همه ی نوشته های:Ms Sobhani

همانطور که می دانید تمامی اطلاعات و ارتباطات از طریق اینترنت و شبکه‌ های اینترنتی منتقل می ‌شوند، از این رو باید بدانید داشتن یک لایه امنیتی مناسب برای محافظت از سیستم ‌ها بسیار حیاتی است. یکی از ابزارهای مؤثر و رایج برای محافظت از دستگاه‌های ویندوزی، فایروال ویندوز است.

فایروال ویندوز همانند یک دروازه ‌بان عمل می ‌کند که اجازه می ‌دهد تنها ترافیک مطمئن وارد سیستم شود و از آن خارج شود و به این ترتیب تهدیدات بالقوه را مسدود می ‌کند.

فایروال ویندوز چیست؟

فایروال ویندوز (windows firewall) یک ویژگی امنیتی است که ترافیک ورودی و خروجی شبکه به دستگاه شما را فیلتر می کند و بدین ترتیب از دستگاه شما محافظت می کند. ترافیک را می توان بر اساس چندین معیار فیلتر کرد؛ از جمله این معیارها می توان آدرس IP مبدا و مقصد، پروتکل IP یا شماره پورت مبدا و مقصد را عنوان کرد.

با تنظیم فایروال ویندوز می توان ترافیک شبکه را بر اساس سرویس ها و اپلیکیشن هایی که بر روی دستگاه نصب شده اند بلاک یا مجاز کرد. با این کار ترافیک شبکه فقط به اپلیکیشن ها و سرویس‌ هایی محدود خواهد شد که صراحتا مجاز به برقراری ارتباط در شبکه شده اند.

اهمیت تنظیمات پورت در فایروال ویندوز

تنظیم صحیح و اصولی پورت‌ها در ویندوز از اهمیت زیادی برخوردار است، چرا که در این صورت می توانید امنیت سیستم کامپیوتری خود را با استفاده از نرم افزارهای موجود ارتقا دهید و از حملات سایبری و سایر حملات که سیستم امنیتی شما را مورد حمله قرار می دهند جان سالم به در ببرید.

در رابطه با تنطیمات پورت در فایروال ویندوز، باید بدانید که فایروال به عنوان یک دیوار حفاظتی میان سیستم و شبکه است که تعیین می کند که کدام نوع ترافیک اجازه‌ی ورود یا خروج از شبکه را دارد؛ و باید بدانید که در این میان، پورت‌ها به‌عنوان درگاه‌های ارتباطی نقش کلیدی دارند.

مراحل باز کردن پورت در فایروال ویندوز

همانطور که گفتیم، باز کردن یا بستن پورت‌ها باید آگاهانه و بر اساس نیاز واقعی سیستم یا شبکه انجام شود، نه به‌صورت تصادفی یا کلی، از این رو ما به شما در این راه کمک می کنیم تا بتوانید به صورت اصولی پورت فایروال ویندوز را باز کنید و تغییرات مورد نظر را اعمال کرده و مجدد آن را ببندید:

مراحل باز کردن پورت در فایروال ویندوز:

1. باز کردن تنظیمات فایروال

وارد کنترل پنل بشو ‌(Control Panel)

گزینه Windows Defender Firewall  رو انتخاب کنید

1. باز کردن تنظیمات پیشرفته (Advanced settings)

از منوی سمت چپ، روی Advanced settings کلیک کنید

پنجره‌ای به نام Windows Defender Firewall with Advanced Security  باز میشود

1. ساخت rule جدید برای باز کردن پورت

از منوی سمت چپ، روی Inbound Rules کلیک کنید.

از سمت راست، روی  New Rule… کلیک کنید.

1. تنظیم نوع rule

گزینه Port رو انتخاب کنید و روی Next کلیک کنید.

1. انتخاب نوع پروتکل و شماره پورت

انتخاب کنید که پورت برای TCP باشد یا UDP.

در قسمت “Specific local ports” شماره پورتی که می‌خواهید باز شود رو وارد کنید (مثلاً 80 یا 443 یا هر چی)

1. اجازه صادر کردن (Allow)

گزینه Allow the connection رو بزنید تا اجازه دسترسی صادر بشه و سپس روی گزینه Next کلیک کنید.

1. انتخاب پروفایل

بسته به اینکه پورت توی چه شرایطی باز باشد، یکی یا چند تا از گزینه‌هایDomain, Private, Public  رو انتخاب کنید. (برای اکثر مواقع هر سه رو فعال کنید.)

1. نام‌گذاری rule

یه اسم برای rule باید بگذارید؛ مثلاً “Open Port 80 for Web Server” و سپس  Finish‌ رو بزنید.

با انجام این مراحل، پورت مورد نظر شما در فایروال ویندوز باز شده و ترافیک مربوط به آن بدون مشکل عبور خواهد کرد.

انواع فایروال

فایروال ‌ها به عنوان یکی از مهم‌ ترین اجزای امنیت شبکه هستند که به طور کلی در دو سخت افزاری و نرم افزاری وجود دارند. هر کدام از این فایروال‌ها ویژگی‌ها و کاربردهای منحصر به فرد خود را دارند و بسته به نیاز و نوع شبکه مورد استفاده قرار می ‌گیرند.

فایروال سخت ‌افزاری

فایروال‌ های سخت ‌افزاری به صورت دستگاه‌های مستقل و فیزیکی بین شبکه داخلی و اینترنت قرار می‌گیرند و به این ترتیب می توانند ترافیک شبکه را فیلتر کنند. این نوع فایروال معمولاً در شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ با امنیت بسیار بالا مورد استفاده قرار می گیرند؛ از جمله این فایروال ها می توان به فایروال های برند فورتی نت، سیسکو و سوفوس اشاره کرد. از جمله مزایای استفاده از فایروال های سخت افزاری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

کارایی بالا: چون به‌ صورت مستقل کار می‌کنند، تأثیر کمتری بر عملکرد سیستم‌های داخلی دارند.

محافظت جامع: فایروال‌ های سخت‌افزاری معمولاً کل شبکه را تحت محافظت قرار می ‌دهند و از چندین دستگاه به ‌طور همزمان مراقبت می ‌کنند.

پیکربندی پیشرفته: امکانات متنوع و تنظیمات پیچیده برای مدیریت بهتر ترافیک شبکه در دسترس است و … از جمله چند نمونه مزایای فایروال های سخت افزاری به شمار می روند.

فایروال نرم‌ افزاری

فایروال‌های نرم‌افزاری برنامه‌هایی هستند که بر روی دستگاه‌های کامپیوتر یا سرورها نصب می‌شوند و ترافیک ورودی و خروجی آن‌ها را مدیریت می‌کنند. توجه داشته باشید برای رسیدن به حداکثر امنیت شبکه، باید از دو نوع فایروال نرم افزاری و سخت‌ افزاری به صورت کاملا اصولی استفاده کنید. استفاده از فایروال سخت افزاری می ‌تواند از شبکه محافظت کند؛ در رابطه با فایروال نرم ‌افزاری نیز باید بدانید در هر دستگاه به صورت مستقل امنیت را بالا می ‌برد.

مزیت های فایروال ویندوز

فایروال ویندوز برای مقابله با چالش های امنیتی شبکه های سازمانی چندین مزیت اساسی دارد؛ از جمله این مزیت ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

کاهش تهدیدات امنیتی شبکه: با کاهش سطح حمله یک دستگاه و افزودن یک لایه دفاعی از طریق فایروال ویندوز، می‌توان به امنیت شبکه کمک شایانی کرد. این روش به عنوان بخشی از رویکرد دفاع عمیق شناخته می ‌شود و منجر به بهبود مدیریت‌ سیستم و کاهش احتمال موفقیت حملات سایبری میشود. در واقع، فایروال ویندوز با فیلتر کردن ترافیک ورودی و خروجی و محدود کردن دسترسی‌ها، از تهدیدات احتمالی جلوگیری می ‌کند و امنیت سیستم را افزایش می ‌دهد.

حفاظت از داده های حساس و مالکیت معنوی: زمانیکه فایروال ویندوز با IPsec (امنیت پروتکل اینترنت) ادغام شود، برای تقویت ارتباطات شبکه ای تایید شده و end to end، راهکار ساده ای فراهم می شود. این موضوع با فراهم سازی امکان دسترسی لایه ای و مقیاس پذیر به منابع قابل اعتماد شبکه، موجب تقویت یکپارچگی داده ها می شود و در صورت لزوم، به حافظت از محرمانگی داده ها نیز کمک می کند.

توسعه ارزش سرمایه گذاری های موجود: فایروال ویندوز به عنوان یک فایروال مبتنی-بر-میزبان همراه با سیستم عامل ارائه می شود، بنابراین می توان گفت دیگر به سخت افزار یا نرم افزار اضافی دیگری نیازی نیست. همچنین با استفاده از یک API مستند، راهکارهای امنیت شبکه ای غیر مایکروسافتی موجود را نیز تکمیل می کند.

فایروال ویندوز چگونه کار می کند؟

فایروال ویندوز یک فایروال مبتنی بر میزبان است که بصورت پیش فرض در سیستم عامل قرار دارد و در تمام نسخه های ویندوز فعال است.

فایروال ویندوز از IPsec پشتیبانی می کند؛ از امنیت پروتکل اینترنت می توان برای احراز هویت هر دستگاهی که سعی در برقراری ارتباط با دستگاه شما را دارد، استفاده کرد. در صورتی که برای ارتباط با دستگاه شما، نیاز به احراز هویت باشد، چنانچه دستگاهی نتواند به‌عنوان یک دستگاه قابل اعتماد احراز هویت شود، امکان ارتباط با دستگاه شما را نخواهد داشت.

فایروال ویندوز همچنین با ویژگی Network Location Awareness کار می کند تا بتواند تنظیمات امنیتی متناسب با انواع شبکه هایی که دستگاه به آن متصل است را اعمال کند. به عنوان مثال، در صورتی که دستگاه به وای فای کافی شاپ متصل شود، فایروال ویندوز می‌تواند پروفایل شبکه عمومی را اعمال کند و چنانچه دستگاه به شبکه خانگی متصل شود، پروفایل شبکه خصوصی اعمال می شود.

ویژگی Network Location Awareness به شما امکان خواهد داد تا تنظیمات محدود کننده تری را در شبکه های عمومی اعمال کنید و به این ترتیب امنیت سیستم خود را به بالاترین سطح ممکن ارتقا دهید.

نحوه فعال کردن فایروال ویندوز

حتی اگر از قبل فایروال دیگری بر روی سیستم روشن باشد، روشن بودن فایروال ویندوز مهم است؛ چرا که در محافظت از دسترسی غیرمجاز این فایروال به شما کمک شایان و جدی خواهد کرد؛ برای روشن کردن Microsoft Defender در ویندوز 10 باید مراحل زیر را به ترتیب دنبال کنید:

1. ابتدا از Start گزینه Settings را انتخاب کنید.
2. در پنجره باز شده ابتدا روی Update & Security و سپس روی Windows Security کلیک کنید.
3. در این مرحله Firewall & Network Protection را انتخاب کرده و تنظیمات امنیتی ویندوز را باز کنید.
4. یکی از پروفایل های شبکه (شبکه دامنه، شبکه خصوصی یا شبکه عمومی) را انتخاب کنید و روی آن کلیک کنید.
5. در Microsoft Defender Firewall، تنظیمات را روی On قرار دهید. اگر دستگاه شما به شبکه متصل باشد، احتمالا تنظیمات پالسی شبکه شما، اجازه تکمیل این مراحل را به شما نخواهد داد. برای همین منظور برای اعمال تنظیمات بیشتر و تخصصی نیاز است از افراد مجرب در این زمینه کمک بگیرید.

برای خاموش کردن فایروال ویندوز، پس از طی مراحل بالا تنها کافی است تنظیمات را روی Off قرار دهید. خاموش کردن فایروال Microsoft Defender می‌تواند دستگاه شما (در صورتی که متصل به شبکه باشید) را در برابر دسترسی غیرمجاز آسیب‌ پذیرتر کند.

اگر قصد استفاده از اپلیکیشنی را دارید ولی از طریق فایروال مسدود شده است، به جای خاموش کردن فایروال، بهتر است از طریق تنظیمات فایروال به آن اجازه عبور دهید. در صورت مواجه با خطا، یا روشن نشدن تنظیمات، می‌توانید از عیب ‌یاب استفاده کنید و مجددا امتحان کنید.

پروفایل های فایروال ویندوز

فایروال ویندوز دارای سه نوع پروفایل شبکه است که شامل دامنه، خصوصی و عمومی می‌شود. این پروفایل‌ها برای تعیین قوانین امنیتی و مدیریت دسترسی شبکه به کار می‌روند. به عنوان مثال، می‌توان به یک برنامه اجازه داد در شبکه خصوصی ارتباط برقرار کند، اما همان برنامه ممکن است در شبکه عمومی قادر به اتصال نباشد.

شبکه دامنه

این پروفایل زمانی فعال می ‌شود که دستگاه به یک دامنه اکتیو دایرکتوری (Active Directory) متصل باشد و حضور یک کنترل‌ کننده دامنه تشخیص داده شود. به عبارت دیگر، این پروفایل برای شبکه‌ هایی استفاده می‌شود که احراز هویت از طریق کنترل ‌کننده دامنه لازم است. این نوع پروفایل به صورت خودکار فعال می ‌شود و کاربر امکان تغییر دستی آن را ندارد.

شبکه خصوصی

پروفایل شبکه خصوصی برای شبکه‌هایی مانند شبکه خانگی یا سازمانی طراحی شده است. در این نوع شبکه، دستگاه‌ها به یکدیگر اعتماد دارند و ارتباطات به راحتی برقرار می‌شوند. بهتر است بدانید مدیر شبکه می ‌تواند این پروفایل را به ‌صورت دستی تنظیم کرده و آن را برای دستگاه‌های متصل اعمال کند.

شبکه عمومی

شبکه عمومی برای مکان ‌هایی که امنیت کمتری دارند مانندWi-Fi  عمومی (کافی‌شاپ‌ها، فرودگاه‌ها، هتل‌ها) طراحی شده است. در این پروفایل، سطح امنیتی به‌ طور پیش ‌فرض بالا در نظر گرفته می ‌شود تا از دسترسی‌های ناخواسته و تهدیدات احتمالی جلوگیری شود.

تفاوت فایروال ویندوز inbound و outbound

در فایروال ویندوز، تفاوت بین قوانین inbound و outbound بیانگر تمایز عمومی در امنیت شبکه است. قوانین ورودی (inbound) کنترل کننده ترافیکی است که از شبکه یا اینترنت وارد سیستم شما می شود و هدف آن مسدود کردن ارتباطات بالقوه مضر است. جهت کنترل ترافیک، فیلترینگ با استفاده از معیارهای از پیش تعین شده نظیر آدرس های آی پی، شماره های پورت و پروتکل ها انجام می شود.

قوانین خروجی (outbound) ترافیک خروجی از سیستم شما به سمت شبکه یا اینترنت را مدیریت می‌کنند و از ارسال داده‌ توسط نرم ‌افزارهای بالقوه مخرب جلوگیری می کنند. تنظیمات صحیح هر دو نوع قانون در فایروال ویندوز برای محافظت از کامپیوتر شما ضروری است؛ چرا که این قوانین از دسترسی غیرمجاز ممانعت می کنند و برقراری ارتباطات ایمن و ضروری شبکه را تضمین می کنند.

سخن پایانی

در پایان باید بدانید که در این مطلب فایروال ویندوز از جنبه های مختلف بررسی شد و گفتیم که فایروال ویندوز یک ویژگی امنیتی است که ترافیک ورودی و خروجی شبکه به دستگاه شما را فیلتر می کند و به این ترتیب از دستگاه شما محافظت می کند. بسته به نوع شبکه ای که دستگاه شما در آن است می توانید یکی از 3 نوع پروفایل فایروال ویندوز را انتخاب کنید. از جمله مزیت های این نوع فایروال ها می توان به کاهش خطر تهدیدات امنیتی شبکه، حفاظت از داده های حساس و مالکیت معنوی و همچنین توسعه ارزش سرمایه گذاری های موجود اشاره کرد.

سوالات متداول

آیا فایروال ویندوز باید فعال باشد؟

فایروال ویندوز یا Windows Defender به جلوگیری از دسترسی هکرها و نرم افزارهای مخرب به دستگاه محل کار یا مدرسه شما از طریق اینترنت یا شبکه کمک می کند. بهتر است بدانید سازمانی که در آن فعالیت می کنید احتمالا از شما بخواهد که قبل از دسترسی به منابع شبکه، فایروال ویندوز را روشن کنید.

فایروال ویندوز کجاست؟

برای بررسی تنظیمات فایروال خود، Control Panel را باز کرده و سپس System and Security را انتخاب کنید. از این طرق میتوانید فایروال ویندروز Windows Defender را انتخاب کنید.

آیا فعال کردن فایروال ویندوز واقعا ضروری است؟

فایروال ویندوز چندین مزیت را برای مقابله با چالش های امنیتی شبکه سازمان شما ارائه می دهد؛ از جمله این مزایا می توان به کاهش خطر تهدیدات امنیتی شبکه اشاره کرد.

عواقب عدم استفاده از فایروال ویندوز چیست؟

بدون فایروال، شبکه خانگی شما قادر به شناسایی تهدیدهای بالقوه نخواهد بود و دسترسی نامحدود به دستگاه‌ها و اطلاعات شخصی، شما را به هدفی مناسب برای عوامل مخرب تبدیل خواهد کرد.

امروزه با گسترش بانکداری دیجیتال و استفاده گسترده از خدمات آنلاین در موسسات مالی و اعتباری، امنیت شبکه‌ها و اطلاعات به یکی از مهم‌ترین اولویت‌ها تبدیل شده است. تهدیدات سایبری روز به روز پیچیده‌تر و گسترده‌تر می‌شوند و موسسات مالی نیاز دارند تا از سیستم‌ها و داده‌های حساس خود محافظت کنند. در این راستا، استفاده از فایروال‌های قدرتمند و راهکارهای امنیتی پیشرفته برای پیشگیری از حملات و نفوذها ضروری است..

امنیت اطلاعات در بانک یعنی چه؟

امنیت اطلاعات در بانک به مجموعه‌ای از سیاست‌ها، فرآیندها، ابزارها و فناوری‌هایی گفته می‌شود که با هدف حفاظت از دارایی‌های اطلاعاتی بانک در برابر تهدیدات داخلی و خارجی طراحی شده‌اند.

اطلاعات موجود در بانک بسیار حیاتی و سری هستند که باید توسط دیتاسنترها و تجهیزات امنیتی قوی از این اطلاعات در برابر مهاجمان سایبری محافظت کرد. اطلاعات موجود در بانک شامل داده‌های مشتریان، اطلاعات مالی، سوابق تراکنش‌ها، داده‌های احراز هویت و سایر داده‌های حساس هستند که تنها یک دسترسی به این اطلاعات عواقب جبران ناپذیری برای اعتبار بانک و اطلاعات کاربران و مشتریان بانک خواهد داشت.

از آنجایی که بانک‌ها به دلیل ماهیت فعالیت خود هدفی جذاب برای مهاجمان سایبری هستند، پیاده‌سازی استانداردهایی نظیر ISO/IEC 27001، استفاده از رمزنگاری پیشرفته، سیستم‌های تشخیص نفوذ (IDS)، احراز هویت چندعاملی (MFA)و از همه مهم تر استفاده از دستگاه های امنیت شبکه از جمله فایروال های فورتی نت در انواع فورتی گیت و فورتی وب در تامین امنیت سیستم بانکی تاثیرگذار هستند.

تجهیزات مورد نیاز برای امن کردن بانک

برای امنیت بانک و موسسات مالی از تهدیدات سایبری، به مجموعه‌ای از تجهیزات و فناوری‌های امنیتی پیشرفته نیاز است که به‌ طور یکپارچه و هماهنگ عمل کنند و حفاظت جامعی از داده‌ها و سیستم‌ها فراهم کنند. از جمله مهم‌ترین تجهیزات امنیت بانک به شرح زیر است:

• فایروال‌های نسل بعدی (NGFW)

• سیستم‌های تشخیص و پیشگیری از نفوذ (IDS/IPS)
• سیستم مدیریت اطلاعات و رویدادهای امنیتی (SIEM)
• رمزنگاری داده‌ها
• سیستم‌های احراز هویت چندعاملی (MFA)
• گذرگاه‌های پرداخت امن
• آنتی‌ویروس‌ها و ضدبدافزارها
• سیستم‌های کنترل دسترسی
• پلتفرم‌های امنیتی شبکه‌های بی‌سیم (WLAN)
• پشتیبانی و نظارت مداوم

 امنیت سایبری در صنعت بانکداری

تحول در بانکداری دیجیتال باعث گسترش تهدیدات سایبری شده و فعالیت‌های حیاتی مالی را در معرض خطر قرار داده است. با پیچیده‌تر شدن حملات، ضرورت مدیریت مؤثر تهدیدات و استقرار پروتکل‌های پیشرفته امنیت شبکه بیش از پیش احساس می‌شود؛ چرا که مهاجمان سایبری با انگیزه‌های مالی، همواره در حال توسعه روش‌های جدید و پیاده سازی جدیدترین حملات روز صفر هستند.

از این رو بهتر است بدانید، چارچوب‌های نظارتی مانند EU DORA و G7 با هدف ارتقاء تاب‌آوری سایبری بانک‌ها طراحی شده‌اند و نشان‌دهنده اهمیت روزافزون امنیت در صنعت بانکداری هستند.

از زمانی که  ارزهای دیجیتال پا به عرصه اقتصادی گذاشته‌اند، نیاز به توازن بین دسترسی مالی و محافظت سایبری دوچندان شده است. در این فضای رقابتی، موفقیت بانک‌ها وابسته به ترکیب نوآوری دیجیتال با رویکردهای امنیتی هوشمندانه است که تنها با استفاده از فایروال های نسل جدید به همراه آموزش کارمندان این امنیت تامین میشود.

روش‌ های افزایش امنیت حساب بانکی

در دنیای امروز که بخش بزرگی از تعاملات مالی از طریق بسترهای دیجیتال انجام می‌شود، امنیت حساب‌های بانکی به یکی از دغدغه‌های اصلی کاربران و مؤسسات مالی تبدیل شده است. به گونه‌ای که هرگونه بی‌توجهی نسبت به نکات امنیتی می‌تواند زمینه‌ساز سرقت اطلاعات، برداشت‌های غیرمجاز و آسیب‌های جدی مالی شود. در ادامه، مهم‌ترین روش‌های افزایش امنیت حساب بانکی را برایتان آورده‌ایم که می توانید به این ترتیب امنیت حساب بانکی خود را افزایش دهید.

استفاده از رمز عبور قوی و غیرتکراری

رمز عبور نخستین سد دفاعی در برابر مهاجمان سایبری است. برای انتخاب رمز عبور امن، بهتر است از ترکیبی از حروف بزرگ و کوچک، اعداد و نمادهای خاص استفاده شود. از انتخاب رمزهای ساده مانند «123456» یا اطلاعات قابل حدس مثل تاریخ تولد جداً خودداری کنید. همچنین برای هر حساب کاربری (ایمیل، اپلیکیشن بانکی و…) رمز عبور متفاوتی در نظر بگیرید.

فعال‌ سازی احراز هویت دو عاملی ‌(2FA)

احراز هویت دو عاملی با افزودن یک لایه امنیتی اضافی، ریسک نفوذ را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. این روش معمولاً شامل وارد کردن یک کد تأیید (ارسالی از طریق پیامک یا اپلیکیشن‌های امنیتی) پس از رمز عبور اصلی است.

خودداری از ورود به حساب بانکی در شبکه‌های عمومی

شبکه‌های وای‌فای عمومی در اماکن عمومی مانند فرودگاه، کافی‌شاپ و هتل‌ها به دلیل نبود رمزنگاری مناسب، بستر مناسبی برای حملات سایبری هستند. در صورت اجبار، استفاده از شبکه خصوصی مجازی (VPN) توصیه می‌شود.

به‌روزرسانی منظم اپلیکیشن‌ها و سیستم‌ عامل

نرم‌افزارهای بانکی و سیستم‌عامل گوشی یا رایانه خود را همواره به آخرین نسخه ارتقاء دهید؛ چرا که نسخه‌های جدید شامل به‌روزرسانی‌های امنیتی هستند که از نفوذ بدافزارها جلوگیری می‌کنند.

عدم اشتراک‌گذاری اطلاعات حساس

اطلاعاتی مانند شماره کارت، رمز دوم، CVV2، کد تأیید پیامکی (OTP) یا نام کاربری و رمز عبور را تحت هیچ شرایطی با افراد دیگر یا سایت‌های مشکوک به اشتراک نگذارید؛ حتی اگر ظاهر آن‌ها مشابه سایت‌های رسمی باشد.

بررسی منظم تراکنش‌های حساب

مراجعه مستمر به گزارش تراکنش‌ها و فعال‌سازی اعلان‌های بانکی باعث می‌شود هرگونه فعالیت مشکوک بلافاصله شناسایی شده و اقدامات امنیتی لازم صورت گیرد.

نصب نرم‌ افزارهای امنیتی معتبر

استفاده از آنتی‌ویروس‌های به‌روز و اپلیکیشن‌های امنیتی معتبر، خطر آلوده شدن دستگاه به بدافزارهایی مانند کی‌لاگرها یا فیشینگ را کاهش می‌دهد.

اصول امنیت شبکه در بانکداری

همانطور که گفتیم، امنیت شبکه در صنعت بانکداری، یکی از ارکان کلیدی در حفاظت از اطلاعات مالی، جلوگیری از نفوذهای غیرمجاز و تضمین تداوم خدمات بانکی است. با گسترش بانکداری دیجیتال و افزایش تهدیدات سایبری، رعایت اصول امنیت شبکه نه تنها برای بانک‌ها بلکه برای تمامی مؤسسات مالی ضروری و حیاتی است. مهم‌ترین اصول امنیت شبکه در حوزه بانکداری به شرح زیر هستند:

تفکیک لایه‌های شبکه ‌(Network Segmentation)

تقسیم‌بندی ساختار شبکه به بخش‌های مجزا باعث می‌شود در صورت بروز رخنه امنیتی، آسیب به یک بخش محدود شود و سایر بخش‌ها تحت تأثیر قرار نگیرند. این رویکرد در محدود کردن دسترسی و جلوگیری از گسترش حملات نقش مؤثری دارد.

کنترل دسترسی و احراز هویت پیشرفته

تمام کاربران، چه داخلی و چه خارجی، باید تنها به منابع مورد نیاز خود دسترسی داشته باشند. استفاده از سامانه‌های مدیریت هویت و دسترسی (IAM) و احراز هویت چندعاملی (MFA) برای جلوگیری از ورود افراد غیرمجاز الزامی است.

رمزنگاری داده‌ها ‌(Encryption)

اطلاعات حساس، چه در حال انتقال و چه به صورت ذخیره‌ شده، باید با الگوریتم‌های قوی رمزنگاری شوند تا در صورت شنود یا سرقت داده، محتوای اطلاعات قابل خواندن نباشد.

پایش و نظارت مستمر (Continuous Monitoring)

نصب سامانه‌های تشخیص و پیشگیری از نفوذ (IDS/IPS)، فایروال‌های نسل بعدی و راهکارهای SIEM به منظور رصد لحظه به لحظه ترافیک شبکه، رفتار کاربران و شناسایی تهدیدات الزامی است.

استفاده از فایروال ‌های فورتی نت

فایروال‌های فورتی نت (Fortinet) به‌عنوان یکی از راهکارهای پیشرفته و یکپارچه امنیتی، نقش مهمی در محافظت از شبکه‌های بانکی دارند. این فایروال‌ها با بهره‌گیری از فناوری‌های هوش مصنوعی، فیلتر محتوای وب، کنترل اپلیکیشن‌ها‌، پیشگیری از تهدیدات پیشرفته (ATP) و احراز هویت کاربران، امکان مقابله مؤثر با تهدیدات پیچیده و نوظهور را فراهم می‌سازند.

اهمیت امنیت شبکه در بانکداری

امنیت شبکه در بانکداری اهمیت زیادی دارد زیرا هرگونه ضعف یا نقض امنیتی می‌تواند منجر به سرقت اطلاعات حساس مشتریان، تراکنش‌های غیرمجاز و حتی بحران‌های مالی جدی شود. بانک‌ها و موسسات مالی مسئول حفاظت از داده‌های مشتریان و تضمین سلامت تراکنش‌های آنلاین هستند. با افزایش تهدیدات سایبری مانند حملات فیشینگ، بدافزارها و نفوذهای پیچیده، شبکه‌های بانکی باید از تدابیر امنیتی پیشرفته مانند فایروال‌ها، رمزنگاری داده‌ها و نظارت مستمر برخوردار باشند تا از هرگونه آسیب به اعتبار و اعتماد مشتریان جلوگیری کنند.

باید بدانید که بدون امنیت مناسب، فعالیت‌های بانکی دیجیتال نمی‌توانند به طور مؤثر انجام شوند و این امر می‌تواند به کاهش اعتماد عمومی و اختلال در خدمات بانکی منجر شود.

راهکارهای امنیتی داریا برای موسسه های مالی و اعتباری

شرکت داریا با ارائه راهکارهای امنیتی پیشرفته، به موسسات مالی و اعتباری کمک می‌کند تا از شبکه‌های خود در برابر تهدیدات سایبری محافظت کنند. این شرکت با فروش، نصب، راه‌اندازی و پشتیبانی فایروال‌های فورتی گیت، سوفوس، سیسکو به همراه لایسنس های اورجینال به موسسات مالی امکان می‌دهد تا از یکی از قوی‌ترین سیستم‌های امنیتی موجود در دنیا استفاده کنند.

فایروال‌های فورتی‌نت، سیسکو و سوفوس با ویژگی‌های پیشرفته مانند شناسایی تهدیدات پیچیده، فیلتر ترافیک مخرب، رمزنگاری داده‌ها، سندباکس داخلی و ابری و بهره گیری از هوش مصنوعی و یادگیری ماشین، امنیت اطلاعات حساس و تراکنش‌های مالی را در بالاترین سطح تضمین می‌کنند و به امنیت بانک کمک میکنند.

افزایش حملات سایبری در دنیای دیجیتال، باعث شده است که امنیت سایبری به یک اولویت مهم برای مشاغل و کاربران تبدیل شود؛ جرایم سایبری می تواند منجر به زیان های مالی، ایجاد اختلال در عملکرد شبکه، نشت داده و از دست دادن اعتماد مشتریان برای کسب و کار ها شود و خطراتی مانند سرقت هویت، کلاهبرداری مالی و تهاجم به حریم خصوصی برای کاربران به دنبال داشته باشد.

امنیت سایبری چیست؟

امنیت سایبری (cyber security) شامل اقداماتی می شود که به سبب آن ها، از سیستم ها، شبکه ها و اپلیکیشن ها در برابر حملات سایبری محافظت می شود؛ حملات سایبری با هدف های مختلفی مانند دسترسی و نفوذ های غیرمجاز، دستکاری یا از بین بردن اطلاعات حساس صورت می گیردند که در برخی موارد نیز با استفاده از باج افزار ها، از کاربران اخاذی می کنند یا در عملکرد و فرآیند عادی یک کسب و کار، اختلال ایجاد می کنند.

امروزه اعمال اقدامات موثر امنیت سایبری، به یک چالش مهم برای کسب و کار ها تبدیل شده است؛ این، به این دلیل است که تعداد دستگاه های دیجیتال بسیار بیشتر از تعداد افراز است و مهاجمان سایبری، روز به روز نوآورتر می شوند.

یک وضعیت امنیت سایبری موفق، دارای لایه های حفاظتی متعددی است که در کامپیوتر ها، شبکه ها، اپلیکیشن ها یا داده هایی که نیاز به حفاظت دارند، پخش شده است. یک گِیت وی (gateway) سازمان، می تواند محصولات را به صورت خودکار ادغام کند تا اقدامات کلیدی امنیت سایبری را که شامل تشخیص، بررسی و اصلاح تهدید می شود، تسریع بخشد.

حمله سایبری یا (Cyber Attack) به هرگونه اقدام مخرب عمدی اطلاق می‌شود که با استفاده از فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات با هدف نفوذ، تخریب، دستکاری، سرقت یا اخلال در سامانه‌های اطلاعاتی، شبکه‌های رایانه‌ای یا داده‌های دیجیتال انجام می‌گیرد.

این نوع حملات می‌توانند به‌صورت مستقیم مانند حملات DDoS یا تزریق کدهای مخرب صورت بگیرد و یا می تواند به صورت غیرمستقیم با حملات مهندسی اجتماعی یا فیشینگ صورت گیرند؛ جالب است بدانید این حملات اغلب توسط هکرها، مهاجمان سایبری و یا حتی دولت‌ها برای اهداف جاسوسی (اهداف سیاسی) انجام می‌شود.

باید بدانید که حملات سایبری معمولاً آسیب‌پذیری‌های نرم‌افزاری، سخت‌افزاری یا انسانی را مورد هدف قرار میدهند و می‌توانند خسارات مالی، اطلاعاتی و امنیتی گسترده‌ای به سازمان‌ها و زیرساخت‌های حیاتی وارد کنند.

نقش افراد در امنیت سایبری

نقش افراد در امنیت سایبری بسیار حیاتی و تعیین ‌کننده است، زیرا پیشرفته ‌ترین سیستم‌های امنیتی نیز در برابر خطاها یا سهل‌انگاری‌های انسانی آسیب ‌پذیر هستند. افراد، چه به عنوان کاربر عادی و چه به عنوان کارکنان یک سازمان، باید با اصول اولیه امنیت اطلاعات مانند استفاده از رمز عبورهای قوی، به‌ روزرسانی نرم‌افزارها، پرهیز از کلیک روی لینک‌های مشکوک و شناسایی حملات مهندسی اجتماعی آشنا باشند.

آگاهی و آموزش مستمر کارکنان، یکی از مؤثرترین روش‌ها برای کاهش ریسک‌های امنیتی است. در واقع انسان‌ها، هم می‌توانند نقطه ضعف امنیت سایبری باشند و هم اولین خط دفاعی در برابر تهدیدات عمل کنند؛ بنابراین، فرهنگ ‌سازی و آموزش اصول اولیه امنیت سایبری نقش کلیدی در کاهش حملات سایبری دارد.

امنیت ملی چیست؟

امنیت ملی مفهومی گسترده و چند بعدی است که به مجموعه تدابیر، سیاست‌ها و اقدامات یک کشور برای حفظ تمامیت ارضی، حاکمیت، منافع حیاتی، ثبات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود در برابر تهدیدات داخلی و خارجی اطلاق می ‌شود.

این تهدیدات می‌توانند نظامی، اطلاعاتی، سایبری، زیستی، اقتصادی و حتی زیست‌ محیطی باشند. امنیت ملی نه‌ تنها شامل دفاع از مرزها و مقابله با تهدیدات فیزیکی است، بلکه حفاظت از زیرساخت‌ های حیاتی، اطلاعات حساس، هویت فرهنگی و وحدت ملی را نیز در بر می‌گیرد. دولت ایران از طریق نهادهای مختلف مانند ارتش، نیروهای اطلاعاتی، دیپلماسی و فناوری‌های نوین برای تأمین این امنیت تلاش می‌کنند.

چگونه امنیت سایبری به خطر می افتد؟

زمانی امنیت سایبری به خطر می افتد که تهدیدات سایبری، سیستم های اطلاعاتی را مورد هدف قرار دهند و اطلاعات حیاتی را به سرقت ببرند. از جمله تهدیداتی که امنیت سایبری را به خطر می اندازند و از رایج ترین تهدیدات امنیت سایبری به شمار می روند، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. بدافزارها (Malware) شامل ویروس‌ها، کرم‌ها، تروجان‌ها، جاسوس‌افزارها و باج‌افزارها که برای تخریب یا سرقت اطلاعات استفاده می‌شوند.
2. باج‌افزار (Ransomware) رمزگذاری اطلاعات کاربر و درخواست پول برای بازگرداندن دسترسی.
3. فیشینگ (Phishing) تلاش برای فریب کاربران از طریق ایمیل یا پیام‌های جعلی برای سرقت اطلاعات حساس.
4. مهندسی اجتماعی (Social Engineering) فریب دادن افراد برای افشای اطلاعات یا دسترسی به سیستم‌ها.
5. حملات DDoS ارسال حجم زیادی از ترافیک به یک سرور برای از کار انداختن آن.
6. نفوذ به شبکه دسترسی غیرمجاز به شبکه‌ها یا سیستم‌های سازمانی.
7. تزریق کد (SQL Injection, XSS) وارد کردن کدهای مخرب به پایگاه داده‌ها یا وب‌سایت‌ها برای دستکاری یا سرقت داده‌ها.
8. شنود اطلاعات (Packet Sniffing) رهگیری داده‌های ارسالی در شبکه برای دستیابی به اطلاعات حساس.
9. استفاده از آسیب‌پذیری‌های نرم‌افزاری بهره‌برداری از ضعف‌ها و باگ‌های امنیتی در نرم‌افزارها برای نفوذ.
10. رمز عبورهای ضعیف یا تکراری استفاده از گذرواژه‌های ساده یا یکسان در چندین حساب، که کار مهاجمان را آسان‌تر می‌کند.

بخش های مختلف امنیت سایبری

برای ایجاد یک دفاع موثر در برابر حملات سایبری، کاربران، پروسه ها و تکنولوژی باید در کنار یکدیگر به بهترین شکل ممکن عمل کنند و به نوعی مکمل یکدیگر باشند.

کاربران

کاربران باید با اصول اولیه محافظت از داده ها و امنیت حریم خصوصی آشنا باشند و از آن ها پیروی کنند؛ این اصول اولیه می تواند شامل اعمال پسورد های قدرتمند، محتاط بودن در برابر ایمیل های حاوی لینک و بک آپ گیری از دیتا های حساس باشد.

پروسه ها

سازمان ها باید یک چارچوب عملیاتی را برای مواقع مواجه با خطر طراحی کنند که نحوه عملکرد سازمان را در چنین مواقعی مشخص کند؛ به عنوان نمونه می توان به چارچوب تاب آوری سایبری اشاره کرد که دقیقا مشخص می کند چگونه حملات را تشخیص دهید، از سیستم ها محافظت کنید و به آن ها پاسخ درست دهید.

تکنولوژی

تکنولوژی برای مهیا کردن ابزارهای امنیت برای سازمان ها و کاربران که برای محافظت از خود در برابر خطرات سایبری به آن ها نیاز دارند، ضروری است؛ همچنین بهتر است بدانید که در یک سازمان، باید از سه نهاد اصلی محافظت شود.

1. دستگاه ها نقطه پایانی، مانند کامپیوترها، دستگاه های هوشمند و روترها
2. شبکه
3. ابر

برای محافظت از این سه نهاد اصلی، معمولا از فایروال نسل بعدی، فیلترینگ DNS، محافظت در برابر بدافزار، آنتی ویروس، راهکار های امنیتی ایمیل و… استفاده می شود.

انواع امنیت سایبری

امنیت سایبری را میتوان مانند یک مجموعه در نظر گرفت که وجه های مختلف و گسترده ای آن را تشکیل می دهند؛ در ادامه به بخش های مهم این مجموعه گسترده می پردازیم.

امنیت اپلیکیشن

کار اصلی امنیت اپلیکیشن، جلوگیری از دسترسی و استفاده های غیرمجاز از اپلیکیشن ها و داده های متصل به آن است؛ با توجه به اینکه بیشتر آسیب پذیری ها در مراحل توسعه و انتشار ایجاد می شوند، امنیت اپلیکیشن به راهکارهایی می پردازد که به شناسایی نقض های طراحی و توسعه کمک کرده و آن ها را برطرف کند.

امنیت هویت

امنیت هویتی شامل محافظت از هویت کاربران، دستگاه ها و سازمان ها می شود که با اجرا و بکارگیری از ابزار ها، پروسه ها و پالیسی هایی که به وسیله آن ها، دسترسی کاربر به اکانت ها محدود شده و بهره وری با کمترین میزان اختلال افزایش می یابد، برقرار می شود.

سه هدف اصلی از امنیت هویت می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. احراز هویت کاربر
2. احراز دسترسی به منابع مورد نیاز کاربر
3. نظارت و مدیریت دسترسی ها

امنیت ابری

امنیت ابری، قابلیت شناسایی و رفع سریع تهدید را برای کاربران و سازمان ها فراهم می کند و دید جامعی را برای جلوگیری از تاثیرات بدافزارها ارائه می دهد؛ یک محافظت قدرتمند برای محیط های چند ابری ارائه می شود که موضوع امنیت را بدون ایجاد اختلال در بهره وری کاربر، ساده کرده و برای ایمن سازی اپلیکیشن ها، داده ها و کاربران در تنظیمات ضروری است.

امنیت ابر، ماهیتی مقیاس پذیر دارد که امکان دفاع در برابر مجموعه گسترده ای از کاربران، دستگاه ها و اپلیکیشن ها را فراهم می کند و از پوششی جامع از تمامی نقاط احتمالی برای حمله برخوردار است.

همچنین بهتر است بدانید که امنیت ابری شامل حفاظت از دارایی ها و سرویس های مبتنی بر ابر می شود که بیشتر بر اپلیکیشن ها، داده ها و زیرساخت ها تمرکز دارد و ارائه دهندگان سرویس های ابری، محیط ابری را مدیریت می کنند و از داده های مستقر بر ابر محافظت می کند.

امنیت زیرساخت های حیاتی

از پروسه های امنیتی ویژه و راهکار های امنیت سایبری، برای محافظت از شبکه ها، اپلیکیشن ها، سیستم ها و دارایی های دیجیتال وابسته به زیرساخت های حیاتی سازمان ها استفاده می شود؛ زیرساخت های حیاتی در برابر حملات سایبری که سیستم های قدیمی را مورد هدف قرار می دهند، آسیب پذیر تر هستند.

امنیت داده ها

امنیت داده، زیرمجموعه ای از امنیت سایبری است که راهکار های مختلفی را برای محافظت از محرمانه بودن، یکپارچگی و در دسترس بودن منابع ذخیره ای و در حال انتقال بکار می گیرد.

امنیت نقطه پایانی

نقاط پایانی، از رایج ترین نقاط نفوذ و حملات سایبری هستند که شامل دسکتاپ ها، لپ تاپ ها، تلفن های همراه، سرورها و سایر نقاط پایانی می شوند؛ امنیت نقاط پایانی، شامل راهکار ها و تجهیزاتی می شود که از سیسم ها و داده ها محافظت می کند.

امنیت اشیا (IoT)

هدف امنیت اشیا، کاهش و به حداقل رساندن آسیب پذیری هایی است که دستگاه های در حال گسترش برای سازمان ها ایجاد می کنند است که به دنبال کاهش تهدیدات مربوط به سیستم عامل اصلاح نشده و سایر نقض های مرتبط است.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد IoT یا اینترنت اشیا کلیک کنید.

امنیت موبایل

امنیت موبایل، شامل انواع راهکار های امنیت سایبری که برای محافظت از سیستم هایی همچون تلفن های همراه، تبلت ها، لپ تاپ ها و… است، می شود؛ امنیت موبایل از بسیاری از تهدیدات مانند دسترسی های غیرمجاز، جلوگیری می کنند.

امنیت شبکه

امنیت شبکه شامل راهکارهای نرم افزاری و سخت افزاری می شود که در برابر حوادثی که منجر به دسترسی های غیرمجاز یا اختلال در سرویس می شود، محافظت می کند؛ این کار شامل نظارت و پاسخگویی به خطراتی است که بر نرم افزار و سخت افزار شبکه تاثیرگذار هستند.

همچنین بهتر است بدانید که بیشتر حملات سایبری از یک شبکه شروع می شود که به همین دلیل، امنیت سایبری برای نظارت، شناسایی و پاسخگویی به تهدیدات متمرکز بر شبکه طراحی شده است.

امنیت عملیاتی

امنیت عملیاتی، انواع مختلفی از پروسه ها و تکنولوژی های امنیت سایبری است که برای محافظت از سیستم‌ها و داده‌های حساس استفاده می شود؛ این کار با ایجاد پروتکل‌هایی برای دسترسی، نظارت و شناسایی رفتارهای غیرعادی که می‌تواند نشانه‌ای از فعالیت‌های مخرب باشد، همراه است.

اعتماد صفر

اعتماد صفر (Zero trust)، یک محصول یا تکنولوژی واحد نیست، بلکه یک استراتژی امنیتی است که با در نظر گرفتن عملیات تجاری و خطرات و نتایج امنیتی سازمان انجام می شود؛ اگرچه راه های متفاوتی برای پیاده سازی استراتژی اعتماد صفر در شبکه وجود دارد ولی بهترین روش، ZTNA است.

همچنین بهتر است بدانید که راهکار امنیتی (Zero Trust)، جایگزین رویکرد سنتی متمرکز بر محافظت از دارایی ها و سیستم های حیاتی شده است که چندین قابلیت که همگی از امنیت سایبری پشتیبانی می کنند را دارد.

انواع تهدیدات امنیت سایبری

همانطور که می دانید، تهدیدات سایبری انواع مختلف و متنوعی دارند که افراد و چیز های متفاوتی را مورد هدف قرار می دهند؛ در ادامه این مطلب، به برخی از تهدیدات مهم و چالش برانگیز سایبری می پردازیم.

حملات بدافزار

بدافزارها، شامل ویروس‌ها، کرم‌ها، تروجان‌ها، جاسوس‌افزارها و باج‌افزارها می شود که رایج ‌ترین نوع حمله سایبری به حساب می آیند؛ معمولا بدافزارها از طریق لینک ها و ایمیل های جعلی یا دانلود نرم افزار های ناخواسته به سیستم ها نفوذ می کنند.

همچنین بهتر است بدانید که بدفزارها نوعی نرم افزار هستند که برای دسترسی های غیرمجاز یا آسیب رساندن به سیستم کاربر طراحی و پیاده سازی می شوند. برای اطلاعات بیشتر کلیک کنید.

حملات مهندسی اجتماعی

مهندسی اجتماعی شامل تکنیک هایی می شود که کاربران را برای ارائه یک نقطه ورود یا افشای اطلاعات مهم فریب می دهند و در این شرایط، مهاجم نقش یک فرد قانونی را به خود می گیرد و ممکن است پس از بدست آوردن اطلاعات حساس شما، درخواست پول کنند یا از آن داده ها به ضرر شما و به نفع خودشان استفاده کنند.

حمله فرد-میانی

حمله فرد-میانی یا Man-in-the-Middle (MitM)، شامل عملیات رهگیری ارتباط بین دو نقطه پایانی، برای مثال یک کاربر و یک اپلیکیشن است که در این موقعیت، مهاجم می تواند داده های حساس را بدزدد یا هویت هر یک از طرفین شرکت کننده را جعل کند.

حمله انکار سرویس (Dos)

حملات Denial-of-Service (DoS)، سیستم هدف را با حجم زیادی از ترافیک مورد حمله قرار می دهد و در عملکرد عادی سیستم، اختلال ایجاد می کند و حمله ای که توسط چندین دستگاه صورت بگیرد نیز، به عنوان حمله انکار سرویس توزیع شده (DDoS) شناخته می شود.

حملات تزریق

حملات تزریق، از آسیب پذیری های مختلفی برای درج ورودی های مخرب در کد یک اپلیکیشن وب سواستفاده می کند؛ ممکن است یک حمله موفقیت آمیز، اطلاعات حساس و مهم را افشا کند، حمله DoS اجرا کند یا عملکرد کل سیستم را در معرض خطر قرار دهد.

حملات فیشینگ

فیشینگ نوعی حمله سایبری است که در آن ایمیل های جعلی که شامل لینک ها یا فایل های حاوی بدافزار هستند، به تعداد زیادی از کاربران فرستاده می شوند تا در صورت کلیک بر روی آن ها، سیستم آن ها  هک شود یا اطلاعات مهم و حساسشان به سرقت برود یا …

باج افزار ها

باج افزار ها، از انواع نرم افزار های مخرب هستند که جهت اخاذی و بلاک کردن دسترسی کاربر به سیستم کامپیوتری طراحی شده اند به طوری که کاربر برای پس گرفتن دسترسی اش، مجبور به پرداخت هزینه باخ خواهد بود و در غیر این صورت یا هیچوقت به آن اطلاعات دسترسی نخواهد داشت یا آن اطلاعات افشا خواهند شد.

ابزار های امنیت سایبری

ابزار های متنوعی برای برقراری امنیت سایبری مورد استفاده قرار می گیرند که در ادامه به برخی از آن ها که رایج هستند اشاره می کنیم:

• دستگاه های فایروال
• IDS / IPS
• داده‌های امنیتی و مدیریت حوادث
• ابزارهای بررسی نقاط ضعف و آسیب پذیری ها
• ابزارهای دیجیتالی پزشکی قانونی
• ابزارهای تست نفوذ
• ابزارهای امنیتی ایمیل ها
• ابزارهای مدیریت دسترسی
• ابزارهای پیشگیری از سرقت داده‌
• ابزارهای تشخیص و پاسخ نقاط پایانی
• ابزارهای تشخیص و پاسخ شبکه

مزایای امنیت سایبری

برقراری امنیت سایبری مزایای بسیار زیادی برای سازمان ها دارد که در ادامه، به اصلی ترین آن ها می پردازیم:

محافظت در برابر حملات سایبری

محافظت در برابر حملات سایبری، یکی از اصلی ترین مزایای امنیت سایبری است که برای اجرای استراتژی های دفاعی قوی و مکانیسم های تشخیص تهدید ضروری است.

حفاظت از اطلاعات حساس

یکی دیگر از مزایای امنیت سایبری، حفاظت از اطلاعات حساس به وسیله اجرای اقدامات امنیتی داده ها و تکنیک های رمزگذاری و ارتباطات ایمن است.

کاهش خسارات مالی

امنیت سایبری با انجام عملیاتی همچون ارزیابی ریسک، اجرای سیاست‌ های بیمه سایبری و کاهش تاثیرات نقض امنیتی، نقش مهمی در کاهش خسارات مالی دارد.

حفظ تداوم کسب و کار

حفظ تداوم کسب و کار مزیت بسیار مهمی برای امنیت سایبری است که از طریق راهکارهای موثر در واکنش به حوادث و نظارت دائم بر سیستم ها و شبکه ها به دست می آید.

ایجاد اعتماد مشتریان

ایجاد و کسب اعتماد مشتریان، از کلیدی ترین مزیت های امنیت سایبری است چرا که نشان دهنده تعهد، آگاهی امنیتی و پایبندی به پروتکل های امنیتی قوی است.

رعایت قوانین و مقررات

رعایت قوانین و مقررات می تواند با اقدامات امنیت سایبری که پایبند الزامات نظارتی و اجرای کنترل های امنیتی قوی است، تسهیل شود.

چالش های امنیت سایبری

امنیت سایبری با چالش های متعددی روبرو است که تضمین برقراری آن را برای سازمان ها دشوار کرده و اختلالاتی را در عملکرد کلی شبکه به دنبال دارد؛ در ادامه، به این چالش ها می پردازیم.

حملات ابری

امروزه، سرویس های ابری برای استفاده های شخصی و حرفه ای، بسیار مورد تقاضا قرار می گیرند و بیشتر سرویس های ابری برای ذخیره حجم عظیمی از داده ها مناسب و مفید هستند، ولی با این حال، هک پلتفرم های ابری، تبدیل به یک چالش بزرگ امنیت سایبری شده است.

حملات IoT (اینترنت اشیا)

دستگاه های اینترنت اشیا، معمولا دستگاه های دیجیتالی یا محاسباتی هستند که برای انتقال داده ها از طریق شبکه مورد استفاده قرار می گیرند؛ به عنوان مثال می توان به تلفن های همراه، دستگاه های امنیتی هوشمند، کامپیوتر های رومیزی، لپ تاپ ها و… اشاره کرد.

حملات سخت افزاری

هر سیستم نرم افزاری نیاز به آپدیت دوره ای دارد ولی برخی اوقات این آپدیت های نرم افزاری با دستگاه های سخت افزاری که شما استفاده می کنید سازگار نیستند چرا که ممکن است سخت ‌افزار شما به اندازه کافی پیشرفته نباشد و نتواند آخرین قابلیت ‌های نرم ‌افزاری به‌روز شده را اجرا کند و این کار سخت افزار شما را در برابر حملات سایبری بسیار آسیب پذیرتر می کند.

آسیب پذیری های نرم افزاری و برنامه نویسی

هیچ چیزی در دنیای دیجیتالی از امنیت کاملی برخوردار نیست و حتی نرم افزار های پیشرفته نیز در برابر تهدیدات سایبری آسیب پذیری هایی دارند که به همین دلیل، به روز نگه داشتن سیستم باید اولویت اول سازمان ها باشد.

حملات باج افزار

حملات باج افزار به عنوان یکی از حملات چالش برانگیز سایبری مطرح شده است چرا که بیش از 80 درصد سازمان ها یا شرکت های تجاری مورد هدف حملات سایبری باج افزار قرار می گیرند.

حمله فیشینگ

برخلاف حملات باج افزار، هکرها پس از دسترسی به اطلاعات محرمانه سیستم را بلاک نمی کنند و در عوض، از اطلاعات کاربر برای اهداف شرورانه خود استفاده می کنند که این موارد می تواند شامل انتقال غیرقانونی پول یا خرید های آنلاین نیز باشد.

کریپتوکارنسی و حمله بلاک چِین

امروزه، حملات ارزهای دیجیتال و بلاک چِین (BlockChain Attack)، از تهدیدات امنیتی اولیه برای آن دسته از کسب و کار هایی هستند که در مقایسه با کاربران عادی، در سطح بالاتری قرار دارند؛ ارزهای دیجیتال با شرکت های تکنولوژی بالا در ارتباط است ولی از لحاظ امنیتی به مرحله پیشرفته ای نرسیده است.

حملات خودی

ممکن است حملاتی از قسمت های داخلی سازمان ها و توسط کارمندانی که قصد بدی برای سازمان خود دارند صورت بگیرد که ممکن است اطلاعات خصوصی سازمان را فاش کنند یا آن ‌ها را به رقبا یا افراد بفروشند. بنابراین، یک خودی، می تواند سازمان شما را به یک بحران مالی و اعتباری دچار کند.

پالیسی BYOD

امروزه، بسیاری از سازمان ها از پالیسی ((BYOD bring your own device (“دستگاه خود را بیاورید”) پیروی می کنند و طبق این پالیسی، کارکنان باید دستگاه های خودشان را برای انجام وظایف سازمانی خود به همراه داشته باشند. دریافت دستگاه ‌های شخصی از خود سازمان، می تواند مشکلات امنیتی را به دنبال داشته باشد چرا که بیشتر اوقات، این دستگاه ‌های ارائه شده قدیمی هستند و به راحتی می توانند توسط هکرها قابل دسترس باشند.

حملات هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی

یادگیری ماشین (ML) و هوش مصنوعی (AI) مزایای متعددی دارند ولی در برابر تهدیدات سایبری بسیار آسیب‌پذیر هستند؛ چرا که ممکن است یک فرد از این تکنولوژی ها جهت ایجاد یک تهدید برای یک تجارت استفاده کند.

نقش اتوماسیون در امنیت سایبری

با توجه به افزایش پیچیدگی های تهدیدات سایبری، اتوماسیون یا خودکار سازی وظایف، به یک عنصر حیاتی برقراری امنیت کسب و کارها تبدیل شده است و استفاده از تکنولوژی هایی همچون هوش مصنوعی (AI) و یادگیری ماشینی (ML) می تواند در بخش های مدیریتی بسیار کمک کننده باشند و امنیت سایبری را برای سازمان ها تا میزان قابل توجهی افزایش دهند.

تکنولوژی هوش مصنوعی می تواند حجم بالایی از داده ها را پردازش کرده و تهدیدات احتمالی را تشخیص و گزارش دهد و همچنین می تواند اقدامات امنیتی را به صورت اتوماتیک انجام دهد و به این ترتیب، امنیت سایبری سازمان ها را تقویت کند.

چرا امنیت سایبری مهم است؟

در دنیای امروزی، همه کاربران و سازمان ها از راهکار های پیشرفته امنیت سایبری (cyber security) استفاده می کنند چرا که اگر یک حمله سایبری موفقیت آمیز باشد، می تواند منجر به هرچیزی مانند سرقت هویت، اخاذی و از دست دادن داده های مهم شود؛ همه ی این ها، به زیرساخت های حیاتی مانند نیروگاه ها، بیمارستان ها، شرکت های خدمات مالی و… متکی هستند و ایمن سازی سازمان هایی مانند این ها، برای حفظ عملکرد جامعه ما ضروری است.

همچنین، همه افراد از تحقیقات مربوط به تهدیدات سایبری استفاده می کنند که به عنوان مثال می توان به 250 محقق تهدید در Talos اشاره کرد که تهدیدات جدید و نوظهور و استراتژی های حمله سایبری را بررسی می کنند، آسیب پذیری های جدید را کشف می کنند، به مردم در رابطه با اهمیت امنیت سایبری آموزش می دهند و ابزار های منبع را ارتقا می دهند؛ همه ی این اقدامات، اینترنت را برای همه ایمن تر می کند.

جمع بندی

در پایان، باید بدانید که با افزایش روز به روز حملات و تهدیدات سایبری، برقراری امنیت سایبری (cyber security) نه تنها مهم است، بلکه حیاتی و ضروری است؛ همه ی سازمان ها چه بزرگ و چه کوچک، باید راهکار ها و استراتژی هایی را برای تامین امنیت سایبری شبکه خود اجرا کنند تا از کسب و کار، اعتبار و سرمایه خود محافظت کنند.

سوالات متداول

هدف اصلی امنیت سایبری چیست؟

امنیت سایبری نحوه کاهش خطر حمله سایبری توسط افراد و سازمان ها است و عملکرد اصلی امنیت سایبری محافظت از دستگاه‌هایی مانند تلفن‌های هوشمند، لپ‌تاپ، تبلت‌ها و کامپیوتر ها است که همه ما استفاده می‌کنیم.

چه کسانی به امنیت سایبری نیاز دارند؟

جرایم سایبری یک مشکل جدی هستند که برای رسیدگی به آن ها امنیت سایبری قدرتمندی نیاز است؛ افراد، دولت ها، شرکت های انتفاعی، سازمان های غیرانتفاعی و مؤسسات آموزشی، همگی در معرض خطر حملات سایبری هستند.

امنیت سایبری چگونه کار می کند؟

سیستم ها، قبل از اینکه توسط هکرها یا نرم افزارهای مخرب مورد سوء استفاده قرار بگیرند، نقاط ضعف و آسیب پذیری های احتمالی را شناسایی، بررسی و رفع می کنند؛ یک سازمان، کارکنان آن، و پروسه ها و تکنولوژی ها، باید برای ایجاد یک لایه امنیت سایبری قدرتمند که از شبکه و سیستم ها در برابر حملات احتمالی محافظت می ‌کند، همکاری کنند.

با افزایش تهدیدات سایبری، نیاز به راهکارهای نوین جهت حفاظت از شبکه‌های سازمانی بیش از پیش احساس می‌شود. فایروال‌های Transparent با عملکرد در لایه دوم شبکه و بدون تغییر در توپولوژی، ترافیک را به‌صورت پنهانی کنترل می‌کنند.

transparent firewall در کجا قرار میگیرد؟

Transparent firewall یک نوع فایروال است که در لایه دوم شبکه (Data Link Layer) عمل می‌کند و به طور مستقیم به مسیرهای ترافیکی شبکه اضافه نمی‌شود. این فایروال به جای استفاده از IP خود به عنوان مسیریاب، به صورت ” transparent ” در شبکه قرار می‌گیرد و معمولاً به صورت میان‌افزار بین دو بخش شبکه (مثلاً بین یک سوئیچ و سرور یا دو شبکه مختلف) عمل می‌کند.

با این قابلیت، ترافیک از فایروال عبور کرده و هیچ تغییری در مسیر شبکه ایجاد نمی‌شود. این نوع فایروال بیشتر برای محیط‌هایی که نمی‌خواهند تغییرات زیادی در توپولوژی شبکه ایجاد کنند یا نیاز به تنظیمات خاص دارند، مناسب است.

Transparent در فورتی گیت

در فایروال‌های FortiGate، حالت Transparent به فایروال این امکان را می‌دهد که بدون تغییر در آدرس‌های IP شبکه، ترافیک را فیلتر کنند. در این حالت، فایروال مانند یک Bridge (پل) در لایه ۲ شبکه عمل کرده و تمامی پکت‌های عبوری را بررسی و کنترل می‌کند. این ویژگی برای سازمان‌هایی مناسب است که می‌خواهند امنیت شبکه را بدون اینکه تغییرات زیادی در ساختار آدرس‌دهی، افزایش دهند.

همچنین بهتر است بدانید، در حالت Transparent، قابلیت‌هایی مانند IPS، فیلتر وب، آنتی‌ویروس و کنترل اپلیکیشن‌ها را ارائه میشود، اما نیاز به تنظیم Gateway در کلاینت‌ها ندارد.

Transparent Firewall چیست؟

Transparent Firewall یا Bridge Firewall یک نوع فایروال لایه ۲ است که بدون نیاز به تغییر در آدرس‌های IP، به ساختار شبکه اضافه می‌شود. برخلاف فایروال‌های قدیمی که در لایه ۳ (Network) عمل کرده و به‌عنوان روتر، ترافیک را بین شبکه‌ها مسیریابی می‌کنند، Transparent Firewall در لایه Data Link قرار دارد و مانند یک پل ارتباطی عمل می‌کند.

این فایروال پکت‌های داده (Packets) را بررسی، فیلتر و کنترل کرده، اما مسیر آن‌ها را تغییر نمی‌دهد، بنابراین شبکه به پیکربندی مجدد نیاز ندارد. با تغییر فایروال از Routed Mode‌ به Transparent Mode، مشابه یک Stealth Firewall عمل خواهد بود که ترافیک شبکه را بدون داشتن آدرس IP مدیریت می‌کند.

یکی از مهم‌ترین مزایای Transparent Firewall، کاهش تأخیر در پردازش پکت‌ها و افزایش سطح امنیتی شبکه است. از آنجایی که این فایروال‌ها فاقد آدرس IP در مسیر ترافیک هستند، شناسایی آن‌ها توسط مهاجمان سایبری دشوارتر بوده و شبکه کمتر در معرض حملات DoS و سایر تهدیدات قرار می‌گیرد.

همچنین، این نوع فایروال امکان کنترل ترافیک غیر IP مانند BPDU، AppleTalk و IPX را دارد که در حالت Routed Firewall پشتیبانی نمی‌شود. فایروال‌های NGFW مانند FortiGate از قابلیت Transparent Mode پشتیبانی می‌کنند و امکان نظارت و ایمن‌سازی ترافیک را بدون تأثیر بر توپولوژی شبکه، فراهم می‌سازند.

فایروال لایه ۲

یکی از ویژگی‌های کلیدی فایروال‌های شفاف (Transparent Firewalls) این است که در لایه ۲ مدل OSI (Open Systems Interconnection) قرار دارند. مدل OSI یک چارچوب است که پروتکل‌های ارتباطی را مشخص و استانداردسازی کرده و عملکرد سیستم‌های شبکه، مانند سیستم‌های مخابراتی و پردازشی را توصیف می‌کند. این مدل، عملکرد اجزای شبکه را دسته ‌بندی کرده و قوانین و الزامات پشتیبان سخت‌افزار و نرم‌افزار شبکه را تعریف می‌کند.

در مدل OSI، لایه ۲ همان لایه پیوند داده (Data Link Layer) است که انتقال داده بین دستگاه‌های داخل یک شبکه را امکان ‌پذیر می‌کند. این لایه، پکت‌های داده (Packets) را به بخش‌های کوچکتر به نام “فریم” (Frames) تقسیم کرده و جریان داده و کنترل خطا را مدیریت می‌کند. این لایه شامل دو زیرلایه به نام‌های کنترل دسترسی به رسانه (MAC – Media Access Control) و کنترل پیوند منطقی (LLC – Logical Link Control)  است.

با این حال، فایروال‌ها معمولاً در لایه‌های ۳ و ۴ یعنی لایه شبکه (Network Layer) و لایه انتقال (Transport Layer)  کار می‌کنند. لایه شبکه، انتقال داده بین دو شبکه مختلف را انجام داده و عملیات مسیریابی (Routing) را مدیریت می‌کند، در حالی که لایه انتقال مسئول مدیریت ارسال و دریافت داده‌ها در ارتباطات انتها به انتها (End-to-End) بین دستگاه‌ها است و داده‌ها را به بخش‌های کوچکتر تقسیم می‌کند. علاوه بر این، آدرس‌های IP در لایه ۳ و شماره‌های پورت پروتکل‌های TCP و UDP در لایه ۴ کار می‌کنند.

مزایای قابلیت Transparent mode در فایروال ها چیست؟

Transparent Mode در فایروال، حالتی است که در لایه ۲ (Data Link) مدل OSI عمل می‌کند و بدون تغییر در آدرس‌های IP یا توپولوژی شبکه، ترافیک را فیلتر می‌کند. این قابلیت، فایروال را برای کاربران و مهاجمان نامرئی کرده و تأخیر شبکه را کاهش می‌دهد. به طور کلی از مزایای قابلیت Transparent Mode در فایروال‌ها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

• عدم نیاز به تغییر در توپولوژی شبکه: فایروال در لایه ۲ (Data Link) عمل کرده و بدون تغییر در آدرس‌های IP یا ساختار شبکه اضافه می‌شود، که باعث سادگی در پیاده‌سازی می‌شود.
• کاهش تأخیر در پردازش پکت‌ها: برخلاف فایروال‌های Routed Mode که نیاز به مسیریابی دارند، فایروال‌های Transparent بدون ایجاد Overhead اضافی، ترافیک را فیلتر کرده و تأخیر شبکه را کاهش می‌دهند.
• افزایش امنیت از طریق مخفی بودن فایروال: این نوع فایروال فاقد آدرس IP در مسیر اصلی شبکه است، بنابراین برای مهاجمان سایبری نامرئی بوده و امکان حملاتی مانند DoS و اسکن‌ های شبکه‌ای کاهش می‌یابد.
• کنترل بهتر بر ترافیک غیر IP: برخلاف فایروال‌های لایه ۳ که فقط ترافیک مبتنی بر IP را مدیریت می‌کنند، فایروال‌های Transparent می‌توانند پروتکل‌های غیر IP مانند BPDU، AppleTalk و IPX را نیز کنترل کنند.
• راه‌اندازی سریع و آسان: این قابلیت نیاز به پیکربندی پیچیده و تغییر در تنظیمات آدرس‌دهی ندارد، بنابراین سازمان‌ها می‌توانند بدون تغییرات گسترده، از قابلیت‌های امنیتی پیشرفته بهره‌مند شوند.
• سازگاری با تجهیزات موجود Transparent Firewall می‌تواند بین یک روتر و سوئیچ یا دروازه اینترنت قرار بگیرد و با تجهیزات مختلف شبکه بدون تداخل کار کند.
• افزایش انعطاف ‌پذیری در سیاست‌های امنیتی: امکان اعمال Access Control List (ACL) و تنظیم Ruleهای امنیتی بدون ایجاد تغییر در روتینگ شبکه فراهم می‌شود.

به‌طور کلی، Transparent Mode برای شبکه‌هایی که نیاز به امنیت بدون تغییر در ساختار موجود دارند، یک راهکار ایده‌آل محسوب می‌شود.

تفاوت transparent mode و routed mode

در حالت Transparent Mode، فایروال به‌طور Transparent  در شبکه قرار می‌گیرد و هیچ آدرس IP به خود اختصاص نمی‌دهد. این فایروال به‌عنوان یک فیلتر بسته عمل می‌کند و ترافیک بین دو بخش شبکه را بدون اینکه تغییرات قابل‌توجهی در توپولوژی شبکه ایجاد کند، بررسی و فیلتر می‌کند. این حالت معمولاً برای شبکه‌های پیچیده و محیط‌هایی که نیاز به استقرار بدون تغییر در آدرس‌دهی IP دارند، استفاده می‌شود.  فایروال در این حالت بیشتر در لایه ۲ (Data Link Layer) عمل کرده و به‌عنوان یک ابزار میان‌افزاری در مسیر ترافیک قرار می‌گیرد.

در مقابل، Routed Mode معمولاً برای فایروال‌هایی استفاده می‌شود که می‌توانند پکت‌ها را مسیریابی کرده و ترافیک شبکه داخلی و خارجی را مدیریت کنند. این فایروال‌ها در لایه ۳ (Network Layer) عمل می‌کنند و به هر رابط شبکه خود یک آدرس IP اختصاص می‌دهند. این فایروال‌ها قادر به فیلتر کردن ترافیک ورودی و خروجی هستند و در مسیریابی پکت‌ها بین شبکه‌های مختلف نقش دارند. یکی از معایب این حالت، تاخیر در پردازش پکت‌ها است که ممکن است به دلیل پروتکل‌هایی مانند Spanning Tree Protocol (STP) یا دیگر پروتکل‌های مسیریابی به وجود آید.

مزایای استفاده از حالت Transparent فایروال

Simplicity of configuration

یکی از مهم‌ترین مزایای فایروال در حالت Transparent، راه‌اندازی سریع و بدون نیاز به پیکربندی پیچیده است. برخلاف حالت مسیریابی که مستلزم تغییرات گسترده در آدرس ‌دهی IP و شبکه است، فایروال Transparent را می‌توان بدون ایجاد تغییر در توپولوژی شبکه به ‌راحتی پیاده‌سازی کرد. این ویژگی باعث کاهش زمان و هزینه استقرار آن می‌شود.

Device is undetectable

به دلیل نداشتن آدرس IP در شبکه، فایروال Transparent غیرقابل شناسایی است و توسط مهاجمان سایبری به‌راحتی شناسایی نمی‌شود. این امر امنیت شبکه را افزایش می‌دهد، زیرا حملاتی مانند اسکن‌های شبکه و حملات سایبری کمتر می‌توانند این نوع فایروال را مورد هدف قرار دهند. در نتیجه، استفاده از فایروال Transparent به کاهش سطح حملات امنیتی کمک می‌کند.

Non-IP traffic can be permitted or denied

یکی از قابلیت‌های مهم فایروال Transparent، امکان عبور یا مسدودسازی ترافیک غیر IP است که در حالت مسیریابی امکان‌پذیر نیست. این ویژگی به شبکه‌ها اجازه می‌دهد که انواع مختلفی از ترافیک، مانند AppleTalk، واحدهای داده پروتکل پل (BPDU) و پروتکل‌های تبادل داده‌ای خاص را مدیریت کنند. این انعطاف‌پذیری، فایروال Transparent را به گزینه‌ای مناسب برای محیط‌هایی با پروتکل‌های ارتباطی متنوع تبدیل می‌کند.

فایروال های نسل جدید

فایروال‌های نسل بعدی FortiGate (NGFW) با ترکیب قابلیت‌های پیشرفته شبکه و امنیت، سطح بالایی از محافظت در برابر تهدیدات را همراه با رمزگشایی قدرتمند ارائه می‌دهند. این فایروال‌ها با بهره‌گیری از معماری ASIC اختصاصی، عملکردی بهینه و مصرف انرژی پایینی را در مقیاس وسیع تضمین می‌کنند.

سیستم‌عامل FortiOS نقش کلیدی در ایجاد امنیت یکپارچه در سراسر شبکه‌ها ایفا می‌کند. این راهکار نه‌تنها باعث افزایش کارایی و کاهش پیچیدگی‌های عملیاتی می‌شود، بلکه با همگرایی امنیت و شبکه در WLAN، LAN، SASE و NGFW، نیاز به چندین محصول مجزا را از بین می‌برد. همچنین، SD-WAN و  ZTNA جهانی به‌صورت بومی در FortiGate ادغام شده‌اند.

برای دریافت مشاوره و خرید بهترین و مناسب ترین فایروال برای کسب و کارتان می توانید از کارشناسان مجرب شرکت داریا کمک بگیرید تا بتوانید شبکه ای امن برای سازمانتان پیاده سازی کنید و دیگر نگران نفوذ مهاجمان سایبری نباشید.

پروتکل (Protocol) های شبکه را می توان مجموعه ای از قوانین و توافقات دانست که برای ارتباط و تبادل داده بین سیستم های مختلف در داخل شبکه کامپیوتری استفاده می شوند.

پروتکل شبکه چیست؟

پروتکل شبکه مجموعه‌ای از قوانین و استانداردهای دقیق است که نحوه ارسال، دریافت و پردازش داده‌ها را در یک شبکه کامپیوتری تعیین می‌کند. این پروتکل‌ها در قالب لایه‌های مشخص عمل کرده و وظایفی مانند آدرس‌دهی، مسیریابی، کنترل جریان داده، تشخیص و اصلاح خطاها، هماهنگ‌سازی ارتباطات و مدیریت امنیت را بر عهده دارند. هر پروتکل با تعریف ساختار پکت‌های داده، نحوه تبادل اطلاعات و الزامات ارتباطی، امکان تعامل مؤثر بین دستگاه‌ها و سیستم‌های مختلف را فراهم می‌سازد.

انواع پروتکل شبکه

پروتکل‌های شبکه بر اساس عملکرد و سطح عملیاتی خود در دسته‌های مختلفی قرار می‌گیرند. برخی از مهم‌ترین انواع پروتکل‌های شبکه عبارتند از:

• پروتکل‌ های ارتباطی: TCP، UDP
• پروتکل ‌های مسیریابی(روتینگ): OSPF، BGP، RIP
• پروتکل‌ های آدرس‌دهی و نام‌گذاری: IP، DNS، DHCP
• پروتکل‌ های انتقال فایل: FTP، SFTP، TFTP
• پروتکل‌ های امنیتی: SSL/TLS، IPsec، SSH
• پروتکل ‌های مدیریت شبکه: SNMP، ICMP، ARP
• پروتکل‌ های بی‌سیم: Wi-Fi (IEEE 802.11)، Bluetooth، Zigbee

انواع پروتکل های ارتباطی

این پروتکل ها، وظیفه برقراری ارتباط بین سیستم ها یا دستگاه های داخل شبکه را دارند که قادر به پشتیبانی از انواع استاندارد های مخابراتی، از جمله آنالوگ و دیجیتال هستند. لیست انواع پروتکل های ارتباطی به شرح زیر است:

• پروتکل ARP یا Address Resolution Protocol
• پروتکل STP  یا Spanning Tree Protocol
• پروتکل NTP یا Network Time Protocol
• پروتکل IGMP یا Internet Group Management Protocol
• پروتکل SMTP یا Simple Mail Transfer Protocol
• پروتکل SSH یا Secure Socket Shell
• پروتکل BGP یا Border Gateway Protocol
• پروتکل OSPF یا Open Shortest Path First
• پروتکل FTP یا File Transfer Protocol
• پروتکل HTTP یا Hypertext Transfer Protocol
• پروتکل TCP/IP یا Transmission Control Protocol / Internet Protocol

انواع پروتکل های مدیریت شبکه

این پروتکل ها، برای نظارت و مدیریت سیستم های ارتباطی و بهبود عملکرد شبکه مورد استفاده قرار می گیرند که بر روی سرورها، مسیریاب ها، مودم ها و… تاثیر میگذارند؛ به طوری که بهترین مسیر انتقال داده را پیدا می کنند. لیست کامل پروتکل های مدیریتی به شرح زیر است:

• پروتکل SNMP یا Simple Network Management Protocol
• پروتکل SIP یا Session Initiation Protocol
• پروتکل RTP یا Real-time Transport Protocol
• پروتکل TLS یا Transport Layer Security
• پروتکل NTP یا Network Time Protocol

انواع پروتکل های امنیتی

این پروتکل ها، مانع نفوذ افراز غیرمجاز به شبکه می شوند و با رمزگذاری، امنیت شبکه را تامین کرده و از آن محافظت می کنند. در ادامه، با چند مورد از این پروتکل ها آشنا می شویم.

• IPSec یا Internet Protocol Security
• HTTPS یا Hypertext Transfer Protocol Secure
• SSL یا Secure Sockets Layer
• SSH یا Secure Sockets Layer
• SFTP یا  Secure File Transfer Protocol
• Kerberos یا  Computer Network Authentication Protocol

انواع پروتکل های روتینگ

این پروتکل ها که به آن‌ها پروتکل های مسیریابی نیز می گویند؛ توسط روتر ها برای برقراری ارتباط بین مبدا و مقصد استفاده می شوند که در ادامه، با چند مورد از این پروتکل ها آشنا می شویم.

• BGP یا Border Gateway Protocol
• EIGRP یا Enhanced Interior Gateway Routing Protocol
• OSPF یا Open Shortest Path First
• RIP یا Routing Information Protocol

آسیب پذیری پروتکل ها

آسیب پذیری پروتکل ها، شامل ضعف ها و مشکلات امنیتی آنها می شود که ممکن است منجر به نقص حریم خصوصی، ردیابی اطلاعات، تهدیدات امنیتی از جمله و دسترسی های غیر مجاز توسط افراد غیر مجاز شود.

کاربرد پروتکل‌ ها در امنیت شبکه

اصلی ترین وظیفه ی پروتکل ها، تضمین امنیت ارتباطات در شبکه است به طوری که، سیستم ها را مجبور به استفاده از رمزگذاری و مکانیزم های امنیتی می کند تا از تهدیدات و خطرات در امان بمانند.

و از دیگر کاربرد های پروتکل ها، می توان به افزایش کارایی شبکه اشاره کرد که آنها با تعیین قانون های صحیح و استفاده از فرمت های بهینه، سیستم ها را قادر به ارسال داده ها با سرعت بسیار بالا می کند.

همچنین بهتر است بدانید پروتکل ها، صحت اطلاعات انتقالی را تضمین می کنند به طوری که، با استفاده از قانون ها و فرمت های مشخص، داده ها به درستی و بدون خطا در شبکه منتقل می شوند؛ این کار با بررسی مکرر داده، از ابتدا تا انتهای ارسال و دریافت اطلاعات، صورت می گیرد.

نحوه عملکرد پروتکل

پروتکل‌ های شبکه مجموعه‌ای از قوانین استاندارد هستند که نحوه ارسال، دریافت و پردازش داده‌ها را در یک شبکه کامپیوتری مشخص می‌کنند. این پروتکل‌ها در لایه‌های مختلف مدل‌های شبکه مانند OSI وTCP/IP عمل می‌کنند و هر لایه وظایف خاصی را بر عهده دارد. فرآیند انتقال داده از لایه‌های بالایی، مانند لایه کاربرد (Application Layer)، آغاز شده و به تدریج از طریق لایه‌های پایین‌تر به لایه فیزیکی (Physical Layer) منتقل می‌شود، که در آن داده‌ها به سیگنال‌های الکتریکی، نوری یا امواج رادیویی تبدیل شده و در بستر ارتباطی ارسال می‌شوند.

در سمت گیرنده، این سیگنال‌ها مجدداً به داده‌های دیجیتال تبدیل شده و از طریق لایه‌های مختلف پردازش می‌شوند تا در نهایت به برنامه مقصد تحویل داده شوند.

پروتکل‌های شبکه برای مدیریت انتقال داده‌ها از تکنیک‌هایی مانند پکت‌بندی (Encapsulation)، کنترل جریان (Flow Control)، کنترل ازدحام (Congestion Control) و تشخیص و اصلاح خطا (Error Detection & Correction)‌ استفاده می‌کنند.

به طور خلاصه، در برقراری ارتباط و تبادل اطلاعات، سیستم ها بر اساس قوانین تعیین شده در پروتکل ها، داده ها را بسته بندی کرده و به حالت پکت در می آورند و آنها را به صورت موازی یا سریالی به شبکه ارسال می کنند و پس از دریافت پکت‌ها توسط دستگاه مقصد بر اساس فرمت های مشخص شده پروتکل، آنالیز و بازسازی می شوند.

خطرات تهدید کننده پروتکل شبکه

بسیاری از خطرات و تهدیداتی که سیستم ها با آن مواجه می شوند، در بستر شبکه اتفاق می افتد و حملات سایبری، ویروس ها، بدافزارها، تروجان ها و… نمونه هایی از این تهدیدات هستند که با آسیب رساندن به رم یا پردازنده سیستم، باعث ایجاد اختلال در عملکرد و حتی از بین رفتن منابع یک شبکه می شوند.

پروتکل‌ های شبکه توسط کدام سازمان منتشر می شوند؟

سازمان ها و گروه های تخصصی مانند ISO ،IEEE ،IETF و ITU وجود دارند که در زمینه شبکه و ارتباطات، جهت استاندارد سازی و تعریف پروتکل ها تلاش می کنند و انواع مختلف پروتکل های شبکه را منتشر میکنند.

آینده پروتکل های شبکه

با پیشرفت و گستردگی روز افزون تکنولوژی، نیازهای جدیدی در حوزه ارتباطات مطرح خواهند شد که نیازمند بهبود و توسعه پروتکل ها در زمینه عملکرد، سرعت، امنیت، سازگاری با تکاملات تکنولوژی و… هستند؛ از این رو روند استاندارد سازی و توسعه پروتکل های جدید توسط سازمان ها و گروه های تخصصی برای افزایش امنیت و بهبودی ارتباطات ادامه خواهد یافت.

شبکه‌ها امکان تبادل داده، اشتراک‌گذاری منابع، مدیریت ارتباطات و انجام فعالیت‌های روزمره را در محیط‌های مختلف فراهم می‌کنند. از اینترنت و شبکه‌های اجتماعی گرفته تا بانکداری الکترونیکی و اینترنت اشیاء، شبکه‌ها نقش کلیدی در بهبود کارایی، امنیت و سرعت ارتباطات دارند. در این مطلب، به بررسی کاربردهای شبکه و تأثیر آن در حوزه‌های مختلف می‌پردازیم.

شبکه چیست؟

شبکه در علوم کامپیوتر و مهندسی ارتباطات به مجموعه‌ای از دستگاه‌ها و سیستم‌های متصل به یکدیگر اطلاق می‌شود که قادر به تبادل اطلاعات و منابع به صورت بی‌سیم یا با استفاده از کابل‌های فیزیکی هستند. این دستگاه‌ها ممکن است شامل رایانه‌ها، سرورها، روترها، سوئیچ‌ها و دیگر تجهیزات ارتباطی باشند که از پروتکل‌های خاص برای ارسال و دریافت داده‌ها استفاده می‌کنند.

شبکه‌ها به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند، از جمله شبکه‌های محلی (LAN) که معمولاً در محدوده‌ای کوچک مانند یک ساختمان یا دفتر کار قرار دارند و شبکه‌های گسترده (WAN) که می‌توانند مسافتی طولانی مانند یک کشور یا حتی جهان را پوشش دهند. در شبکه‌ها، معماری‌ها و پروتکل‌های مختلفی مانندTCP/IP ، Ethernet ،Wi-Fi و VPN برای مدیریت انتقال داده‌ها، حفظ امنیت و بهینه‌سازی عملکرد شبکه استفاده می‌شود.

شبکه‌ها همچنین از نظر نوع اتصال می‌توانند به دو دسته اصلی تقسیم شوند: شبکه‌های سیمی که از کابل‌های فیزیکی برای اتصال استفاده می‌کنند و شبکه‌های بی‌سیم که از امواج رادیویی برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنند. در این سیستم‌ها، دستگاه‌ها می‌توانند داده‌ها را از طریق انتقال پکت‌ها  (Packet Switching)  یا دیگر تکنیک‌ها ارسال و دریافت کنند، که در نتیجه امکان اتصال و تعامل بی‌وقفه بین دستگاه‌ها و خدمات مختلف را فراهم میسازد.

تجهیزات شبکه چیست؟

تجهیزات شبکه به مجموعه ابزارهایی اطلاق می‌شود که برای ایجاد، مدیریت و نگهداری شبکه‌های کامپیوتری استفاده می‌شوند. این تجهیزات به طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شوند:

• سخت ‌افزار (Passive)
• نرم ‌افزار (Active)

تجهیزات سخت ‌افزاری (Passive)

تجهیزات سخت افزاری به طور عمده برای انتقال و ارسال داده‌ها بدون انجام پردازش خاصی طراحی شده‌اند. آن‌ها به طور معمول به عنوان اجزای پسیو شبکه عمل می‌کنند و تغییرات مستقیمی در داده‌ها ایجاد نمی‌کنند. مهم‌ترین تجهیزات پسیو شبکه شامل موارد زیر هستند:

• کابل‌ها (مثل کابل‌های فیبر نوری، کابل‌های اترنت، و کابل‌های کواکسیال)
• پورت‌ها و کانکتورها (اتصالات فیزیکی برای اتصال دستگاه‌ها)
• سوئیچ‌ها و جعبه‌های تقسیم (برای مدیریت کابل‌ها و مسیریابی سیگنال‌ها)
• کابینت‌ها و رک‌ها (برای نگهداری و نصب تجهیزات شبکه)
• اتصالات فیبر نوری و پچ‌کوردها (برای برقراری ارتباط بین تجهیزات شبکه)

تجهیزات نرم‌افزاری (Active)

تجهیزات نرم افزاری شبکه، وظیفه پردازش، مدیریت و بهینه‌سازی ترافیک شبکه را بر عهده دارند و معمولاً قابلیت‌های پیچیده‌تری مانند مسیریابی و امنیت را ارائه می‌دهند. از جمله این تجهیزات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• روترها (برای مسیریابی ترافیک داده‌ها بین شبکه‌های مختلف)
• سوئیچ‌ها (برای مدیریت و مسیریابی ترافیک در شبکه‌های محلی)
• فایروال‌ها (برای نظارت و محافظت از شبکه در برابر تهدیدات امنیتی)
• اکسس پوینت‌ها (برای ارائه دسترسی بی‌سیم به شبکه)
• مدیریت پهنای باند و سرورها (برای کنترل ترافیک، ذخیره‌سازی داده‌ها و اجرای سرویس‌های مختلف)
• وی ‌پی‌ ان ‌ها (برای ایجاد اتصال امن بین دستگاه‌ها و شبکه‌ها از طریق اینترنت)

تجهیزات نرم‌افزاری یا اکتیو شبکه معمولا هوشمند هستند و قادر به پردازش داده‌ها، اعمال سیاست‌های امنیتی و تجزیه و تحلیل ترافیک برای بهینه‌سازی عملکرد شبکه می‌باشند.

شرکت های ارائه دهنده تجهیزات امنیت شبکه

تاریخچه شبکه

تاریخچه شبکه به دوران اولیه‌ی توسعه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات باز می‌گردد و روند تکامل آن در طول زمان به تدریج به ساختارهای پیچیده‌تری تبدیل شده است. در اینجا به مراحل مهم تاریخچه شبکه اشاره می‌کنیم:

• دهه 1960 – آغاز شبکه‌ها

در این دوران، مفهوم شبکه به عنوان یک روش برای اتصال سیستم‌های کامپیوتری به یکدیگر مطرح شد. در ابتدا، شبکه‌های اولیه به منظور به اشتراک‌گذاری منابع محاسباتی و تسهیل ارتباطات بین رایانه‌ها ساخته شدند. یکی از نخستین نمونه‌ها، ARPANET بود که توسط وزارت دفاع ایالات متحده (در اواخر دهه 1960) طراحی شد. هدف اصلی ARPANET تسهیل ارتباطات بین دانشگاه‌ها و مؤسسات تحقیقاتی در زمان جنگ سرد بود.

• دهه 1970 – تکامل پروتکل‌ها

در دهه 1970، شبکه‌های کامپیوتری به سرعت گسترش یافتند و مفهوم پروتکل‌های ارتباطی شکل گرفت.

TCP/IP، که در ابتدا در ARPANET مورد استفاده قرار گرفت، به پروتکلی استاندارد تبدیل شد. این پروتکل‌ها به دستگاه‌های مختلف اجازه می‌دهند تا به شیوه‌ای هم‌زمان و هماهنگ با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. پروتکل TCP/IP در اواخر دهه 1980 به طور رسمی برای اینترنت استفاده شد و سبب پیشرفت چشمگیری در گسترش شبکه‌های جهانی شد.

• دهه 1980 – توسعه شبکه‌های محلی   (LAN)

در این دوران، شبکه‌های محلی (LAN) برای استفاده در دفاتر، دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی به سرعت رشد کردند. فناوری‌های مانند Ethernet در این زمان معرفی شدند که امکان انتقال داده‌ها را در فواصل کوتاه‌تر با سرعت‌های بالاتر فراهم کردند.

• دهه 1990 – پیدایش اینترنت عمومی

در اواسط دهه 1990، اینترنت به شکلی که امروز می‌شناسیم، گسترش یافت و به یک شبکه جهانی برای تبادل اطلاعات تبدیل شد.

WWW (شبکه جهانی وب) که توسط تیم برنرز لی در 1991 ایجاد شد، دسترسی به محتوای اینترنت را برای عموم مردم ساده‌تر کرد. در این زمان، اینترنت به سرعت رشد کرد و استفاده از آن به صورت جهانی رواج پیدا کرد.

• دهه 2000 و بعد از آن – شبکه ‌های اجتماعی و اینترنت موبایل

در دهه‌های اخیر، شبکه‌ها به طور قابل توجهی پیچیده‌تر شدند و ظهور شبکه‌های اجتماعی (مانند فیسبوک، توییتر و اینستاگرام ) و فناوری‌های بی‌سیم مانند Wi-Fi و  4G/5G موجب شد تا ارتباطات شبکه‌ای به صورت بی‌وقفه و در هر مکانی ممکن باشد. همچنین، با گسترش استفاده از دستگاه‌های هوشمند و اینترنت اشیاء (IoT)، شبکه‌ها به ابزاری اساسی برای اتصال میلیاردها دستگاه به یکدیگر تبدیل شدند.

این روند تکاملی از آغازین ‌ترین مراحل تا دنیای دیجیتال امروزی ادامه داشته است و همچنان شاهد تحولات جدید در دنیای شبکه‌ها خواهیم بود.

شبکه خصوصی چیست؟

شبکه خصوصی یا Private network به یک شبکه ارتباطی گفته می‌شود که دسترسی به آن محدود به گروه خاصی از کاربران یا دستگاه‌ها است و معمولاً برای انتقال داده‌ها و منابع داخلی یک سازمان یا مجموعه استفاده می‌شود. این شبکه‌ها می‌توانند به صورت فیزیکی مانند شبکه‌های (LAN) مجازی یا شبکه‌های VPN پیاده‌سازی شوند و معمولاً از طریق پروتکل‌های امنیتی نظیر رمزنگاری و فایروال‌ها از اطلاعات محافظت می‌کنند.

هدف اصلی شبکه‌های خصوصی فراهم کردن محیطی امن برای ارتباطات داخلی، به اشتراک‌گذاری منابع و داده‌ها و جلوگیری از دسترسی غیرمجاز از طریق محدودسازی دسترسی کاربران خارجی است. در این شبکه‌ها، معمولاً از آدرس‌دهی خصوصی IP استفاده می‌شود و اتصال به شبکه‌های عمومی مانند اینترنت از طریق دروازه‌ها یا روترها کنترل می‌شود.

شبکه عمومی چیست؟

شبکه عمومی به یک شبکه ارتباطی گسترده و باز اطلاق می‌شود که برای استفاده عموم کاربران طراحی شده و دسترسی به آن بدون محدودیت‌های خاص امکان‌پذیر است. این شبکه‌ها شامل اینترنت، شبکه‌های مخابراتی و شبکه‌های Wi-Fi عمومی می‌شود و برای ارائه خدمات ارتباطی، انتقال داده و دسترسی به منابع مختلف به کار می‌روند.

در شبکه‌های عمومی، داده‌ها معمولاً از طریق زیرساخت‌های اشتراکی منتقل شده و به دلیل ماهیت باز آن‌ها، امنیت کمتری نسبت به شبکه‌های خصوصی دارند، مگر اینکه از روش‌های رمزنگاری، VPN یا سایر پروتکل‌های امنیتی برای حفاظت از داده‌ها استفاده شود. آدرس‌دهی در این شبکه‌ها معمولاً با  IPهای عمومی انجام می‌شود که امکان مسیریابی و ارتباط جهانی را فراهم می‌کند.

کاربرد شبکه

شبکه‌های کامپیوتری نقش اساسی در دنیای فناوری ایفا می‌کنند و در حوزه‌های مختلف کاربردهای گسترده‌ای دارند. برخی از مهم‌ترین کاربردهای شبکه عبارت‌اند از:

1. اشتراک‌گذاری منابع: شبکه‌ها امکان استفاده مشترک از منابعی مانند فایل‌ها، چاپگرها، سرورها و نرم‌افزارها را برای کاربران فراهم می‌کنند که منجر به کاهش هزینه‌ها و افزایش کارایی می‌شود.
2. ارتباطات و تبادل داده: شبکه‌ها پایه و اساس ارتباطات دیجیتال هستند و امکان ارسال و دریافت داده‌ها را از طریق ایمیل، پیام‌رسان‌ها، تماس‌های صوتی و تصویری، ویدئوکنفرانس‌ها و رسانه‌های اجتماعی فراهم می‌کنند.
3. دسترسی به اینترنت و سرویس‌های ابری: شبکه‌ها امکان اتصال به اینترنت را فراهم می‌کنند که به کاربران اجازه می‌دهد از خدمات آنلاین مانند موتورهای جستجو، رسانه‌های اجتماعی، سرویس‌های استریمینگ و سرویس‌های ابری مانند Google Drive و Dropbox استفاده کنند.
4. مدیریت و نظارت از راه دور: در صنایع و سازمان‌ها، شبکه‌ها امکان کنترل و مدیریت سیستم‌ها، سرورها، دستگاه‌های متصل از راه دور را فراهم می‌کنند که در امنیت، نظارت و بهره‌ وری نقش مهمی دارد.
5. بانکداری و تجارت الکترونیکی: شبکه‌ها بستر اصلی برای انجام تراکنش‌های مالی، خریدهای آنلاین، پرداخت‌های دیجیتال و سایر خدمات بانکداری الکترونیکی هستند.
6. آموزش و پژوهش: با کمک شبکه‌ها، آموزش مجازی، دسترسی به منابع علمی، برگزاری کلاس‌های آنلاین و پژوهش‌های بین‌المللی امکان‌پذیر شده است.
7. اینترنت اشیاء (IoT): شبکه‌ها زیرساخت اصلی ارتباطی برای دستگاه‌های هوشمند، سنسورها و سیستم‌های خودکار در خانه‌ها، کارخانه‌ها و شهرهای هوشمند را فراهم می‌کنند.
8. امنیت و نظارت: بسیاری از سیستم‌های امنیتی، از جمله دوربین‌های مداربسته، کنترل دسترسی و سیستم‌های هشدار، از شبکه‌های کامپیوتری برای انتقال داده‌ها و مدیریت امنیت استفاده می‌کنند.

به طور کلی، شبکه‌ها پایه اصلی ارتباطات مدرن را تشکیل می‌دهند و در تمامی حوزه‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات نقش کلیدی دارند.

انواع شبکه

انواع شبکه‌های کامپیوتری بر اساس محدوده جغرافیایی، معماری و مدل ارتباطی به چند دسته مختلف تقسیم می‌شوند که در ادامه به بررسی برخی از این شبکه ها میپردازیم:

انواع شبکه بر اساس محدوده جغرافیایی

• شبکه شخصی (PAN – Personal Area Network) این نوع شبکه برای ارتباطات با برد کوتاه بین دستگاه‌هایی مانند گوشی‌های هوشمند، لپ‌تاپ و ساعت‌های هوشمند استفاده می‌شود. نمونه رایج آن اتصال بلوتوث و Wi-Fi بین دستگاه‌های یک فرد است.
• شبکه محلی (LAN – Local Area Network) شبکه‌ای که در یک محدوده کوچک مانند یک ساختمان، اداره یا دانشگاه استفاده می‌شود و امکان اشتراک‌گذاری منابع مانند فایل‌ها و چاپگرها را فراهم میسازد.
• شبکه شهری (MAN – Metropolitan Area Network) این نوع شبکه محدوده جغرافیایی یک شهر یا منطقه را پوشش می‌دهد و معمولاً برای اتصال چندین شبکه محلی به یکدیگر استفاده می‌شود.
• شبکه گسترده (WAN – Wide Area Network) شبکه‌ای که مناطق جغرافیایی وسیع، مانند چندین شهر یا کشور را پوشش می‌دهد. اینترنت، نمونه‌ای از یک شبکه گسترده است.
• شبکه دانشگاهی یا پردیس (CAN – Campus Network) شبکه پردیس یا Campus Area Network (CAN) شامل مجموعه‌ای از شبکه‌های محلی (LAN) است که در یک محدوده خاص مانند دانشگاه، مجتمع تجاری یا شرکت گسترده شده‌اند. برخلاف MAN که مناطق شهری را پوشش می‌دهد، CAN معمولاً بین ۱ تا ۵ کیلومتر وسعت دارد.

انواع شبکه بر اساس معماری

• شبکه نظیر به نظیر (P2P – Peer-to-Peer) در این مدل، همه دستگاه‌ها (کامپیوترها) به‌طور مستقیم با یکدیگر ارتباط دارند و بدون نیاز به سرور مرکزی داده‌ها را به اشتراک می‌گذارند.
• شبکه مبتنی بر سرور (Client-Server) در این مدل، یک یا چند سرور وظیفه مدیریت و ارائه خدمات به کلاینت‌ها (کاربران) را بر عهده دارند. این مدل در سازمان‌های بزرگ کاربرد زیادی دارد.

انواع شبکه بر اساس روش ارتباطی

• شبکه باسیم (Wired Network) در این نوع شبکه، ارتباطات از طریق کابل‌هایی مانند کابل‌های فیبر نوری، کابل‌های مسی (Ethernet) یا کابل‌های کواکسیال انجام می‌شود که پایداری و امنیت بیشتری نسبت به شبکه‌های بی‌سیم دارد.
• شبکه بی‌سیم (Wireless Network) در این نوع شبکه، ارتباطات از طریق امواج رادیویی، مادون قرمز یا Wi-Fi انجام می‌شود. شبکه‌های موبایل (4G, 5G)، Wi-Fi و Bluetooth نمونه‌هایی از شبکه‌های بی‌سیم هستند.

به‌طور کلی، انتخاب نوع شبکه به نیازهای سازمان، کاربران و محیط عملیاتی بستگی دارد و هر کدام از این شبکه‌ها کاربردهای خاص خود را دارند.

بهترین نوع شبکه کدام است؟

شبکه‌های مختلفی با ساختارها و روش‌های ارتباطی گوناگون وجود دارند که هرکدام برای شرایط خاصی طراحی شده‌اند. با این ‌همه تنوع، ممکن است این پرسش مطرح شود که کدام نوع شبکه برای سازمان یا کسب‌وکار شما مناسب است؟

پاسخ این سوال بسیار ساده است، به این صورت که هیچ شبکه‌ای به‌عنوان بهترین گزینه برای همه ‌ی کسب و کارها وجود ندارد، چرا که انتخاب شبکه‌ی مناسب به عواملی مانند نیازهای عملیاتی، نوع داده‌های در حال تبادل و اهداف کلی سیستم بستگی دارد که شما می توانید از متخصصین فنی شرکت داریا برای طراحی و پیاده سازی مناسب ترین شبکه برای سازمان خود کمک بگیرید.

پیش از آنکه متخصصان شبکه در شرکت داریا اقدام به طراحی و پیاده‌سازی یک شبکه کنند؛ سوالات زیر را از شما میپرسند تا به این ترتیب بتوانند بر اساس نیاز شما بهترین سیستم را طراحی و پیاده سازی کنند.

• موارد استفاده از شبکه چیست؟
• چه تعداد کاربر و چه نوع دستگاه‌هایی از این شبکه استفاده خواهند کرد؟
• محدوده‌ی جغرافیایی تحت پوشش شبکه چند متر است؟

پس از مشخص کردن این عوامل، می‌توان مناسب ‌ترین نوع شبکه را انتخاب و بهترین روش‌های اتصال را برای بهینه‌سازی عملکرد آن به کار گرفت.

مزایای راه‌اندازی شبکه در یک سازمان

راه‌اندازی یک شبکه در سازمان‌ها می‌تواند بهره‌وری، امنیت و کارایی را بهبود ببخشد. برخی از مهم‌ترین مزایای ایجاد شبکه در یک سازمان عبارت‌اند از:

• اشتراک‌گذاری آسان منابع و داده‌ها
• افزایش امنیت اطلاعات
• مدیریت و کنترل متمرکز
• افزایش سرعت و بهره‌ وری انتقال داده‌ها
• کاهش هزینه‌های عملیاتی
• مقیاس‌پذیری و توسعه‌ پذیری
• بهبود ارتباطات داخلی و خارجی
• اطمینان از پشتیبان ‌گیری از داده‌ها
• سازگاری با فناوری‌های جدید

موارد ذکر شده در لیست بالا چند نمونه از مزایای راه اندازی یک شبکه مناسب برای یک سازمان است که کمک میکند شما یک گام از سایر شرکت ها جلو باشید.

ابزارهای امنیت شبکه به منظور جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به داده‌ها، سرقت هویت و تهدیدات سایبری طراحی و ساخته شده‌اند. این ابزارها شامل فناوری‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری است که برای حفظ ایمنی و پایداری شبکه و داده‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند و تنها شامل فایروال‌های سخت افزاری اعم از فورتیگیت، سوفوس و سیسکو نمیشود.

مزایای ابزارهای امنیت شبکه

ابزارهای امنیت شبکه تأثیرات مالی و تجاری ناشی از نقض امنیت را به حداقل می‌رسانند، زیرا به رعایت مقررات کمک کرده و از رخنه‌های امنیتی جلوگیری می‌کنند.

امنیت شبکه باعث تطبیق کسب‌ و کار با قوانین شده و با ارائه لایه‌های مختلف امنیتی، دامنه فعالیت شما را گسترش داده و محیط کاری بهتری برای کارکنان فراهم می‌کند. به طور کل ابزارهای امنیتی نرم افزاری و سخت افزاری شبکه از اطلاعات حساس و داده‌هایی که در شبکه به اشتراک گذاشته می‌شوند، محافظت می‌کنند.

ابزارهای امنیت سایبری

ابزارهای امنیت سایبری به شما کمک می‌کنند تا نگرانی‌های احتمالی امنیتی را نظارت کرده و برطرف کنید. این ابزارها به شرکت‌ها و افراد در حفظ حریم خصوصی و امنیت آنلاین کمک می‌کنند. بهتر است بدانید ابزارهای امنیت سایبری به‌طور مداوم سیستم‌های کامپیوتری یا شبکه‌ها را نظارت کرده و در صورت شناسایی هرگونه خطر بالقوه، بلافاصله به کاربر هشدار می‌دهند.

بهترین ابزارهای امنیت شبکه در سال 2025

بازار امنیت سایبری شامل طیف گسترده‌ای از ابزارها است که جنبه‌های مختلف امنیت را پوشش می‌دهند. نکته کلیدی، انتخاب ابزارهایی است که با سطح آسیب‌پذیری، پروفایل ریسک و نیازهای کسب ‌و کار شما مطابقت داشته باشند تا دید بهتری از امنیت و پوشش حداکثری داشته باشید. از جمله بهترین ابزارهای امنیت شبکه در سال 2025 میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

• Wireshark
• Metasploit
• Sprinto
• Kali Linux
• Cain and Abel
• NMap
• Nessus Professional
• Aircrack-ng
• John the Ripper
• Nikto
• Tcpdump
• KisMAC
• NetStumbler
• Splunk
• Forcepoint

این ابزارها قابلیت‌هایی مانند تجزیه و تحلیل ترافیک شبکه، شناسایی آسیب‌پذیری‌ها، اجرای تست نفوذ، نظارت لحظه‌ای بر تهدیدات و جلوگیری از حملات سایبری را ارائه می‌دهند. با استفاده از این نرم‌افزارها، سازمان‌ها می‌توانند حملات فیشینگ، بدافزارها، نفوذهای غیرمجاز و تهدیدات داخلی را شناسایی و خنثی کنند.

همچنین، راهکارهای ابری مانند Forcepoint امکان کنترل دسترسی‌ها و محافظت از داده‌ها در محیط‌های کاری از راه دور را فراهم می‌کنند.

بهترین تجهیزات امنیت شبکه

انتخاب تجهیزات امنیت شبکه به نیازهای سازمان، تعداد کاربران و میزان ترافیک بستگی دارد. برندهای Fortinet ،Sophos و Cisco از جمله بهترین برندها به شمار میروند. در ادامه، لیستی از بهترین فایروال‌های این برندها بر اساس نیاز سازمان های مختلف از نظر کوچک، متوسط و بزرگ بودن معرفی میکنیم:

فایروال‌ های مناسب سازمان‌های کوچک

Fortinet FortiGate 40F

• دارای پردازنده امنیتی SoC4
• پشتیبانی از SD-WAN و امنیت بالا برای دفاتر کوچک
• قابلیت مدیریت تهدیدات در سطح شبکه

قیمت و خرید FortiGate 40F

Fortinet FortiGate 60F

• عملکرد بهینه برای شبکه‌های کوچک
• دارای قابلیت‌های پیشرفته مانند IPS ،SSL Inspection و کنترل دسترسی
• مناسب برای کسب‌وکارهای نوپا و دفاتر کوچک

خرید FortiGate 60F

Sophos XG 87

• مجهز به فناوری Sophos Sandstorm برای مقابله با تهدیدات سایبری
• تحلیل هوشمند تهدیدات با استفاده از هوش مصنوعی
• امکان مدیریت ابری برای کنترل متمرکز

قیمت و خرید Sophos XGS 87

Sophos XG 107

• مناسب برای کسب‌وکارهای کوچک و دفاتر
• دارای Web Filtering و کنترل دسترسی پیشرفته
• پشتیبانی از VPN برای اتصال امن به شبکه

قیمت و خرید Sophos XGS 107

Cisco Meraki MX64

• راهکار امنیتی مبتنی بر ابر
• محافظت در برابر بدافزارها، فیشینگ و حملات سایبری
• دارای فایروال لایه 7 برای نظارت بر ترافیک

Cisco Firepower 1010

• دارای قابلیت Application Visibility & Control
• پشتیبانی از VPN و محافظت در برابر تهدیدات سایبری
• مناسب برای کسب‌وکارهای کوچک با نیاز به امنیت قوی

فایروال‌های مناسب سازمان‌های متوسط

Fortinet FortiGate 100F

• دارای پردازنده SPU برای پردازش سریع ترافیک
• مجهز به سیستم IPS پیشرفته و SSL Inspection
• مناسب برای سازمان‌هایی با چندین شعبه

قیمت و خرید FortiGate 100F

Fortinet FortiGate 200F

• پشتیبانی از شبکه‌های گسترده با حجم ترافیک متوسط
• قابلیت یکپارچه‌سازی با دیگر تجهیزات امنیتی
• مدیریت پیشرفته تهدیدات با FortiGuard

قیمت و خرید FortiGate 200F

Sophos XG 210

• بهره‌مندی از تکنولوژی Synchronized Security
• دارای فایروال نسل جدید (NGFW) با امکانات پیشرفته
• امکان شناسایی تهدیدات با استفاده از هوش مصنوعی

Sophos XG 230

• مناسب برای شبکه‌های متوسط با بار ترافیکی بالا
• پشتیبانی از کنترل دسترسی و Web Filtering
• قابلیت SSL Inspection و تشخیص تهدیدات ناشناخته

Cisco Firepower 1120

• یکپارچه با Cisco SecureX برای تحلیل تهدیدات
• پشتیبانی از URL Filtering و Advanced Malware Protection
• مناسب برای سازمان‌هایی با نیاز به امنیت پیشرفته

Cisco Firepower 1140

• قابلیت کنترل تهدیدات در زمان واقعی
• مجهز به فناوری AVC برای کنترل برنامه‌ها
• عملکرد بالا برای دفاتر و شرکت‌های متوسط

فایروال‌های مناسب سازمان‌های بزرگ

Fortinet FortiGate 600F

• مجهز به پردازنده NP7 برای پردازش سریع ترافیک
• پشتیبانی از Threat Intelligence برای مقابله با تهدیدات پیچیده
• مناسب برای مراکز داده و سازمان‌های بزرگ

قیمت و خرید FortiGate 600F

Fortinet FortiGate 1800F

• دارای توان عملیاتی بالا برای مدیریت حجم بالای ترافیک
• مجهز به IPS و حفاظت در برابر تهدیدات صفر روزه
• امکان مدیریت متمرکز و هماهنگ با سایر تجهیزات امنیتی

قیمت و خرید FortiGate 1800F

Sophos XGS 5500

• استفاده از معماری Xstream برای بهینه‌سازی عملکرد
• پشتیبانی از TLS Inspection و محافظت پیشرفته
• مناسب برای شبکه‌های گسترده با بار ترافیکی بالا

قیمت و خرید Sophos XGS 5500

Sophos XGS 6500

• دارای سیستم امنیتی هوشمند و تحلیل داده‌های ترافیکی
• پشتیبانی از SD-WAN و ارتباطات چندگانه
• قابلیت تشخیص تهدیدات ناشناخته با هوش مصنوعی

قیمت و خرید Sophos XGS 6500

Cisco Firepower 4110

• ترکیب امنیت، کنترل دسترسی و تشخیص تهدیدات پیشرفته
• یکپارچه‌سازی با Cisco SecureX برای مدیریت امنیتی
• مناسب برای مراکز داده و سازمان‌های بزرگ

Cisco Firepower 9300

• عملکرد فوق‌العاده برای دیتاسنترها و شبکه‌های گسترده
• پشتیبانی از مقیاس‌پذیری بالا و مدیریت پیشرفته تهدیدات
• دارای چندین لایه امنیتی برای مقابله با تهدیدات پیچیده

برای خرید هر کدام از فایروال‌های فورتی نت، سیسکو و سوفوس

چرا امنیت سایبری مهم است؟

ابزارهای امنیت سایبری برای هر سازمانی حیاتی هستند زیرا به محافظت از انواع داده‌ها در برابر نقض و از دست رفتن اطلاعات کمک می‌کنند. این داده‌ها می‌توانند شامل سوابق پزشکی، اطلاعات مشتریان و از همه مهم تر داده‌های حساس یک کسب ‌و کار باشند.

به‌طور متوسط، یک نقص امنیتی در سازمان‌ها در سراسر جهان ۴.۳۵ میلیون دلار خسارت وارد می‌کند. شرکت‌ها برای دفاع در برابر تهدیدهای در حال تکامل و مهاجمان سایبری که به دنبال سرقت داده‌ها، ایجاد اختلال در سیستم‌ها و درخواست باج هستند، به ابزارهای امنیتی نیاز دارند.

به عنوان مثال، ابزاری که دارای قابلیت‌های خودکارسازی باشد، برای شناسایی و پاسخ به حملات سایبری ضروری است تا از منافع سازمان محافظت کند. علاوه بر این موارد، دولت‌ها در سراسر جهان سازمان‌ها را ملزم می‌کنند که از اطلاعات مشتریان و کاربران در برابر سرقت یا افشا شدن محافظت کنند و مانع نفوذ بد افزارها و مهاجمان سایبری شوند.

همانطور که می دانید با پیشرفت تکنولوژی و ورود بیش از بیش مهاجمان سایبری به بازار، امنیت شبکه در سازمان‌ها به یکی از مهم‌ترین چالش‌های فناوری اطلاعات تبدیل شده است. حفاظت از داده‌های حساس و زیرساخت‌های ارتباطی در برابر تهدیدات سایبری نیازمند استراتژی‌های چندلایه، ابزارهای امنیتی پیشرفته و سیاست‌های کنترلی دقیق است که به این استراتژی امن سازی شبکه می‌گویند.

امن سازی شبکه چیست؟

امن‌سازی شبکه یکی از مهم‌ترین اصول در فناوری اطلاعات است که به مجموعه‌ای از راهکارها، سیاست‌ها و ابزارها برای محافظت از داده‌ها، منابع و زیرساخت‌های شبکه در برابر تهدیدات سایبری اشاره دارد.

این فرایند شامل پیاده‌سازی لایه‌های امنیتی مختلف مانند فایروال‌ها، سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IDS/IPS)، رمزگذاری داده‌ها و کنترل‌ دسترسی ها است.

یکی از اصول اساسی در این حوزه، اصل حداقل دسترسی (Least Privilege) است که به کاربران و سیستم‌ها تنها به میزان مورد نیاز اجازه دسترسی داده می‌شود. همچنین، احراز هویت چندمرحله‌ای (MFA)، استفاده از پروتکل‌های امن مانند TLS و IPsec و پیاده‌سازی مدل Zero Trust، که در آن هیچ دستگاه یا کاربری به‌طور پیش‌فرض قابل‌اعتماد نیست، از دیگر استراتژی‌های حیاتی در امن‌سازی شبکه محسوب می‌شوند.

افزون بر این، مدیریت آسیب‌پذیری‌ها و به‌روزرسانی مستمر نقش مهمی در کاهش تهدیدات دارد، زیرا حملات سایبری اغلب از نقاط ضعف نرم‌افزاری بهره می‌برند. نظارت مداوم بر ترافیک شبکه از طریق تحلیل داده‌ها و لاگ‌ها، شناسایی رفتارهای غیرعادی و اجرای سیاست‌های پاسخ به حادثه (Incident Response) از دیگر اقدامات حیاتی در این زمینه هستند.

همچنین، آموزش کارکنان در خصوص تهدیداتی مانند حملات فیشینگ، بدافزارها و مهندسی اجتماعی، به کاهش ریسک‌های امنیتی کمک می‌کند. در نهایت، استفاده از معماری شبکه‌های سگمنت‌ بندی‌شده (Network Segmentation) می‌تواند به جلوگیری از گسترش حملات در صورت وقوع یک نفوذ یا حمله کمک کند و یک محیط ایمن‌تر برای داده‌ها و سرویس‌های سازمان فراهم کند.

چگونه یک شبکه امن میشود؟

امن‌سازی شبکه یک فرآیند چندلایه است که شامل پیاده‌سازی سیاست‌ها، ابزارها و تکنیک‌های امنیتی مختلف برای محافظت از اطلاعات و جلوگیری از نفوذهای غیرمجاز است. در ادامه، مراحل کلیدی برای ایجاد یک شبکه امن را بررسی می‌کنیم:

1. تعیین سیاست‌های امنیتی

اولین گام در ایمن‌سازی شبکه، تدوین و اجرای سیاست‌های امنیتی سازمانی است. این سیاست‌ها باید شامل قوانین دسترسی، مدیریت کاربران، سطح دسترسی به داده‌ها و روش‌های کنترل امنیت باشد.

2. استفاده از فایروال‌ها و سیستم‌های امنیتی

فایروال (Firewall) یکی از اصلی‌ترین ابزارهای امنیتی است که ترافیک ورودی و خروجی شبکه را کنترل کرده و از ورود غیرمجاز جلوگیری می‌کند. علاوه بر آن، استفاده از سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IDS/IPS) به شناسایی و متوقف کردن حملات احتمالی کمک می‌کند.

3. رمزگذاری و احراز هویت قوی

برای محافظت از داده‌های حساس، باید از رمزگذاری (Encryption) استفاده شود. پروتکل‌هایی مانند TLS و IPsec می‌توانند امنیت ارتباطات شبکه را تضمین کنند. همچنین، احراز هویت چندعاملی (MFA)‌ موجب افزایش امنیت حساب‌های کاربری می‌شود.

4. نظارت و تحلیل ترافیک شبکه

ابزارهای مانیتورینگ مانندSIEM (Security Information and Event Management)  به بررسی لاگ‌ها و رفتار کاربران کمک کرده و امکان شناسایی فعالیت‌های غیرعادی را فراهم می‌کنند.

5. به‌روزرسانی و مدیریت آسیب‌پذیری‌ها

نرم‌افزارها، سیستم‌عامل‌ها و تجهیزات شبکه باید به‌طور مرتب، به‌روزرسانی (Patch Management) شوند تا از آسیب‌پذیری‌های امنیتی جلوگیری شود.

6. سگمنت‌ بندی شبکه و مدل ‌Zero Trust

سگمنت‌بندی شبکه (Network Segmentation) با جداسازی بخش‌های مختلف شبکه، از گسترش حملات جلوگیری می‌کند. همچنین، پیاده‌سازی مدل Zero Trust که به هیچ کاربر یا دستگاهی به‌طور پیش‌فرض اعتماد نمی‌کند، موجب کاهش تهدیدات داخلی و خارجی می‌شود.

7. آموزش کاربران و مقابله با مهندسی اجتماعی

حملات فیشینگ و مهندسی اجتماعی یکی از روش‌های متداول نفوذ به شبکه‌ها هستند. آموزش کاربران برای شناسایی تهدیدات و رعایت نکات امنیتی، تأثیر بسزایی در کاهش حملات دارد.

8. پیاده‌سازی استراتژی‌های بازیابی و پاسخ به حادثه

داشتن یک برنامه بازیابی از حادثه (Incident Response Plan) و تهیه نسخه‌های پشتیبان (Backup)  به سازمان‌ها کمک می‌کند تا در صورت حمله سایبری یا خرابی سیستم، اطلاعات خود را بازیابی کرده و از ادامه فعالیت اطمینان حاصل کنند.

با اجرای این اقدامات، یک شبکه امن و مقاوم در برابر تهدیدات سایبری ایجاد خواهد شد.

نحوه طراحی شبکه امن

طراحی شبکه امن شامل ایجاد یک معماری مقاوم در برابر تهدیدات سایبری با استفاده از لایه‌های امنیتی مختلف است. این فرآیند با تعیین سیاست‌های امنیتی و تقسیم‌بندی شبکه (Network Segmentation)  آغاز می‌شود تا از گسترش تهدیدات جلوگیری شود.

استفاده از فایروال‌ها، سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IDS/IPS)، رمزگذاری داده‌ها و احراز هویت چندعاملی (MFA) موجب افزایش امنیت می‌شود. پیاده‌سازی مدل Zero Trust که در آن هیچ کاربر یا دستگاهی به‌طور پیش‌فرض مورد اعتماد نیست، همراه با مانیتورینگ مداوم و تحلیل ترافیک شبکه، به شناسایی و دفع تهدیدات کمک می‌کند. همچنین، مدیریت به‌روزرسانی‌ها و آموزش کاربران در برابر حملات مهندسی اجتماعی، نقش مهمی در حفظ امنیت شبکه دارد.

انواع امنیت شبکه

امنیت شبکه شامل مجموعه‌ای از راهکارها و تکنیک‌ها برای محافظت از داده‌ها، سیستم‌ها و زیرساخت‌های شبکه در برابر تهدیدات سایبری است. این امنیت را می‌توان به چند دسته اصلی تقسیم کرد:

امنیت سخت ‌افزاری  (Hardware Security)

شامل تجهیزاتی مانند فایروال‌های سخت‌افزاری، ماژول‌های امنیتی (HSM)، دستگاه‌های UTM (Unified Threat Management)‌ و سایر سخت‌افزارهایی است که برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز و تهدیدات فیزیکی یا الکترونیکی استفاده می‌شوند.

امنیت نرم‌افزاری‌ ‌(Software Security)

امنیت نرم‌افزاری‌ شامل استفاده از آنتی‌ویروس، ضدبدافزار، سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IDS/IPS) و رمزگذاری نرم‌افزاری برای محافظت از داده‌ها و جلوگیری از نفوذ به سیستم‌ها می‌شود.

امنیت دسترسی ‌ (Access Control Security)

این نوع امنیت بر مدیریت هویت و دسترسی (IAM – Identity and Access Management) تمرکز دارد و شامل احراز هویت چندعاملی (MFA)، مدیریت سطوح دسترسی و اصل حداقل دسترسی (Least Privilege) است تا کاربران فقط به اطلاعات و منابع موردنیاز خود دسترسی داشته باشند.

امنیت ارتباطات  (Communication Security)

این بخش شامل رمزگذاری ارتباطات با استفاده از پروتکل‌هایی مانند SSL/TLS، IPsec، VPN و همچنین محافظت از ارتباطات بی‌سیم از طریق WPA3 و دیگر پروتکل‌های امن شبکه‌های بی‌سیم است.

 امنیت ابری‌  (Cloud Security)

با رشد فناوری ابری، محافظت از داده‌های ذخیره‌شده در سرویس‌های ابری اهمیت زیادی پیدا کرده است. این امنیت شامل کنترل‌های دسترسی ابری، رمزگذاری داده‌ها، فایروال‌های ابری و امنیت APIها می‌شود.

امنیت عملیاتی  (Operational Security – OpSec)

شامل فرآیندهای نظارت، مدیریت لاگ‌ها، تجزیه ‌و تحلیل تهدیدات و برنامه‌های پاسخ به حوادث امنیتی است که سازمان‌ها برای جلوگیری از نفوذ و حملات سایبری اجرا می‌کنند.

امنیت فیزیکی  (Physical Security)

علاوه بر امنیت سایبری، حفاظت از سرورها، مراکز داده و تجهیزات شبکه از طریق کنترل دسترسی بیومتریک، دوربین‌های نظارتی و سیستم‌های امنیت فیزیکی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.

امنیت اینترنت اشیا ‌(IoT Security)

با گسترش دستگاه‌های هوشمند، امنیت این تجهیزات از طریق بروزرسانی‌های امنیتی، احراز هویت قوی و کنترل‌های دسترسی دقیق ضروری است.

اجرای هم‌زمان انواع امنیت شبکه، یک زیرساخت مقاوم و چندلایه در برابر تهدیدات سایبری ایجاد می‌کند و از داده‌ها و اطلاعات سازمان در برابر حملات محافظت می‌کند.

امنیت شبکه در سازمان ها

امنیت شبکه در سازمان‌ها شامل مجموعه‌ای از سیاست‌ها، فناوری‌ها و راهکارهای اجرایی برای محافظت از اطلاعات حساس، زیرساخت‌های ارتباطی و سیستم‌های سازمانی در برابر تهدیدات سایبری است. سازمان‌ها با استفاده از فایروال‌های پیشرفته از جمله فایروال های برند فورتی نت، سیسکو و سوفوس بر حسب نیاز سازمان، از بروز حملات و نفوذ های غیرمجاز به شبکه جلوگیری میکنند.

در هنگام انتخاب و خرید فایروال نیاز است از کارشناسان کاربلد در این حوزه مشاوره دریافت کنید تا به این ترتیب بتوانید بر حسب نیاز سازمانتان بهترین و کاربردی ترین فایروال را خریداری کنید. شرکت داریا از جمله معتبرترین شرکت‌های ارائه دهنده تجهیزات امنیت شبکه است که با ارائه خدمات مشاوره رایگان به شما در انتخاب و خرید بهترین فایروال کمک میکند.

راهنمای خرید تجهیزات شبکه

امن سازی شبکه شامل چند مرحله است؟

امن ‌سازی شبکه یک فرآیند چندمرحله‌ای است که شامل اجرای سیاست‌ها، ابزارها و تکنیک‌های امنیتی مختلف برای جلوگیری از تهدیدات سایبری می‌شود. این فرآیند شامل مراحل زیر است:

• تحلیل و ارزیابی امنیت شبکه

در این مرحله، وضعیت فعلی امنیت شبکه بررسی می‌شود. شناسایی نقاط ضعف، تهدیدات بالقوه، میزان دسترسی کاربران و بررسی تنظیمات فایروال‌ها و سیستم‌های امنیتی از جمله اقدامات مهم این مرحله است.

• تدوین و پیاده‌سازی سیاست‌های امنیتی

سازمان‌ها باید سیاست‌های امنیتی دقیق برای کنترل دسترسی کاربران، مجوزهای سطح دسترسی، مدیریت داده‌ها و استفاده از تجهیزات تنظیم کنند.

• استقرار ابزارهای امنیتی

برای محافظت از شبکه، ابزارهایی مانند فایروال‌ها، سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IDS/IPS)، VPN، آنتی‌ویروس و رمزگذاری داده‌ها باید پیاده‌سازی شوند.

• کنترل دسترسی و احراز هویت قوی

اجرای احراز هویت چندعاملی (MFA)، مدیریت هویت و دسترسی (IAM) و استفاده از پروتکل‌های امن مانند‌LDAP ، RADIUS و Kerberos از اقدامات کلیدی در این مرحله است.

• نظارت، تحلیل و واکنش به تهدیدات

استفاده از سیستم‌های  SIEM (Security Information and Event Management)برای نظارت بر ترافیک شبکه، تحلیل لاگ‌ها و تشخیص رفتارهای غیرعادی به شناسایی تهدیدات کمک می‌کند. همچنین، باید پاسخ سریع به حوادث امنیتی (Incident Response Plan) تدوین شود.

• به ‌روزرسانی و مدیریت آسیب ‌پذیری‌ها

یکی از مهم‌ترین مراحل امنیت شبکه، به‌روزرسانی مداوم سیستم‌عامل‌ها، نرم‌افزارها و تجهیزات شبکه برای رفع آسیب‌پذیری‌های شناخته‌شده است. همچنین، تست نفوذ (Penetration Testing) و اسکن امنیتی دوره‌ای کمک می‌کند تا نقاط ضعف شناسایی و اصلاح شوند.

• پشتیبان‌گیری و بازیابی در مواقع بحران

تهیه نسخه‌های پشتیبان از داده‌ها و تنظیمات شبکه و تدوین یک برنامه بازیابی از حادثه (Disaster Recovery Plan)‌ باعث می‌شود که سازمان‌ها بتوانند پس از حملات سایبری یا خرابی سیستم‌ها، فعالیت خود را به‌سرعت بازیابی کنند.

اجرای این مراحل به‌صورت یکپارچه، موجب ایجاد یک شبکه ایمن، مقاوم در برابر تهدیدات سایبری و پایدار خواهد شد.

در دنیای امروز که اینترنت و فضای مجازی جزئی از زندگی روزمره ما شده است، امنیت اطلاعات شخصی و سازمانی یکی از دغدغه‌های اصلی کاربران اینترنت محسوب می‌شود. سرویس VPN (شبکه خصوصی مجازی) به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ابزارهای محافظت از حریم خصوصی و اطلاعات آنلاین، نقش بسزایی در افزایش امنیت کاربران دارد. در این مطلب قصد داریم به بررسی کامل مفهوم VPN، نحوه عملکرد آن، انواع مختلف سرویس‌ها، پروتکل‌های امنیتی و کاربردهای آن در حوزه‌های مختلف، به‌ویژه در کسب و کارها بپردازیم. با ما همراه باشید تا با این تکنولوژی مهم بیشتر آشنا شوید.

 VPN چیست؟ 

VPN مخفف ”Virtual Private Network”، به معنای “شبکه خصوصی مجازی” است که یک اتصال ایمن و رمزگذاری شده را بین سیستم و اینترنت برقرار می کند؛ این اتفاق با ایجاد یک تونل اختصاصی برای ارسال و دریافت داده ها و اطلاعات در هنگام اتصال به شبکه های عمومی می افتد و امن سازی و رمزگذاری داده ها از طریق همین تونل خصوصی انجام می شود. این سرویس به شما امکان می‌دهد تا یک اتصال امن و رمزگذاری شده بین دستگاه شما و اینترنت برقرار کنید. VPN با ایجاد یک تونل خصوصی برای انتقال داده‌ها، اطلاعات شما را از نفوذ هکرها و افراد سودجو محافظت می‌کند. 

با استفاده از VPN، آدرس IP شما مخفی می‌ماند و داده‌هایتان هنگام وب‌گردی، خرید آنلاین یا فعالیت‌های بانکی از طریق این تونل رمزگذاری شده انتقال می‌یابند. این سرویس برای اطمینان از امنیت در هنگام اتصال به شبکه‌های عمومی مانند وای‌فای‌های عمومی بسیار مفید است و مانع از دسترسی هکرها به اطلاعات محرمانه شما می‌شود.

امروزه وی پی ان که در بین مردم به آن “فیلتر شکن” نیز می گویند، تبدیل به یکی از بهترین و پرکاربردترین ابزار های حفظ حریم خصوصی در اینترنت و شبکه ها شده است زیرا VPN، اتصال کاربر را رمزگذاری می کند و باعث می شود آدرس IP سیستم او در هنگام وب گردی، خرید اینترنتی و فعالیت های آنلاین مانند فعالیت های بانکی و… مخفی و پنهان بماند تا هکر ها و افراد سودجو نتوانند به اطلاعات محرمانه، سازمانی، شخصی و.. آن ها دسترسی پیدا کرده و از آن ها به نفع خودشان استفاده کنند و به کاربران و بیننده گان وب سایت ها آسیب های هویتی،مالی و… بزنند؛ با این رمزگذاری های امنیتی، ردیابی و شناسایی هویت کاربر و نفوذ به دیتا و سیستم او بسیار سخت و دشوار می شود و مانع بزرگی را بر سر راه هکر ها و مهاجمان سایبری می گذارند. 

 VPNچگونه کار می کند؟ 

استفاده و بکار بردن سرویس های وی پی ان، مخصوصا در هنگام اتصال به وای فای های عمومی، بسیار حیاتی و ضروری است زیرا مهاجمان سایبری و هکر ها، اغلب وای فای های عمومی را مورد هدف قرار می دهند تا اطلاعات و دیتا مربوط به کاربرانی که در حال حاضر به آن وای فای متصل هستند را سرقت کنند.

شبکه خصوصی مجازی یا VPN، با هدف اینکه راهی برای اتصال امن کاربران راه دور به شبکه های داخلی سازمانی و شرکتی وجود داشته باشد، توسعه یافت و پس از آن مشاهده شد که بهره وری سازمانی را بسیار افزایش می دهد و همین امر باعث شد که شرکت ها و سازمان های دیگری نیز از این راهکار امنیتی برای افزایش بهره وری خود استفاده کنند؛ سپس توسعه دهندگان اعلام کردند که افراد و کاربران معمولی نیز می توانند از وی پی ان برای اتصال به اینترنت به صورت امن استفاده کنند.

شبکه خصوصی مجازی (VPN) به جای اینکه ترافیک اینترنتی ارسالی و دریافتی شما را مستقیم به یک سرور یا ISP ارسال کند، ابتدا ترافیک شما را از سرویس VPN رد میکند و سپس داده های شما را به اینترنت هدایت می کند که این باعث می شود که زمانی که دیتا ارسالی شما به مقصد خود رسید، فرستنده سرور VPN شما باید نه خود شما! در غیر این صورت آدرس IP شما قابل شناسایی خواهد بود.

vpn ها به چه اطلاعاتی دسترسی دارند؟

همانطور که  گفتیم VPN ابزاری است که به کاربران اجازه می‌دهد تا به‌ صورت امن و ناشناس به اینترنت دسترسی پیدا کنند. توجه داشته باشید، هنگامی که به VPN متصل می‌شوید، ترافیک اینترنت شما از طریق سرورهای ارائه ‌دهنده VPN هدایت می‌شود و به این صورت، IP اصلی شما مخفی می ‌ماند و آدرس IP جدیدی از سمت VPN به شما اختصاص داده می‌شود. این فرآیند به ‌ظاهر باعث افزایش امنیت و حفظ حریم خصوصی می‌شود، اما سوالی که مطرح است این است که VPN ها به چه اطلاعاتی از شما دسترسی دارند؟ داشتن اطلاعات کامل در مورد این موضوع به شما کمک میکند تا بتوانید از اطلاعات خود محافظت کنید.

اولین اطلاعاتی که یک VPN به آن دسترسی دارد، آدرس IP واقعی شما است. اگرچه VPN برای محافظت از حریم خصوصی شما طراحی شده است و IP شما را تغییر می‌ دهد، اما باید بدانید ارائه ‌دهنده سرویس VPN هنوز می‌ تواند IP اصلی شما را مشاهده کند. این بدان معناست که اگر ارائه ‌دهنده‌ای قابل‌اعتماد نباشد یا از داده‌های شما به‌ درستی محافظت نکند، می‌تواند اطلاعات واقعی و دقیق مکان شما را فاش کند.

دومین مورد، ترافیک اینترنت شما است. هرگونه داده‌ای که از طریق اتصال VPN عبور می‌کند، از سرورهای VPN می ‌گذرد. این شامل اطلاعاتی مثل سایت‌هایی که بازدید می‌کنید، داده‌هایی که آپلود یا دانلود می‌کنید و پیام‌هایی که ارسال می‌نمایید، می‌شود. VPN ها می‌توانند این ترافیک را رمزگشایی کرده و به این اطلاعات دسترسی داشته باشند. بنابراین، مهم است که از یک ارائه ‌دهنده VPN استفاده کنید که سیاست‌های سخت ‌گیرانه‌ای در زمینه عدم ذخیره ‌سازی یا استفاده از داده‌های کاربران داشته باشد.

سومین مورد، زمان اتصال و قطع اتصال شما به سرویس VPN است. بسیاری از VPN ها اطلاعاتی درباره زمان‌هایی که به شبکه آنها متصل یا قطع می‌شوید را ثبت می‌کنند. این داده‌ها ممکن است در برخی موارد برای تحلیل ترافیک یا بهینه ‌سازی سرویس استفاده شوند، اما برخی ارائه‌ دهندگان می‌توانند این اطلاعات را به شرکت‌های دیگر یا دولت‌ها ارائه دهند.

چهارمین مورد، پهنای باند مصرفی شما نیز یکی دیگر از مواردی است که VPN ها می‌توانند آن را مشاهده کنند. این اطلاعات ممکن است برای مدیریت ترافیک سرورهای آن ها یا به‌ عنوان بخشی از مدل قیمت ‌گذاری سرویس‌های آن ها استفاده شود.

در نهایت توجه داشته باشید، اگرچه VPN ها ابزاری مفید برای حفظ حریم خصوصی و امنیت آنلاین هستند، اما همه چیز به ارائه ‌دهنده سرویس بستگی دارد. استفاده از یک VPN معتبر که به سیاست‌های حفظ حریم خصوصی پایبند باشد و از ذخیره‌ سازی داده‌های کاربران خودداری کند، از اهمیت بالایی برخوردار است.

انواع VPN

VPN‌ها انواع مختلفی دارند که هرکدام برای کاربردهای خاصی طراحی شده‌اند. در ادامه به مهم‌ترین انواع VPN اشاره می‌کنیم:

Remote Access VPN

این وی پی ان ها یک شبکه اختصاصی و خصوصی ارائه می دهند که کاربران و کارکنان یک سازمان یا شرکت از راه دور به این سرویس VPN متصل می شوند و در دورکاری منابع شرکت ها مورد استفاده قرار می گیرند.

Site to site VPN

در این نوع از وی پی ان، شعبه های مختلف و متعدد یک سازمان یا یک شرکت به هم متصل می شوند که بجای استفاده از یک وی پی ان به صورت انفرادی، افراد به گروه هایی تقسیم بندی می شوند که به عنوان شعبه هایی از آن شرکت، با فیلتر شکن مکان به مکان به هم متصل شده و ارتباط برقرار کرده و از منابع استفاده می کنند.

پروتکل VPN چیست؟

پروتکل های وی پی ان (VPN)، مجموعه ای از قوانین و مقررات هستند که نحوه انتقال و ذخیره سازی داده ها و اطلاعات بین سیستم و سرور VPN را مشخص می کنند و اپلیکیشن های VPN از این پروتکل ها استفاده می کنند تا یک اتصال و ارتباط امن و پایدار را برقرار کنند.

به طور کل می توان گفت پروتکل VPN مجموعه‌ای از قوانین و استانداردهایی است که نحوه انتقال داده‌ها بین دستگاه شما و سرور VPN را تعیین می‌کند. بهتر است بدانید پروتکل‌های VPN نقش حیاتی در برقراری ارتباطات امن و رمزگذاری داده‌ها دارند. البته توجه داشته باشید که هر پروتکل ویژگی‌های خاص خود را دارد که از جمله این موارد می توان به سرعت، امنیت، و پیچیدگی پیاده‌سازی و … اشاره کرد.

انواع پروتکل های امنیتی VPN

سرویس های وی پی ان در عملکرد خود از پروتکل های امنیتی پیروی می کنند که در ادامه به چند مورد از آن ها می پردازیم: 

پروتکل (IP Security) IP Sec

این پروتکل از داده ها و اطلاعات متحرک که در حال انتقال از طریق تونل ها هستند محافظت می کند و برای ایمن سازی ترافیک بسیار موثر است ولی به قدرت پردازشی بالایی نیاز دارد و ممکن است مقداری عملکرد دستگاه را دچار اختلال کند. توجه داشته باشید، IPSec معمولاً برای ارتباطات VPN در لایه شبکه استفاده می‌شود و از امنیت بالایی برخوردار است.

پروتکل (IPSec) (L2TP)

این پروتکل به تنهایی اطلاعات را رمزگذاری نمی کند و با IPSec ترکیب می شود؛ یکی از مزایای اصلی این پروتکل این است که در اکثر دستگاه ها و سیستم ها قرار دارد و سطح امنیت را بالا نگه می دارد.

پروتکل های SSL و TLS

TSL همان پروتکل توسعه یافته پروتکل SSL است که هردوی آن ها پروتکل رمزگذاری داده ها هستند که انتقال آن ها را امن تر می کنند و از نفوذ و دسترسی های غیر مجاز پیشگیری می کنند.

پروتکل (Point-to-Point Tunneling Protocol) PPTP

این پروتکل اولین پروتکل بود که برای اولین بار در ویندوز ارائه شد؛ سرعت بالایی دارد ولی کیفیت رمزگذاری سطح پایینی دارد.

پروتکل SSH (Secure Shell)

این پروتکل در بین پروتکل های دیگر، محبوب نیست؛ قادر به رمزگذاری خودکار داده ها نیست و پیکربندی سختی دارد؛ به همین دلایل کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.

پروتکل SSTP (Secure Socket Tunneling Protocol)

این پروتکل که توسط مایکروسافت ارائه شده است که بسیار امن بوده و طرز استفاده آسانی دارد ولی در دستگاه هایی که دارای ویندوز نیستند عملکرد قابل قبولی ندارد.

پروتکل(Internet Key Exchange, Version 2) IKEv2

این پروتکل، یک پروتکل مبتنی بر پروتکل IPSec بوده و امنیت و سرعت بالایی دارد؛ تنها نقطه ضعفی که این پروتکل دارد این است که امکان مسدود سازی آن توسط فایروال ها وجود دارد.

پروتکل Open VPN

این پروتکل یکی از محبوب ترین پروتکل های VPN بوده و از سرعت و امنیت بالایی برخوردار است.

مزایای استفاده از سرویس های VPN

وی پی ان، ترافیک داده را مخفی و رمزگذاری می کند و آن را از دسترسی های خارجی و غیر مجاز امن نگه می دارد؛ در ادامه به چند مورد از مزایای استفاده از فیلتر شکن اشاره می کنیم:

رمزگذاری امن

برای خواندن داده ها و اطلاعات، نیاز به کلید رمزگشایی وجود دارد که بدون داشتن آن، نمی توان دیتا را مشاهده کرد؛ و میلیون ها سال طول می کشد تا با حمله brute force، کلید رمزگشایی آن را بدست آورد؛ با کمک VPN، فعالیت های آنلاین شما حتی در شبکه های عمومی نیز مخفی می شود.

مخفی کردن موقعیت مکانی

سرور های VPN، اساسا مثل پروکسی های اینترنت عمل می کنند و از آنجایی که داده های موقعیت دموگرافیک از یک سرور که در کشوری دیگر است می آید، مکان واقعی شما پنهان می شود و علاوه بر این، اکثر سرویس های وی پی ان، گزارش فعالیت های شما را ذخیره سازی نمی کنند ولی برخی وی پی ان ها هم وجود دارد که این گزارش را ثبت می کنند ولی در اختیار فرد ثالثی قرار نمی دهند و این به این معنا است که هیچ یک از فعالیت ها و رفتار های کاربر آشکار نمی شوند.

دسترسی به محتوا وب منطقه ای

محتوا های وب منطقه ای، همیشه و از همه جا قابل دسترسی نیستند؛ سرویس ها و وب سایت ها اغلب حاوی محتوا هایی هستند که فقط از موقعیت های جغرافیایی خاصی میتوان به آن ها دسترسی داشت ولی با جعل موقعیت مکانی که توسط VPN ها اتفاق می افتد، می توان با تغییر مکان خود، حتی به محتوا های وب منطقه ای نیز دسترسی پیدا کرد.

انتقال داده امن

اگر از راه دور کار می کنید، ممکن است نیاز باشد که به فایل های مهم شبکه شرکت خود دسترسی داشته باشید و به دلایل امنیتی، این نوع اتصالات نباز به یک اتصال امن دارد که این امنیت را سرور های VPN ارائه می دهند؛ آن ها به سرور های خصوصی وصل می شوند و از روش های رمزگذاری برای کاهش خطراتی همچون نشت داده، استفاده می کنند.

کاربرد VPN برای کسب و کار

امروزه، اینترنت به یکی از ضروریت های هر یک از کسب و کار ها تبدیل شده است و علاوه بر این، همه ی سازمان ها و شرکت ها، همواره در خطر نفوذ، دسترسی های غیرمجاز و حملات سایبری توسط مهاجمان قرار دارند که با سرعت زیادی نیز در حال افزایش و توسعه هستند؛ بنابراین هیچ کدام از سازمان ها و شرکت ها، چه بزرگ و چه کوچک در امنیت صد درصدی قرار نگرفته اند و به همین دلیل است که محافظت از شبکه ها سازمانی ضروری است.

در حال حاضر، با افزایش میزان دور کاری در کسب و کار ها، امکان کار کردن از خانه و حتی از خارج کشور نیز مهیا شده است و با بکار بردن سرویس های VPN، امکان دسترسی امن افراد به شبکه های سازمانی فراهم می شود و کارکنان می توانند بدون محدودیت جغرافیایی، از هر مکانی که مشغول به کار هستند، با امنیت تضمین شده به اطلاعات و داده های سازمانی دسترسی داشته باشند و بهره وری خود و سازمان را نیز افزایش دهند.

برخی ابزار ها وجود دارند که برای سازمان ها و کسب و کار ها حیاتی هستند اما متاسفانه دسترسی به آن ها توسط ارائه دهندگان آن به کشور ها و مناطق خاصی محدود و غیر مجاز شده است؛ ولی با استفاده از وی پی ان ها می توان به سرور کشور های دیگر متصل شد و با IP مخفی شده، به همان ابزار ها و سرویس ها دسترسی پیدا کرد.

جمع بندی

انتخاب فایروال مناسب یکی از مهم‌ترین تصمیماتی است که صاحبان مشاغل کوچک برای محافظت از داده‌ها و شبکه‌های خود در برابر تهدیدات سایبری باید بگیرند. با توجه به رشد حملات سایبری و نیاز به امنیت پیشرفته، برندهای مختلفی در سال 2025 فایروال‌هایی با قابلیت‌های متنوع و مقرون ‌به‌ صرفه برای کسب‌وکارهای کوچک و بزرگ معرفی کرده‌اند. در این مقاله، بهترین فایروال‌های سال 2025 را از نظر ویژگی‌ها، امنیت، قیمت و کاربرد بررسی خواهیم کرد تا بتوانید بهترین گزینه را برای کسب‌وکار خود انتخاب کنید.

بهترین فایروال‌های معرفی‌شده در سال 2025 برای مشاغل کوچک

امروزه، تهدیدات سایبری فقط مختص شرکت‌های بزرگ نیستند؛ بلکه کسب‌وکارهای کوچک نیز در معرض خطر حملات هکری، بدافزارها و سرقت اطلاعات قرار دارند. فایروال‌ها به‌عنوان اولین خط دفاعی در برابر این تهدیدات عمل کرده و ترافیک ورودی و خروجی شبکه را کنترل می‌کنند. انتخاب یک فایروال مناسب می‌تواند امنیت داده‌ها را تضمین کرده و از اختلالات احتمالی در فعالیت‌های تجاری جلوگیری کند.

ویژگی های یک فایروال خوب برای سازمان‌های کوچک

هنگام انتخاب فایروال برای یک کسب‌ و کار کوچک، نیاز است که اطلاعات کاملی در مورد ویژگی های آن داشته باشید. از جمله ویژگی های یک فایروال خوب برای سازمان های کوچک میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

سهولت استفاده: مدیریت فایروال باید ساده باشد تا کسب‌وکارهای کوچک بدون نیاز به تیم IT مجزا بتوانند از آن استفاده کنند.
امنیت پیشرفته: پشتیبانی از قابلیت‌هایی مانند فیلترینگ وب، تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IPS) و محافظت در برابر بدافزارها و باج‌افزارها ضروری است.
پشتیبانی از کاربران متعدد: مشاغل کوچک معمولاً تیم‌های کوچکی دارند، اما باید اطمینان حاصل کنند که فایروال خریداری شده، از تعداد کاربران موردنیاز پشتیبانی می‌کند.
یکپارچگی با سرویس‌های ابری: با توجه به گسترش خدمات ابری، یک فایروال مناسب باید امکان محافظت از ارتباطات بین سرویس‌های ابری و شبکه داخلی را فراهم کند.

معرفی بهترین فایروال‌ های 2025 برای کسب ‌و کارهای کوچک

FortiGate 40F

مزایا: امنیت بالا، قیمت مناسب، قابلیت‌های هوش مصنوعی در تشخیص تهدیدات، امکان کانفیگ و راه اندازی رایگان توسط تیم فنی شرکت داریا
فایروال فورتی گیت 40F از برند فورتی نت یکی از بهترین گزینه‌ها برای کسب‌وکارهای کوچک است. این دستگاه با بهره‌گیری از هوش مصنوعی، حملات سایبری را شناسایی کرده و از نفوذ بدافزارها جلوگیری می‌کند. علاوه بر این، با داشتن رابط کاربری ساده، امکان مدیریت آسان را برای کاربران فراهم کرده است.

قیمت و خرید FortiGate 40F

FortiGate 60F

مزایا: عملکرد بالا، محافظت پیشرفته در برابر تهدیدات، VPNداخلی قدرتمند، امکان کانفیگ، راه اندازی و پشتیبانی توسط تیم فنی شرکت داریا

فورتی گیت 60F یک گزینه پیشرفته‌تر برای کسب‌وکارهای کوچک است که به امنیت بالاتر و سرعت بیشتر نیاز دارند. این فایروال دارای قابلیت SD-WAN داخلی است و می‌تواند بهینه‌ترین مسیر را برای داده‌های شبکه انتخاب کند.

خرید FortiGate 60F

Sophos XGS 87

مزایا: رابط کاربری کاربرپسند، امنیت پیشرفته، محافظت از ایمیل و وب. امکان کانفیگ، راه اندازی و پشتیبانی توسط تیم فنی شرکت داریا
فایروال Sophos XGS 87 گزینه‌ای ایده‌آل برای مشاغل کوچک است که به امنیت پیشرفته نیاز دارند. این مدل دارای سیستم تشخیص تهدیدات مبتنی بر هوش مصنوعی و کنترل دقیق بر روی ترافیک شبکه است.

قیمت و خرید Sophos XGS 87

Sophos XGS 116

مزایا: حفاظت در برابر بدافزارها، مدیریت آسان، قابلیت‌های پیشرفته فیلترینگ، امکان کانفیگ، راه اندازی و پشتیبانی توسط تیم فنی شرکت داریا

سوفوسXGS 116  برای مشاغل کوچک و متوسط طراحی شده و یک راهکار جامع امنیتی ارائه می‌دهد. این فایروال با استفاده از فناوری Deep Learning، تهدیدات ناشناخته را شناسایی و مسدود می‌کند.

قیمت و خرید Sophos XGS 116

Cisco Meraki MX64

مزایا: مدیریت ابری، نصب و پیکربندی آسان، مناسب برای سازمان های کوچک، امکان کانفیگ، راه اندازی و پشتیبانی توسط تیم فنی شرکت داریا
فایروال Cisco Meraki MX64 یکی از بهترین گزینه‌ها برای کسب‌وکارهایی است که به دنبال یک راه‌حل ساده و کارآمد هستند. این فایروال از طریق مدیریت ابری کنترل می‌شود و امنیت شبکه را بدون نیاز به تیم IT حرفه‌ای تضمین می‌کند.

کدام فایروال برای کسب ‌و کار شما مناسب ‌است؟

انتخاب بهترین فایروال بستگی به نیازها و بودجه کسب‌وکار شما دارد. اگر به دنبال یک فایروال مقرون‌به‌صرفه با امنیت بالا هستید، فایروال های معرفی شده در لیست بالا بهترین گزینه برای شما به شمار می روند. برای داشتن اطلاعات بیشتر و دریافت مشاوره رایگان با کارشناسان داریا به شماره 0416224 تماس  حاصل کنید.

چرا مشاغل کوچک در سال 2025 به یک فایروال قوی نیاز دارند؟

جالب است بدانید، در سال 2025، تهدیدات سایبری بیش از هر زمان دیگری پیشرفته و هدفمند شده‌اند و مشاغل کوچک نیز از این حملات در امان نیستند.

به این صورت که هکرها اغلب شرکت‌های کوچک را به دلیل ضعف در امنیت شبکه مورد هدف قرار می‌دهند، دلیل اصلی این موضوع نیز استفاده این کسب‌وکارها راهکارهای امنیتی سنتی و ناکارآمد است و به درز اطلاعات امنیتی و سازمانی خود کمت اهمیت میدهند؛ جالب است بدانید برخی از سازمان ها خرید تجهیزات امنیت شبکه را کار غیر ضروری میدانند و پس از آن سرخورده میشوند.

به این ترتیب برای جلوگیری از حملات سایبری، یک فایروال قوی می‌تواند اولین خط دفاعی در برابر بدافزارها و نفوذهای غیرمجاز باشد و از داده‌های حساس مشتریان و اطلاعات سازمانی و مالی محافظت کند. با انتخاب یک فایروال مناسب، کسب‌وکارهای کوچک نه‌تنها امنیت خود را تضمین می‌کنند، بلکه از اختلالات احتمالی و هزینه‌های جبران‌ناپذیر ناشی از حملات سایبری جلوگیری خواهند کرد.