocol) در لایه دوم مدل OSI یعنی لایه پیوند داده‌ها (Data Link Layer) قرار دارد. این پروتکل وظیفه دارد آدرس IP را به آدرس فیزیکی یا همان آدرس MAC تبدیل کند تا امکان ارسال پکت‌ها در شبکه‌های محلی (LAN) فراهم شود. اگرچه ARP در لایه دوم فعالیت می‌کند، اما ارتباط نزدیکی با لایه سوم (Network Layer) دارد، زیرا اطلاعات مربوط به آدرس‌های IP را دریافت و سپس آدرس فیزیکی متناظر را پیدا می‌کند. به همین دلیل، ARP یک نقش حیاتی در برقراری ارتباط میان لایه شبکه و لایه پیوند داده‌ها ایفا می‌کند و یکی از عناصر کلیدی در عملکرد صحیح شبکه‌های کامپیوتری محسوب می‌شود.

کاربرد پروتکل ARP در شبکه

پروتکل ARP (Address Resolution Protocol) نقش بسیار مهمی در عملکرد صحیح شبکه‌های محلی (LAN) ایفا می‌کند. این پروتکل به دستگاه‌ها کمک می‌کند تا آدرس IP مقصد را به آدرس MAC متناظر آن تبدیل کنند. در شبکه‌های اترنت، دستگاه‌ها برای ارسال داده نیاز دارند که آدرس فیزیکی (MAC) گیرنده را بدانند؛ اما اغلب فقط آدرس IP در دسترس است. اینجاست که ARP وارد عمل می‌شود.

هنگامی‌ که یک کامپیوتر یا روتر بخواهد داده‌ای را به دستگاهی در همان شبکه ارسال کند، ابتدا با استفاده از ARP بررسی می‌کند که آدرس MAC مربوط به IP مورد نظر چیست. سپس این آدرس را در جدول ARP ذخیره کرده و از آن برای ارسال بسته‌های داده استفاده می‌کند. به طور خلاصه مهم ترین کاربردهای پروتکل arp در شبکه به شرح زیر است:

• تبدیل آدرس IP به آدرس MAC برای ارسال داده در شبکه‌های محلی

• شناسایی و ارتباط متقابل بین دستگاه‌ها در یک شبکه

• پشتیبانی از عملکرد صحیح پروتکل‌های بالاتر مانند IP و TCP

• ذخیره‌سازی آدرس‌های MAC کشف‌شده در جدول ARP برای افزایش سرعت پاسخ‌دهی در آینده

دلایل اهمیت پروتکل ARP در شبکه

• تبدیل آدرس IP به MAC آدرس

• ایجاد ارتباط بین لایه شبکه و لایه پیوند داده

• عملکرد صحیح ارتباط در شبکه‌های محلی (LAN)

• تسهیل فرآیند ارسال پک‌های داده در شبکه

• کاهش پیچیدگی در مسیریابی شبکه‌های داخلی

• کمک به شناسایی و تشخیص دستگاه‌های موجود در شبکه

• فراهم‌سازی بستر مناسب برای پروتکل‌های سطح بالاتر مانند IP و TCP

• بهبود کارایی ارتباطات در شبکه‌های مبتنی بر Ethernet

• امکان‌پذیر ساختن ارتباط بین سیستم‌ها بدون نیاز به تنظیم دستی MAC آدرس

پروتکل ARP چگونه کار می کند؟

پروتکل ARP (Address Resolution Protocol) به طور گام به گام و مرحله به مرحله به شرح زیر عمل می‌کند:

1. آغاز ارتباط

دستگاه دستگاه X  که می‌خواهد با دستگاه دستگاه Y ارتباط برقرار کند  تنها آدرس IP دستگاه Y را می‌داند، اما برای ارسال پکت‌های داده به آن دستگاه، به آدرس MAC دستگاه Y نیاز دارد.

2. ارسال درخواست ARP

دستگاه X یک درخواست ARP (ARP Request) به شبکه محلی ارسال می‌کند. این درخواست به صورت پخش (broadcast) به تمامی دستگاه‌های موجود در شبکه ارسال می‌شود. محتوای درخواست ARP به‌طور کلی به صورت زیر است:

• آدرس IP دستگاه X (فرستنده)

• آدرس IP دستگاه Y (مقصد)

اگر بخواهیم ساده تر و عامیانه تر توضیح بدیم، ارسال درخواست به صورت زیر است:
آیا کسی با آدرس آی پی 192.168.1.2 (آدرس IP دستگاه Y) وجود دارد؟ اگر بله، لطفاً MAC آدرس خود را به من ارسال کنید.

3. دریافت درخواست توسط دستگاه‌ها

تمام دستگاه‌های موجود در شبکه محلی، درخواست ARP را دریافت می‌کنند. از آنجایی که این درخواست به تمام دستگاه ها ارسال میشود، تمامی دستگاه‌ها آن را بررسی می‌کنند و به آن درخواست پاسخ میدهند.

4. پاسخ دستگاه مقصد

در این مرحله، تنها دستگاه Y که آدرس IP مورد نظر را دارد، پاسخ ARP را ارسال می‌کند. این پاسخ شامل MAC آدرس دستگاه Y است.

پاسخ ARP به صورت زیر است:
“من دستگاه Y هستم و MAC آدرس من 00:1A:2B:3C:4D:5E است.”

5. دریافت پاسخ توسط دستگاه X

دستگاه X پاسخ ARP را دریافت می‌کند و MAC آدرس دستگاه Y را شناسایی می‌کند. اکنون دستگاه X می‌تواند پکت‌ها را به آدرس MAC صحیح ارسال کند.

6. ذخیره‌سازی آدرس MAC در کش ARP

در این مرحله برای جلوگیری از ارسال درخواست‌های مکرر، دستگاه X آدرس MAC دستگاه Y را در کش ARP خود ذخیره می‌کند. این کش به عنوان یک جدول نگهداری اطلاعات برای آدرس‌های IP و MAC است که دستگاه X به آن‌ها دسترسی دارد.

7. برقراری ارتباط

حالا که دستگاه X آدرس MAC دستگاه Y را می‌داند، می‌تواند مستقیماً پکت‌های داده را به آدرس MAC دستگاه Y ارسال کند و به این ترتیب ارتباط برقرار می‌شود.

8. انجام ارتباطات بعدی

اگر دستگاه X بخواهد بار دیگر با دستگاه Y ارتباط برقرار کند، دیگر نیازی به ارسال درخواست ARP ندارد، زیرا آدرس MAC دستگاه Y در کش ARP ذخیره شده است.

9. پایان ارتباط

بهتر است بدانید، اگر آدرس MAC دستگاه Y تغییر کند یا کش ARP دستگاه X منقضی شود، فرآیند ARP دوباره از ابتدا آغاز می‌شود.

در این مراحل، پروتکل ARP به طور خودکار ارتباط بین دستگاه‌ها را در یک شبکه محلی برقرار می‌کند و تبدیل آدرس‌های IP به آدرس‌های MAC را انجام می‌دهد تا فرآیند ارسال داده‌ها ساده و سریع باشد.

وظیفه MAC Address چیست؟

MAC Address که به عنوان لایه پیوند داده (Data Link Layer) نیز شناخته می‌شود، وظیفه برقراری ارتباط بین دو دستگاه متصل فیزیکی را بر عهده دارد. در مقابل، آدرس IP در لایه شبکه (Network Layer) فعالیت می‌کند و مسئولیت ارسال پکت های داده از طریق مسیرهای مختلف را به عهده دارد. پروتکل ARP به عنوان واسطی بین این دو لایه عمل می‌کند و هماهنگی لازم را برای انتقال داده‌ها را فراهم می‌سازد.

پروتکل ARP چگونه کار می‌کند و چه وظایفی دارد؟

زمانی که یک کامپیوتر جدید به شبکه محلی (LAN) متصل می‌شود، یک آدرس IP منحصر به فرد دریافت می‌کند که برای شناسایی و ارتباط با سایر دستگاه ها استفاده می‌شود.

وقتی پکت‌های داده به یک گیت‌ وی (gateway) در شبکه می ‌رسند و به یک دستگاه خاص هدایت می‌شوند، گیت‌ وی وظیفه انتقال داده‌ها بین شبکه‌ها را بر عهده دارد که به این ترتیب از پروتکل ARP درخواست می‌کند تا آدرس MAC مرتبط با آدرس IP مورد نظر را پیدا کند. در این فرآیند، کش ARP که شامل لیستی از آدرس‌های آی پی و مک آدرس مربوط به آن‌ها است، به کار می‌آید. این کش به طور پیش‌فرض پویا است، اما کاربران می‌توانند یک جدول ARP استاتیک شامل آدرس‌های آی پی و مک آدرس را پیکربندی کنند.

کش‌های ARP در تمام سیستم‌عامل‌های موجود در شبکه‌های اترنت IPv4 نگهداری می‌شوند. هر بار که دستگاهی بخواهد داده‌ای را به دستگاه دیگری در همان LAN ارسال کند، ابتدا کش ARP خود را بررسی می‌کند تا ببیند آیا ارتباط بین آدرس آی پی و مک آدرس قبلاً انجام شده است یا خیر. اگر این ارتباط موجود باشد، نیازی به درخواست مجدد نیست. اما در صورتی که این ترجمه انجام نشده باشد، درخواست به شبکه ارسال می‌شود و عملیات ARP صورت میگیرد.

توجه داشته مقدار کش ARP به مقدار محدود طراحی شده است و اطلاعات به صورت دوره ای پاک میشوند تا فضای آن آزاد شود، از این رو آدرس های آی پی و مک آدرس ها تنها برای چند دقیقه در حافظه باقی می مانند.

بهتر است بدانید، از آنجایی که مک آدرس ها ثابت هستند، آدرس‌های IP به طور مداوم به‌ روزرسانی می‌شوند؛ این موضوع به دلایل امنیتی و حریم خصوصی انجام شده است تا از سرقت یا جعل آدرس‌های آی پی توسط مهاجمان سایبری جلوگیری شود.

نکته: در فرآیند پاک‌ سازی، آدرس‌هایی که استفاده نشده‌اند حذف می‌شوند و اطلاعات مربوط به تلاش‌های ناموفق برای ارتباط با کامپیوترهایی که به شبکه متصل نیستند یا حتی خاموش هستند نیز از کش حذف می‌شود.

پروتکل ARP چه ارتباطی با DHCP و DNS دارد و تفاوت آن‌ ها چیست؟ 

ARP فرآیند اتصال یک آدرس IP پویا به آدرس MAC دستگاه فیزیکی است. بنابراین، بررسی چند فناوری مرتبط با آدرس IP ضروری است. 

همان‌طور که پیش ‌تر ذکر شد، آدرس‌های IP به دلیل ایجاد امنیت و حفظ حریم خصوصی کاربران، به ‌طور مداوم تغییر می‌کنند، اما این تغییرات نباید کاملاً تصادفی باشند؛ چرا که باید قوانینی وجود داشته باشد که آدرس IP را از یک محدوده مشخص در شبکه تخصیص دهد. این قوانین به جلوگیری از مشکلاتی مانند تخصیص یک آدرس IP به دو کامپیوتر کمک می‌کنند. این قوانین تحت عنوان پروتکل DHCP شناخته می‌شوند. 

آدرس‌های IP به‌عنوان شناسه‌هایی برای کامپیوترها اهمیت دارند، زیرا برای انجام جستجوهای اینترنتی موردنیاز هستند. هنگامی که کاربران نام دامنه یا URL را جستجو می‌کنند، از حروف استفاده میکنند، اما کامپیوترها از آدرس عددی IP برای مرتبط کردن نام دامنه با سرور استفاده می‌کنند. برای اتصال این دو، از DNS استفاده می‌شود تا آدرس IP را از یک رشته پیچیده اعداد به یک نام ساده و قابل ‌فهم ترجمه کند و برعکس.

انواع ARP چیست؟

همانطور که گفتیم، ARP یا Address Resolution Protocol یک پروتکل در شبکه‌های کامپیوتری است که وظیفه‌ی اصلی آن تبدیل آدرس آی پی به آدرس مک است. به طور کلی انواع مختلفی از ARP وجود دارد که هرکدام برای کاربرد خاصی طراحی شده‌اند:

• Proxy ARP

در این روش، یک روتر یا دستگاه واسطه به جای دستگاه مقصد به درخواست ARP پاسخ می‌دهد، حتی اگر آدرس IP مقصد در شبکه دیگری باشد. این کار باعث می‌شود دستگاه مبدا تصور کند مقصد در همان شبکه است، در حالی‌ که اطلاعات از طریق پراکسی عبور داده می‌شود.

• Gratuitous ARP

ARP خودخواسته به نوعی یک روش مدیریتی است که توسط یک دستگاه در شبکه اجرا می‌شود تا به ‌طور ساده آدرس IP و MAC خود را اعلام یا به‌ روزرسانی کند. این نوع ARP به ‌صورت خودخواسته انجام می‌شود و نیازی به درخواست ARP از سوی دیگر دستگاه‌ها ندارد.

این روش معمولاً برای جلوگیری از مشکلاتی مانند آدرس‌های تکراری (IP Conflict) استفاده می‌شود و همچنین می‌تواند به‌عنوان راهی برای اطلاع‌ رسانی تغییر آدرس دستگاه به شبکه کاربرد داشته باشد.

• Reverse ARP

 RARP برای دستگاه‌هایی استفاده می‌شود که آدرس IP خود را نمی‌دانند. این دستگاه‌ها می‌توانند از پروتکل ARP معکوس برای کشف آدرس IP خود استفاده کنند.

این پروتکل معمولاً برای دستگاه‌های بدون دیسک (Diskless Devices) که نمی‌توانند به‌ صورت مستقل آدرس IP دریافت کنند، به‌ کار می‌ رود. در این حالت RARP با ارسال درخواست به یک سرور در شبکه، آدرس IP مناسب را برای دستگاه فراهم می‌کند.

• Inverse ARP

برخلاف ARP که از آدرس IP برای یافتن آدرس MAC استفاده می‌کند، ARP از آدرس MAC برای یافتن آدرس IP استفاده می‌کند.

این پروتکل در موقعیت‌هایی به ‌کار می‌رود که دستگاهی در شبکه فقط آدرس MAC یک دستگاه دیگر را می‌داند و نیاز دارد که آدرس IP آن را نیز پیدا کند. این روش معمولاً در شبکه‌های Frame Relay و ATM که از لینک‌های مجازی استفاده می‌کنند، کاربرد دارد.
بهتر است بدانید هر نوع ARP برای موقعیت‌ها و کاربردهای خاصی طراحی شده است و با وجود شباهت در عملکرد، هدف‌های متفاوتی را دنبال می‌کنند.

 Proxy ARP برای ارتباطات بین‌ شبکه‌ای Gratuitous ARP برای اطلاع ‌رسانی و جلوگیری از تداخل، RARP برای کشف آدرس IP  و ARP برای تبدیل آدرس MAC به IP استفاده می‌شود.

کاربرد پروتکل ARP در شبکه چیست؟

پروتکل ARP (Address Resolution Protocol) برای ترجمه آدرس نرم‌ افزاری (آدرس IP) به آدرس سخت ‌افزاری (MAC آدرس) در شبکه ها از ضرورت ها به شمار میرود؛ به این صورت که هر دستگاهی که به شبکه متصل می‌شود، از آدرس IP برای شناسایی و ارتباط استفاده می‌کند، اما ارتباط واقعی در سطح سخت‌ افزاری، از طریق MAC Address انجام می‌شود. بدون وجود پروتکل  ARP، یک دستگاه نمی‌تواند آدرس MAC دستگاه دیگری را که برای ارسال داده‌ها ضروری است، پیدا کند.

در یک شبکه محلی (LAN)، سیستمی وجود دارد که جدولی به نام جدول ARP یا دایرکتوری ARP نگهداری می‌کند. این جدول آدرس‌های IP را به آدرس‌های MAC دستگاه‌های مختلف در شبکه، مانند کامپیوترها، روترها و فایروال‌ها مرتبط می‌کند.

نحوه عملکرد پروتکل arp در فایروال فورتی نت

پروتکل ARP در فایروال‌های فورتی‌نت برای تبدیل آدرس IP به MAC آدرس در شبکه‌های محلی به‌کار می‌رود. زمانی که دستگاهی در شبکه قصد دارد با یک آدرس IP مشخص ارتباط برقرار کند، فورتی‌نت با ارسال درخواست ARP (به صورت Broadcast) MAC آدرس مقصد را دریافت کرده و آن را در جدول ARP خود ذخیره می‌کند. این فرآیند باعث می‌شود ارتباط بین لایه شبکه (IP) و لایه پیوند داده (MAC) برقرار شود.

فورتی‌نت همچنین برای جلوگیری از حملات ARP Spoofing یا Poisoning ویژگی‌های امنیتی مانند IPS و ARP Inspection دارد. این ویژگی‌ها به مدیران شبکه کمک می‌کنند تا از جعل آدرس‌های ARP جلوگیری کرده و امنیت شبکه را حفظ کنند و حتی به ارتقا آن نیز کمک کنند. علاوه بر این، فورتی‌نت امکان پیکربندی کش ARP، تنظیم زمان انقضا و استفاده از ARP static را برای کنترل بهتر ترافیک شبکه را فراهم می‌آورد. برای داشتن اطلاعات بیشتر در رابطه با سیستم امنیتی فورتی نت و راه اندازی یک شبکه امن می توانید با تیم فنی شرکت داریا در ارتباط باشید.

حمله  ARP Spoofing یا ARP Poisoning چیست؟

حمله  ARP Spoofing که به عنوان  ARP Poison Routing یا  ARP Cache Poisoning نیز شناخته می‌شود، نوعی حمله مخرب است که در آن مهاجم سایبری پیام‌های جعلی ARP را به یک شبکه محلی (LAN) ارسال می‌کند. هدف این حمله این است که آدرس MAC مهاجم به آدرس IP یک دستگاه یا سرور قانونی در شبکه متصل شود. این ارتباط جعلی باعث می‌شود که داده‌های رایانه قربانی به جای مقصد اصلی، به رایانه مهاجم ارسال شوند.

توجه داشته باشید که حملات ARP Spoofing می‌توانند خطرناک باشند، زیرا اطلاعات حساس ممکن است بدون اطلاع قربانیان بین سیستم‌ها منتقل شود. این نوع حمله همچنین راه را برای دیگر حملات سایبری باز می‌کند، از جمله این حملات میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

• حمله مرد میانی  (Man-in-the-Middle)

حمله مرد میانی (Man-in-the-Middle یا MitM) نوعی حمله سایبری است که در آن یک مهاجم به‌صورت مخفیانه بین دو طرف ارتباط قرار می‌گیرد و داده‌هایی که بین آن‌ها رد و بدل می‌شود را شنود، تغییر یا جعل می‌کند. در این حالت، قربانیان تصور می‌کنند که مستقیماً با یکدیگر در حال ارتباط هستند، در حالی‌ که مهاجم در میانه مسیر، اطلاعات را کنترل می‌کند و می‌تواند از آن‌ها سوءاستفاده کند، مانند سرقت رمز عبور، اطلاعات بانکی یا ایجاد تغییر در محتوای پیام‌ها.

• حملات Denial-of-Service

حملات Denial-of-Service (یا DoS) نوعی حمله سایبری هستند که هدف آن‌ها از کار انداختن یا مختل کردن سرویس‌های یک سیستم، سرور یا شبکه است. در این حملات، مهاجم با ارسال حجم بسیار زیادی از درخواست‌ها یا داده‌های بی‌فایده به یک هدف، منابع آن را مصرف می‌کند تا دیگر کاربران نتوانند به خدمات آن دسترسی پیدا کنند. این نوع حملات می‌توانند باعث کندی شدید یا حتی قطع کامل سرویس شوند و در نسخه پیشرفته‌تر آن، که به DDoS (Distributed Denial-of-Service) معروف است، حمله از طریق چندین دستگاه به‌صورت هم‌زمان انجام می‌شود.

• Session Hijacking

Session Hijacking یا ربودن نشست، نوعی حمله سایبری است که در آن مهاجم با به‌دست آوردن اطلاعات نشست (مانند کوکی یا توکن احراز هویت)، خود را به‌جای کاربر قانونی جا می‌زند و بدون اجازه وارد حساب کاربری یا سرویس او می‌شود. این حمله معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که نشست فعال بین کاربر و سرور برقرار است و اطلاعات آن به‌درستی رمزنگاری نشده یا به‌نوعی لو رفته باشد. نتیجه آن می‌تواند دسترسی غیرمجاز به اطلاعات شخصی، پیام‌ها یا عملیات حساس باشد.

جمع بندی

به طور کلی ARP یک پروتکل شبکه‌ای است که برای تبدیل آدرس‌های IP به آدرس‌های MAC استفاده می‌شود. این فرآیند به دستگاه‌ها کمک می‌کند تا با استفاده از آدرس‌های IP، دستگاه‌های فیزیکی (مانند کارت شبکه) را در شبکه شناسایی کنند. ARP برای برقراری ارتباط در شبکه‌های محلی (LAN) ضروری است و به دستگاه‌ها این امکان را می‌دهد که داده‌ها را به مقصد صحیح ارسال کنند. ARP نقش مهمی در عملکرد صحیح شبکه‌های کامپیوتری ایفا می‌کند و برای ارتباط موثر و بدون مشکل بین دستگاه‌ها ضروری است.

سوالات متداول

ARP چیست؟

ARP پروتکلی است که یک آدرس IP دینامیک را به آدرس MAC یک دستگاه فیزیکی متصل می‌کند.

از ARP چگونه استفاده می‌شود؟ 

ARP یکی از پروتکل های ضروری در شبکه است؛ زیرا آدرس نرم ‌افزاری (آدرس IP) میزبان یا رایانه متصل به شبکه باید به یک آدرس سخت‌افزاری (آدرس MAC) ترجمه شود.

همانطور که میدانید پیشرفت‌های فناوری اطلاعات در کنار مزایای فراوان، مشکلات امنیتی خاصی نیز به همراه دارد. یکی از این مشکلات، ظهور و گسترش بدافزارها است. این نرم‌افزارهای مخرب می‌توانند به سیستم‌ها و داده‌ها آسیب بزنند و اطلاعات حساس را به سرقت ببرند.

به همین دلیل، آگاهی و آموزش درباره انواع بدافزارها، نحوه عملکرد آن‌ها و روش‌های مقابله با آن‌ها برای تمامی کاربران و سازمان‌ها ضروری است. با اتخاذ تدابیر امنیتی مناسب و استفاده از نرم‌افزارهای امنیتی، می‌توان خطرات ناشی از بدافزارها را به حداقل رساند و از آسیب‌های احتمالی جلوگیری کرد.

بدافزار چیست؟

بدافزار یا همان Malware که کوتاه شده (malicious software) است، نوعی نرم‌افزار مخرب است که با هدف آسیب‌رساندن، نفوذ یا سوءاستفاده از سیستم‌های کامپیوتری، شبکه‌ها و داده‌های کاربران طراحی می‌شود. این برنامه‌ها می‌توانند به روش‌های مختلفی مانند دانلود ناخواسته، پیوست‌های ایمیل آلوده، وب‌سایت‌های مخرب یا حتی دستگاه‌های USB آلوده وارد سیستم شوند. 

از جمله رایج ترین بدافزارها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

• ویروس‌ها
• کرم‌ها
• تروجان‌ها
• جاسوس‌افزارها (Spyware)
• باج‌افزارها (Ransomware)
• روت‌کیت‌ها (Rootkits) هستند که هر یک روش خاصی برای حمله و نفوذ دارند.

هدف مهاجمان سایبری از استفاده از بدافزارها سرقت اطلاعات شخصی، تجاری، مالی و … برای اهداف شخصی است.

باید بدانید  این بدافزارها می‌توانند عملکرد سیستم را مختل کرده، اطلاعات حساس را به سرقت برده، داده‌ها را رمزگذاری کرده و در قبال بازگرداندن آن‌ها درخواست باج نمایند یا حتی دسترسی کامل به سیستم را در اختیار مهاجمان قرار دهند. 

بدافزارها چه خطراتی برای گوشی دارد؟

بدافزارها (Malware) می‌توانند خطرات جدی و گاهی جبران‌ناپذیری برای گوشی‌های هوشمند ایجاد کنند. در ادامه، برخی از مهم‌ترین خطرات بدافزارها برای گوشی را توضیح می‌دهم:

• سرقت اطلاعات شخصی
• دسترسی به موقعیت مکانی
• شنود تماس‌ها
• فعال‌سازی میکروفون یا دوربین بدون اجازه
• ارسال پیامک‌های ناخواسته
• استفاده از منابع گوشی برای حملات سایبری
• کاهش سرعت عملکرد گوشی
• مصرف بیش از حد باتری
• نصب نرم‌افزارهای مخرب دیگر
• ایجاد تبلیغات مزاحم (Adware)
• قفل کردن فایل‌ها و درخواست باج (Ransomware)
• حذف اطلاعات مهم
• دور زدن رمز عبور یا قفل گوشی
• اتصال به شبکه‌های ناامن و انتقال اطلاعات
• تخریب سیستم‌عامل یا خراب شدن گوشی

خطرناک ترین نوع بدافزار چیست؟

بیشتر بدافزارها می توانند آسیب زیادی به سیستم ها، شبکه ها، فایل ها و داده ها وارد کنند. حملات بدافزاری اغلب به عوامل متعددی از جمله قصد مهاجمان، هدف و آسیب‌پذیری مورد سواستفاده، بستگی دارد.

با این حال، ثابت شده است که خطرناک ترین نوع بدافزار باج افزار است؛ چرا که باج‌افزارها به سرعت گسترش می‌یابند و  برای مدت طولانی غیرقابل شناسایی هستند،  خلاصی از دست آن پر هزینه است که دسترسی به داده‌های حیاتی را محدود می‌کنند.

در مورد باج افزارها؛ بهتر است بدانید اغلب به عنوان خطرناک ترین نوع بدافزار در نظر گرفته می شوند، چرا که قادر هستند خسارات قابل توجهی به افراد، کسب و کارها و حتی سازمان‌های دولتی وارد کنند. علاوه بر این، ثابت شده است که باج افزارها باعث اختلال در شبکه های برق و سایر منابع زنجیره تامین انرژی نیز می شوند که مردم همه روزه به آن ها نیاز دارند.

مجرمان سایبری توانسته اند باج افزار را به صورت خودکار و به عنوان یک محصول خدماتی برای سایر مجرمان توسعه دهند تا آن ها نیز با راهکارهایی مانند باج افزار به عنوان یک سرویس (RaaS) خود را مجهز کنند. از میان انواع بدافزارهایی که می‌توانند باعث مشکلات امنیت سایبری شوند، باج‌افزارها هستند که نه ‌تنها می‌توانند کل سیستم‌ را به عنوان گروگا‌‌ن تا زمان دریافت باج نگه دارند، بلکه اغلب اوقات هیچ تضمینی برای رهایی از بند این نوع بدافزار وجود ندارد.

هدف بدافزار چیست؟

همانطور که گفته شد هدف بدافزار ایجاد خرابی و سرقت اطلاعات یا منابع برای مقاصد مالی و یا صرفا خرابکاری است. در ادامه برخی از ویژگی ها و اهداف بدافزار ها را برایتان آورده‌ایم:

نفوذ: داده‌هایی مانند ایمیل‌ها، طرح‌ها و به‌ویژه اطلاعات حساس مانند رمزهای عبور را استخراج می‌کند.

اخلال و اخاذی: با اقدام به قفل کردن شبکه ها و کامپیوترهای شخصی، آن‌ها را غیرقابل استفاده می کند. اگر قربانی باج افزار شوید، کامپیوتر شما برای مقاصد مالی گروگان نگه داشته می شود.

تخریب یا خرابکاری: به منظور آسیب زدن به زیرساخت شبکه، سیستم های کامپیوتری را تخریب می کند.

سرقت منابع کامپیوتری: از قدرت محاسباتی شما برای اجرای بات‌نت‌ها، برنامه‌های استخراج رمز ارز (cryptojacking) یا ارسال ایمیل‌های اسپم استفاده می‌کند.

سود مالی: مالکیت معنوی، ممکن است، اطلاعات سازمان شما را در دارک وب می فروشد.

تاریخچه بدافزارها

قدمت بدافزارها بیشتر از آن چیزی است که تصور می شود. در طول دهه ها، بدافزارها شکل های مختلفی به خود گرفته اند و اهداف مختلفی را مورد هدف قرار گرفته اند که تعدادی از مهم ترین آنها در ادامه بررسی می شوند.

بدافزار در دهه 70

تاریخچه بدافزارها در اوایل دهه 1970 با کرمی به نام “Creeper” شروع شد. کرم برنامه‌ای است که با کپی کردن خود، اغلب با استفاده از شبکه، به کامپیوترهای دیگر سرایت می‌کند و Creeper دقیقاً همین کار را انجام داد. با استفاده از ARPANET (شبکه ای که دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی مختلف را در ایالات متحده متصل می کرد) بین کامپیوترهای مختلف پخش شد.

بعداً در سال 1972، Reaper با هدف شکار و پاک کردن Creeper با استفاده از ARPANET ساخته شد. دلیل ساخت Creeper این بود که مشخص شود که آیا امکان دارد یک برنامه خودش را به سیستم های دیگر تکثیر کند یا نه!

بدافزاری که ویندوز را مورد هدف قرار می داد

بدافزارها در اوایل دهه 1990 بسیار مورد آزمایش قرار گرفتند. این بار ویروس ها از ایمیل به عنوان ناقل و از ویندوز به عنوان هدف استفاده میکردند. در ابتدا شاهد ظهور ویروس‌های چند شکلی بودیم که قادر به دور زدن نرم‌افزار ضد ویروس بودند؛ در ادامه ویروس‌های ماکرو مستقل که عمدتاً اسناد Word را آلوده می‌کردند و کاربران ویندوز را مجاب کردند که ماکروها را در MS Office غیرفعال کنند. سازندگان بدافزار در آن دوران معمولاً جوانانی بودند که به تنهایی کار می‌کردند و هدف آن ها آسیب رساندن به سیستم‌های آلوده بود که بیشتر از سر کنجکاوی عمل می کردند.

در اوایل قرن ۲۱، دو بدافزار Happy 99 و Melissa نشان دادند که بدافزارها با چه سرعتی می‌توانند از طریق ایمیل منتشر شوند. Melissa در آن زمان به عنوان سریع‌ترین کرم پخش‌شونده شناخته شد و سرورهای ایمیل را در بیش از ۳۰۰ شرکت و سازمان دولتی دچار اختلال و بارگذاری بیش از حد کرد.

در سال ۲۰۰۰، کرم Love Letter نیز از طریق ایمیل منتشر شد و با استفاده از مهندسی اجتماعی، کاربران را فریب داد. این بدافزار در قالب ایمیلی با عنوان “I Love You” ارسال می‌شد که کاربران را وسوسه می‌کرد تا پیوست آلوده‌ی آن را باز کنند. این پیوست شامل یک اسکریپت Visual Basic بود که تنها چند ساعت پس از انتشار، تعداد زیادی از رایانه‌ها را آلوده کرد.

ظهور باج افزار

یکی از اولین حملات باج افزار کامپیوترهای شخصی Cyborg Virus بود که در اواخر دهه 1980 بر روی فلاپی دیسک ها پخش شد. قربانیان می بایست 189 دلار به یک صندوق پستی در پاناما بفرستند تا بتوانند سیستم خود را بازیابی کنند.

تبدیل باج‌افزار به جریان اصلی در آغاز دهه 2000 بود که طی آن متاسفانه این باج‌ افزار به یک تجارت پرسود تبدیل شد که گروه‌های تبهکار با استفاده از آن درآمد فراوانی کسب کردند. در حوالی سال 2010، تولد بیت کوین و ارزهای دیجیتال، محرکی بود که مسئله دریافت و پرداخت ناشناس و غیرقابل ردیابی را حل کرد و گام بلندی در پیشرفت این نوع بدافزار بود.

بدافزار به عنوان یک سلاح سایبری

جدای از انفجار باج افزارها (CryptoLocker، Petya، WannaCry، و …)، آغاز سال 2010، با اولین نمونه واقعی استفاده از بدافزار به عنوان یک سلاح سایبری همراه بود. کرم استاکس‌نت موجب آلودگی سیستم‌های کنترل صنعتی سانتریفیوژهای جداسازی مواد هسته‌ای برنامه هسته‌ای ایران شد. تغییر یا گسترش تمرکز به سمت سیستم‌های کنترل صنعتی و زیرساخت‌های حیاتی یک چرخش بسیارنگران‌کننده در آینده خواهد بود.

انواع مختلف بدافزارها

به طور کلی باید بدانید چندین نوع بد افزار در دنیای تکنولوژی وجود دارد که در ادمه شما راه تنها با چند نوع از معروف ترین انواع بد افزار آشنا می کنیم :

1. بدافزارهای تبلیغاتی
2. جاسوس افزارها
3. ویروس ها
4.  کرم ها
5. تروجان ها
6. هیبریدها
7. باج افزارها

هر یک از این بدافزارها به نوعی تهدیدی برای اطلاعات شخصی یا تجاری شما هستند.

بدافزارهای تبلیغاتی (Adware)

نوعی از بدافزارها هستند که معمولا هر روز مشاهده می کنید و به شکل تبلیغات در وب سایت ها عرضه می شوند. ظاهری موجه و قانونی دارند، حاوی پیامی اغوا کننده است که شما را به، به دنبال کردن لینک آگهی ترغیب می کند. سپس به سرعت نوعی بدافزار بر روی دستگاه شما نصب می کند که از سویی سرعت دستگاه شما را کاهش می دهد و از سوی دیگر آسیب پذیری شما را در برابر سایر حملات افزایش می دهد.

بدافزارها با جمع آوری داده از کامپیوتر شما، تبلیغات مناسب را برای شما ارائه می کند و با وجود اینکه همیشه خطرناک نیستند، در برخی موارد می توانند مشکلاتی را برای سیستم شما ایجاد کنند.

راه حل: برای جلوگیری از نفوذ بدافزارهای تبلیغاتی، کاربران باید از دسترسی به وب سایت های ناامن منع شوند. این کار را می توان با اجرای فیلتر DNS در سراسر شبکه انجام داد، که دسترسی به وب سایت های مخرب را مسدود می کند.

آگهی های تبلیغاتی جعلی (Malvertising)

این نوع بدافزارها شبیه به بدافزارهای تبلیغاتی هستند، زیرا به شکل یک آگهی تبلیغاتی ارائه می شوند. با این تفاوت که شناسایی آن ها دشوارتر است؛ زیرا مجرمان سایبری برای این آگهی ها در یک وب سایت واقعی هزینه پرداخت می کنند تا شما را مجاب به بازدید از وب سایت مخرب مورد نظرشان بکنند.

راه حل: آموزش امنیت سایبری، کارکنان شما را قادر خواهد ساخت که این نوع تهدیدها را هنگام مرور وب‌سایت‌هایی که توسط فیلتر DNS مسدود نشده‌اند شناسایی کنند. برای جلوگیری از حملات سایبری در سازمان آموزش، نکته کلیدی است، پس آموزش امنیت سایبری را باید جدی گرفت.

نرم افزارهای جاسوسی (Spyware)

یکی از خطرناک ترین نوع بدافزارها، نرم افزارهای جاسوسی هستند. دلیل این نامگذاری رویکرد موزیانه این بدافزار در سرقت اطلاعات شخصی، رمزهای عبور و ورود به سیستم است. در صورت کلیک روی لینک یا پیوستی که حاوی نرم افزارهای جاسوسی است، مهاجمان میتوانند دسترسی به دستگاه شما را بدست آورند و هر آنچه که تایپ کنید (معروف به keylogging) برای آن ها قابل مشاهده خواهد بود.

راه حل: حذف آن از دستگاه آسان تر است، اما بازگشت از آن سخت تر است. شاید ارائه دهنده خدمات امنیت سایبری شما بتواند این نوع بدافزار را حذف کند، اما به این شرط که خیلی دیر نشده باشد؛ اگر مهاجمان رمز عبور را بدست آورده باشند، در عرض چند ثانیه ضربه خود را خواهند زد. برای پیشگیری از چنین شرایطی اطمینان حاصل کنید که ارائه دهنده  خدمات امنیت سایبری شما نظارت 24 ساعته به کسب و کار شما در برابر چنین حملاتی دارد.

ویروس ها (Viruses)

ویروس ها به طور معمول در بین مشاغل شناخته شده هستند که پس از دانلود، تا زمانی که فایل باز نشود غیر فعال خواهند بود و به گونه ای طراحی شده اند که عملکرد سیستم را مختل کنند.

حمله ویروس های بدافزار از طریق آلوده کردن فایل های دستگاه شما انجام می شود و ممکن است آن ها را حذف کنند یا دسترس به آن ها را غیرممکن سازند. جالب است بدانید ویروس‌ها پس از نفوذ به دستگاه شما، می توانند حملات سیل آسایی را به شبکه شما راه بیاندازند؛ و یا حتی خودشان را کپی کنند، که این امر استفاده از دستگاه را برای شما غیرممکن میکند.

راه حل: میزان سختی پیشگیری و پاکسازی ویروس‌های بدافزار بسته به شدت آن ها می تواند متفاوت باشد. شاید مجبور شوید فایل های آسیب دیده را حذف یا قرنطینه کنید. اگر ویروس‌ها برای مدت طولانی به حال خود رها شده باشند و چاره ای برایشان نداشته باشید، ممکن است سیستم را کاملا غیرقابل استفاده کنند. اینجاست که داشتن یک ارائه دهنده خدمات امنیت سایبری کاربلد و توانا، از کسب و کار شما در برابر چنین تهدیداتی ضروری است.

ویروس‌های ماکرو (Macro viruses)

ماکروها مجموعه ای از دستورات هستند که معمولاً در اپلیکیشن های بزرگ‌ برای خودکارسازی سریع وظایف ساده ساخته می‌شوند. ویروس‌های ماکرو با قرار دادن نرم‌افزارهای مخرب در فایل‌های اپلیکیشن از ماکروهای برنامه‌نویسی سو استفاده می کنند؛ به این صورت، زمانی که اپلیکیشن مربوطه توسط کاربر باز می شود، ویروس ماکرو اجرا می‌شود.

راه حل: کامپیوتر خود را در حالت ایمن راه اندازی مجدد کنید. سپس نرم افزار آنتی ویروس خود را اجرا کنید تا در حذف بدافزار به شما کمک کند. اکثر برنامه های آنتی ویروس قابل اعتماد از دانلود بدافزارها به کامپیوتر شما توسط ماکروها جلوگیری می کنند. در صورتی ورود یک ویروس ماکرو ، می توانید با استفاده از آنتی ویروس آن را به راحتی حذف کنید.

کرم ها (Worms)

کرم های کامپیوتری نوعی بدافزار هستند که می توانند به صورت بی‌نهایت دستگاه را آلوده کنند؛ برخلاف ویروس ها، کرم ها برای انتشار نیازی به اپلیکیشن‌های میزبان ندارند و به صورت پیوسته خودشان را تکثیر می کنند و با نفوذ به نرم‌افزارهای دیگر دائم در حال رشد هستند و معمولاً از طریق لینک های ایمیل مخرب به اشتراک گذاشته می شوند.

کرم ها یکی از آزاردهنده ترین انواع بدافزار هستند، چرا که برای فعالیت نیازی به تعامل انسانی ندارد و تا کل دستگاه شما را آلوده نکنند دست از کار نخواهند کشید.

راه حل: اگر کامپیوتر شما با کرم بدافزار آلوده شده است، پس شما رسما قربانی یک مهاجم خاموش هستید که این بدافزار با رخنه در تمام فایل ها، اقدام به اختلال در هارد دیسک، اُوِرلود کردن شبکه و در نتیجه سرقت داده ها خواهد کرد و حتی دسترسی دستگاه شما را به مهاجم واگذار خواهد کرد.

برای علامت‌گذاری این نوع بدافزارها به یک نرم‌افزار سایبری بسیار قوی نیاز دارید. و داشتن یک ارائه دهنده خدمات امنیت سایبری برای نظارت بر هرگونه تغییر غیر عادی نیز راهکار خوبی است.

تروجان ها (Trojans)

زمانیکه تروجان ها پا به عرصه بدافزارها گذاشتند، جایگزین بسیاری از بدافزارها شدند، زیرا آنها توانایی آلوده کردن کامپیوتر ها را از طریق پیوست های ایمیل دارند. به محض اینکه پیوست را باز کنید، این نوع بدافزار شروع به انجام فعالیت های مخرب خود خواهد کرد.

ویروس های تروجان به عنوان برنامه های نرم افزاری مفید پنهان می شوند. پس از دانلود، می توانند به داده های حساس دسترسی پیدا کرده و آن ها را تغییر، مسدود یا حذف کنند. بر خلاف ویروس ها و کرم های معمولی، تروجان ها برای تکثیر طراحی نشده اند.

راه حل: رهایی از شر تروجان ها پس از اینکه به دستگاه شما نفوذ کردند دشوار است، بنابراین بهترین حالت این خواهد بود که سعی کنید به طور کامل از آنها دوری کنید. از آنجایی که آنها در اثر خطای انسانی (مثلاً کلیک کردن بر روی یک پیوست ایمیل ناآشنا) ایجاد میشوند، پس جهت ایمن سازی کسب و کارتان در برابر تروجان ها، می توانید از یک ابزار امنیتی قوی ایمیل ابری استفاده کنید و همچنین وجود یک پشتیبانی فناوری اطلاعات می تواند به شما در قرنطینه هر ایمیل آسیب دیده یاری رساند.

هیبریدها (Hybrids)

هیبریدها نوعی بدافزار هستند که در آن ها کرم ها و تروجان ها ترکیب شده اند. شناسایی آن‌ها سخت است و به روش‌های مختلف می‌توانند در کسب و کار شما نفوذ کنند.

راه حل: هیبریدها به روش‌های مختلفی بر دستگاه‌ها تأثیر می گذارند و از آنجایی که از رویکردهای بسیار متنوعی بهره می برند، احتمالا حذف آن‌ها اگر غیرممکن نگوییم، دشوار خواهد بود. به این ترتیب میتوان گفت با همکاری کارشناسان امنیت سایبری می‌توانید ابزاری هوشمندانه برای شناسایی و جلوگیری از نفوذ برای دستگاه‌هایتان فراهم کنید.

باج افزار (Ransomware)

باج افزار یکی از رایج ترین اشکال بدافزار در دنیای امروز است که با رمزگذاری، داده های شما را به گروگان می گیرد و مبلغ بسیار زیادی را در ازای ارائه رمز مطالبه می کند. هکرهایی که از این روش استفاده می‌کنند، برای پرداخت این جریمه، زمان بسیار کوتاهی را به شما فرصت می‌دهند؛ پس از اتمام این زمان، داده‌های ارزشمند شخصی یا تجاری شما را حذف می کنند و یا حتی گاه این اطلاعات را در وب منتشر می کنند.

راه حل: به عنوان نوعی از تروجان، باج افزار معمولاً از پیوست های ایمیل و لینک ها به عنوان روشی برای نفوذ به دستگاه ها استفاده می کند. ریکاوری این نوع حملات بدون پرداخت هزینه (به معنای واقعی کلمه) بسیار دشوار است! بهترین رویکرد پیشگیرانه این خواهد بود که اطمینان حاصل کنید که فایل‌های شما به طور مداوم در فضای ابری پشتیبان‌گیری می‌شوند و کارکنان آموزش‌های امنیت سایبری را دریافت می کنند تا قربانی ایمیل‌های فیشینگ حاوی باج‌افزار نشوند. اگر به دنبال یک ارائه دهنده خدمات امنیت شبکه خوب هستید، همکاران ما در شرکت داریا بهترین راه کارها را ارائه خواهند داد.

باج‌افزار اخاذی چند لایه ( Multi-extortion ransomware)

باج‌افزار اخاذی چند لایه: اگر فکر می کنید که حملات باج‌افزاری به اندازه کافی تهدید کننده نیستند، باج‌افزار اخاذی چند لایه با اضافه کردن لایه های بیشتر، آسیب بیشتری ایجاد میکند و یا فشار بیشتری را برای تسلیم شدن به قربانیان وارد می کند.

در حملات باج‌افزاری اخاذی دوگانه، از بدافزار نه تنها برای رمزگذاری داده‌های قربانی بلکه برای استخراج فایل‌های حساس، مانند اطلاعات مشتری نیز استفاده می‌شود و مهاجمان تهدید می‌کنند که در صورت عدم پرداخت جریمه آن اطلاعات را به صورت عمومی منتشر خواهند کرد. حملات اخاذی سه گانه با تهدید به مختل کردن سیستم‌های حیاتی یا گسترش حملات مخرب به مشتریان یا مخاطبین قربانی، پا را فراتر می گذارند.

راه حل: چهار استراتژی کلیدی حفاظت از اینگونه باج افزار وجود دارد که می تواند به جلوگیری از حملات یا به حداقل رساندن تأثیر آنها کمک کند:

1. ایجاد خط مشی ها قوی برای دسترسی به کامپیوتر و مدیریت اطلاعات حساس
2. محافظت از سیستم ها با فایروال های قوی، شبکه های رمزگذاری شده، نرم افزارهای پیشگیری از بدافزار و به روزرسانی های منظم
3. نظارت بر فعالیت های مشکوک جهت جلوگیری از نفوذ عوامل مخرب
4. واکنش سریع و موثر در واکنش به تهدیدات یا نقض ها

جاسوس افزار (Spyware)

نرم افزارهای جاسوسی، بدافزارهای مخربی است که مخفیانه بر روی کامپیوتر اجرا می شود و از فعالیت های شما به کاربر راه دور گزارش ارسال می کنند. هدف اصلی آن ها به جای ایجاد اختلال در عملکرد دستگاه، اطلاعات حساس موجود در آن است و می تواند به شکارچیان امکان دسترسی از راه دور بدهند و اغلب برای سرقت اطلاعات مالی یا شخصی مورد استفاده قرار می گیرند.

نوع خاصی از جاسوس افزار کی لاگر (keylogger) است که ضربه کلیدهای شما را برای فاش کردن پسوردها و اطلاعات شخصی ضبط می کند.

راه حل: از جمله راهکارهای مطرح برای مقابله با جاسوس افزار بروز رسانی سیستم عامل است. همچنین می توانید اپلیکیشن های مشکوک و بی استفاده، تاریخچه مرور و در صورت امکان خود جاسوس افزار را حذف کنید. نصب پسورد منیجر (Password Manager) نیز برای پیشگیری روشی کارآمد است. اگر از این موارد نتیجه ای حاصل نشد فکتوری ریست (Factory Reset) را انجام دهید.

12. بدافزار بدون فایل (Fileless malware)

بدافزار بدون فایل نوعی بدافزار مقیم در حافظه است و همانطور که از نامش پیداست، این بدافزار از حافظه کامپیوتر قربانی استفاده می کند و دارای هیچ فایلی روی هارد دیسک نیست و به دلیل عدم وجود هیچ فایلی برای اسکن، شناسایی آن در مقایسه با بدافزارهای سنتی دشوار تر است زیرا بدافزار با راه اندازی مجدد کامپیوتر قربانی ناپدید می شود.

در اواخر سال 2017، تیم اطلاعاتی تهدید Cisco Talos نمونه‌ای از این نوع بدافزار را که DNSMessenger نامیده می‌شود را منتشر کرد.

راه حل: یکی از راه های دفاع در برابر حملات های بدافزار بدون فایل، به روز نگه داشتن نرم افزار است. این به ویژه شامل اپلیکیشن های مایکروسافت می شود، همچنین پکتWindows Defender مایکروسافت برای شناسایی فعالیت های نامنظم از PowerShell ارتقا یافته است. جالب است بدانید که محققان امنیتی مراحل زیر را توصیه می کنند:

1. ری استارت دستگاه، با این کار همه بدافزارهای مرتبط با حافظه حذف می شوند.
2. در نهایت نصب نرم افزار آنتی ویروس رایگان برای حذف ویروس ها و بدافزارهای بدون فایل.

13. بات نت (botnets)

بات نت در واقع گروهی از کامپیوترها هستند که توسط یک بدافزار آلوده شده اند و توسط یک عامل مخرب کنترل می شوند. اصطلاح بات نت یک واژه مرکب از دو کلمه robot و network است و هر دستگاه آلوده یک ربات نامیده می شود. بات‌نت‌ها طراحی می شوند تا در انجام کارهای غیرقانونی یا مخرب از قبیل ارسال اسپم، سرقت داده‌ها، باج‌افزار، کلیک تقلبی روی تبلیغات یا حملات DDoS مورد استفاده قرار گیرند.

همانطور که گفته شد برخی از بدافزارها، مانند باج‌افزار، تأثیر مستقیمی بر مالک دستگاه دارند در حالیکه بدافزار بات‌نت DDoS می‌تواند سطوح مختلفی از آسیب را ایجاد کند. هدف طراح برخی از بدافزارها در دست گرفتن کنترل کامل یک دستگاه است، در حالی که برخی دیگر به‌صورت مخفیانه به‌عنوان یک فرآیند پس‌زمینه اجرا می‌شوند و در سکوت منتظر دستورات مهاجم یا «bot herder» هستند.

هنگامی که دسترسی کامل دستگاه با استفاده از بدافزارهای مختلف، به دست آمد، بدافزار بر روی دستگاه مورد نظر نصب می‌شود که امکان کنترل از راه دور را برای اپراتور بات‌نت فراهم می‌کند. هنگامی که یک دستگاه آلوده شد، با به کارگیری دستگاه های سخت افزاری دیگر در شبکه، ممکن است اقدام به انتشار خود بدافزار بات نت کند.

راه حل:

برای مبارزه با بات‌نت‌ها، دو روش اصلی وجود دارد:

1. غیرفعال کردن مرکز کنترل بات‌نت
   بسیاری از بات‌نت‌ها از مدل Command-and-Control (C&C) استفاده می‌کنند که در آن، یک سرور مرکزی فرمان‌های مخرب را به دستگاه‌های آلوده ارسال می‌کند. در این روش، اگر مرکز کنترل شناسایی شود، با از بین بردن آن، کل بات‌نت از کار می‌افتد. به همین دلیل، مدیران سیستم و مجریان قانون بر شناسایی و بستن این مراکز تمرکز می‌کنند. اما اگر سرور در کشوری باشد که قوانین سخت‌گیرانه‌ای در این زمینه ندارد، این فرآیند دشوارتر خواهد بود.
2. پاک‌سازی دستگاه‌های آلوده
   در دستگاه‌های شخصی، برای بازیابی کنترل و حذف آلودگی، روش‌های زیر قابل استفاده است:
   • اجرای نرم‌افزار آنتی‌ویروس برای شناسایی و حذف بدافزار
   • نصب مجدد نرم‌افزار از نسخه پشتیبان برای بازگرداندن سیستم به حالت سالم
   • فرمت کردن کامل دستگاه و نصب مجدد سیستم‌عامل برای اطمینان از حذف هرگونه آلودگی

   در مورد دستگاه‌های اینترنت اشیا (IoT)، روش‌های زیر ممکن است مؤثر باشد:

   • فلش کردن سیستم‌عامل (نصب مجدد Firmware)
   • اجرای تنظیمات کارخانه (Factory Reset)
   • فرمت کردن کامل دستگاه برای از بین بردن هرگونه بدافزار

این روش‌ها می‌توانند نقش مهمی در کاهش تهدیدات ناشی از بات‌نت‌ها داشته باشند.

روت کیت (Rootkit)

روت کیت نوعی برنامه بدافزار است که مجرمان سایبری را قادر می‌سازد تا بدون شناسایی شدن به داده‌های دستگاه ‌ها دسترسی پیدا کرده و در آن‌ها نفوذ کنند؛ به شکل جعبه ابزار نرم افزاری طراحی می شود و توانایی آلوده کردن کامپیوترها، دادن کنترل از راه دور به مهاجم و مخفی ماندن برای مدت طولانی را دارد.

کشف و حذف روت‌کیت‌ها  یکی از سخت‌ترین کارها در میان بدافزارها است و اغلب برای استراق سمع کاربران و انجام حملات به دستگاه‌ها استفاده می‌شوند.معمولا حاوی چندین ابزار مخرب هستند که شامل ربات هایی برای راه اندازی حملات (DDoS) می شود؛ بهتر است بدانید این نرم افزار توانایی غیرفعال سازی نرم‌افزار امنیتی را دارد و قادر است اطلاعات بانکی ، کارت اعتباری و رمزهای عبور را بدزدد.

یک روت کیت معمولاً یک ورودی مخفی در یک دستگاه برای مهاجم فراهم می کند تا توسط آن امکان دسترسی به کامپیوتر آلوده را بیابد و قادر به تغییر یا حذف نرم افزار و مؤلفه های آن شود. انواع مختلف روت کیت به شرح زیر است:

• سخت افزاری (Firmware)
• بوت لودر (Bootloader)
• مموری (Memory)
• اپلیکیشن
• حالت هسته (Kernel mode)

راه حل: حذف روت کیت ها بسیار دشوار است؛ در نتیجه، هیچ روش تضمینی برای بازیابی دستگاهی که مورد نفوذ روت کیت قرار گرفته وجود ندارد، اما اقداماتی وجود دارد که کاربران و سازمان ها می توانند برای محافظت از کامپیوتر خود و حذف بدافزار انجام دهند. از این رو برای حذف بدافزار روت کیت مراحل زیر را انجام دهید:

• پشتیبان‌گیری از داده‌های حیاتی: چراکه واکنش روت‌کیت پس از حذف غیرقابل پیش‌بینی است و ممکن است با اقدامات دفاعی تعبیه شده در آن بتواند بر عملکرد دستگاه تأثیر بگذارد یا به آن آسیب برساند.
• راه‌اندازی در حالت امن: بسیاری از روت‌کیت‌ها از نصب راه‌کار‌های امنیتی یا حذف بدافزار جلوگیری می کنند. به همین دلیل دستگاه را در حالت امن با شبکه راه اندازی مجدد کنید و با فشار دادن F8 در صفحه بوت ویندوز، دسترسی روت کیت را محدود کنید.
• استفاده از چندین ابزار اسکن روت کیت: خانواده های روت کیت دارای طیف گسترده‌ای هستند؛ بنابراین استفاده از ترکیبی از اسکنرها که قابلیت های متفاوتی دارند بسیار مهم خواهد بود.
• مسدود کردن بدافزار باقی مانده: ممکن است حذف روت کیت، عاری بودن دستگاه از آلودگی را تضمین نکند؛ راه‌کارهای امنیتی دیگر می‌توانند هر بدافزاری را که روی سیستم باقی می‌ماند را مسدود کنند.
• حذف پیشرفته روت کیت: حذف برخی از انواع روت کیت ها دشوار است. به عنوان مثال، حذف firmware یا روت کیت سخت افزاری با اسکن های روت کیت استاندارد بعید به نظر می رسد و کاربر ممکن است نیاز به پشتیبان گیری و پاک کردن اطلاعات خود از دستگاه و نصب مجدد سیستم عامل داشته باشد. در مورد حمله روت کیت که BIOS را هدف قرار می دهد، ممکن است حتی با پاک کردن و نصب مجدد، بدافزار مخرب حذف نشود و نیاز باشد که درایو بایوس پاک شود و همراه با هارد ریست دستگاه جایگزین شود.

چگونه از شبکه خود در برابر بدافزار محافظت کنیم؟

برای محافظت از شبکه در برابر بدافزار، لازم است ترکیبی از اقدامات پیشگیرانه و تدافعی به کار گرفته شود. استفاده از فایروال‌های قدرتمند از جمله فورتی گیت و سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IDS/IPS) می‌تواند ورود بدافزارها را از طریق اینترنت محدود کند. به‌روزرسانی منظم نرم‌افزارها، سیستم‌عامل‌ها و تجهیزات شبکه برای بستن آسیب‌پذیری‌های امنیتی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. همچنین، نصب آنتی‌ویروس و ضد بدافزارهای معتبر روی تمام دستگاه‌های متصل به شبکه، احتمال خطر آلودگی را کاهش می‌دهد.

علاوه بر این، آموزش کاربران نقش مهمی در جلوگیری از نفوذ بدافزارها دارد؛ زیرا بسیاری از حملات از طریق فیشینگ و دانلودهای مخرب انجام می‌شوند. محدود کردن دسترسی کاربران به منابع حساس و استفاده از احراز هویت چندمرحله‌ای (MFA) برای ورود به شبکه نیز می‌تواند امنیت شبکه را افزایش دهد. در نهایت، پشتیبان‌گیری منظم از داده‌ها و ذخیره نسخه‌های بکاپ در یک فضای ایزوله، راهکاری ضروری برای مقابله با تهدیداتی مانند باج‌افزارها محسوب می‌شود.

بهترین نرم افزار ضد بدافزار چیست؟

بهترین نرم ‌افزارهای ضد بدافزار بسته به نیاز کاربران (خانگی، تجاری، سازمانی) متفاوت هستند. با این حال، برخی از برترین آنتی‌ویروس‌ها و ضد بدافزارها که در تست‌های امنیتی عملکرد بالایی داشته ‌اند، عبارت‌اند از:

Malwarebytes

ویژگی‌ها:

• تشخیص و حذف بدافزارهای پیشرفته مانند باج‌افزارها و جاسوس ‌افزارها
• قابلیت حفاظت در لحظه (Real-Time Protection) در نسخه پریمیوم
• امکان ترکیب با آنتی‌ویروس‌های دیگر بدون تداخل

Bitdefender Total Security

ویژگی‌ها:

• موتور قوی برای شناسایی ویروس‌ها، کرم‌ها، تروجان‌ها و باج‌افزارها
• فایروال داخلی و محافظت از وب‌گردی
• VPN رایگان با محدودیت حجمی

Kaspersky Internet Security

ویژگی‌ها:

• تشخیص تهدیدات سایبری با استفاده از هوش مصنوعی
• قابلیت ضد فیشینگ و حفاظت از پرداخت‌های آنلاین
• حفاظت چندلایه در برابر باج‌افزارها

Norton 360 Deluxe

ویژگی‌ها:

• موتور قوی برای شناسایی و حذف انواع بدافزارها
• مدیریت پسورد، VPNو ابزارهای محافظت از حریم خصوصی
• پشتیبانی از چندین دستگاه (ویندوز، مک، اندروید و (iOS  

ESET NOD32 Antivirus

ویژگی‌ها:

• سبُک و سریع با حداقل تأثیر بر عملکرد سیستم
• حفاظت در برابر بدافزارهای بدون فایل  (Fileless Malware)
• مناسب برای کاربران حرفه‌ای و گیمرها

Microsoft Defender

ویژگی‌ها:

• به‌صورت رایگان و پیش‌فرض در ویندوز 10 و 11
• حفاظت مداوم و به‌روزرسانی خودکار
• مناسب برای کاربرانی که به دنبال یک راه‌حل سبک و ساده هستند

انتخاب بهترین گزینه

برای کاربران خانگی Bitdefender یا Kaspersky
برای محافظت ویژه در برابر باج ‌افزارMalwarebytes
برای کاربران سازمانی Norton یا ESET
برای کاربران ویندوز که به دنبال راه‌حل رایگان هستند  Microsoft Defender

اگر امنیت بالاتری نیاز دارید، ترکیب Microsoft Defender با Malwarebytes Free یک گزینه خوب و رایگان محسوب می‌شود.

اما باید بدانید در حقیقت هیچ نرم‌افزار ضد بدافزاری وجود ندارد که بتواند کسب‌وکار شما را در برابر طیف وسیع و همیشه در حال رشد تهدیدات سایبری ایمن کند. با وجود انواع مختلف حملات بدافزار، کسب و کارها برای محافظت جامع به بیش از یک ابزار نیاز دارند. شما می توانید با استفاده از ابزارهای امنیتی ایمیل، ابزارهای فیلتر محتوا و اینترنت، ابزارهای تشخیص اِند پوینت endpoint، ابزارهای نظارت بر دارک وب و از همه مهم تر، آموزش منظم امنیت سایبری نیروی کار، از نفوذ و تهدید بدافزارها جلوگیری کند.

مهندسی اجتماعی چیست؟

شاید برای شما سوال باشد که تفاوت بین مهندسی اجتماعی و بدافزارها چیست؟ در حمله مهندسی اجتماعی، مهاجم از تعامل انسانی برای به دست آوردن یا به خطر انداختن اطلاعات یک سازمان یا سیستم های کامپیوتری استفاده می کند.

 تاکتیک های مهندسی اجتماعی شامل فریب، دستکاری و ترساندن برای بهره برداری از عنصر انسانی یا اطلاعات کاربران است. Phishing ،Business Email Compromise ،Smishing و بسیاری دیگر تاکتیک هایی هستند که از آنها به عنوان انواع مختلف مهندسی اجتماعی یاد می شود؛ در حالیکه در بدافزارها ما معمولا با نرم افزارها سر و کار داریم.

 آینده بدافزارها

با نگاه به آینده، مایه تاسف خواهد بود که به این نتیجه برسیم که بازی موش و گربه بدافزار و صنایع ضد بدافزار در آینده ادامه خواهد داشت. توسعه سریع هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی به نفع هر دو طرف خواهد بود، اما سوال واقعی اینجاست که چه کسی بیشترین سود را خواهد برد؟

دستگاه‌های هوشمند آسیب‌پذیر با نرم‌افزارهای پیچیده که از میلیون‌ها خط کد تشکیل شده اند، با سرعت سرسام آوری در حال اتصال به اینترنت هستند. این در حالی است که سازندگان، مسئولیت کافی برای تامین امنیت این دستگاه‌ها را بر عهده نمی گیرند. پیش بینی می شود که هدف این نوع حملات از لپ‌تاپ‌ها به سیستم‌های اتوماسیون ساختمانی، سیستم‌های کنترل صنعتی، اتومبیل ها، کنتورهای هوشمند، سنسورهای هوشمند و دیگر انواع اینترنت اشیاء ناامن تغییر خواهد یافت.

سخن آخر

در این مقاله سعی بر این شد که با ارائه تعریفی از بدافزار ها 14 نوع آن را به صورت کامل و مفصل شرح دهیم؛ همچنین راه کارهای مورد نیاز جهت مبارزه و رفع حملات و آسیب های مربوطه اشاره شد. اگرچه بسیاری از نرم افزارهای آنتی ویروس گاها راهکاری مفید هستند ولی اگر به دنبال یک راهکار جامع و همیشگی هستید، پس باید سراغ فایروال ها بروید.

فایروال ها با ظهور خود راهکاری بسیار کارآمد در برابر انواع بدافزارها و سایر تهدیدات سایبری ارائه کردند. شرکت داریا ارائه کننده انواع راهکارهای امنیت سایبری در خدمت شماست تا آرامش خاطری برای شما در کسب و کارتان فراهم آورد. برای دریافت مشاوره رایگان و در رابطه با انواع مختلف تجهیزات امنیت شبکه می توانید با پشتیبانی داریا به شماره ۶۲۲۴ – ۰۴۱ تماس حاصل کنید.

سوالات متداول:

بدافزار چیست؟

بدافزار، مخفف نرم افزار مخرب، هر نرم افزار نفوذی است که توسط مجرمان سایبری برای سرقت داده ها و آسیب رساندن یا تخریب کامپیوترها ها و سیستم های کامپیوتری ایجاد می شود. نمونه هایی از بدافزارهای رایج عبارتند از ویروس ها، کرم ها، ویروس های تروجان، جاسوس افزارها، بدافزارهای تبلیغاتی و باج افزارها و غیره.

چگونه بفهمم کامپیوتر من به نرم افزارهای مخرب آلوده شده است؟

علایمی وجود دارد که نشانگر آلوده شدن کامپیوتر شماست:

• اگر شما تنها کاربر کامپیوتر تان هستید اما تغییراتی وجود دارد که انجام نداده اید؛
• کامپیوتر شما کار نمی کند و یا سرعت آن بشدت پایین آمده است؛
• تعداد زیادی پاپ آپ دریافت می کنید؛
• فایل هایتان یا ناپدید می شوند یا تغییراتی در آن ها ایجاد می شود؛
• کامپیوتر شما عملکردهای اساسی را انجام نمی دهد.

آیا بدافزاری روی گوشی من وجود دارد؟

اگر انبوهی از تبلیغات پاپ آپ ناخواسته را در موبایل خود مشاهده می کنید، احتمالا به بدافزارهای تبلیغاتی آلوده شده است. همچنین اگر موبایل تان به صورت ناگهانی به طور قابل توجهی کند شده و یا کلا کار نمی کند ممکن است کار یک ویروس باشد.