همه ی نوشته های:Ms Sobhani

در عصر پیشرفت دیجیتال امروزی، حجم وسیعی از اطلاعات دیجیتالی وجود دارد و ایمن نگه داشتن آن‌ها در برابر حملات سایبری اهمیت فزاینده‌ای پیدا کرده ‌است. کسب و کارها با اطلاعات خصوصی مانند جزئیات زندگی افراد، سوابق مالی و ایده‌های جدید، سروکار دارند. اگر این اطلاعات به اشتباه به دست هکرها برسد، می‌تواند منجر به مشکلات جدی مانند ضرر مالی، مشکلات قانونی و از دست دادن اعتماد مردم نسبت به کسب و کار شود.

قوانین حفظ حریم خصوصی داده و انطباق با قوانین

قوانین حفظ حریم خصوصی داده مانند GDPR، قانون CCPA و سایر موارد، اقدامات سختگیرانه حفاظت از داده را الزامی می‌کنند. پیروی از این مقررات یک رویه قانونی است که تضمین می‌کند داده‌هایی که برای مشتری حساسیت زیادی دارند، به‌طور مسئولانه‌ای مدیریت می‌شوند. عدم رعایت این قوانین می‌تواند منجر به جریمه‌ و مجازات‌های سنگینی شود که این امر نیز به نوبه خود به اهمیت امنیت سایبری قوی برای کسب و کارها تأکید می‌کند.

چالش های پیش روی شرکت‌ها در امنیت داده

شرکت‌ها در تامین امنیت داده‌های خود با چالش‌های متعددی روبرو هستند؛ پیروز شدن در برابر این چالش‌ها، مستلزم پیشی گرفتن از تهدیدات سایبری در حال ظهور، مدیریت پیچیدگی‌های ضرورت های منطبق با قوانین، محافظت از داده‌ در پلتفرم‌ها و دستگاه‌های مختلف، و از همه مهم تر اطمینان حاصل کردن از پیروی همه کارکنان از بهترین شیوه‌های امنیتی است. علاوه بر این موارد، محدودیت‌های بودجه و کمبود متخصصان دارای مهارت در امنیت سایبری به مشکلات کسب‌وکارها در اجرای اقدامات موثر امنیت داده‌ افزوده است.

10 راهکار مطمئن برای حفاظت از داده

در ادامه مقاله 10 تا از مهمترین و مطمئن ترین راهکارهای تامین امنیت داده را بررسی میکنیم:

• کشف و طبقه‌بندی داده‌ها

درک و طبقه‌بندی داده‌ها جهت ایمن نگه داشتن آن‌ها بسیار ضروری است. مثال عینی این قضیه مانند قرار دادن وسایل مختلف در جعبه‌های جداگانه بر اساس اهمیت و حریم خصوصی است. شناخت داده‌ها و مکان آن‌ها می‌تواند تضمین کند که به خوبی محافظت می‌شوند. استفاده از ابزارهای ویژه می‌تواند کمک کند تا داده‌ها را زیر نظر داشته باشید و آنها را در مکان مناسب قرار دهید تا موارد حیاتی ایمن بمانند.

• استفاده از فایروال‌ها

فایروال‌ها به عنوان یک محافظ بین شبکه داخلی و تهدیدات سایبری آنلاین نقش مهمی دارند. آنها به طور مداوم ترافیک ورودی و خروجی شبکه را کنترل می‌کنند و بر‌اساس قوانین امنیتی از پیش تعریف شده جهت جلوگیری از نقض داده، از دسترسی غیرمجاز جلوگیری می‌کنند. فایروال‌های مدرن دارای ویژگی‌های پیشرفته‌ای مانند بازرسی عمیق پکت‌ها و آگاهی از اپلیکیشن هستند که ارائه دهنده‌ی محافظت جامع در برابر تهدیدات سایبری هستند.

• سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IDPS)

راهکارهای IDPS برای شناسایی و جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به شبکه طراحی شده‌اند و جریان‌ ترافیک شبکه را از لحاظ فعالیت‌های مشکوک نظارت می‌کنند و برای بلاک کردن یا اصلاح تهدیدها اقدام می‌کنند. IDPS با شناسایی نفوذهای احتمالی در‌لحظه به جلوگیری از نقض داده و سایر فعالیت‌های مخربِ شدید کمک می‌کند.

• آنتی ویروس/ضد فیشینگ

ابزارهای آنتی ویروس و آنتی فیشینگ به محافظت از دستگاه‌ها در برابر نرم افزارهای مضر و وب‌سایت‌های جعلی کمک می‌کنند و فایل‌ها، ایمیل‌ها و وب‌سایت‌ها را از نظر محتوای مخرب بررسی می‌کنند و قبل از ایجاد مشکل، آن‌ها را متوقف می‌کنند. به روز نگه داشتن این ابزارها ضروری است تا بتوان از اطلاعات در برابر جدیدترین تهدیدات محافظت کرد.

• مدیریت رویداد و اطلاعات امنیتی (SIEM)

راهکارهای SIEM با جمع آوری و آنالیز داده‌های امنیتی از منابع مختلف، دید متمرکزی از وضعیت امنیتی سازمان ارائه می‌دهند و به شناسایی تهدیدهای بالقوه، نظارت بر انطباق با قوانین و پاسخ به حوادث امنیتی کمک می‌کنند. راهکار‌های SIEM، با همبستگی داده‌های سیستم‌های مختلف با استفاده از استراتژی‌های موثر کاهش خطر، می‌توانند الگوها و آسیب‌پذیری‌هایی را که ممکن است نشان‌دهنده نقض امنیتی باشند را شناسایی کنند.

• جلوگیری از، از دست دادن داده (DLP)

توجه داشته باشید که می‌بایست از خروج اطلاعات مهم از شرکت خود جلوگیری کنید. راهکار‌های DLP، داده‌های در حال انتقال از طریق شبکه‌ها، دستگاه‌ها و سرویس‌های ابری را نظارت می‌کنند و اطمینان می‌دهند که اطلاعات خصوصی در امنیت هستند و به دست افراد غیرمجاز نمی‌رسند. راهکارهای DLP همچنین کمک می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که داده‌ها، مطابق با قوانین و مقررات قابل اجرا اداره می‌شوند.

• رمزنگاری برای تامین امنیت داده ها

رمزگذاری داده یک عنصر ضروری در امنیت داده است و شامل تبدیل داده به یک قالب کدگذاری شده است که فقط کاربران مجاز می‌توانند با کلید رمزگشایی صحیح آن را بخوانند. رمزگذاری تضمین می‌کند که حتی اگر داده‌ بدون احراز دسترسی، توسط عامل غیرمجاز رهگیری شد، غیرقابل خواندن و ایمن باقی بماند. اجرای رمزگذاری داده‌های ذخیره‌شده و همچنین داده‌های در حال انتقال برای محافظت از اطلاعات حساس ضروری است.

• ممیزی و حفاظت به‌صورت داده‌محور (DCAP)

راهکار‌های DCAP با ترکیب کشف داده‌ها، طبقه‌بندی، نظارت و حفاظت، رویکردی جامع به امنیت داده‌ ارائه می‌کنند، دید دقیقی را برای استفاده از داده و الگوهای دسترسی ارائه می‌دهند و به سازمان‌ها در شناسایی و کاهش خطرات کمک می‌کنند. راهکار‌های DCAP همچنین با ارائه مسیرهای ممیزی جامع و قابلیت‌های گزارش‌دهی به برآورده کردن الزامات انطباق با قوانین کمک می‌کنند.

• احراز هویت چند عاملی (MFA)

MFA یک لایه امنیتی اضافی به فرآیند احراز هویت اضافه می‌کند و از کاربران می‌خواهد قبل از دسترسی به داده‌های حساس، چندین مرحله تأیید را ارائه دهند و می‌تواند شامل چیزی باشد که کاربر می‌داند (یک پسورد)، چیزی که کاربر دارد (یک توکن امنیتی) و چیزی که کاربر است (داده‌های بیومتریک). احراز هویت چند عاملی به طور قابل توجهی خطر دسترسی غیرمجاز را کاهش می‌دهد و امنیت کلی داده را افزایش می‌دهد.

• مدیریت دستگاه موبایل (MDM)

با افزایش استفاده از دستگاه‌های موبایل برای اهداف تجاری، راهکارهای MDM برای ایمن سازی داده‌های حساس ضروری شده‌اند. ابزارهای MDM به سازمان‌ها اجازه می‌دهند تا دستگاه‌های موبایل را مدیریت و ایمن کنند و از محافظت از داده‌های شرکت حتی در دستگاه‌های شخصی اطمینان حاصل کنند. ویژگی‌های پیشرفته مانند پاک کردن (wipe) از راه دور، رمزگذاری دستگاه و مدیریت اپلیکیشن به محافظت از داده‌ و جلوگیری از دسترسی غیرمجاز کمک می‌کند.

• شرکت داریا

شرکت داریا یکی از بزرگترین شرکت های ارائه دهنده تجهیزات امنیت شبکه در ایران است که با داشتن همکاری مستمر با برندهای فورتی نت، سوفوس و سیسکو؛ امنیت شبکه را برای شما عزیزان فراهم میسازد. برای دریافت مشاوره رایگان در رابطه با خرید تجهیزات شبکه به همراه لایسنس های آنلاین و آفلاین میتوانید با کارشناسان این تیم به شماره 0416224 تماس حاصل کنید.

تکنولوژی‌های دیگری که ارزش بررسی دارند

علاوه بر 10 راهکار برتر امنیت داده که در قسمت قبل ذکر شد، تکنولوژی‌ها و روش‌های دیگر می‌توانند وضعیت امنیت داده شما را بیشتر تقویت کنند. این موارد عبارتند از:

•  آنالیز رفتاری: آنالیز رفتار کاربر برای شناسایی ناهنجاری‌ها و تهدیدات بالقوه.
• امنیت ابری: اجرای اقدامات امنیتی که به طور خاص برای محیط‌های ابری طراحی شده‌اند.
• تشخیص و پاسخ نقطه پایانی (EDR): ارائه نقاط پایانی با قابلیت تشخیص تهدید و پاسخ پیشرفته.
• کنترل دسترسی به شبکه (NAC): کنترل و نظارت بر دسترسی به شبکه جهت جلوگیری از ارتباط دستگاه‌های غیرمجاز.
• معماری اعتماد صفر: اتخاذ یک رویکرد اعتماد صفر یا همان ZTNA که در آن همه کاربران و دستگاه‌ها به طور مداوم قبل از اعطای دسترسی به منابع تأیید می‌شوند.

اقدامات امنیتی شبکه

به طور کلی برای داشتن یک شبکه ایمن در برابر انواع حملات سایبری داشتن چک لیست اقدامات امنیتی شبکه میتواند بسیار کمک کننده باشد، در ادامه چک لیست کامل اقدامات امنیتی شبکه را برایتان آورده ایم:

سخن آخر

حفظ امنیت داده‌ برای محافظت از اطلاعات حساس در برابر تهدیدات آنلاین و حصول اطمینان از اجرای صحیح قوانین حفظ حریم خصوصی، حیاتی است. با همگام شدن با تکنولوژی‌های جدید و روش‌های امنیت نقطه پایانی هوشمند، کسب‌وکارها می‌توانند حباب محافظتی استواری در اطراف داده‌های خود ایجاد کنند.

تیم مجرب داریا با ارائه مشاوره رایگان نیازهای شما را ارزیابی می‌کنند و به این ترتیب بهترین سیستم های محافظت از  داده ها را برای شما توصیه می‌کنند و یک دفاع لایه‌ای را برای محافظت از داده‌های شما پیشنهاد می‌کنند. برای مشاوره رایگان و کنترل وضعیت امنیت سایبری خود با ما تماس بگیرید!

سوالات متداول

تفاوت امنیت داده و حریم خصوصی داده چیست؟

امنیت داده‌ بر روی محافظت از داده‌ در برابر دسترسی هکرها و نقض‌ها متمرکز است، در حالی که حریم خصوصی داده‌ مربوط به مدیریت و استفاده مناسب از اطلاعات شخصی، مطابق با استانداردهای قانونی و اخلاقی است.

چگونه کسب و کارهای کوچک می توانند امنیت داده های خود را بهبود بخشند؟

کسب‌وکارهای کوچک می‌توانند امنیت داده‌ را با اجرای شیوه‌های امنیتی اولیه مانند فایروال، نرم‌افزار ضد ویروس، رمزگذاری داده‌ و آموزش منظم کارکنان در مورد بهترین شیوه‌های امنیت سایبری بهبود بخشند.

برخی از علائم رایج نقض داده چیست؟

علائم رایج نقض داده در‌بر‌گیرنده‌ی فعالیت غیرمعمول اکانت، تغییرات غیرمنتظره در فایل‌ها یا تنظیمات، افزایش اسپم‌ها یا ایمیل‌های فیشینگ و دسترسی غیرمجاز به سیستم‌ یا داده‌ است.

چرا رمزگذاری داده ضروری است؟

رمزگذاری داده‌ ضروری است چرا که تضمین می‌کند که حتی اگر داده‌ به‌صورت غیرمجاز، در دسترس قرار گیرد، ناخوانا و ایمن باقی می‌مانند و از اطلاعات حساس در برابر دسترسی غیرمجاز محافظت می‌کند.

تسلط هوش مصنوعی بر حملات سایبری نشان ‌دهنده قدرت بی ‌نظیر این فناوری در شناسایی و مقابله با تهدیدات پیچیده است. استفاده از هوش مصنوعی در حوزه امنیت سایبری با ترکیب الگوریتم‌های یادگیری ماشینی، تحلیل داده‌های حجیم، و پیش ‌بینی رفتار مهاجمان، به یکی از ابزارهای حیاتی در دفاع از سیستم‌های دیجیتال تبدیل شده است.

کاربرد هوش مصنوعی در امنیت سایبری

بهره گیری از هوش مصنوعی در شناسایی و جلوگیری از تهدیدات سایبری و جلوگیری از ورود مهاجمان به شبکه به یکی از راهکارهای اساسی در امنیت سایبری تبدیل شده است. از جمله کاربرد هوش مصنوعی در امنیت سایبری میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

1. شناسایی تهدیدات ناشناخته: هوش مصنوعی قادر است الگوهای غیرعادی را در شبکه شناسایی کند و به سرعت به آن‌ها پاسخ دهد.
2. سرعت بالا در پردازش داده‌ها: حجم عظیم داده‌های تولیدشده در شبکه‌ها توسط انسان قابل مدیریت نیست، اما هوش مصنوعی این کار را با سرعت بالا انجام می‌دهد.
3. کاهش اشتباهات انسانی: استفاده از سیستم‌های خودکار، خطاهای ناشی از عوامل انسانی را به حداقل می‌رساند.
4. پیش ‌بینی حملات آینده: الگوریتم‌های پیشرفته می‌توانند الگوهای حملات را تحلیل کرده و اقدامات پیشگیرانه را پیشنهاد دهند.

موارد یاد شده در لیست بالا تنها چند نمونه از کاربردهای هوش مصنوعی در امنیت سایبری به شمار می روند. جالب است بدانید که فایروال‌های فورتی گیت (FortiGate) با بهره ‌گیری از هوش مصنوعی پیشرفته، قادر به شناسایی و مقابله با تهدیدات سایبری به صورت لحظه ای هستند. این فناوری هوشمند با تحلیل رفتارهای شبکه، الگوهای مشکوک را تشخیص داده و حتی پیش از وقوع حمله، اقدامات محافظتی را فعال می‌کند. توجه داشته باشید که هوش مصنوعی در این فایروال‌ها نقش کلیدی در مقابله با تهدیدات پیچیده‌ای مانند بدافزارهای ناشناخته و حملات مهندسی اجتماعی دارد؛ به این ترتیب میتوان گفت هوش مصنوعی تقریبا بر 92.5%  درصد حملات سایبری تسلط دارد.

هوش مصنوعی(AI) چیست؟

هوش مصنوعی اصطلاح گسترده‌ای است که به علم شبیه‌سازی هوش انسان در ماشین‌ها با هدف توانمندسازی آن‌ها برای تفکر مانند ما و تقلید از اعمال ما اشاره دارد. این به ماشین‌های هوش مصنوعی اجازه می‌دهد تا وظایفی را انجام دهند که قبلاً فقط انسان‌ها می‌توانستند انجام دهند. جالب است بدانید، در آینده نه چندان دور هوش مصنوعی ممکن است از انسان پیشی بگیرد.

به طور کلی هوش مصنوعی (AI) به علمی اطلاق می‌شود که هدف آن شبیه‌سازی قابلیت‌های ذهنی انسان در ماشین‌ها و سیستم‌های کامپیوتری است. به عبارت دیگر، AI تلاش می‌کند تا به ماشین‌ها توانایی‌های شناختی مانند یادگیری، استدلال، و حل مسئله را القا کند. این فناوری با استفاده از الگوریتم‌ها و مدل‌های پیچیده، به ماشین‌ها اجازه می‌دهد تا از داده‌ها یاد بگیرند، الگوها را شناسایی کنند و تصمیمات هوشمندانه‌ای بگیرند که پیش‌تر تنها در توانایی انسان‌ها بود.

AI به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود: هوش مصنوعی ضعیف (Narrow AI) که برای انجام وظایف خاص طراحی شده و هوش مصنوعی قوی (General AI) که به دنبال شبیه‌ سازی کامل ذهن انسان است.

چالش‌های استفاده از هوش مصنوعی در امنیت سایبری

استفاده از هوش مصنوعی در امنیت سایبری اگرچه امکانات زیادی برای مقابله با تهدیدات سایبری فراهم می‌کند، اما با چالش‌های متعددی نیز همراه است:

• پیچیدگی الگوریتم‌ها: پیاده‌سازی و مدیریت سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی نیازمند تخصص بالاست.
• وابستگی به داده‌های آموزشی: کیفیت و تنوع داده‌ها تأثیر مستقیمی بر دقت سیستم دارد.

استفاده توسط مهاجمان: همان ‌طور که سازمان‌ها از هوش مصنوعی بهره می‌برند، مهاجمان نیز از این فناوری برای ارتقای روش‌های حمله خود استفاده می‌کنند.

راهکارهای تقویت امنیت سایبری با هوش مصنوعی

هوش مصنوعی (AI) به‌عنوان ابزاری قدرتمند در امنیت سایبری، با ارائه راهکارهای نوین به سازمان‌ها کمک می‌کند تا از دارایی‌ها و اطلاعات حساس خود محافظت کنند. برخی از راهکارهای مؤثر برای تقویت امنیت سایبری با استفاده از هوش مصنوعی عبارت‌اند از:

• ارتقای سیستم‌های مبتنی بر یادگیری ماشینی با داده‌های به‌ روز و متنوع.
• ترکیب هوش مصنوعی با دیگر راهکارهای امنیتی مانند رمزنگاری و احراز هویت چند مرحله‌ای.
• آموزش نیروی انسانی برای مدیریت سیستم‌های پیشرفته هوش مصنوعی.

به طور کل میتوان گفت هوش مصنوعی نه تنها توانسته سهم بزرگی از حملات سایبری را شناسایی و متوقف کند، بلکه به یک ابزار کلیدی در مبارزه با تهدیدات دیجیتالی تبدیل شده است؛ به گونه ای که آینده امنیت سایبری بدون استفاده از هوش مصنوعی قابل تصور نیست و توسعه این فناوری همچنان نقش مهمی در حفاظت از اطلاعات و داده‌ها ایفا خواهد کرد.

چرا هوش مصنوعی به 100 درصد از حملات سایبری دسترسی ندارد؟

رسیدن به صد درصد مقابله با حملات سایبری با وجود پیشرفت‌های عظیم در زمینه هوش مصنوعی، همچنان یک هدف ایده‌آل و دشوار است. در ادامه دلایلی که چرا این رقم به 92.5٪ محدود شده و به 100٪ نمی‌رسد، بررسی می‌شود:

نوآوری مستمر مهاجمان سایبری

مهاجمان سایبری دائماً در حال توسعه تکنیک‌های جدید و پیچیده خود هستند. این نوآوری‌ها باعث می‌شود برخی از حملات از دید الگوریتم هوش مصنوعی مخفی بمانند یا زمان بیشتری برای شناسایی نیاز باشد.

محدودیت در داده‌های آموزشی

هوش مصنوعی برای یادگیری نیاز به داده‌های باکیفیت دارد. اگر داده‌های مربوط به یک حمله خاص در سیستم وجود نداشته باشد یا ناقص باشد، شناسایی آن برای هوش مصنوعی دشوار خواهد بود.

حملات روز صفر (Zero day)

حملات روز صفر به آسیب‌پذیری‌هایی اشاره دارد که هنوز شناسایی نشده‌اند. این حملات به دلیل ناشناخته بودنشان، اغلب از دسترس هوش مصنوعی خارج می‌شوند تا زمانی که به ‌روزرسانی‌های لازم اعمال شوند.

خطای الگوریتم‌ها

حتی بهترین الگوریتم‌های هوش مصنوعی نیز ممکن است دچار خطا شوند یا الگوهای تهدید را به اشتباه تفسیر کنند.

عامل انسانی

بخش بزرگی از حملات سایبری به دلیل خطای انسانی موفق می‌شوند، مانند کلیک روی لینک‌های فیشینگ یا استفاده از رمز عبورهای ضعیف؛ از این رو از مقدار صد در صد کاهش می یابد، چرا که هوش مصنوعی نمی‌تواند تمام تصمیمات انسانی را کنترل کند.

محدودیت در منابع پردازشی

پردازش حجم عظیمی از داده‌ها برای شناسایی تهدیدات به منابع زیادی نیاز دارد. در برخی موارد، کمبود منابع پردازشی یا ضعف در معماری شبکه می‌تواند دقت سیستم را کاهش دهد و به این ترتیب امنیت شبکه به خطر بیافتد.

حملات ترکیبی

برخی حملات ترکیبی، شامل چندین مرحله و روش هستند که به‌ صورت همزمان اجرا می‌شوند و هوش مصنوعی در این شرایط نمیتواند پاسخی برای تهدید و یا حمله ارائه دهد و به این ترتیب امنیت شبکه به مشکل میخورد.

آیا رسیدن به 100٪ ممکن است؟

اگرچه رسیدن به صد درصد ممکن نیست، اما با ترکیب هوش مصنوعی با دیگر روش‌های امنیتی مانند رمزنگاری قوی، احراز هویت چند مرحله‌ای، آموزش کاربران و از همه مهم تر استفاده از تجهیزات امنیتی از جمله فایروال ها می‌توان به درصدهای بالاتری در جلوگیری از حملات سایبری دست یافت.

در نهایت، امنیت سایبری یک میدان نبرد دائمی است که در آن، سیستم‌های دفاعی باید همیشه یک قدم جلوتر از مهاجمان باشند.

روند حملات سایبری در سال 2024

بر اساس گزارش‌های منتشرشده در سه ماهه اول سال 2024، بیشتر تهدیدات سایبری شامل تکنیک‌های مهندسی اجتماعی بوده‌اند. در این گزارش آمده است که:

• حدود 90 درصد از حملات بر روی دستگاه‌های تلفن همراه شامل کلاهبرداری و حملات فیشینگ بوده‌اند.
• 87 درصد از حملات روی دسکتاپ‌ها شامل تبلیغ‌افزار و دیگر تکنیک‌های مشابه گزارش شده است.

این آمار نشان می‌دهد که مجرمان سایبری بیش از نقاط ضعف فنی، بر آسیب‌پذیری‌های انسانی تمرکز کرده‌اند.

نقش هوش مصنوعی در تکامل حملات مهندسی اجتماعی

فناوری‌های مبتنی بر هوش مصنوعی به‌ طور قابل توجهی ابزارهای جدیدی برای مجرمان فراهم کرده است. استفاده از دیپ‌فیک‌ها و شبیه‌سازی‌های صوتی پیشرفته به آن‌ها این امکان را داده تا حملات پیچیده ‌تری اجرا کنند. این فناوری‌ها در موارد زیر مورد استفاده قرار می‌گیرند:

کانال‌های رسانه‌های اجتماعی

یکی از بردارهای اصلی برای انتشار این نوع حملات، پلتفرم یوتیوب است. مهاجمان با سوءاستفاده از تبلیغات خودکار و محتوای تولید شده توسط کاربران، اقدامات امنیتی را دور زده و انواع مختلفی از حملات را از جمله فیشینگ، بدافزار و کلاهبرداری‌های مالی اجرا می‌ کنند.

تماس‌های ویدیویی و صوتی

• تماس‌های ویدیویی: فناوری دیپ‌ فیک به مهاجمان اجازه می‌دهد تا در جلسات ویدیویی خود را به‌جای افراد دیگر جا بزنند و اطلاعات حساس را از قربانیان دریافت کنند.
• پیام‌های صوتی: تکنولوژی‌های پیشرفته قادرند تنها با چند ثانیه نمونه صدا، پیام‌هایی کاملاً مشابه با صدای واقعی تولید کنند.

حملات فیشینگ پیشرفته

فیشینگ همچنان یکی از محبوب‌ترین روش‌های حمله است، اما اکنون با کمک هوش مصنوعی بسیار پیچیده‌تر و مؤثرتر شده است. مهاجمان با استفاده از ابزارهایی مانند ChatGPT پیام‌هایی بسیار قانع ‌کننده تولید می‌کنند که احتمال فریب قربانیان را به‌ طور چشمگیری افزایش می‌دهد.

فیشینگ دیپ ‌فیک

این روش از تکنیک‌های مهندسی اجتماعی برای سوءاستفاده از اعتماد کاربران استفاده می‌کند. مهاجمان با ایجاد هویت‌های جعلی و باورپذیر، قربانیان را ترغیب به انجام اقدامات ناخواسته می‌کنند:

• ایمیل‌ها و پیام‌ها: ایجاد حساب‌های جعلی در پلتفرم‌هایی مانند لینکدین برای مورد هدف قرار دادن کارمندان.
•  حملات تماس تصویری: استفاده از چهره‌های جعلی برای دریافت اطلاعات حساس.

تهدیدات خاص در یوتیوب

یوتیوب به عنوان یکی از اهداف اصلی مهاجمان سایبری شناسایی شده است. چند روش رایج در این پلتفرم عبارتند از:

• اجرای کمپین‌های فیشینگ با پیشنهادات همکاری جعلی.
• ارسال ویدئوهای حاوی لینک‌های مخرب با پوشش نرم‌افزارهای قانونی.
• ربودن کانال‌ها و استفاده از آن‌ها برای کلاهبرداری‌های رمزنگاری.

بدافزار به عنوان سرویس (MaaS)

یکی از روندهای جدید در جرایم سایبری، مدل بدافزار به عنوان سرویس (MaaS) است. در این روش:

• مجرمان، بدافزارها را به‌ صورت اجاره‌ای در اختیار دیگر مهاجمان قرار می‌دهند.
• همکاری مبتنی بر کمیسیون بین هکرهای حرفه‌ای و مهاجمان تازه‌کار تسهیل می‌شود.

این مدل، ابزارهای پیشرفته را در اختیار طیف وسیع‌تری از مجرمان قرار داده و اجرای حملات را ساده‌تر کرده است.

اهمیت افزایش آگاهی امنیتی

هم‌زمان با تکامل مداوم تکنیک‌های مهندسی اجتماعی و سوءاستفاده از آسیب‌پذیری‌های انسانی، افزایش آگاهی و به‌روزرسانی مداوم پروتکل‌های امنیتی حیاتی‌تر از همیشه به نظر می‌رسد. همان‌طور که Jakub Kroustek، مدیر تحقیقات بدافزار، تأکید کرده است، احتمال هدف قرار گرفتن افراد توسط حملات سایبری در سال 2024 به بالاترین سطح خود رسیده است. مقابله با این تهدیدات نیازمند همکاری گسترده ‌تر و استفاده از تجهیزات امنیتی شبکه از جمله فایروال ها با لایسنس های آنلاین و همیشه آپدیت است.

هوش مصنوعی برای امنیت سایبری

به طور کلی برای امنیت سایبری از هوش مصنوعی برای تجزیه و تحلیل، مرتبط کردن داده‌های رویداد و تهدیدات سایبری در منابع متعدد استفاده می شود، و آن‌ها را به بینش‌های واضح و عملی تبدیل می‌کند که متخصصان امنیتی برای بررسی، پاسخ و گزارش بیشتر از آن استفاده می‌کنند. اگر یک حمله سایبری با معیارهای مشخصی مطابقت داشته باشد که توسط تیم امنیتی تعریف شده است، هوش مصنوعی می‌تواند پاسخ را خودکار کرده و دارایی‌های آسیب‌دیده را جدا کند. هوش مصنوعی مولد با تولید متن، تصاویر و سایر محتواها به زبان طبیعی اصلی بر اساس الگوهای موجود در داده‌های موجود، این کار را یک قدم جلوتر می‌برد.

اهمیت هوش مصنوعی در امنیت سایبری

استفاده از هوش مصنوعی در امنیت سایبری، به سازمان ها و شرکت ها این اجازه می دهد تا از داده ها و اطلاعات بزرگ برای تشخیص، تحلیل و پاسخ به تهدیدات سایبری، سریع تر و دقیق تر استفاده کنند؛ برای مثال:

کشف حملات جدید

این فناوری توانایی شناسایی الگو های پیچیده را در داده ها دارد؛ حتی اگر تهدیدات قبلا دیده نشده باشند. به بیان دیگر، هوش مصنوعی می تواند حملات روز صفر (Zero-day Attacks) را شناسایی کند. این کار اهمیت بسیار بالایی دارد زیرا هکر ها به طور مداوم در حال توسعه روش های جدید برای نفوذ به سیستم ها هستند.

بهینه سازی فرایند های ایمنی

هوش مصنوعی در بهینه سازی فرایند های امنیتی نقش بسزایی دارد. از طریق خودکار سازی، وظایفی مانند تجزیه و تحلیل لاگ ها و رویداد های امنیتی، کارشناسان امنیت می توانند روی تهدیدات پیچیده تر تمرکز کنند، در حالی که امور معمولی و روتین به دست هوش مصنوعی انجام می شود.

استفاده از هوش مصنوعی در امنیت سایبری امکان ایجاد یک دیوار دفاعی پویا و تطبیق پذیر را فراهم می کند. سیستم های مبتنی در هوش مصنوعی قادر هستند به طور مداوم از تهدیدات یاد بگیرند و استراتژی های دفاعی خود را برای مقابله با حملات جدید تطبیق دهند. این انعطاف پذیری اطمینان می دهد که سازمان قادر به مقابله با تکامل مداوم تهدیدات خواهند بود.

نحوه عملکرد هوش مصنوعی در امنیت سایبری

هوش مصنوعی برای امنیت سایبری با ارزیابی مقادیر انبوه داده در منابع متعدد برای شناسایی الگوهای فعالیت در یک سازمان، مانند زمان و مکان ورود افراد، حجم ترافیک و دستگاه‌ها و برنامه‌های ابری که کارمندان استفاده می‌کنند، کار می‌کند. وقتی متوجه شد که چه چیزی معمولی است، می تواند رفتار غیرعادی را که ممکن است نیاز به بررسی داشته باشد را شناسایی کند. برای حفظ حریم خصوصی، داده های یک سازمان برای خروجی هوش مصنوعی در سایر سازمان ها استفاده نمی شود. در عوض، هوش مصنوعی از اطلاعات تهدید جهانی که از چندین سازمان ترکیب شده است استفاده می کند.

هوش مصنوعی بر پایه سه جزء اساسی کار میکند که این سه جزء را مورد بررسی قرار می دهیم:

تشخیص نفوذ

یکی از مهم ترین جنبه های استفاده از هوش مصنوعی در امنیت سایبری تشخیص نفوذ است. سیستم های تشخیص نفوذ مبتنی بر هوش مصنوعی قادر به شناسایی الگو های غیر معمولی و فعالیت های مشکوک در شبکه ها و سیستم های اطلاعاتی هستند. این سیستم ها با یادگیری مداوم از داده های موجود و به روزرسانی پایگاه دانش خود به طور فزاینده ای دقیق تر و قابل اعتماد تر می شوند

تجزیه و تحلیل تهدیدات

هوش مصنوعی پس از تشخیص فعالیت های مشکوک، با تحلیل داده های جمع آوری شده از منابع مختلف، از جمله ترافیک شبکه، لاگ های سیستم و هشدار های امنیتی، نوع تهدید و ارزیابی سطح خطر آن آشنا می کند.

این تجزیه و تحلیل کمک می کند تا تیم های امنیتی درک بهتری از تاکتیک ها و تکنیک های مورد استفاده مهاجمان داشته باشند و بتوانند استراتژی دفاعی موثر تری را طراحی کنند.

پاسخ به تهدیدات

آخرین مرحله استفاده از هوش مصنوعی در امنیت شبکه پاسخ به تهدیدات است. پس از شناسایی و تجزیه و تحلیل تهدید لازم است که اقدامات لازم برای مقابله با تهدیدات انجام شود. سیستم های مبتنی بر هوش مصنوعی می توانند به طور خودکار تصمیم های سریع تری بگیرند تا از پیشروی تهدیدات جلوگیری کنند یا آسیب های ناشی از آنها را به حداقل برسانند.

این فرایند اقداماتی مانند قطع اتصالات شبکه ای مشکوک، به روز رسانی قوانین فایروال برای مسدود کردن ترافیک مخرب و ایزوله کردن سیستم های آلوده را شامل می شود.سیستم های پیشرفته ممکن است قادر به اجرای پروتکل های ترمیم خودکار باشند تا به سرعت سیستم های تحت تاثیر را به عالت عادی بازگردانند.

مزایای استفاده از هوش مصنوعی در امنیت سایبری

سازمان‌های امنیت سایبری به‌طور فزاینده‌ای به هوش مصنوعی در ارتباط با ابزارهای سنتی‌تری مانند محافظت از آنتی‌ویروس، پیشگیری از از دست دادن داده‌ها، تشخیص تقلب، مدیریت هویت و دسترسی، تشخیص نفوذ، مدیریت ریسک و سایر حوزه‌های امنیتی اصلی متکی هستند. به دلیل ماهیت هوش مصنوعی، که می تواند مجموعه های عظیمی از داده ها را تجزیه و تحلیل کند و الگوها را بیابد، هوش مصنوعی به طور منحصر به فردی برای کارهایی مانند:

• شناسایی حملات واقعی با دقت بیشتری نسبت به انسان ها انجام می شود و اولویت بندی پاسخ ها بر اساس خطرات دنیای واقعی آنها انجام می شود
• شناسایی و پرچم‌گذاری نوع ایمیل‌ها و پیام‌های مشکوک که اغلب در کمپین‌های فیشینگ استفاده می‌شوند.
• شبیه سازی حملات مهندسی اجتماعی، که به تیم های امنیتی کمک می کند تا آسیب پذیری های احتمالی را قبل از سوء استفاده مجرمان سایبری شناسایی کنند.
• تجزیه و تحلیل سریع حجم عظیمی از داده های مربوط به حادثه، به طوری که تیم های امنیتی بتوانند سریعاً برای مهار تهدید اقدام کنند.

علاوه بر این، هوش مصنوعی این پتانسیل را دارد که یک ابزار تغییر دهنده بازی در تست نفوذ باشد – به طور عمدی دفاع نرم افزارها و شبکه ها را برای شناسایی نقاط ضعف بررسی می کند. با توسعه ابزارهای هوش مصنوعی برای هدف قرار دادن فناوری خود، سازمان‌ها بهتر می‌توانند نقاط ضعف خود را قبل از اینکه هکرها سوءاستفاده کنند، شناسایی کنند.

داشتن این اطلاعات به سازمان های امنیت سایبری برتری قابل توجهی در جلوگیری از حملات آینده می دهد. توقف نقض قبل از وقوع نه تنها به محافظت از داده‌های افراد و شرکت‌ها کمک می‌کند، بلکه هزینه‌های فناوری اطلاعات را برای کسب‌وکارها کاهش می‌دهد.

خطرات هوش مصنوعی در امنیت سایبری چیست؟

مانند هر فناوری دیگری، هوش مصنوعی نیز می تواند برای اهداف خوب یا مخرب استفاده شود. عوامل تهدید می توانند از برخی از ابزارهای هوش مصنوعی استفاده کنند که برای کمک به بشریت برای ارتکاب کلاهبرداری، کلاهبرداری و سایر جرایم سایبری طراحی شده است. برخی از خطرات هوش مصنوعی در امنیت سایبری را می توان به موارد زیر اشاره کرد:

بهینه سازی حملات سایبری

کارشناسان می‌گویند که مهاجمان می‌توانند از هوش مصنوعی و مدل‌های زبان بزرگ برای مقیاس‌ربندی حملات در سطح نامعلومی از سرعت و پیچیدگی استفاده کنند. آنها ممکن است از هوش مصنوعی مولد برای یافتن راه‌های جدید برای تضعیف پیچیدگی ابر و استفاده از تنش‌های ژئوپلیتیکی برای حملات پیشرفته استفاده کنند. آنها همچنین می‌توانند تکنیک‌های حمله باج‌افزار و فیشینگ خود را با صیقل دادن آنها با هوش مصنوعی مولد بهینه کنند.

بدافزار خودکار

هوش مصنوعی مانند Chat GPT در خرد کردن دقیق اعداد عالی است. به گفته اودد نتزر، استاد مدرسه بازرگانی کلمبیا، Chat GPT می‌تواند «به خوبی کد بنویسد».

کارشناسان می گویند که در آینده نزدیک، ممکن است به توسعه دهندگان نرم افزار، برنامه نویسان کامپیوتر و کدنویسان کمک کند یا کارهای بیشتری را جابجا کنند.

در حالی که نرم افزارهایی مانند Chat GPT دارای برخی حفاظت ها برای جلوگیری از ایجاد کدهای مخرب توسط کاربران است، کارشناسان می توانند از تکنیک های هوشمندانه ای برای دور زدن آن و ایجاد بدافزار استفاده کنند. به عنوان مثال، یک محقق توانست یک حفره را پیدا کند و یک فایل اجرایی سرقت داده پیچیده تقریبا غیر قابل کشف ایجاد کند. فایل اجرایی دارای پیچیدگی بدافزاری بود که توسط یک عامل تهدید با حمایت دولتی ایجاد شده بود.

ایمنی فیزیکی

از آنجایی که سیستم های بیشتری مانند وسایل نقلیه خودران، تجهیزات ساخت و ساز و سیستم های پزشکی از هوش مصنوعی استفاده می کنند، خطرات هوش مصنوعی برای ایمنی فیزیکی می تواند افزایش یابد. به عنوان مثال، یک خودروی خودران واقعی مبتنی بر هوش مصنوعی که از نقض امنیت سایبری رنج می‌برد، می‌تواند امنیت فیزیکی مسافرانش را به خطر بیاندازد. به طور مشابه، مجموعه داده ابزارهای تعمیر و نگهداری در یک سایت ساخت و ساز می تواند توسط مهاجم دستکاری شود تا شرایط خطرناکی ایجاد کند.

هکر ها چگونه از هوش مصنوعی استفاده میکنند؟

متاسفانه، مجرمان سایبری بی امان و مدبر هستند. بیایید به چندین روش استفاده از هوش مصنوعی برای منافع هکرها نگاه کنیم:

طرح های مهندسی اجتماعی

این طرح‌ بر دستکاری روانی تکیه می‌کند تا افراد را فریب دهند تا اطلاعات حساس را فاش کنند یا اشتباهات امنیتی دیگری انجام دهند. این طیف گسترده ای از دسته بندی های فعالیت های جعلی را شامل می شود، از جمله کلاهبرداری های فیشینگ، ویشینگ و ایمیل های تجاری.

هوش مصنوعی به مجرمان سایبری اجازه می‌دهد تا بسیاری از فرآیندهای مورد استفاده در حملات مهندسی اجتماعی را خودکار کنند و همچنین پیام‌های شخصی‌تر، پیچیده‌تر و مؤثرتر را برای فریب قربانیان ناآگاه ایجاد کنند. این بدان معناست که مجرمان سایبری می توانند حجم بیشتری از حملات را در زمان کمتری ایجاد کنند و نرخ موفقیت بالاتری را تجربه کنند.

هک پسورد

مجرمان سایبری از هوش مصنوعی برای بهبود الگوریتم ها برای رمزگشایی رمزهای ، سوء استفاده می کنند. الگوریتم‌های پیشرفته حدس زدن رمز عبور سریع‌تر و دقیق‌تری را ارائه می‌کنند که به هکرها اجازه می‌دهد کارآمدتر و سودآورتر شوند. این ممکن است منجر به تاکید بیشتر بر هک رمز عبور توسط مجرمان سایبری شود.

دیپ فیک (Deep fakes) 

این نوع فریب از توانایی هوش مصنوعی برای دستکاری آسان محتوای بصری یا صوتی و قانونی جلوه دادن آن استفاده می کند. این شامل استفاده از صدا و تصویر ساختگی برای جعل هویت شخص دیگری است. سپس می‌توان محتوای اصلاح‌شده را به‌طور گسترده در عرض چند ثانیه به صورت آنلاین توزیع کرد، از جمله در پلت‌فرم‌های رسانه‌های اجتماعی تأثیرگذار  برای ایجاد استرس، ترس یا سردرگمی در بین کسانی که آن را مصرف می‌کنند.

مسمومیت داده ها

هکرها داده های آموزشی مورد استفاده توسط الگوریتم هوش مصنوعی را برای تاثیرگذاری بر تصمیماتی که در نهایت می گیرد، «مسموم» می کنند یا تغییر می دهند. به طور خلاصه، الگوریتم با اطلاعات فریبنده تغذیه می شود و ورودی بد منجر به خروجی بد می شود.

سخن پایانی

در پایان، هوش مصنوعی با توانایی‌های شگفت‌انگیز خود در تحلیل داده‌ها و یادگیری از تجربیات، به سرعت به یکی از ابزارهای کلیدی در زندگی مدرن تبدیل شده است. این فناوری نه تنها روش‌های جدیدی برای بهبود کیفیت زندگی و افزایش بهره‌وری ارائه می‌دهد، بلکه به ما امکان می‌دهد تا با پیچیدگی‌های دنیای دیجیتال به شیوه‌ای مؤثرتر و هوشمندانه‌تر برخورد کنیم. با این حال، همچنان نیازمند توجه و نظارت مستمر هستیم تا اطمینان حاصل کنیم که پیشرفت‌های AI به شیوه‌ای مسئولانه و ایمن به کار گرفته شوند. آینده‌ای که در آن هوش مصنوعی به بخش جدایی‌ناپذیر از زندگی ما تبدیل می‌شود، همچنان چالش‌ها و فرصت‌های فراوانی را به همراه خواهد داشت.

با پیشرفت تکنولوژی تهدیدات سایبری و مهاجمان سایبری به طور فزاینده‌ای پیچیده و خطرناک شده‌اند، به گونه ای که استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته برای تشخیص و مقابله با این تهدیدات امری ضروری است که برای در امان نگه داشتن سیستم و سازمان نیاز است روش ها و سیتستم مقابله با تهدیدات را بدانید.

جالب است بدانید سیستم‌های مختلفی برای مدیریت تهدیدات امنیتی در دسترس هستند که هرکدام ویژگی‌ها و قابلیت‌های منحصر به فردی دارند. از جمله این سیستم‌ها می‌توان به EDR (Endpoint Detection and Response) و  XDR(Extended Detection and Response) و MDR (Managed Detection and Response) اشاره کرد. هر کدام از این فناوری‌ها به شیوه‌ای خاص به مقابله با تهدیدات سایبری پرداخته و به تیم‌های امنیتی کمک می‌کنند تا از آسیب‌های ناشی از حملات سایبری جلوگیری کنند.

EDR، MDR، XDR چیست؟

شناسایی و پاسخ به تهدیدهای نقطه‌ای (EDR) به طور اختصاصی امنیت نقاط پایانی را نظارت می‌کند، در حالی که شناسایی و پاسخ‌دهی گسترده (XDR) علاوه بر نقاط پایانی، سایر دارایی‌ها مانند دفاتر راه دور و سیستم‌های اینترنت اشیا (IoT) را نیز پوشش می‌دهد. هر دو سیستم EDR و XDR می‌توانند به صورت شناسایی و پاسخ‌ دهی مدیریت ‌شده (MDR) نیز ارائه شوند که خدماتی برای شناسایی و پاسخ ‌دهی به تهدیدها هستند و توسط یک ارائه ‌دهنده شخص ثالث ارائه می‌شوند.

EDR برای نظارت مستمر بر نقاط پایانی محلی یا ابری به کار می‌رود.

MDR خدماتی مانند نظارت ۲۴ ساعته، شناسایی تهدیدها، شکار تهدیدها، تحلیل مبتنی بر هوش مصنوعی، مهار و حذف تهدیدها و ارائه گزارش از فعالیت‌ها را ارائه می‌دهد.

XDR علاوه بر نظارت بر تمامی نقاط شناخته‌شده در محیط دیجیتال یک سازمان، حملات سایبری در حال وقوع را شناسایی کرده و از گسترش یا تشدید تهدید جلوگیری می‌کند.

EDR و XDR و MDR چگونه به امنیت شبکه کمک می کند؟

EDR ، XDR، و MDR ابزارهایی هستند که برای ارتقای امنیت شبکه و شناسایی تهدیدات استفاده می‌شوند. EDR به طور خاص برای شناسایی و پاسخ به تهدیدات در دستگاه‌های نقطه پایانی (مثل کامپیوترها و موبایل‌ها) طراحی شده است و به مدیران امنیتی کمک می‌کند تا حملات را در لحظه شناسایی و مهار کنند. XDR دامنه وسیع‌تری دارد و از اطلاعات امنیتی از منابع مختلف مانند دستگاه‌ها، شبکه‌ها و سرورها برای شناسایی و پاسخ به تهدیدات بهره می‌برد. در حالی که MDR بر شبکه متمرکز است و با نظارت بر ترافیک شبکه به شناسایی تهدیدات ناشناخته می‌پردازد، به طوری که می‌تواند حملات پیچیده مانند بدافزارهای رمزنگاری یا حملات پیشرفته (APT) را شناسایی کند. این سه ابزار به طور مکمل به امنیت شبکه کمک می‌کنند و تهدیدات را از چندین زاویه شناسایی و مهار می‌نمایند.

EDR  چیست؟

شناسایی و پاسخ ‌دهی نقطه ‌ای یا همان EDR شامل دستگاه‌هایی می‌شود که معمولاً در محدوده فیزیکی یک سازمان قرار دارند. سیستم‌های EDR لپ ‌تاپ‌ها، ایستگاه‌های کاری، چاپگرها، اجزای شبکه و سایر سیستم‌های اطلاعاتی را برای شناسایی فعالیت‌های مشکوک بررسی می‌کنند.

فناوری EDR قادر است رفتارهای مشکوک را شناسایی کند، از هوش مصنوعی برای تحلیل ناهنجاری‌ها بهره ببرد و امکان شناسایی تهدید، اولویت ‌بندی، مهار و حذف آن را فراهم کند. این سیستم‌ها معمولاً دارای داشبوردهایی هستند که وضعیت تهدیدها و اطلاعات عملکردی را به تیم‌های امنیتی ارائه می‌دهند.

عناصر هوش مصنوعی نه تنها کدهای مشکوک را از لیست هزاران تهدید بررسی می‌کنند، بلکه از تجزیه و تحلیل رفتاری برای خرد کردن مقادیر زیاد داده برای شناسایی شباهت‌های احتمالی با تهدیدات شناخته شده استفاده می‌کنند. سپس سیستم‌ها می‌توانند راهنمایی‌هایی در مورد بهترین روش برای کاهش تهدید، مهار و از بین بردن آن تهدید ارائه دهند. داده‌های جمع‌ آوری‌ شده در حین نظارت، پردازش و در پایگاه‌های داده برای استفاده در آینده ذخیره می‌شوند.

جالب است بدانید یکی از ویژگی های مهم EDR  و همچنین سیستم های XDR و MDR شکار تهدید است که به طور فعال، شبکه ها، دستگاه ها، سیستم ها و سایر منابع را برای شناسایی تهدیدات احتمالی کاوش میکند. این قابلیت توانایی های یک تیم امنیت سایبری را در شناسایی و مدیریت تهدیدات به میزان قابل توجهی گسترش می دهد و به شناسایی حملات فیشینگ، باج افزار و سایر تهدیدها کمک می کند.

 MDR چیست؟

ویژگی‌های سیستم‌های EDR و XDR می‌توانند توسط اشخاص ثالث نیز ارائه شوند. خدمات مدیریت تشخیص و پاسخ یا همان MDR تلاش‌های امنیت سایبری را با افزودن قابلیت‌هایی که ممکن است فراتر از توانایی‌های یک تیم خاص باشد، تکمیل می‌کنند. جالب است بدانید سیستم MDR میتواند به عنوان یک راه ‌حل جامع عمل کند که تمام جنبه‌های مدیریت امنیت سایبری را پوشش می‌دهد.

مزایای خدمات  MDR

ارائه‌ دهندگان MDR مجموعه‌ای گسترده از خدمات تشخیص و پاسخ را ارائه می‌دهند. دسترسی به این قابلیت‌ها و تخصص‌ها به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که بدون نیاز به جذب و استخدام کارکنان اضافی، امنیت شبکه خود را تقویت کنند. علاوه بر این، سازمان‌هایی که نیازهای انطباقی دارند می‌توانند از تخصص و گزارش ‌دهی مداوم ارائه‌ دهندگان MDR بهره ‌مند شوند.

 XDR چیست؟

زمانی که یک سازمان به نظارت، تحلیل و کاهش تهدیدات فراتر از نقاط انتهایی نیاز دارد، فناوری تشخیص و پاسخ گسترش ‌یافته  یا همان XDR توصیه می‌شود. با این سیستم پیاده ‌سازی‌های محلی امکان ‌پذیر است، اما معمولاً XDR مبتنی بر ابر ترجیح داده می‌شود، به ‌ویژه اگر فروشنده دارای چندین مکان باشد که از آن‌ها فعالیت‌های XDR را راه‌اندازی کند.

ویژگی‌ها و عملکرد  XDR

ابزارهای XDR طراحی شده‌اند تا فراتر از نقاط انتهایی را بررسی کنند. این سیستم‌ها به‌ طور مداوم دفاتر دورافتاده، پیاده‌سازی‌های ابری، شبکه‌های شرکتی و سیستم‌های تخصصی مانند اینترنت اشیاء  (IoT) و نظارت از راه دور را تحلیل می‌کنند.

این سیستم‌ها به‌ طور مستمر داده‌های تهدیدات را جمع‌آوری کرده، آن‌ها را با استفاده از هوش مصنوعی (AI) تجزیه و تحلیل می‌کنند و در صورت لزوم اقدام می‌کنند. سیستم‌های XDR می‌توانند فعالیت‌های پاسخ به حادثه و مدیریت آن را آغاز کرده، اطلاعات وضعیت در زمان واقعی را به تیم‌ها ارائه دهند، داده‌های زنجیره تهدید را تحلیل کرده تا آسیب‌ پذیری‌هایی که ممکن است نادیده گرفته شوند شناسایی کنند، تهدیدات را کاهش داده یا از بین ببرند و حتی به بازگرداندن سیستم‌های آسیب ‌دیده به حالت امن و قابل استفاده کمک کنند.

مزایای  XDR

علاوه بر دسترسی گسترده ‌تر نسبت به سیستم‌های متمرکز بر نقاط انتهایی، سیستم‌ها و پلتفرم‌های XDR دید وسیع ‌تری در سراسر زیرساخت‌های شبکه فراهم می‌کنند. آن‌ها تشخیص و پاسخ به تهدیدات را به ‌طور خودکار در چندین دامنه انجام می‌دهند، عملکرد مرکز عملیات امنیت (SOC) را افزایش می‌دهند و زمان صرف شده توسط تیم‌های امنیتی برای بررسی تهدیدات را کاهش می‌دهند.

تفاوت EDR ،MDR ،XDR

خدمات  EDRبه‌طور معمول بر روی نقاط انتهایی (endpoints) در دفاتر سازمان متمرکز هستند.

ارائه ‌دهندگان MDR خدمات تشخیص تهدید را در هر مکانی از سازمان که نیاز باشد، ارائه می‌دهند. کاربران می‌توانند انتخاب کنند که تهدیدات چگونه مدیریت شوند و کدام بخش‌های اکوسیستم تحت پوشش قرار گیرند MDR .خدمات تشخیص و پاسخ به تهدید را از طریق یک طرف سوم خارجی، مانند ارائه ‌دهنده خدمات مدیریت ‌شده (MSP) یا ارائه ‌دهنده خدمات ابری، فراهم می‌کند. به این صورت که کاربر به جای اینکه خود به‌ طور داخلی فعالیت‌های تشخیص و پاسخ به تهدیدات را مدیریت کند، می‌تواند این فعالیت‌ها را به ‌طور کامل یا جزئی به یک طرف سوم واگذار کند.

XDR می‌تواند علاوه بر نقاط انتهایی، به فناوری‌هایی خارج از دفاتر سازمان مانند دفاتر دورافتاده، شبکه‌های شرکتی، فعالیت‌های اینترنتی، وب ‌سایت‌ها و دیگر عناصر نیز بپردازد.

مقایسه خدمات امنیتی  EDR، MDR، XDR

با وجود گزینه‌های متعدد موجود، سازمان‌ها باید نیازهای خود را به دقت ارزیابی کنند تا بتوانند ابزارهای مناسب را انتخاب کنند.

هنگام ارزیابی، انتخاب و استقرار ابزارها و خدمات تشخیص و پاسخ به تهدیدات، باید مراحل زیر را در نظر بگیرید:

1. فعالیت‌های فعلی مدیریت امنیت سایبری را بررسی کنید تا مناطقی که نیاز به قابلیت‌های اضافی دارند، مانند نظارت بیشتر، تحلیل مبتنی بر هوش مصنوعی، شکار و تشخیص تهدید پیشرفته و مدیریت خودکار رویدادها و … را شناسایی کنید.
2. بر اساس ارزیابی نیازها، اهداف و استراتژی‌هایی برای مدیریت تهدیدات سایبری تعیین کنید؛ در نظر داشته باشید که سیاست‌ها و روش‌های امنیت سایبری موجود را بازبینی و به‌ روزرسانی کنید.
3. پس از شناسایی شکاف‌ها در مدیریت امنیت سایبری و استراتژی‌های امنیتی، آنها را با مدیریت مرور کنید و تأییدیه برای آغاز فرآیند انتخاب و ارزیابی دریافت کنید.
4. تامین‌ کنندگان را بر اساس سطح خدمات مورد نیاز شناسایی کنید؛ چه مدیریت تهدید پیشرفته، پشتیبانی بیشتر برای یک مرکز عملیات امنیتی (SOC) موجود یا موارد مشابه و سپس توانایی‌های یک تامین‌ کننده را از طریق درخواست اطلاعات RFI یا درخواست پیشنهاد RFP ارزیابی کنید.
5. پس از انتخاب کاندیداهای تامین ‌کننده، از آنها درخواست کنید تا نمایش‌های زنده‌ای از سیستم‌ها، پلتفرم‌ها، خدمات و داشبوردهای خود را ارائه دهند.
6. خدمات ارائه ‌شده را به دقت بررسی کنید.
7. پس از انتخاب محصول، یک برنامه پروژه برای آماده‌سازی مرکز عملیات امنیتی (SOC) برای سیستم یا خدمات جدید ایجاد کنید، تیم‌ها را آموزش دهید، همچنین زمان‌بندی برای آزمایش سیستم و پذیرش آن انجام دهید و پشتیبانی پس از نصب را فراهم کنید.
8. پس از استقرار سیستم، روش‌ها و سیاست‌های موجود را به ‌طور لازم اصلاح کنید؛ بازبینی‌های دوره‌ای از عملکرد سیستم را انجام دهید و در صورت انجام تغییرات یا به ‌روزرسانی‌ها، آزمایش‌هایی را انجام دهید.

جمع بندی

در نهایت EDR، MDR و XDR می‌توانند حفاظت‌های اساسی امنیت سایبری مانند نظارت بر تهدیدات، تحلیل، مهار و حذف تهدیدات را ارائه دهند. علاوه بر توانایی نظارت و تشخیص تهدیدات، آنها می‌توانند به‌طور پیشگیرانه به شناسایی و خنثی ‌سازی تهدیدات بالقوه‌ای بپردازند که ممکن است در غیر این صورت شناسایی نشوند. قابلیت‌های مراکز عملیات امنیتی (SOC) موجود می‌توانند با استفاده از این سیستم‌ها و خدمات به‌ طور قابل ‌توجهی بهبود یابند.

تقریبا در حال حاضر بیش از 50 درصد از کسب و کارها در معرض حملات سایبری هستند. به این صورت که مهم نیست کسب و کار شما کوچک، متوسط و یا بزرگ باشد، مهاجمان سایبری همیشه در کمین هستند تا با به سرقت بردن اطلاعات مهم کسب و کار شما؛ باج گیری را شروع کنند.

در برخی موارد دیگر مهاجمان سایبری تنها به قصد تخریب کسب و کار شما وارد عمل میشوند و هدف باج گیری ندارند. از این رو داشتن تدابیر امنیتی قوی برای  محافظت از شبکه های رایانه سازمان از اهمیت زیادی برخوردار است. اما باید بدانید که شما باید به‌ صورت مکرر اطمینان حاصل کنید که شبکه و تمام دستگاه‌های متصل به آن در معرض آسیب ‌پذیری قرار ندارند.

امنیت شبکه چیست؟

امنیت شبکه به فناوری ها، سیاست ها، افراد و رویه هایی اطلاق می شود که از هرگونه زیرساخت ارتباطی در برابر حملات سایبری، دسترسی غیرمجاز و از دست دادن داده ها دفاع می کند. به بیان ساده تر امنیت شبکه مجموعه‌ای از اقدامات و استفاده از دستگاه های امنیت شبکه است که برای حفاظت از شبکه‌های کامپیوتری و اطلاعات درون آن‌ها در برابر دسترسی های غیرمجاز، حملات سایبری و … به کار می‌روند.

هدف اصلی امنیت شبکه این است که از داده‌ها و سیستم‌ها در برابر تهدیدات محافظت کند و از نشت اطلاعات محرمانه سازمان جلوگیری کند. بهتر است بدانید امنیت شبکه با استفاده از روش‌هایی مانند رمزنگاری، استفاده از فایروال های سخت افزاری، آنتی ‌ویروس، نظارت مداوم بر شبکه و … انجام می‌شود.

به طور کلی، امنیت شبکه فرایند اتخاذ تدابیر و اقدامات لازم برای محافظت از زیرساخت‌های شبکه در برابر دسترسی غیرمجاز، نقص عملکرد، سوءاستفاده و دیگر خطرات احتمالی توسط تجهیزات امنیتی شبکه است.

برای این منظور تیم آی تی و مرکز داده با اجرای پروتکل‌های امنیتی سخت‌ گیرانه، می‌توانند محیطی امن و ایمن برای کارکنان سازمان ایجاد کنند که در آن بتوانند وظایف خود را بدون مشکل انجام دهند.

اهمیت امنیت شبکه

همانطور که گفته شد؛ چه کسب‌ و کارتان کوچک باشد و چه بزرگ، لازم است تدابیر امنیتی مناسبی برای حفاظت از تجارت و اطلاعات حساس خود اتخاذ کنید.

طبق آمار و بررسی های انجام شده، یک حمله‌ ی بدافزاری به ‌طور میانگین بیش از 2.5  میلیون دلار (معادل 187.5 میلیارد تومان) برای یک شرکت هزینه دارد که این تنها ضرر مالی است؛ چرا که باید به فکر نوسازی شبکه خود نیز باشید و تمام دیتاهای رفته را بازگردانید که این مورد نیاز به زمان و وقت زیادی است.

دلیل اصلی اهمیت امنیت شبکه، داشتن شبکه‌ ای ایمن و قوی است که خطر از دست رفتن داده‌ها و آسیب به کسب ‌و کار شما را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد و حتی این خطر را به صفر میرساند.

اهمیت امنیت شبکه در این است که از داده‌های حساس، مانند اطلاعات شخصی و مالی، محافظت می‌کند و از خسارات مالی و اعتباری ناشی از حملات سایبری جلوگیری می‌کند. با داشتن یک سیستم امنیتی قوی، کسب‌وکارها می‌توانند از تداوم فعالیت خود مطمئن باشند، اعتماد مشتریان را جلب کنند و از قوانین و استانداردهای امنیتی پیروی کنند. امنیت شبکه تضمین می‌کند که تنها افراد مجاز به منابع و داده‌های شما دسترسی داشته باشند.

البته توجه داشته باشید این به معنای مصون بودن کامل از نفوذهای امنیتی نیست، اما آمادگی و پیشگیری می‌تواند ریسک حملات سایبری را به حداقل برساند .از این رو داشتن یک زیرساخت امنیتی قوی می‌تواند چندین لایه حفاظتی در برابر تهدیدات مختلف را  برای شما فراهم کند.

7 دلیل اهمیت امنیت شبکه کسب و کارها

امنیت شبکه این روزها به یک الزام حیاتی تبدیل شده است؛ دلیل این اهمیت زیاد شدن مهاجمان سایبری است که بیش از پیش قدرتمند شده اند. از این رو اهمیت امنیت شبکه روز به روز در حال افزایش است. از جمله 7 دلیل اصلی و مهم امنیت شبکه کسب و کار ها میتوان موارد زیر را ذکر کرد:

1. حفاظت از داده‌های حساس

یکپارچگی داده‌های کسب‌ و کار شما بسیار حیاتی است و باید با تمام توان از آن محافظت کنید. راه‌اندازی شبکه ‌ای امن به همراه راه‌ حل‌های امنیتی فعال، بهترین روش برای جلوگیری از، از دست رفتن داده‌ها محسوب می‌شود. راهکارهای امنیت شبکه شامل اقداماتی مانند احراز هویت چند عاملی (MFA)، مانیتورینگ شبکه توسط کارشناسان (SOC)، مدیریت مناسب فایروال‌ها و لایسنس های آنلاین و آفلاین فایروال ها است.

2. حفظ اطلاعات مشتریان

اگر کلینیک پزشکی، شرکت حسابداری یا صاحب هر کسب ‌وکاری هستید که اطلاعات مشتریان، بیماران، دانشجویان و … را ذخیره می ‌کنید، مسئولیت شما حفاظت از این داده‌ها و جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به آن‌ها است. عدم انجام این وظیفه می ‌تواند منجر به آسیب به اعتبار، از دست دادن مشتریان و حتی شکایات حقوقی شود.

برای حفاظت از اطلاعات مشتریان، باید همان روش‌های محافظت از داده‌های خودتان را به کار ببرید. اقداماتی مانند مانیتورینگ ترافیک، سیستم‌های تشخیص نفوذ، و آموزش‌های امنیتی برای کارکنان از جمله این تدابیر است.

3. برخی صنایع نیازمند اقدامات امنیتی ویژه هستند

برخی مشاغلی حساس مانند بیمارستان ها، سیستم های پزشکی، دانشگاه ها، مدارس و … مسئولین موظف به رعایت قوانین سخت ‌گیرانه‌ای برای حفظ امنیت شبکه هستند. این قوانین شامل تهیه نسخه‌های پشتیبان از داده‌ها، روش‌های بازیابی اطلاعات در شرایط اضطراری و اقدامات امنیتی معقول مانند سیاست‌های رمز عبور ایمن، رمزنگاری داده‌ها، سیاست های ZTNA و … است.

4. بهبود عملکرد شبکه

یک شبکه امن نه تنها از اطلاعات کسب ‌و کار شما محافظت می‌کند، بلکه باعث می‌شود سیستم شما با کارایی بالاتری عمل کند. با کاهش مشکلات ناشی از اختلالات امنیتی و جلوگیری از نفوذهای مخرب از جمله حملات سایبری، عملکرد شبکه بهبود یافته و بهره‌ وری کسب ‌و کار افزایش می ‌یابد.

5. افزایش تعداد حملات سایبری

با رشد شبکه‌ها و گسترش فناوری 5G، حملات سایبری افزایش یافته‌اند. به گونه ای که طبق بررسی های انجام شده، در حدود 66 درصد از کسب و کارهای کوچک و متوسط که از تجهیزات امنیت شبکه برای ایمن ساختن شبکه خود استفاده نمی کردند؛ مورد حمله سایبری قرار گرفته‌اند.

توجه داشته باشید که خرید تجهیزات امنیتی شبکه تنها یک پیشنهاد نیست، بلکه یک ضرورت برای حفظ کسب و کارتان است؛ چرا که بسیاری از این کسب ‌و کارها هرگز از پیامدهای حمله سایبری بهبود نمی‌یابند و تمام زحمات چندین سال یک شبه بر باد می رود.

6. هزینه بالای نقض امنیت شبکه

عدم داشتن یک زیرساخت امنیتی مناسب می‌تواند در صورت وقوع یک حمله سایبری هزینه‌های زیادی را به شما تحمیل کند. این هزینه‌ها شامل ترمیم فوری خسارات و بازیابی اطلاعات است که گاهی به میلیون‌ها دلار می‌رسد. بنابراین، خرید تجهیزات امنیتی شبکه به خصوص فایروال های برند فورتی نت (Fortinet) و سیسکو (cisco) مناسب کسب و کارتان به صورت مادالعمر امنیت شبکه سازمان تان را تامین کنید.

7. آسیب به اعتبار

هیچ فرقی نمی‌کند که در چه صنعتی فعالیت می‌کنید؛ اعتبار شما یکی از مهم‌ترین دارایی‌های شماست. عدم توانایی در حفاظت از داده‌ها می‌تواند به اعتبار برند شما آسیب زده و منجر به از دست رفتن مشتریان شود. توجه داشته باشید که سالانه 60 درصد از کسب‌وکارهای کوچک و متوسط که دچار حملات سایبری می‌شوند و مجبور می شوند فعالیت خود را متوقف می‌کنند؛ از این رو اگر میخواهید جز اون 60 درصد نباشید، تدابیر امنیتی و استفاده از تجهیزات امنیت شبکه را جدی بگیرید.

چگونه امنیت شبکه را تامین کنیم؟

برای تامین امنیت شبکه به تجهیزات امنیتی شبکه نیاز دارید، چرا تنها در این صورت می توانید از حمله مهاجمان به شبکه جلوگیری کنید. برای ایمن ساختن شبکه استفاده از فایروال های برند فورتی نت، سیسکو، سوفوس به همراه لایسنس آنلاین و اورجینال یک ضرورت است.

برای خرید تجهیزات امنیت شبکه و سایر تجهیزات شبکه از جمله اکسس پوینت، سوئیچ، روتر و …؛ شرکت داریا یکی از معتبرترین ارائه دهندگان خدمات امنیت شبکه در ایران است که با فروش فایروال های فورتی نت، سیسکو و سوفوس به همراه لایسنس های آنلاین و آفلاین با مناسب ترین قیمت شما کمک می کند، شبکه ای امن داشته باشید. برای ارتباط با کارشناسان داریا می توانید با شماره 0416224 تماس حاصل کنید.

جمع بندی

امنیت شبکه امروزه یک ضرورت حیاتی برای کسب‌وکارهاست، زیرا حملات سایبری می‌توانند به سرقت اطلاعات مهم، خسارات مالی سنگین و آسیب به اعتبار منجر شوند. فرقی نمی‌کند که کسب‌وکار شما کوچک، متوسط یا بزرگ باشد؛ مهاجمان سایبری همواره در کمین هستند. امنیت شبکه شامل فناوری‌ها، سیاست‌ها و تجهیزاتی مانند فایروال، آنتی‌ویروس و نظارت مداوم است که برای حفاظت از داده‌های حساس و پیشگیری از تهدیدات طراحی شده‌اند. با استفاده از راهکارهای مناسب و خرید تجهیزات امنیتی از برندهایی مثل فورتی‌نت و سیسکو، می‌توان خطرات را به حداقل رساند و از تداوم فعالیت کسب‌وکار مطمئن شد.

در دنیای دیجیتال امروز، امنیت اطلاعات و دسترسی‌های شبکه‌ای به یکی از مهم‌ترین چالش‌های سازمان‌ها و کسب‌وکارها تبدیل شده است. با افزایش استفاده از خدمات ابری و کاربرانی که از راه دور به منابع سازمانی دسترسی پیدا می‌کنند، نیاز به راهکارهایی که امنیت و کنترل دقیق‌تری را فراهم کنند، بیش از پیش احساس می‌شود.
یکی از این راهکارهای نوین و پیشرفته که به سرعت جای خود را در میان فناوری‌های امنیتی باز کرده است، دسترسی شبکه اعتماد صفر یا ZTNA است.

ZTNA چیست؟

اصل و قائده ZTNA بر این باور استوار است که چه در داخل شبکه و چه در خارج از آن، مهاجمان همیشه در کمین هستند. در این رویکرد، هیچ دستگاه یا کاربری به ‌صورت پیش ‌فرض قابل اعتماد نیست، حتی اگر از محیط ‌هایی مانند DMZ  عبور کرده باشد. این مدل با فلسفه هیچ ‌چیز و هیچ‌ کس قابل اعتماد نیست به ‌طور کامل با امنیت سنتی تفاوت دارد. در شبکه‌های مبتنی بر Zero Trust، تمامی درخواست‌های دسترسی به منابع، نیازمند تأیید اعتبار هستند، بدون توجه به اینکه کاربر یا دستگاه درخواست ‌دهنده در داخل یا خارج از شبکه سازمانی قرار داشته باشد. برخلاف مدل‌های امنیتی قدیمی که به DMZ و ابزارهایی مانند فایروال‌ها و سرورهای لبه متکی بودند، ZTNA  تأکید می‌کند که این رویکردها به تنهایی دیگر برای محافظت کافی نیستند.

ZTNA یا Zero Trust Network Access، یک راهکار امنیتی IT است که دسترسی از راه دور و ایمن به اپلیکیشن ها، داده ها و سرویس های یک سازمان را بر اساس کنترل دسترسی هایی که شما در پالِسی تعریف می کنید، ارائه می دهد؛ ZTNA با شبکه های خصوصی مجازی (VPN) متفاوت است، به این صورت که VPN به کل شبکه دسترسی می دهد ولی ZTNA، فقط به اپلیکیشن ها و سرویس های خاص و از قبل تعیین شده دسترسی می دهد و با افزایش تعداد کاربرانی از خانه یا هر جای دیگر به جز خود سازمان یا شرکت به منابع دسترسی دارند، راهکار ZTNA به رفع شکاف ها در سایر تکنولوژی ها و دسترسی های از راه دور کمک می کند.

بهتر است بدانید دسترسی ZTNA ، یک راهکار امنیتی نوین است که دسترسی به اپلیکیشن‌ها، داده‌ها و سرویس‌های یک سازمان را با دقت بیشتری نسبت به سایر سیستم های امنیتی از جمله VPN مدیریت می‌کند. برخلاف VPN که به کاربران دسترسی کامل به شبکه سازمانی را می‌دهد، ZTNA فقط به منابع مشخص و از پیش تعیین‌شده اجازه دسترسی می‌دهد؛ بهتر است بدانید این اتفاق تنها پس از احراز هویت دقیق کاربران صورت میگیرد.
با به کارگیری ZTNA هیچ کاربری به طور پیش‌فرض به منابع شبکه دسترسی ندارد و دسترسی تنها بر اساس نیاز و با کنترل‌های دقیق امنیتی فراهم می‌شود. ZTNA از طریق ایجاد یک تونل اختصاصی و رمزگذاری شده، ارتباطات کاربران با سرویس‌ها را ایمن کرده و با مخفی کردن IPهای حساس، یک لایه اضافی از امنیت را برای شبکه فراهم می‌کند.

Zero Trust Security چیست؟

Zero Trust Security، یک مدل پیشرفته در امنیت سایبری است که بر اساس اصل “هیچ ‌چیز و هیچ‌ کس قابل اعتماد نیست مگر اینکه ثابت شود” عمل می‌کند. در این رویکرد، برخلاف مدل‌های سنتی که با اعتماد پیش ‌فرض به کاربران داخلی و شبکه‌های داخلی فعالیت داشتند، همه درخواست‌ها برای دسترسی به داده‌ها یا سیستم‌ها باید احراز هویت شوند. این مدل فرض می‌کند که تهدیدها می‌توانند از داخل یا خارج شبکه باشند و به همین دلیل، تمامی ارتباطات و دسترسی‌ها به ‌طور مداوم بررسی و ارزیابی می ‌شوند و به این ترتیب امنیت شبکه و سازمان به طور قطع تامین میشود.

جالب است بدانید در Zero Trust Security، کاربران فقط به منابعی که برای انجام وظایفشان ضروری است دسترسی دارند (اصل حداقل دسترسی) و تمامی فعالیت‌ها در شبکه به ‌صورت مداوم نظارت می‌شود. این رویکرد باعث می‌شود تا احتمال نفوذ و سوءاستفاده از سیستم‌ها به حداقل ممکن برسد و امنیت سازمان به ‌طور کلی تقویت شود.

ZTNA چگونه کار می کند؟

زمانی که ZTNA فعال است، دسترسی به برنامه ها و منابع خاص، تنها پس از احراز هویت کاربران به سرویس ZTNA امکان پذیر می شود که پس از احراز هویت، ZTNA یک تونل اختصاصی امن و رمزگذاری شده را فراهم می کند تا کاربران به اپلیکیشن ها و سرویس ها، با IP  های مخفی شده (در حالت عادی برای همه قابل مشاهد است) دسترسی می یابند که این، یک لایه دیگر از محافظت و امنیت را برای شبکه ایجاد میکند، ZTNA دسترسی به اپلیکیشن‌ها و سرویس‌های خاص و مشخص‌شده را محدود می‌کند. این فرآیند به طور کلی به این صورت عمل می‌کند:

احراز هویت و تأیید اعتبار

هر کاربر یا دستگاهی که قصد دسترسی به منابع سازمان را دارد، ابتدا باید توسط سرویس ZTNA احراز هویت شود. این احراز هویت ممکن است از طریق اعتبارنامه‌های چندعاملی (MFA) و یا روش‌های دیگر مانند SSO (Single Sign On) انجام شود. این مرحله تضمین می‌کند که فقط کاربران مجاز قادر به درخواست دسترسی هستند.

ایجاد تونل امن

پس از احراز هویت موفقیت‌آمیز، ZTNA یک تونل اختصاصی و رمزگذاری شده بین کاربر و سرویس یا اپلیکیشن موردنظر ایجاد می‌کند. این تونل تضمین می‌کند که ارتباطات بین کاربر و منابع سازمانی به صورت ایمن و بدون خطر شنود می شود و  یا دسترسی غیرمجاز برقرار می‌شود.

پنهان‌سازی منابع

در ZTNA، منابع شبکه (مانند سرورها و اپلیکیشن‌ها) برای کاربرانی که احراز هویت نشده‌اند، پنهان می‌مانند. این بدان معناست که حتی اگر یک مهاجم به شبکه نفوذ کند، نمی‌تواند منابع حیاتی را شناسایی یا به آنها دسترسی پیدا کند.

کنترل دسترسی دقیق

دسترسی به منابع تنها بر اساس پالیسی‌های دسترسی تعریف‌شده و نیاز واقعی کاربران فراهم می‌شود. ZTNA این دسترسی‌ها را بر اساس معیارهایی مانند نقش کاربر، مکان، نوع دستگاه، و سطح ریسک تعیین می‌کند. این رویکرد به جلوگیری از دسترسی غیرمجاز و سوءاستفاده از شبکه کمک می‌کند.

نظارت و مدیریت پس از اتصال

ZTNA فقط در مرحله اولیه احراز هویت و اتصال متوقف نمی‌شود. پس از برقراری اتصال، ترافیک کاربران به‌صورت مداوم نظارت می‌شود تا رفتارهای مشکوک شناسایی و مسدود شوند. این نظارت مداوم به جلوگیری از نشت داده و سایر تهدیدات کمک می‌کند.
این مراحل به ZTNA امکان می‌دهد تا یک لایه امنیتی قوی و انعطاف‌پذیر برای دسترسی به منابع سازمانی ایجاد کند، که هم از امنیت بیشتر برخوردار است و هم انعطاف‌ پذیری و مقیاس‌ پذیری لازم برای حمایت از کاربران راه دور را دارد.

کاربرد های اصلی ZTNA

لیست زیر از جمله کاربرد های اصلی ZTNA در سازمان های مختلف است:

دسترسی و احراز هویت

کاربرد اصلی ZTNA، ارائه یک مکانیزم دسترسی بسیار حساس و دقیق بر اساس هویت کاربران است؛ وقتی که VPN مبتنی بر IP، دسترسی گسترده ای را به یک شبکه فراهم می کند، ZTNA، دسترسی جزئی، محدود و کنترل شده ای را به منابع و سرویس های شبکه که در پالیسی های کنترل دسترسی تنظیم شده است را ارائه می دهد که با منع یا محدود سازی دسترسی برخی دستگاه های مشکوک و خطرناک به منابع سازمان، منجر به سطوح بیشتری از امنیت می شود.

دید جامع و کنترل

با توجه به اینکه ZTNA، پس از احراز هویت، ترافیک کاربر را مورد بررسی قرار نمی دهد، ممکن است یک پرسنل، از این مورد جهت مقاصد شرورانه استفاده بکند یا حتی ممکن است در صورتی که اعتبار کاربر گم یا دزدیده شود، ایجاد دردسر شود. با افزودن ZTNA در راهکار سرویس دسترسی ایمن (SASE)، می توان از امنیت، مقیاس پذیری . قابلیت های شبکه مورد نیاز برای دسترسی ایمن از راه دور و همچنین نظارت پس از اتصال برای جلوگیری از نشت داده بهره مند شد.

تفاوت zero trust و ztna چیست؟

Zero Trust (اعتماد صفر)

ZTNA (دسترسی شبکه اعتماد صفر)

مزایای استفاده از سیستم امنیتی  ZTNA

ZTNA یا دسترسی شبکه اعتماد صفر، مزایای قابل‌توجهی در زمینه امنیت و کارایی شبکه‌های سازمانی ارائه می‌دهد. یکی از مهم‌ترین مزایای ZTNA، افزایش امنیت دسترسی است. برخلاف روش‌های سنتی مانند VPN که به کاربران دسترسی کامل به شبکه می‌دهند، ZTNA دسترسی را به منابع خاص و مورد نیاز محدود می‌کند. این امر باعث کاهش سطح حمله و محافظت بهتر از داده‌ها و اپلیکیشن‌ها در برابر انواع حملات سایبری می‌شود.

Zero Trust Network Access، راهی برای برقراری ارتباط با کاربران و داده ها را حتی در صورتی که در شبکه قرار نداشته باشند، فراهم می سازد؛ این سناریو در حال گسترش یافتن در محیط های متشکل از چند ابر که اپلیکیشن های مبتنی بر سرویس بر روی آنها مستقر می شوند، است. بنابراین، سازمان های مدرن، باید در هر زمان و هر مکان، دارایی های دیجیتال خود را از طریق هر دستگاهی توسط یک پایگاه کاربر توزیع شده در دسترس داشته باشند. ZTNA، دسترسی دقیق و آگاهانه را به اپلیکیشن های کاربردی کسب و کار بدون نیاز به افشای سرویس ها و قرار گرفتن در معرض مهاجمان احتمالی ارائه می دهد.

مدل ZTNA، توسط گارتنر برای جلوگیری از اعتماد بیش از حد به کارفرمایان، پیمانکاران و سایر کاربرانی که در واقع در وظایف خود به دسترسی بسیار محدودی نیاز داشتند، ابداع شد تا دسترسی آنها را فقط بر اساس حد نیازشان محدود کنند تا از خطرات احتمالی حدالامکان جلوگیری شود.

تفاوت ZTNA و VPN

چندین تفاوت بین VPN و ZTNA وجود دارد که در وهله اول، می توان به این اشاره کرد که VPN ها برای ارائه دسترسی به شبکه طراحی شده اند در حالی که ZTNA ها، فقط به منابع خاص و تعیین شده ای دسترسی می دهند که نیاز به احراز هویت دارند.

برخی از کاستی های VPN در مقایسه با ZTNA ها عبارتند از:

بهره برداری از منابع

با افزایش تعداد کاربران از راه دور، بار روی VPN ها نیز افزایش می یابد و این می‌تواند منجر به ایجاد تأخیرات زیادی شود و همچنین می‌تواند نیاز به افزودن منابع جدید به  VPN را، برای پاسخگویی به تقاضا های رو به رشد یا زمان‌های اوج استفاده ایجاد کند که همچنین ممکن است نیروی انسانی را برای سازمان IT تحت فشار قرار دهد.

انعطاف پذیری و چابکی

VPN ها میزان دقت و حساسیت ZTNA ها را ندارند و نصب و پیکربندی نرم‌افزار VPN بر روی تمام دستگاه‌هایی که نیاز به اتصال به منابع سازمانی دارند، چالش برانگیز است ولی در ZTNA، افزودن یا حذف پالیسی های امنیتی و مجوز کاربر بر اساس نیازهای فوری تجاری آن‌ها بسیار آسان‌تر است زیرا ویژگی های ABAC (کنترل دسترسی مبتنی بر ویژگی) و RBAC (کنترل دسترسی مبتنی بر نقش) ZTNA، این کار را ساده می کنند.

بخش بندی

در محیط VPN، کاربر به کل سیستم دسترسی پیدا می کند ولی ZTNA ها رویکردی برعکس دارند و اجازه هیچ گونه دسترسی را نمیدهند، مگر اینکه صاحب اپلیکیشن، داده یا سرویس، دسترسی را به طور خاص برای آن کاربر مجاز قرار داده باشد؛ برخلاف VPN، ZTNA ها تایید هویت مداوم را بر اساس احراز هویت ارائه می دهند به طوری که قبل از اینکه اجازه دسترسی به اپلیکیشن ها، سیستم‌ ها یا سایر دارایی ‌های خاص به هر کاربر یا هر دستگاهی داده شود، تأیید و احراز هویت نیاز است.

چگونه می توان ZTNA را اجرا کرد؟

برای اجرای ZTNA دو رویکرد وجود دارد؛ اتصال آغاز شده با نقطه پایانی (endpoint initiated) و اتصال آغاز شده با سرویس (service-initiated)، همانطور که از اسم آنها مشخص است، در ZTNA آغاز شده با نقطه پایانی، کاربر اتصال به اپلیکیشن را همانند SDP، با یک دستگاه نقطه پایانی آغاز می کند و عامل نصب شده بر روی سیستم با کنترلر ZTNA ارتباط برقرار می کند تا احراز هویت و ارتباطات بین دستگاهی برقرار می شود.

و برعکس، در ZTNA آغاز شده با سرویس، اتصال توسط یک واسطه بین اپلیکیشن و کاربر برقرار می شود که این پروسه، نیازمند به یک کابل اتصال سبک وزن است تا در مقابل اپلیکیشن هایی که بر روی سیستم یا ابر قرار گرفته اند، قرار گیرد. زمانی که اتصال خارجی، کاربر یا اپلیکیشن را احراز هویت می کند، ترافیک از سرویس ZTNA جریان می یابد و اتصال اپلیکیشن هایی را که تنها از طریق یک پروکسی به صورت مستقیم برقرار می شوند، محدود می کند؛ مزیت این رویکرد این است که هیچ عاملی بر روی دستگاه نقطه پایانی کاربر مورد نیاز نبوده و همین مورد، آن را به یک انتخاب محبوب برای دستگاه های بدون مدیریت و دستگاه های BYOD تبدیل می کند.

و همچنین دو روش ارسال برای Zero Trust Network Access وجود دارد؛ ZTNA مستقل (Stand-alone ZTNA) یا ZTNA به عنوان سرویس (ZTNA as a service) که تفاوت هایی دارند:

ZTNA مستقل، نیازمند این است که سازمان، همه ی عناصر ZTNA  را که در لبه ی محیط ابری یا دیتا سنتر قرار می گیرد و ارتباطات را امن سازی می کند خود مستقر و مدیریت کند؛ همچنین این برای سازمان های بدون بار های ابری و مدیریتی مناسب است که مورد استفاده قرار می گیرد.

با  ZTNAهایی که به عنوان سرویس هستند، سازمان لایسنس های کاربر را دریافت می کند و اتصال دهنده ها را در مقابل اپلیکیشن های کاربردی و ایمن مستقر ساخته و از ارائه دهنده ZTNA، اتصال، ظرفیت، و زیرساخت را تحویل می گیرد و این امر به سادگی مدیریت و استقرار شده و مسیر ترافیکی را بهینه سازی می کند تا با کمترین تاخیر زمانی به کاربران منتقل شود.

و همچنین گارتنر اعلام کرده است که بیش از 90 درصد سازمان ها از ZTNA به عنوان سرویس (ZTNA as a service) استفاده می کنند.

ZTNA سرویس محور و ZTNA اِیجِنت محور

ZTNA ایجنت محور، نیازمند نصب یک اپلیکیشن نرم افزاری بر روی سیستم است ولی ZTNA سرویس محور یا کلاود محور، نیاز به نصب اپلیکیشن نرم افزاری ندارد. سازمان هایی که به دنبال یک راهکار اعتماد صفر هستند، باید بهترین رویکردی که نیازهایشان را تامین کند را انتخاب کنند؛ برای مثال، اگر یک سازمان نیازمند به یک ترکیبی از سیستم های مدیریتی و غیر مدیریتی باشد، ZTNA ایجنت محور، بهترین انتخاب برای آن سازمان محسوب می شود؛ و سازمانی که بیشتر بر روی اپلیکیشن های مبتنی بر وب متمرکز است، مدل ZTNA سرویس محور انتخاب بهتری برای آن خواهد بود.

ZTNA به دو رویکرد اصلی تقسیم می‌شود، ZTNA سرویس محور (Service-Initiated) و  ZTNA اِیجِنت محور (Agent-Initiated). هر کدام از این رویکردها ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند.

ZTNA سرویس محور

در این رویکرد، اتصال بین کاربر و اپلیکیشن از طریق یک واسطه که به‌صورت سرویس در حال اجراست، برقرار می‌شود. این روش نیازی به نصب نرم‌افزار یا (Agent) بر روی دستگاه کاربر ندارد. به همین دلیل، می توان گفت ZTNA سرویس محور انتخابی محبوب برای دستگاه‌های بدون مدیریت (Unmanaged Devices) و BYOD (دستگاه‌های شخصی) است. در این مدل، کاربر ابتدا احراز هویت می‌شود و سپس ترافیک او از طریق سرویس ZTNA به اپلیکیشن‌های موردنظر منتقل می‌شود. مزیت این رویکرد، سادگی در استقرار و مدیریت آن است که به‌ویژه برای سازمان‌هایی که از اپلیکیشن‌های مبتنی بر وب استفاده می‌کنند انتخاب مناسبی است.

ZTNA اِیجِنت محور

در این رویکرد، یک نرم‌افزار یا عامل (Agent) بر روی دستگاه کاربر نصب می‌شود. این عامل به کنترلر ZTNA متصل می‌شود و پس از احراز هویت، دسترسی امن به منابع سازمانی را فراهم می‌کند. ZTNA اِیجِنت محور برای سازمان‌هایی که نیاز به کنترل و مدیریت دقیق‌تری بر دستگاه‌های متصل دارند، مناسب است. این مدل امکان پیاده‌سازی پالیسی‌های امنیتی پیشرفته‌تر و احراز هویت چندعاملی (MFA) را فراهم می‌کند. این روش برای سازمان‌هایی که ترکیبی از دستگاه‌های مدیریتی و غیرمدیریتی دارند، ایده‌آل است.
هر دو مدل ZTNA به‌صورت کارآمدی امنیت دسترسی به منابع شبکه را تامین می‌کنند، اما انتخاب بین آنها بستگی به نیازهای سازمان، نوع دستگاه‌های مورد استفاده و سطح مدیریت مورد نیاز دارد.

تفاوت ZTNA و ZTAA

ZTAA یا Zero Trust Application Access، همان شرایط ZTNA را بجای شبکه، بر روی اپلیکیشن پیاده سازی می کند و دسترسی کاربر را با ادغام IdP و SSO، رمزگذاری اتصالات و… به اپلیکیشن ها فراهم می سازد که می تواند بدون عامل نصب شونده بر روی سیستم نقطه پایانی یا وب، ارائه شود. به طور کلی باید بدانید ZTNA (دسترسی شبکه اعتماد-صفر) و ZTAA (دسترسی اپلیکیشن اعتماد-صفر) هر دو از رویکردهای امنیتی اعتماد-صفر استفاده می‌کنند، اما تفاوت‌هایی در نحوه پیاده‌سازی و کاربردهای آنها وجود دارد:

 ZTNA (Zero Trust Network Access)

ZTNA بر امنیت دسترسی به شبکه متمرکز است. این رویکرد دسترسی به منابع شبکه مانند اپلیکیشن‌ها، سرورها و داده‌ها را بر اساس پالیسی‌های دسترسی کنترل‌شده و دقیق مدیریت می‌کند. در ZTNA، کاربران تنها پس از احراز هویت و تأیید اعتبار به منابع خاص و مشخصی از شبکه دسترسی پیدا می‌کنند. این مدل معمولاً برای سازمان‌هایی استفاده می‌شود که نیازمند کنتر دقیق به بخش‌های مختلف شبکه دارند و می‌خواهند از یکپارچگی و امنیت شبکه خود در برابر تهدیدات داخلی و خارجی محافظت کنند.

ZTAA (Zero Trust Application Access)

ZTAA تمرکز خود را به جای شبکه، بر روی اپلیکیشن‌ها قرار می‌دهد. این رویکرد دسترسی کاربران به اپلیکیشن‌های خاص را بر اساس هویت کاربر و اعتبارنامه‌های او (مانند IdP و SSO) کنترل می‌کند. در ZTAA، ممکن است نیازی به نصب نرم‌افزار یا عامل خاصی بر روی دستگاه کاربر نباشد و دسترسی به اپلیکیشن‌ها می‌تواند مستقیماً از طریق وب‌سایت یا ابزارهای مبتنی بر ابر انجام شود. این رویکرد بیشتر برای سازمان‌هایی که به دنبال کنترل دقیق دسترسی به اپلیکیشن‌های خود هستند و کمتر به نگرانی‌های گسترده شبکه‌ای توجه دارند، مناسب است. از دیگر تفاوت های اساسی ZTNA و ZTAA می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ZTNA بر کنترل دسترسی به منابع شبکه متمرکز است، در حالی که ZTAA به کنترل دسترسی به اپلیکیشن‌های خاص توجه دارد.
• ZTNA معمولاً نیازمند کنترل‌های شبکه‌ای پیچیده‌تر و احراز هویت چندعاملی است، در حالی که ZTAA می‌تواند به راحتی از طریق تکنیک‌های مبتنی بر وب و بدون نیاز به نصب نرم‌افزار خاصی پیاده‌سازی شود.
• ZTNA بیشتر برای سازمان‌هایی با نیاز به مدیریت گسترده دسترسی به شبکه مناسب است، در حالی که ZTAA برای سازمان‌هایی که به کنترل دقیق دسترسی به اپلیکیشن‌ها اهمیت می‌دهند، مناسب است.

به طور کلی، انتخاب بین ZTNA و ZTAA بستگی به نیازهای امنیتی سازمان و نوع دسترسی‌هایی که می‌خواهند کنترل کنند دارند.

چرا به Zero Trust Network Access نیاز داریم؟

با افزایش گستردگی سرویس ها و شبکه های ابری، نیاز به امنیتی مطمئن که کاربران بتوانند به راحتی به سرور ها دسترسی پیدا کنند نیز افزایش یافته است و معماری فوق العاده ZTNA به دلیل حساسیت بالا و دقیق بودنش مورد توجه بسیاری از کسب و کار ها و سازمان ها قرار گرفته است.

Zero Trust Network Access (ZTNA) برای مقابله با چالش‌های امنیتی مدرن که سازمان‌ها با آنها مواجه هستند، ضروری است. در دنیای امروز، که تعداد کارمندان راه دور افزایش یافته و استفاده از سرویس‌های ابری رایج شده است، نیاز به امنیت شبکه‌ای که بتواند دسترسی‌ها را به‌صورت دقیق و پویا کنترل کند، بیشتر از هر زمان دیگری احساس می‌شود.
این رویکرد به جای اعتماد به کاربرانی که داخل شبکه هستند، فرض می‌کند که همه کاربران و دستگاه‌ها بالقوه خطرناک هستند و باید احراز هویت شوند. این به معنای ایجاد یک لایه اضافی از امنیت است که از دسترسی غیرمجاز جلوگیری می‌کند و خطرات مربوط به نقض امنیتی را به حداقل می‌رساند.
همچنین با توجه به افزایش حملات سایبری و پیچیدگی‌های امنیتی ZTNA یک کنترل دقیق‌تر و جزئی‌تر بر دسترسی‌ها ارائه می‌دهد. این سیستم فقط به کاربران و دستگاه‌های احراز هویت‌شده اجازه می‌دهد به منابع خاص دسترسی پیدا کنند، که این امر باعث می‌شود سطح و شدت حملات کاهش یافته و امنیت شبکه افزایش یابد.
ZTNA انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری بیشتری را در مدیریت دسترسی‌های شبکه فراهم می‌کند. با این رویکرد، سازمان‌ها می‌توانند به‌سرعت و به‌ آسانی دسترسی‌ها را مدیریت کنند، پالیسی‌های امنیتی را تنظیم نمایند و به نیازهای متغیر تجاری پاسخ دهند، بدون اینکه پیچیدگی‌های زیادی به شبکه اضافه شود. این ویژگی‌ها ZTNA را به یک ضرورت برای سازمان‌هایی که به دنبال امنیت پیشرفته و کنترل دقیق بر دسترسی‌های شبکه‌ای هستند، تبدیل کرده است.

جمع بندی

ما در این مطلب، با راهکار امنیتی ZTNA، آشنا شدیم و میزان اهمیت آن را درک کردیم؛ این راهکار می تواند به صورت هوشمندانه و با داشتن اطلاعات کافی به شما در مدیریت سیستم های امنیتی از جمله فایروال ها و امنیت سازمانی کمک کند. شرکت داریا می تواند در رابطه با این موضوع به شما کمک کند و شما می توانید برای خرید تجهیزات امنیت شبکه و دریافت مشاوره رایگان ۶۲۲۴ – ۰۴۱  با کارشناسان ما در ارتباط باشید.

Power over Ethernet یا (PoE) یک فناوری است که به سوئیچ‌های شبکه این امکان را می‌دهد به ‌صورت همزمان توان الکتریکی و داده را از طریق یک کابل اترنت منتقل کنند  .همانطور که می دانید ورود به دنیای تکنولوژی بسیار جذاب است؛ زمانی که به دنیای عجیب شبکه وارد میشود، شگفتی ذهن بشریت را مشاهده میکنید، فناوری PoE نیز از این قائده مستثنی نیست، در ادامه به بررسی جامع این تکنولوژی میپردازیم.

PoE چیست؟

همانطور که گفتیم، Power over Ethernet (PoE) یک فناوری پیشرفته است که امکان انتقال همزمان برق و داده را از طریق یک کابل اترنت فراهم می‌کند. به گونه ای که PoE  به عنوان یکی از راهکارهای کارآمد و ساده برای تأمین برق تجهیزات شبکه و انتقال داده‌ها در بسیاری از کاربردها، از جمله دوربین‌های نظارتی، اکسس‌پوینت‌های بی‌سیم و تلفن‌های VoIP شناخته می‌شود.

جالب است بدانید، با انتقال برق از طریق پین‌های خاص در کابل اترنت، PoE پیچیدگی نصب و سیم‌ کشی را کاهش میدهد و به این ترتیب هزینه‌های اجرایی را پایین می‌آورد. همچنین این فناوری برای نصب دستگاه‌ها در مکان‌هایی که دسترسی به برق محدود یا غیرممکن است، یک گزینه ایده آل به شمار می‌رود.

در سیستم  PoE، تجهیزات منبع تغذیه Power Sourcing Equipment یا PSE مانند سوئیچ‌های PoE یا اینجکتورهای PoE وظیفه تأمین برق دستگاه‌های متصل را بر عهده دارند. و به گونه ‌ای طراحی شده که برق و داده‌ها بدون هیچ‌گونه تداخلی در داخل کابل اترنت منتقل می‌شوند. به این صورت که جریان الکتریکی و سیگنال‌های داده از مسیرهای جداگانه‌ای در کابل عبور می‌کنند و عملکرد یکدیگر را مختل نمی‌کنند.

به طور کل فناوری PoE در کاربردهای متنوع مانند شبکه‌های اینترنت اشیا (IoT) و زیرساخت‌های هوشمند مانند سیستم‌های روشنایی شهری و کنترل دسترسی استفاده می‌شود و نقشی کلیدی در طراحی شبکه‌های مدرن ایفا می‌کند.

توجه داشته باشید که اگر شبکه‌ای از قابلیت PoE برخوردار باشد، می‌توان دستگاهی را مستقیماً به یک سوئیچ PoE متصل کرد. این سوئیچ که خود به برق وصل است، هم برق و هم داده‌های لازم را از طریق کابل اترنت به دستگاه انتقال می‌دهد، بنابراین دیگر نیازی به اتصال مستقیم دستگاه به منبع برق نخواهید داشت.

به همین دلیل، PoE  به عنوان یکی از راهکارهای کارآمد و ساده برای تأمین برق تجهیزات شبکه و انتقال داده‌ها در بسیاری از کاربردها، از جمله دوربین‌های نظارتی، اکسس‌پوینت‌های بی‌سیم و تلفن‌های VoIP شناخته می‌شود.

سوئیچ شبکه Poe چیست؟

سوئیچ‌های PoE نوعی سوئیچ شبکه هستند که امکان انتقال هم ‌زمان برق و داده را از طریق کابل اترنت به‌ صورت بومی فراهم می ‌کنند. این سوئیچ‌ها به ‌طور خودکار هنگام اتصال دستگاه‌های شبکه، بررسی می‌کنند که آیا دستگاه متصل از فناوری PoE پشتیبانی می‌کند یا خیر. اگر دستگاه سازگار باشد، سوئیچ برق مورد نیاز آن را تأمین می‌کند. این ویژگی، تفاوت اصلی سوئیچ‌های PoE با سوئیچ‌های معمولی است که تنها داده را منتقل می‌کنند و برای تأمین برق نیازمند کابل جداگانه هستند.

یکی از مشخصه‌ های ظاهری رایج در سوئیچ ‌های PoE، وجود نوار زرد رنگ در زیر پورت‌ها است که آن‌ها را از سوئیچ‌ های عادی شبکه متمایز می‌کند؛ این سوئیچ‌ها برای انواع مختلف دستگاه‌های شبکه که نیازهای ولتاژی متفاوتی دارند، طراحی شده‌اند. برای مثال، دستگاه‌های با ولتاژ پایین مانند تلفن‌ های VoIP، دوربین‌های نظارتی، اکسس‌ پوینت‌های بی‌سیم و تین کلاینت‌ها (Thin Clients)  از سوئیچ‌های PoE استفاده می‌کنند. در مقابل، دستگاه‌های با ولتاژ بالا مانند مانیتورها، تلویزیون‌ها و لپ‌ تاپ‌ها نیز می‌توانند به مدل‌های پیشرفته ‌تر سوئیچ‌های PoE متصل شوند.

با استفاده از این سوئیچ‌ها، فرآیند کابل‌ کشی شبکه بسیار ساده ‌تر می‌شود و هزینه‌های اجرایی شبکه نیز به ‌طور قابل توجهی کاهش می ‌یابد. سوئیچ‌های PoE در انواع مختلفی عرضه می‌شوند که شامل مدل‌هایی با تعداد پورت‌ های 8، 12، 24 و 48 است. همچنین این سوئیچ‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: سوئیچ‌های مدیریت ‌شده (Managed) که امکانات پیشرفته‌ای برای کنترل و مدیریت شبکه ارائه می‌دهند و سوئیچ‌های مدیریت ‌نشده (Unmanaged) که استفاده از آن‌ها آسان ‌تر بوده و بیشتر برای کاربردهای ساده و شبکه‌های کوچک مناسب هستند.

در نتیجه، سوئیچ‌های PoE با قابلیت ‌ها و انواع گوناگون خود به یکی از تجهیزات اصلی شبکه‌ های مدرن تبدیل شده‌اند و نقش مهمی در توسعه زیرساخت‌های پیشرفته شبکه ایفا می‌کنند.

چرا استفاده از سوئیچ PoE اهمیت دارد؟

استفاده از سوئیچ‌های PoE (Power over Ethernet) به دلیل مزایای کاربردی و اقتصادی که ارائه می‌دهند، اهمیت زیادی در شبکه‌های مدرن دارد. این دستگاه‌ها امکاناتی را فراهم می‌کنند که باعث بهبود بهره‌وری و کاهش پیچیدگی در نصب و مدیریت شبکه می‌شوند.

کاهش کابل ‌کشی و افزایش انعطاف ‌پذیری

سوئیچ‌ های PoE امکان انتقال هم‌ زمان برق و داده از طریق یک کابل اترنت را فراهم می‌کنند. این ویژگی نه تنها نیاز به کابل‌ کشی جداگانه برای برق را از بین می ‌برد، بلکه انعطاف بیشتری در نصب تجهیزات شبکه فراهم می‌کند. به عنوان مثال، می‌توان دستگاه‌هایی مانند دوربین‌های مداربسته یا اکسس ‌پوینت‌ها را در مکان‌ هایی که دسترسی به پریز برق دشوار است، به راحتی نصب کرد.

افزایش قابلیت اطمینان شبکه

این سوئیچ‌ها برق را به صورت متمرکز و پایدار تأمین می‌کنند، که این امر امکان استفاده از منابع تغذیه بدون وقفه (UPS) را فراهم می‌آورد. به این ترتیب، از پایداری تجهیزات شبکه اطمینان حاصل می‌شود و خطر قطع جریان برق به صورت ناگهانی کاهش می‌یابد.

کاهش هزینه‌ها و بهره‌ وری اقتصادی

سوئیچ‌های PoE باعث حذف هزینه‌های اضافی مربوط به سیم‌ کشی برق و نصب پریزهای جدید می‌شوند. همچنین، نگهداری و مدیریت این تجهیزات به دلیل ساختار ساده ‌تر، هزینه‌های کمتری را به همراه دارد.

این ویژگی‌ها نشان می‌دهد که استفاده از سوئیچ‌های PoE نه تنها کارایی شبکه را بهبود می ‌بخشند، بلکه از لحاظ اقتصادی نیز گزینه‌ای بسیار مقرون ‌به ‌صرفه هستند.

کاربرد سوئیچ PoE

سوئیچ‌های PoE (Power over Ethernet) به دلیل انتقال هم‌ زمان برق و داده، در بسیاری از تجهیزات و محیط ‌های شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرند. از جمله کاربردهای اصلی این سوئیچ میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

دوربین‌های مداربسته  (IP Cameras)

تأمین برق و انتقال داده برای دوربین‌های امنیتی در مکان‌هایی که دسترسی به پریز برق محدود است.

اکسس پوینت‌های بی‌سیم  (Wireless Access Points)

استفاده در شبکه‌های بی‌سیم برای تأمین انرژی و اتصال به شبکه بدون نیاز به منبع برق جداگانه.

تلفن‌های VoIP

تامین برق و اتصال شبکه برای تلفن‌های تحت پروتکل اینترنت، که معمولاً در دفاتر استفاده می‌شود.

دستگاه‌های اینترنت اشیا  (IoT Devices)

تأمین انرژی و ارتباط داده برای سنسورها، دستگاه‌های هوشمند و تجهیزات IoT در ساختمان‌ها یا صنایع.

سیستم‌های صوتی و تصویری

استفاده در سیستم‌های کنفرانس صوتی و تصویری برای تأمین برق و داده صورت هم ‌زمان.

روترها و تجهیزات شبکه‌ای کوچک

مناسب برای تجهیزات کوچک شبکه‌ای که نیاز به برق دارند ولی دسترسی به پریز محدود است.

سامانه‌های کنترل دسترسی

استفاده در دستگاه‌های کنترل دسترسی مانند کارت‌خوان‌ها و درب‌های هوشمند.

نصب در محیط‌های خارجی

برای تجهیزات نصب ‌شده در محیط‌های باز مانند دوربین‌های امنیتی یا اکسس پوینت‌های فضای بیرونی، که دسترسی به برق دشوار است.

تجهیزات صوتی تحت شبکه  (IP Speakers)

استفاده در سیستم‌های اطلاع ‌رسانی و بلندگوهای تحت شبکه.

سیستم‌های روشنایی هوشمند

به‌ کارگیری در سیستم‌های روشنایی که از فناوری PoE برای مدیریت و کنترل مصرف انرژی بهره می‌برند.

تفاوت سوئیچ PoE اکتیو و سوئیچ PoE پسیو

سوئیچ‌های PoE به دو دسته اصلی اکتیو (Active) و پسیو (Passive) تقسیم می‌شوند. این دو نوع سوئیچ تفاوت‌های مهمی در نحوه عملکرد و استفاده دارند که در جدول تمامی این موارد بررسی میشوند:

جدول ارائه شده  تفاوت‌ها را به شکلی واضح و ساده برای شما نشان می دهد تا به این صورت بتوانید انتخاب مناسبی داشته باشید.

بهترین سوئیچ شبکه

بهترین سوئیچ‌های موجود در بازار شامل سوئیچ‌های کاتالیست سیسکو هستند که بسته به نیاز شبکه، گزینه‌های مختلفی را ارائه می‌دهند. از جمله سری های مختلف سوئیچ‌های کاتالیست سیسکو  می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• سوئیچ‌های کاتالیست سیسکو سری 2960-XR
• سوئیچ‌های کاتالیست سیسکو سری 9200
• سوئیچ‌های کاتالیست سیسکو سری 3850
• سوئیچ‌های کاتالیست سیسکو سری 9300
• سوئیچ‌های کاتالیست سیسکو سری 1200
• سوئیچ‌های کاتالیست سیسکو سری 9400

این سوئیچ‌ها با ویژگی‌های پیشرفته مانند استک پذیری، امنیت بالا و مقیاس‌پذیری، برای شبکه‌های مختلف از جمله شبکه های سازمانی و شعب کوچک تا بزرگ مناسب هستند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد محصول و استعلام قیمت‌، می‌توانید با کارشناسان فروش داریا به شماره 0416224 تماس بگیرید.

سخن پایانی 

با توجه به اهمیت شبکه‌های امن و مقیاس‌پذیر در دنیای امروز، انتخاب سوئیچ مناسب می‌تواند تاثیر زیادی بر عملکرد و کارایی شبکه شما داشته باشد. سوئیچ‌های کاتالیست سیسکو با ویژگی‌های پیشرفته و انعطاف‌پذیری بالا، گزینه‌ای ایده‌آل برای سازمان‌ها و کسب‌وکارهای مختلف هستند. برای انتخاب بهترین سوئیچ و دریافت مشاوره دقیق‌تر، کارشناسان فروش داریا 24 ساعته آماده پاسخ‌گویی به سوالات شما هستند.

با افزایش روز افزون تحریم‌ها بر علیه کشورهایی مانند ایران، استفاده از سرویس‌های بین المللی رفته رفته به مشکلی اساسی تبدیل شده است. یکی از مهمترین انواع این مشکلات در حوزه فعالیت متخصصین امنیت شبکه‌های کامپیوتری قرار دارد؛ به این دلیل که دستگاه‌های مورد استفاده جهت تقویت امنیت شبکه‌ها بخاطر تحریم‌ها بلاک می شوند.

کارشناسان این حوزه جهت دور زدن تحریم‌ها، از راهکاری به نام سرور پروکسی استفاده می‌کنند تا بتوانند همچنان از خدمات دستگاه‌های امنیتی استفاده کنند. علاوه بر این مورد مهم، استفاده‌های فراوان دیگری نیز برای پروکسی وجود دارد، در ادامه این مطلب با وب سایت داریا همراه باشید.

سرور پروکسی چیست؟

سرور پروکسی یا Proxy Server یک سیستم یا روتر است که یک گیت‌وی بین کاربران و اینترنت فراهم می کند. بدین ترتیب به جلوگیری از ورود مهاجمان سایبری به یک شبکه خصوصی کمک می‌کند و از آنجایی که بین کاربران نهایی و صفحات وب آنلاین بازدید شده توسط آن‌ها قرار می‌گیرد، از آن به عنوان واسط نیز یاد می‌شود.

یک کامپیوتر برای اتصال به اینترنت از یک آدرس آی‌پی استفاده می کند. این آدرس شبیه به آدرس خیابان منزل شما است که تعیین می‌کند داده‌های دریافتی کجا بروند و همچنین داده‌های خروجی را با آدرس برگشتی علامت‌گذاری می‌کند تا توسط دستگاه‌های دیگر، احراز هویت شوند. یک سرور پروکسی در اصل یک کامپیوتر در اینترنت است که آدرس آی‌پی مخصوص به خود را دارد.

سرورهای پروکسی و امنیت شبکه

همانطور که می دانید پروکسی‌ ها یک لایه امنیتی ارزشمند برای کامپیوترها فراهم می کنند که می توان آن‌ها را به عنوان فیلترهای وب یا فایروال تنظیم کرد تا از کامپیوترها در برابر تهدیدات اینترنتی مانند بدافزارها محافظت کنند.

همچنین بهتر است بدانید، این امنیت مضاعف زمانی ارزشمند است که با یک گیت‌وی وب امن یا سایر محصولات امنیت ایمیل همراه شود. به این ترتیب، می‌توان ترافیک را با توجه به سطح ایمنی آن یا میزان ترافیکی که شبکه (یا کامپیوتر شخصی) می‌تواند تحمل کند، فیلتر کرد.

برای داشتن اطلاعات بیشتر در رابطه با چطور امنیت ایمیل را افزایش دهیم؟ کلیک کنید.

تفاوت پروکسی و فایروال چیست؟

پروکسی و فایروال دو ابزار امنیتی با عملکرد و اهداف متفاوت در شبکه هستند. از این رو باید بدانید پروکسی سرور واسطه ‌ای بین کاربران داخلی شبکه و اینترنت است که درخواست‌ها را دریافت، بررسی و پس از این موارد به سرور مقصد ارسال می‌ کند. این ابزار با مخفی کردن آدرس‌های IP داخلی، بازرسی عمیق محتوای داده‌ها و اعمال قوانین محدودکننده، امکان نظارت دقیق ‌تر بر دسترسی کاربران به منابع خارجی را فراهم می‌کند.

پروکسی بیشتر در لایه کاربردی شبکه (Application Layer) فعالیت دارد و به دلیل توانایی در تحلیل محتوای دقیق پکت داده ها، برای کنترل ترافیک وب و بهبود امنیت کاربران داخلی ایده‌آل است.

در مقابل، فایروال به عنوان یک سپر محافظ، ترافیک ورودی و خروجی شبکه را در لایه انتقال و شبکه (Transport & Network Layer)  مدل OSI بررسی می‌کند و از ورود بسته‌های ناشناس یا مخرب جلوگیری می‌کند. فایروال‌ها به صورت مستقیم ارتباط بین دستگاه‌های داخلی و خارجی را کنترل کرده و با اعمال فیلترهایی بر اساس آدرس IP، پورت‌ها و پروتکل‌ها، امنیت کلی شبکه را تامین می‌کنند.

توجه داشته باشید، برخلاف پروکسی، فایروال بیشتر به نفوذ مجرمان سایبری به شبکه تمرکز دارد و پکت ها را بدون تغییر یا بازرسی عمیق به مقصد ارسال می‌کند که این امر باعث سرعت بالاتر اما تحلیل محدودتر داده‌ها می‌شود.

چگونه از پروکسی استفاده کنیم؟

چگونه از پروکسی استفاده کنیم؟ برخی افراد از پروکسی‌ها برای اهداف شخصی مانند پنهان کردن مکان هنگام تماشای آنلاین فیلم بهره می‌برند. در مقابل، شرکت‌ها از پروکسی‌ها برای انجام چندین وظیفه مهم استفاده می‌کنند، از جمله:

1. بهبود امنیت: محافظت از داده‌های حساس و کاهش خطرات امنیتی.
2. ایمن‌سازی فعالیت اینترنتی کارکنان: جلوگیری از ردیابی فعالیت‌های آنلاین کارمندان.
3. متعادل‌سازی ترافیک اینترنت: مدیریت ترافیک شبکه برای جلوگیری از بروز مشکلات و خرابی.
4. کنترل دسترسی به وب‌سایت‌ها: محدود کردن و نظارت بر دسترسی پرسنل به وب‌سایت‌های خاص در محیط کاری.
5. صرفه‌جویی در پهنای باند: کاهش مصرف پهنای باند با کش کردن فایل‌ها و فشرده‌سازی ترافیک ورودی.

پروکسی چگونه کار می‌کند؟

از آنجایی که یک سرور پروکسی(Proxy Server)، آدرس آی‌پی مخصوص به خود را دارد به عنوان یک رابط بین کامپیوتر و اینترنت عمل می‌کند. کامپیوتر این آدرس را می‌داند و زمانیکه درخواستی در اینترنت ارسال می‌شود، به سمت پروکسی هدایت می‌شود و سپس پاسخ را از وب سرور دریافت می‌کند و داده‌ را از آن صفحه به مرورگرهای کامپیوتر از جمله کروم، سافاری، فایرفاکس یا مایکروسافت اج ارسال می‌کند.

نحوه دریافت پروکسی

پروکسی‌ها دارای نسخه‌های سخت افزاری و نرم افزاری هستند. اتصالات سخت افزاری بین شبکه و اینترنت قرار می‌گیرند و از آنجا داده‌ها را از وب دریافت و ارسال می کنند. پروکسی‌های نرم افزاری معمولا توسط یک ارائه دهنده میزبانی می‌شوند یا در فضای ابری ساکن می‌شوند. جهت تسهیل تعاملات با پروکسی، می‌بایست یک اپلیکیشن دانلود شده و بر روی کامپیوتر نصب شود.

پروکسی‌های نرم افزاری اغلب در قبال پرداخت هزینه ماهانه، قابل دریافت هستند؛ گاهی اوقات نیز، می‌توان آن‌ها را رایگان دریافت کرد. نسخه‌های رایگان معمولاً آدرس‌های کمتری را به کاربران ارائه می‌دهند و احتمالا فقط تعداد کمی از دستگاه‌ها را پوشش دهند، در حالی که پراکسی‌های پولی با پوشش‌دهی به دستگاه‌های بیشتر، می‌توانند نیازهای یک کسب وکار را برآورده کنند.

سرور پراکسی چگونه تنظیم می‌شود؟

برای شروع کار یک سرور پراکسی، باید آن را در کامپیوتر، دستگاه یا شبکه خود کانفیگ کنید. هر سیستم عاملی، مراحل راه اندازی خاص خود را دارد، بنابراین مراحل مورد نیاز برای کامپیوتر یا شبکه می‌بایست بررسی شود.

در بیشتر موارد، تنظیمات به معنای استفاده از یک اسکریپت تنظیمات خودکار است. در صورت انجام دستی تنظیمات، گزینه‌هایی برای وارد کردن آدرس آی‌ پی و پورت مناسب وجود دارد.

چگونه پروکسی از حریم خصوصی و داده‌های کامپیوتر محافظت می کند؟

عملکرد یک Proxy Server مانند یک فایروال است. کاربر نهایی یا مدیر شبکه می‌تواند یک پروکسی که جهت محافظت از داده و حریم خصوصی طراحی شده است را انتخاب کند. این کار داده‌های ورودی و خروجی از کامپیوتر یا شبکه را بررسی می‌کند و سپس قوانینی را اعمال می کند تا مجبور به افشای آدرس دیجیتال خود نباشید.

توجه داشته باشید که فقط آدرس آی‌پی پروکسی، توسط هکرها یا سایر عوامل مخرب دیده می شود. بدون آدرس آی‌پی شخصی شما، افراد در اینترنت به اطلاعات شخصی، اپلیکیشن‌ها، برنامه‌ها یا فایل‌های شما دسترسی مستقیم نخواهند داشت.

در صورت وجود پراکسی، درخواست‌های وب به سمت آن می‌روند و سپس آنچه را که از اینترنت می‌خواهید را دریافت می‌کند. اگر سرور دارای قابلیت رمزگذاری باشد، پسوردها و سایر داده‌های شخصی از سطح حفاظت مضاعفی برخوردار خواهند بود.

مزایای سرور پروکسی

پروکسی‌ها دارای چندین مزیت هستند که می توانند به کسب و کار شما رونق بخشند:

1. افزایش امنیت: می توانند مانند یک فایروال بین سیستم و اینترنت عمل کند. بدون آنها، هکرها به راحتی به آدرس آی‌پی شما دسترسی خواهند داشت و می‌توانند از آن برای نفوذ به کامپیوتر یا شبکه شما استفاده کنند.
2. استفاده از اینترنت، تماشای فیلم، گوش دادن به آهنگ و خرید آنلاین با حفظ حریم خصوصی: از پراکسی‌های مختلف می‌توان جهت جلوگیری از غرق شدن در تبلیغات ناخواسته یا مجموعه داده‌های آی‌پی خاص استفاده کرد. با یک پروکسی، وب گردی در سایت‌ها ایمن می‌شود و ردیابی غیرممکن است.
3. دسترسی به محتوایی که برای مکان خاصی ارائه شده: می توان یک سرور پروکسی با آدرس مرتبط با کشور دیگری طراحی کرد. در واقع می‌توان کاری کرد که چنین به نظر برسد که در آن کشور هستید تا به تمام محتوایی که کامپیوتر‌های موجود در آن کشور اجازه تعامل با آن‌ها را دارند، دسترسی کامل داشته باشید و وب‌سایت‌های دارای محدودیت مکانی را باز کنید.
4. جلوگیری از دسترسی پرسنل به سایت‌هایی که نامناسب هستند یا تمرکز آن‌ها را از بین می‌برد: از پراکسی‌ها می‌توان برای بلاک کردن دسترسی به وب‌سایت‌هایی که بر خلاف اصول سازمان هستند، استفاده کرد. همچنین، می‌توان سایت‌هایی که معمولاً منجر به عدم تمرکز کارمندان برای انجام امور مهم می‌شود را بلاک کرد. برخی از سازمان‌ها، سایت‌های رسانه‌های اجتماعی مانند فیس بوک را بلاک می کنند تا وسوسه‌هایی که موجب اتلاف وقت می‌شوند را حذف کنند.

انواع سرورهای پروکسی

در حالی که همه سرورهای پراکسی به کاربران یک آدرس جایگزین برای استفاده از اینترنت می‌دهند، انواع مختلفی دارند که هر کدام دارای ویژگی‌های خاص خود هستند. درک جزئیات لیست انواع پروکسی به شما کمک می کند تا بر اساس موارد استفاده و نیازهای خاص خود، گزینه مناسب را انتخاب کنید.

پروکسی فوروارد (Forward)

یک پروکسی فوروارد بین کلاینت و وب‌سایت قرار می گیرد (سمت کلاینت تنظیم می‌شود) و برای دریافت داده‌ به گروه‌هایی از کاربران در یک شبکه داخلی استفاده می‌شود. پس از اینکه یک درخواست ارسال شد، توسط سرور پروکسی بررسی می‌شود تا تصمیم گرفته شود که آیا باید به برقراری اتصال ادامه داد یا خیر.

یک پروکسی فوروارد برای شبکه‌های داخلی که به یک نقطه ورودی واحد نیاز دارند، مناسب‌تر است و امنیت آدرس آی‌پی را برای کسانی که در شبکه هستند، فراهم می‌کند و امکان کنترل مدیریتی ساده را فراهم می کند. با این حال، یک پروکسی فوروارد احتمالا توانایی سازمان را برای پاسخگویی به نیازهای کاربران نهایی محدود کند.

پروکسی شفاف (Transparent)

یک پروکسی شفاف، تجربه‌ای ارائه می‌دهد که مشابه است با تجربه کاربران؛ انگار که از کامپیوتر خانگی استفاده می‌کنند. به همین دلیل است که شفاف نامیده می‌شود. این نوع پراکسی‌ها به کاربر تحمیل می‌شوند، یعنی بدون اینکه مطلع باشند، به آن متصل هستند.

پروکسی‌های شفاف برای شرکت‌هایی مناسب هستند که می‌خواهند از پروکسی بدون اینکه کارمندان از آن آگاه باشند، استفاده کنند. این مزیت ارائه یک تجربه کاربری یکپارچه را به همراه دارد. از سوی دیگر، پروکسی‌های شفاف بیشتر در معرض تهدیدات امنیتی خاص، مانند SYN flood DDoS هستند. SYN Flood یک شکل متداول از حملات DDoS است که تعداد زیادی درخواست SYN را به سرور ارسال می‌کند تا ارتباطات باز را تحت الشعاع قرار دهد.

پروکسی ناشناس (Anonymous)

تمرکز پروکسی ناشناس بر روی غیرقابل ردیابی کردن فعالیت اینترنتی است. این نوع پراکسی از طرف کاربر به اینترنت متصل می‌شود، در حالیکه اطلاعات هویتی و کامپیوتری آن‌ها را پنهان می کند.

یک پروکسی ناشناس بهترین گزینه برای کاربرانی است که می خواهند هنگام دسترسی به اینترنت ناشناس باقی بمانند. با اینکه پروکسی‌های ناشناس، برخی از بهترین انواع حفاظت از هویت را ارائه می دهند، اما با این وجود، خالی از ایراد نیستند. توجه داشته باشید؛ استفاده از پراکسی‌های ناشناس غیرقانونی هستند که این موضوع گاه کاربران را با فشار یا تبعیض مواجه می‌سازد.

پروکسی با میزان ناشناسی بالا (High Anonymity)

یک پروکسی با میزان ناشناسی بالا، یک نوع پروکسی ناشناس است که میزان ناشناس بودن را یک گام به جلوتر می‌برد و اطلاعات شما را قبل از اینکه پروکسی اقدام به اتصال به سایت مورد نظر کند، پاک می‌کند.

این سرور برای کاربرانی که ناشناس بودن یک ضرورت مطلق است (مانند کارمندانی که نمی‌خواهند منشا فعالیت آنها به سازمان بازگردد) مناسب است. جنبه منفی این نوع پراکسی‌ها، به ویژه موارد رایگان، فریب‌هایی هستند که برای به دام انداختن کاربران جهت دسترسی به اطلاعات یا داده‌های شخصی پهن شده‌اند.

پروکسی تحریف کننده (Distorting)

یک پروکسی تحریف کننده، خود را به عنوان پروکسی به یک وب سایت معرفی می‌کند، اما هویت خود را پنهان می‌کند؛ این کار را با تغییر آدرس آی‌پی خود به یک آدرس نادرست انجام می‌شود.

پراکسی‌های تحریف کننده انتخاب خوبی برای افرادی هستند که می‌خواهند موقعیت مکانی خود را هنگام دسترسی به اینترنت پنهان نگه دارند. این نوع پروکسی می تواند چنین القا کند که شما از یک کشور خاص وصل شده‌اید و به شما این مزیت را می دهد که نه تنها هویت خود، بلکه هویت پروکسی را نیز مخفی کنید. این بدان معناست که حتی اگر با پروکسی مرتبط باشید، هویت شما همچنان امن باقی می‌ماند. با این حال، برخی از وب سایت‌ها به طور خودکار پروکسی‌های تحریف کننده را بلاک می کنند و این موضوع کاربر نهایی را از دسترسی به سایت‌های مورد نیاز باز می‌دارد.

پروکسی مرکز داده (Data Center)

پروکسی‌های مرکز داده وابسته به یک ارائه دهنده خدمات اینترنتی (ISP) نیستند، اما از طریق یک مرکز داده، توسط یک شرکت دیگر ارائه می شوند. سرور پروکسی در یک مرکز داده فیزیکی است و درخواست‌های کاربر از طریق آن سرور هدایت می‌شوند.

پروکسی های مرکز داده برای افرادی که به زمان پاسخگویی سریع و راهکاری ارزان نیاز دارند، انتخاب خوبی هستند. همچنین گزینه مناسبی برای افرادی هستند که نیاز به جمع آوری اطلاعات در مورد یک شخص یا سازمان در اسرع وقت دارند. آنها این مزیت را دارند که به کاربران قدرت جمع آوری سریع و ارزان داده‌ها را می دهند. از سوی دیگر، آنها بالاترین سطح ناشناسی را ارائه نمی‌دهند که می‌تواند اطلاعات یا هویت کاربران را در معرض خطر قرار دهد.

پروکسی Residential

یک پروکسی ساکن (Residential) یک آدرس آی‌پی به شما می‌دهد که متعلق به یک دستگاه فیزیکی خاص است و تمام درخواست‌ها از طریق آن دستگاه ارسال می شود.

پراکسی‌های Residential  برای کاربرانی که نیاز به تایید آگهی‌های تبلیغاتی موجود در وب‌سایت خود دارند، مناسب هستند، بنابراین می‌توانید کوکی‌ها، تبلیغات مشکوک یا ناخواسته رقبا یا عوامل مخرب را بلاک کنید. پروکسی‌های Residential نسبت به سایر گزینه‌های پروکسی قابل اعتمادتر هستند ولی اغلب استفاده از آن‌ها هزینه بیشتری دارند، بنابراین کاربران باید به دقت آنالیز کنند که آیا مزایای ارائه شده، ارزش سرمایه گذاری اضافی را دارند یا خیر.

پروکسی عمومی (Public)

 پروکسی‌های عمومی به صورت رایگان برای همه قابل دسترسی هستند. این کار با اعطا دسترسی به آدرس آی‌پی برای کاربران، انجام می‌شود و هویت آنها را هنگام بازدید از سایت‌ها، پنهان می‌کند.

پراکسی‌های عمومی برای کاربرانی مناسب هستند که هزینه برای آنها اولویت اصلی است ولی امنیت و سرعت اهمیتی ندارند. اگرچه رایگان هستند و به راحتی در دسترس اند، اما اغلب کند هستند؛ زیرا کاربران زیادی به صورت رایگان از آن‌ها استفاده می‌کنند. استفاده از یک پروکسی عمومی، خطر دسترسی دیگران به اطلاعات شما را نیز افزایش می دهد.

پروکسی مشترک (Shared)

از پراکسی‌های مشترک بیش از یک کاربر می‌توانند به صورت همزمان استفاده کنند. آن‌ها به شما امکان دسترسی به یک آدرس آی‌پی را می‌دهند که احتمالا توسط افراد دیگر نیز به اشتراک گذاشته شود، سپس می‌توانید در حالی که به نظر می رسد از مکان انتخابی خود جستجو می‌کنید، در اینترنت گشت و گذار کنید.

پراکسی‌های اشتراکی برای افرادی که پول زیادی برای خرج کردن ندارند و لزوماً نیازی به اتصال سریع ندارند، گزینه مناسبی است. مزیت اصلی یک پروکسی اشتراکی هزینه پایین آن است. از آنجایی که آن‌ها توسط دیگران به اشتراک گذاشته می‌شوند، ممکن است به خاطر تصمیمات بد دیگران، شما مورد سرزنش قرار بگیرید و از دسترسی به یک سایت منع شوید.

پروکسی SSL

پروکسی لایه سوکت‌های امن (Secure Sockets Layer) یا به اختصار SSL، رمزگشایی را بین کلاینت و سرور فراهم می‌کند. از آنجایی که داده‌ها در هر دو جهت رمزگذاری می شوند، پروکسی وجود خود را، هم از کلاینت و هم از سرور پنهان می کند.

برخی از سازمان‌ها نیازمند محافظت بیشتر در برابر تهدیداتی هستند که پروتکل SSL آن‌ها را آشکار و متوقف می‌کند؛ این نوع پروکسی برای آن‌ها مناسب است. از آنجا که گوگل سرورهایی را ترجیح می دهد که از SSL استفاده می کنند، یک پروکسی SSL، زمانی که در ارتباط با یک وب سایت استفاده می شود، احتمالا به رتبه بندی موتور جستجوی آن کمک کند. جنبه منفی پروکسی SSL، این موضوع است که محتوای رمزگذاری شده در پروکسی SSL، امکان ذخیره سازی در حافظه پنهان (cache) را ندارد، بنابراین هنگام بازدید چندین باره از یک وب سایت، ممکن است عملکرد کندتری را تجربه کنید.

پروکسی چرخشی (Rotating)

پروکسی چرخشی به هر کاربری که به آن متصل می‌شود یک آدرس آی‌پی متفاوتی اختصاص می‌دهد. هنگامی که کاربری متصل می شوند، برای وی آدرسی منحصر به فرد اختصاص می‌یابد که متفاوت از دستگاهی  است که قبل از آن متصل شده بود.

پراکسی‌های چرخشی برای کاربرانی که نیازمند وب اسکرپینگ (استفاده از ربات‌ها برای جمع آوری داده یا محتوا از یک وب سایت) مداوم با حجم بالا دارند، ایده‌آل هستند. با استفاده از این نوع پراکسی، شما می‌توانید بارها و بارها به صورت ناشناس از یک وب سایت بازدید کنید. هنگام انتخاب سرویس پراکسی چرخشی باید مراقب باشید، چرا که برخی از آنها حاوی پراکسی‌های عمومی یا مشترکی هستند که می توانند داده‌های شما را فاش کنند.

پروکسی معکوس (Reverse)

بر خلاف یک پروکسی فوروارد که بین کلاینت و وب‌سایت قرار می گیرد (سمت کلاینت تنظیم می‌شود)، یک پروکسی معکوس بین سرورهای وب و کلاینت (سمت سرور تنظیم می‌شود) قرار می‌گیرد و درخواست‌ها را از یک مرورگر به سرورهای وب ارسال می‌کند و با رهگیری درخواست‌های کاربر در لبه شبکه سرور وب کار می‌کند، سپس درخواست‌ها را به سرور اصلی ارسال کرده و از آن پاسخ‌ دریافت می‌کند.

پراکسی های معکوس یک گزینه عالی برای وب سایت‌هایی هستند که محبوب اند و می‌بایست بار درخواست‌های دریافتی بسیاری را متعادل کنند و به عنوان Load Balancer عمل کنند. آن‌ها می‌توانند به سازمان کمک کنند تا بار پهنای باند را کاهش دهند؛ چرا که مانند وب سرور اضافی عمل می کنند که درخواست‌های دریافتی را مدیریت می کند. جنبه منفی پروکسی معکوس این است که اگر مهاجم بتواند به آن نفوذ کند، این پروکسی می تواند به طور بالقوه معماری سرور HTTP را در معرض دید قرار دهند. این بدان معناست که مدیران شبکه در صورت استفاده از پروکسی معکوس، ممکن است مجبور شوند فایروال خود را تقویت کنند یا مکان آن را تغییر دهند.

سخن پایانی

سرور پروکسی یک سیستم یا روتر است که یک گیت‌وی بین کاربر و اینترنت فراهم می‌کند. بدین ترتیب، از ورود مهاجمان سایبری به یک شبکه خصوصی جلوگیری می‌کند. از آنجایی که پروکسی‌ها یک لایه امنیتی ارزشمند برای کامپیوترها فراهم می کنند، در نتیجه می‌توان از آن‌ها به عنوان فیلترهای وب یا فایروال جهت محافظت از کامپیوترها در برابر تهدیدات اینترنتی مانند بدافزارها استفاده کرد. انواع مختلفی از سرور پروکسی وجود دارد که هر کدام برای کاربرد خاصی مناسب هستند.

سوالات متداول

پروکسی سرور چگونه کار می کند؟

از آنجایی که یک سرور پروکسی آدرس آی‌پی مخصوص به خود را دارد، به عنوان یک رابط بین کامپیوتر و اینترنت عمل می‌کند. کامپیوتر این آدرس را می‌داند؛ زمانی که درخواستی در اینترنت ارسال می‌شود، به سمت پروکسی هدایت می‌شود و سپس پاسخ را از سرور وب دریافت می‌کند و داده‌ را از آن صفحه به مرورگر کامپیوتر، مانند کروم، سافاری، فایرفاکس، یا مایکروسافت اج ارسال می‌کند.

مزایای سرور پروکسی چیست؟

مزایای یک سرور پروکسی شامل این موارد می‌شود: افزایش امنیت، وب‌گردی، تماشای فیلم و آهنگ گوش کردن با حفظ حریم خصوصی، دسترسی به محتوایی که برای لوکیشن خاصی ارائه شده، جلوگیری از مرور سایت‌های نامناسب توسط پرسنل و در نهایت ممانعت از حواس‌پرتی‌ کارکنان.

تفاوت بین سرور پروکسی و فایروال چیست؟

سرور پروکسی به عنوان یک عامل یا واسط برای کاربر عمل می کند و از تمام درخواست‌ها و پاسخ‌های وب عبور می کند. فایروال، پکت‌ها (ترافیک شبکه) را هنگام ورود و یا خروج از یک شبکه یا سیستم کامپیوتری بازرسی می‌کند و زمانی که یک یا چند مورد از قوانین امنیتی آن توسط پکت‌ها یا منشا آنها نقض شد، اقدام می کند.

هنگام راه اندازی یک شبکه Wi-Fi، یکی از کلیدی ترین مسائل که با آن مواجه خواهید شد این است که برای اطمینان از ارتباط بی سیم مطمئن و کارآمد باید برد اکسس پوینت پاسخگوی نیازهای شما باشد. عوامل مختلفی مانند اندازه فضا، تعداد کاربران و دستگاه‌ها و انواع اپلیکیشن هایی که در شبکه اجرا خواهند شد، همگی می توانند در تعیین این مقدار دخیل باشند.

در این مقاله، سعی خواهیم کرد تا با بررسی این موضوع از جنبه های مختلف به شما کمک کنیم تا با انتخاب بهترین گزینه برای اکسس پوینت، اطمینان حاصل کنید که شبکه بی سیم شما عملکرد و پوشش مورد نیاز شما را برآورده می کند. ابتدا با ارائه تعریفی از اکسس پوینت شروع می کنیم.

اکسس پوینت چیست؟

اکسس پوینت دستگاهی است که برای ایجاد یا گسترش شبکه بی‌سیم استفاده می‌شود. این دستگاه به روتر یا سوئیچ متصل می‌شود و سیگنال بی‌سیم را در محیط توزیع می‌کند. اکسس پوینت‌ها معمولاً در محیط‌های بزرگ مانند ادارات، مراکز آموزشی، فروشگاه‌ها و … استفاده می‌شوند. برخی اکسس پوینت‌ها امکانات پیشرفته‌ای مانند پشتیبانی از  VLAN، مدیریت کاربران و کنترل پهنای باند را ارائه می‌دهند.

برد اکسس پوینت‌ها چقدر است؟

برد اکسس پوینت ها به عوامل متعددی مانند قدرت سیگنال، محیط اطراف و فرکانس بستگی دارد. در محیط‌های داخلی، برد معمولاً بین 20 تا 50 متر است، در حالی که در محیط‌های باز با مدل‌های Outdoor می‌تواند تا چند صد متر یا حتی چند کیلومتر افزایش یابد.

برای افزایش برد، می‌توان از اکسس پوینت‌های با آنتن‌های تقویت‌شده یا تقویت‌کننده سیگنال استفاده کرد. فرکانس 2.4 گیگاهرتز برد بیشتری نسبت به 5 گیگاهرتز دارد اما ممکن است تداخل بیشتری داشته باشد.

برد اکسس پوینت

برد اکسس پوینت‌ها به عواملی مانند قدرت سیگنال، نوع آنتن، و محیط نصب بستگی دارد. به طور کلی، برد اکسس پوینت‌ها می‌تواند از چند متر تا چند صد متر متغیر باشد، عوامل موثر در برد اکسس پوینت ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. در فضاهای داخلی: معمولاً برد اکسس پوینت‌ها در فضاهای بسته و بدون موانع فیزیکی حدود ۳۰ تا ۵۰ متر است. در محیط‌هایی با دیوارها و موانع، این برد می‌تواند به ۲۰ تا ۳۰ متر کاهش یابد.
2. در فضای باز: در محیط‌های باز و بدون موانع، برد اکسس پوینت‌ها می‌تواند به ۲۰۰ متر یا بیشتر برسد. برخی از مدل‌های پیشرفته با قدرت بالا قادرند تا بردی در حدود ۵۰۰ متر را فراهم کنند.
3. تأثیرات محیطی: عواملی مانند تداخل سیگنال‌های رادیویی، موانع فیزیکی (دیوارها، مبلمان)، و شرایط جوی می‌توانند بر برد اکسس پوینت‌ها تأثیر بگذارند.

برای به دست آوردن بهترین عملکرد، انتخاب اکسس پوینت مناسب و نصب صحیح آن با توجه به نیازها و شرایط محیطی اهمیت زیادی دارد، که می توان گفت اکسس پوینت سوفوس یکی از بهترین و کاربردی ترین برندها در بازار با سری ها و بردهای مختلف در بازار به فروش می رسند.

اکسس پوینت بی سیم چیست؟

اکسس پوینت بی سیم  wireless access point یا به صورت مخفف (WAP)  یکی از دستگاه های شبکه است که به دستگاه های دارای قابلیت بی سیم اجازه اتصال به یک شبکه سیمی را می دهد. نصبWAP ها برای اتصال همه کامپیتور ها یا دستگاه های موجود در شبکه شما ساده تر و آسان تر از استفاده از سیم و کابل است.

چرا از WAP برای راه اندازی یک شبکه بی سیم استفاده می شود؟

WAP امکان ایجاد یک شبکه بی سیم در شبکه سیمی موجود را مهیا می کند، بنابراین دستگاه های بی سیم بدین ترتیب به شبکه وصل می شوند. همچنین می‌توان از WAP برای افزایش دامنه سیگنال و قدرت شبکه بی‌سیم برای ارائه پوشش بی‌سیم کامل و خلاص شدن از شر نقاط کور به خصوص در فضاهای اداری یا ساختمان‌های بزرگ‌تر استفاده کرد. علاوه بر این، با استفاده از یک دستگاه می توان تنظیمات WAP را تغییر داد.

قوانین برقراری ارتباط خوب در زمان راه اندازی یک اکسس پوینت

زمانی که صحبت از راه اندازی اکسس پوینت وای فای برای ارتباط خوب می شود، چند قانون کلی وجود دارد که باید در نظر داشته باشید:

شاخص قدرت حداقل سیگنال دریافتی (RSSI)

شاخص قدرت حداقل سیگنال دریافتی( The Minimal Received Signal Strength Indicator) یا به اختصار (RSSI) یک عامل حیاتی برای اطمینان از اتصال Wi-Fi قوی است. با استفاده از این شاخص، کاربران خواهند توانست یک سیگنال قابل اعتماد به اکسس پوینت (AP) خود را تجربه کنند. رِنج های معمولی RSSI بین 50- تا 70- dBm هستند. شایان ذکر است که در نقاط نزدیکتر، کاربر ممکن است سیگنال های قوی تر از -50 دسی بل را دریافت کند، که قابل قبول است.

قدرت سیگنال: قدرت سیگنال همان سطح قدرت سیگنال بی سیم است که کاربر بی سیم دریافت می کند. قدرت سیگنال قوی منجر به ارتباطات مطمئن تر با سرعت بالا می شود. قدرت سیگنال را در قالب dBm (0 تا -100) نشان می دهند.  هر چه مقدار به 0 نزدیکتر باشد، سیگنال قوی تر خواهد بود. به عنوان مثال، یک سیگنال قوی تر از dBm 51- است.

سطح نویز: سطح نویز بیانگر میزان نویز پس زمینه در شبکه شما است؛ اگر سطح نویز خیلی زیاد باشد، می تواند قدرت و عملکرد سیگنال بی سیم شما را کاهش دهد. سطح نویز با فرمت dBm (0 تا -100) اندازه گیری می شود و هر چه مقدار به 0 نزدیکتر باشد، سطح نویز بیشتر است. مقادیر منفی نشان گر نویز کمتر پس زمینه است.

نسبت سیگنال به نویز: نسبت سیگنال به نویز (SNR) نسبت بین قدرت سیگنال و سطح نویز است. این مقدار به صورت یک مقدار dB نشان داده می شود؛ نسبت سیگنال به نویز باید 25+ دسی بل یا بیشتر باشد. مقادیر کمتر از +25 دسی بل منجر به عملکرد و سرعت ضعیف می شود.

تداخل فرکانس های رادیویی: تداخل ناشی از دستگاه های Wi-Fi یا غیر Wi-Fi می تواند عملکرد شبکه های بی سیم را تا حد زیادی کاهش دهد. برای عملکرد بهینه شبکه بی سیم باید منابع تداخل شناسایی، مکان یابی و مسدود شوند.

• منابع تداخل وای فای: هات اسپات های شخصی، کاربرانی که درست کار نمی کنند، شبکه بی سیم با طراحی ضعیف یا تنظیمات نادرست، اکسس پوینت های مجاور و کاربران خارج از شبکه نمونه هایی از منابع تداخل از نوع وای فای هستند.
• منابع تداخل غیر وای فای: کنترلرهای بازی های ویدیویی، مایکروفر، دوربین های امنیتی، دستگاه های ZigBee تلفن های بی سیم، دستگاه های بلوتوث نمونه هایی از منابع تداخل غیر وای فای هستند.

حداقل تعداد AP (اکسس پوینت) در هر متر مربع

تعیین حداقل تعداد AP مورد نیاز برای هر متر مربع بستگی به عوامل متعددی از جمله اندازه و چیدمان فضا، تکنولوژی بی سیم مورد استفاده و تعداد دستگاه های متصل به شبکه است. در کل، به ازای هر 30 کاربر یا 250-300 متر مربع، یک اکسس پوینت کافی است. مکان فیزیکی AP ها نیز مهم است.

پهنای باند

از قابلیت مدیریت ترافیک مورد انتظار از اکسس پوینت Wi-Fi باید اطمینان حاصل شود. یک AP خوب در سطح سازمانی باید توانایی اتصال حداقل 50 دستگاه همزمان را داشته باشد.

مکان قرار دادن اکسس پوینت

محل قرار گرفتن AP بسیار مهم است؛ بهتر است در مکانی مرکزی، دور از موانع مختل کننده سیگنال، قرار بگیرد. برای پوشش کامل بی‌سیم و اطمینان از اینکه همه کاربرهای موجود در محیط شما سیگنال بی‌سیم قوی دریافت می‌کنند، دستورالعمل‌های ذیل را برای مکان قرارگیری APها در نظر بگیرید:

• AP ها را در یک مکان مرکزی دور از نبش ها، دیوار یا سایر موانع فیزیکی نصب کنید تا حداکثر پوشش سیگنال ارائه شود.
• AP ها را در یک مکان بلند نصب کنید تا بهترین دریافت و عملکرد سیگنال در شبکه بی سیم خود داشته باشید. یک اکسس پوینت می تواند تا حدود 2000 فوت مربع را پوشش دهد.
• از نصب اکسس پوینت ها را در نزدیکی دستگاه های الکترونیکی که می تواند با سیگنال تداخل داشته باشد، خودداری کنید.دستگاه هایی مانند تلویزیون، اجاق های مایکروویو، تلفن های بی سیم، فن ها، یا هر نوع تجهیزات دیگری که می تواند باعث تداخل سیگنال شود.
• اگر بیش از یک AP نصب می‌کنید، مطمئن شوید که فضای کافی بین آنها رعایت می شود تا حداکثر پوشش برای شبکه بی‌سیم فراهم شود.
• برای پوشش بی‌سیم در طبقات متعدد، می‌توانید اکسس پوینت ها را به صورت متغیر قرار دهید تا هم پوشش عمودی و هم پوشش افقی ارائه شود.

انتخاب کانال

هنگام تنظیم چندین اکسس پوینت، باید دقت کرد که از کانال های مختلف استفاده کنند تا از تداخل جلوگیری شود. به عنوان مثال، کانال های 1، 6 و 11 بهترین انتخاب ها برای شبکه های وای فای 2.4 گیگاهرتز هستند. شرایط برای GHz 5  کمی پیچیده تر است. کانال های فضاهای داخلی از خارجی متفاوت است.

بسیاری از آنها قدرت انتقال را کاهش می دهند یا محدودیت (مکانیسم) های دیگری جهت جلوگیری از همپوشانی با رادارهای هواشناسی دارند؛ این کانال ها بسته به کشورهای مختلف متفاوت هستند؛ جهت جلوگیری از مشکلات ناشی از این مکانیسم ها باید لیست مورد نظر بررسی شود.

امنیت

اکسس پوینت ها Wi-Fi باید با رمزهای عبور قوی و رمزگذاری ایمن سازی شوند؛ برای انجام این کار بهتر است از رمزگذاری WPA2 یا WPA3 و یک رمز عبور قوی و منحصر به فرد برای هر AP استفاده شود.

راه کارهای به حداکثر رساندن شعاع پوشش اکسس پوینت

به حداکثر رساندن شعاع پوشش AP نیازمند برنامه ریزی و اجرای دقیق دارد. چند استراتژی مهم در اینجا بررسی می شوند:

بررسی میدانی: جهت تعیین مکان بهینه برای اکسس پوینت، یک بررسی جامع میدانی نیاز است. این بررسی باید عواملی نظیر چیدمان تجهیزات، موانع ایجاد تداخل و تعداد کاربر را در برمی گیرد.

انتخاب اکسس پوینت و آنتن‌ها: مدل‌ و آنتن‌ اکسس پوینت باید مناسب محیط باشد. مدل های مختلف شعاع های پوششی متفاوتی را ارائه می دهند و آنتن های خاص می توانند راستای پوششی مناسبی را ارائه دهند.

کانال مناسب: طراحی و برنامه ریزی کانال مناسب، تداخل کانال مشترک را کاهش می دهد؛ تداخل کانال مشترک می تواند شعاع پوشش را محدود کند.

انواع روتر اکسس پوینت

روتر اکسس پوینت‌ها در سه دسته اصلی قرار می‌گیرند:  روترهای داخلی (Indoor)، بیرونی (Outdoor) و Dual-Band از جمله انواع مختلف روترهای اکسس پوینت ها به شمار می روند. باید بدانید مدل‌های داخلی معمولاً برای منازل و دفاتر کوچک طراحی شده‌اند و برد محدودی دارند؛ مدل‌های بیرونی به گونه ای طراحی شده‌اند که در برابر شرایط جوی مقاوم هستند و بیشتر برای فضاهای باز اتتخاب مناسبی به شمار میروند.

اکسس پوینت‌های (Dual-Band)  از دو فرکانس 2.4 و 5 گیگاهرتز پشتیبانی می‌کنند و برای محیط‌های شلوغ که نیاز به پهنای باند بیشتری دارند، ایده‌آل هستند. برخی مدل‌ها قابلیت‌های پیشرفته مانند پشتیبانی از VLAN، VPN و PoE را ارائه می‌دهند.

خرید اکسس پوینت

شرکت داریا، پیشگام در زمینه تجهیزات و امنیت شبکه، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین تأمین‌کنندگان اکسس پوینت‌ها، خدماتی ویژه برای پاسخگویی به نیازهای مختلف شما ارائه می‌دهد. تیم کارشناسان ما با دقت و سرعت بالا، نیازهای شما را بررسی کرده و بهترین گزینه‌ها را برای دستیابی به عملکرد مطلوب و بهینه انتخاب می‌کنند. 

قیمت اکسس پوینت سیسکو

اکسس پوینت‌های سیسکو بسته به مدل و قابلیت‌هایی که دارند؛ قیمت متفاوتی دارند. مدل‌های پایه‌ای مناسب دفاتر کوچک با قیمت‌های اقتصادی شروع می‌شوند، در حالی که مدل‌های پیشرفته‌تر برای سازمان‌های بزرگ با قابلیت‌هایی مانند مدیریت چندگانه و امنیت بالا، قیمت بیشتری دارند.

عوامل موثر بر قیمت اکسس پوینت‌ها شامل قابلیت‌های امنیتی، برد فرکانسی، پشتیبانی از تکنولوژی MU-MIMO و نوع منبع تغذیه مانند PoE هستند. به طور متوسط، قیمت این اکسس پوینت‌ها از چند میلیون تا ده‌ها میلیون تومان متغیر است. برای اطلاع از قیمت اکسس پوینت مورد نظر خود می توانید با تیم فروش داریا به شماره 0416224 تماس حاصل کنید.

کاربرد اکسس پوینت

اکسس پوینت‌ها برای گسترش شبکه بی‌سیم در محیط‌های بزرگ مانند ادارات، هتل‌ها و دانشگاه‌ها، سازمان ها، بیمارستان ها و … استفاده می‌شوند. این دستگاه‌ها می‌توانند چندین دستگاه را به شبکه متصل کرده و از تداخل سیگنال‌ها جلوگیری کنند.

یکی دیگر از کاربردهای قابل توجه اکسس پوینت ها ایجاد شبکه‌های Guest برای دسترسی موقت و ایمن کاربران است. در محیط‌های صنعتی، اکسس پوینت‌ها برای اتصال دستگاه‌های IoT و تجهیزات بی‌سیم نیز  مورد استفاده  قرار میگیرند.

اکسس پوینت و ریپیتر

باید بدانید اکسس پوینت (access point) و ریپیتر (repeater) هر دو برای گسترش شبکه استفاده می‌شوند اما عملکرد متفاوتی دارند. اکسس پوینت مستقیماً به شبکه سیمی متصل می‌شود و یک شبکه بی‌سیم جدید ایجاد می‌کند. در مقابل، ریپیتر سیگنال بی‌سیم را دریافت و تقویت می‌کند تا برد شبکه را افزایش دهد.

اکسس پوینت‌ها مناسب محیط‌های حرفه‌ای با چندین کاربر هستند، در حالی که ریپیترها برای استفاده خانگی و محیط‌های کوچک کاربرد دارند.

اکسس پوینت میکروتیک

اکسس پوینت‌های میکروتیک با توجه به قدرت بالا و قیمت مناسبی که دارند، گزینه‌ای محبوب برای شبکه‌های حرفه‌ای به شمار می‌روند. این دستگاه‌ها امکاناتی نظیر تنظیم دقیق پهنای باند، مدیریت VLAN و قابلیت تنظیم فرکانس را ارائه می‌دهند.

با استفاده از RouterOS، می‌توان تنظیمات پیشرفته مانند فایروال، VPN و QoS را پیکربندی کرد. این ویژگی‌ها اکسس پوینت میکروتیک را برای شبکه‌های پیچیده و محیط‌های شلوغ ایده‌آل می‌سازند.

اکسس پوینت سقفی

اکسس پوینت‌های سقفی به گونه‌ای طراحی شده‌اند تا در سقف نصب شوند و توزیع یکنواخت سیگنال در محیط‌های داخلی را تضمین کنند. این دستگاه‌ها برای دفاتر، هتل‌ها و بیمارستان‌ها که نیاز به پوشش گسترده و ظاهر زیبا دارند، ایده‌آل هستند.

بسیاری از مدل‌های سقفی اکسس پوینت‌ها از فناوری PoE پشتیبانی می‌کنند، که نصب آن‌ها را ساده‌تر می‌کند. این اکسس پوینت‌ها معمولاً به دلیل طراحی خاص خود تداخل سیگنال کمتری دارند.

خرید اکسس پوینت میکروتیک

برای خرید اکسس پوینت میکروتیک باید به عواملی مانند نیاز شبکه، برد سیگنال و قابلیت‌های مدیریتی توجه کنید. مدل‌هایی با پردازنده قوی‌تر و پشتیبانی از تکنولوژی‌های جدید مانند MU-MIMO برای شبکه‌های بزرگ‌تر مناسب‌ هستند.

برخی مدل‌های اکسس پوینت میکروتیک، مانند سری hAP وcAP، قابلیت استفاده در شبکه‌های خانگی و اداری کوچک را دارند و از همه مهم‌ترقیمت مناسبی دارند. شما میتوانید برای خرید این اکسس پوینت ها با کارشناسان فروش داریا تماس بگیرید تا به شما در انتخاب و خرید محصول مناسب کمک کنند.

خرید اکسس پوینت وای فای

هنگام خرید اکسس پوینت وای ‌فای، به عواملی مانند استاندارد شبکه (Wi-Fi 6)، باند فرکانسی و تعداد کاربران توجه کنید. دستگاه‌های Dual-Band برای محیط‌های شلوغ بهتر عمل می‌کنند، زیرا فرکانس 5 گیگاهرتز پهنای باند بیشتری ارائه می‌دهد.

همچنین، اگر نصب ساده مدنظر شماست، اکسس پوینت‌هایی که از PoE پشتیبانی می‌کنند، انتخاب مناسبی هستند. برندهای معتبر مانند سیسکو، میکروتیک، فورتی نت و TP-Link  بهترین اکسس پوینت ها با بهترین کارایی و تکنولوژی ارائه میدهند. برای خرید هر کدام از این برندها میتوانید با کارشناسان شرکت داریا در ارتباط باشید.

بهترین اکسس پوینت شبکه

بهترین اکسس پوینت شبکه بسته به نیاز و محیط استفاده شما متفاوت است. برای محیط‌های حرفه‌ای، برندهایی مانند سیسکو، فورتی نت، Ubiquiti و Aruba انتخاب‌های بهتری هستند. این دستگاه‌ها قابلیت‌هایی مانند مدیریت چندگانه، پشتیبانی ازVLAN ، و امنیت پیشرفته را ارائه می‌دهند.

اکسس پوینت با برد 2 کیلومتر

اکسس پوینت‌های Outdoor که برای بردهای بلند طراحی شده‌اند، از آنتن‌های تقویت‌شده و قدرت سیگنال بالا برخوردارند. اکسس پوینت‌هایی مانند Ubiquiti AirMax یا Mikrotik LHG برای ارتباطات نقطه ‌به ‌نقطه یا پوشش گسترده تا چند کیلومتر مناسب هستند.
برای داشتن اطلاعات بیشتر در رابطه با اکسس پوینت هایی با برد چندین کیلومتر می توانید با پشتیبانی 24 ساعته داریا در تماس باشید.

راه‌اندازی یک اتصال بی‌ نقص و انتقال داده در خانه یا محل کارتان با بهترین اکسس پوینت وای‌فای با برد 2 کیلومتر امکان‌پذیر است. اکسس پوینت وای‌ فای با برد 2 کیلومتر یک ارتباط پایدار و بدون نقص را در شبکه‌های کامپیوتری مشترک فراهم می‌کند و بهره‌وری را در جنبه‌های مختلف افزایش می‌دهد.

با داشتن مجموعه‌ای گسترده از اکسس پوینت‌های با برد 2 کیلومتر، دیگر نگران مشکل اتصال نخواهید بود. این محصولات را با قیمت‌های مناسب و با تضمین کیفیت تهیه کنید.

با افزایش فشار کاری در محیط‌های اداری و سیستم‌های آموزشی پیشرفته، شما به یک اتصال شبکه پایدار در لحظه نیاز دارید. برای تامین این نیاز استفاده از تجهیزات شبکه باکیفیت بالا مانند اکسس پوینت وای‌فای با برد 2 کیلومتر توصیه میشود.

اکسس پوینت با قابلیت  VPN

اکسس پوینت‌هایی که از VPN پشتیبانی می‌کنند، امنیت بالایی را برای ارتباطات فراهم میکنند. بهتر است بدانید این دستگاه‌ها امکان ایجاد تونل‌های امن برای انتقال داده‌ها را فراهم کرده و برای محیط‌های کاری حساس با امنیت بالا ایده‌آل هستند. برندهایی مانند Cisco و Mikrotik اکسس پوینت‌هایی(access point) با این قابلیت تولید می‌کنند.

ویژگی VPN در این دستگاه‌ها معمولاً با پروتکل‌های IPsec یا OpenVPN قابل پیکربندی است و برای ایجاد ارتباطات امن بین دفاتر و شعبه‌های مختلف یا کاربران ریموت استفاده می‌شود.

اکسس پوینت با روتر

اکسس پوینت‌هایی که به روتر داخلی مجهز هستند، علاوه بر توزیع سیگنال بی‌سیم، وظایف اصلی روتر مانند مدیریت IP و NAT را نیز انجام می‌دهند. این دستگاه‌ها مناسب محیط‌هایی هستند که به یک راهکار یکپارچه نیاز دارند.

تبدیل اکسس پوینت به روتر

برخی اکسس پوینت‌ها امکان تبدیل به روتر را از طریق تنظیمات نرم‌افزاری دارند. برای این منظور، ابتدا وارد پنل مدیریت دستگاه شوید و حالت عملکرد (Operation Mode) را از Access Point به Router تغییر دهید. سپس تنظیمات مربوط به DHCP و NAT را پیکربندی کنید.

این ویژگی در مواقعی که نیازی به خرید دستگاه مجزا برای روتر ندارید، بسیار کاربردی است. با این حال، برخی از اکسس پوینت‌ها که از ابتدا به‌عنوان روتر طراحی نشده‌اند، ممکن است محدودیت‌هایی در عملکرد داشته باشند.

جمع بندی

سوالات متداول

رِنج اَکسس پوینت Wi-Fi چقدر است؟

با یک روتر Wi-Fi مدرن در کنار خود، شما خواهید توانست پوشش حدود 1500 تا 2000 فوت را به یک ساختمان یک طبقه داشته باشید. وضعیت ایده آل احتمالا امکان پذیر نباشد؛ همین قانون در مورد موانع و دیوارهای محکم داخل و اطراف ساختمان نیز صدق می کند.

حداکثر رِنج پوشش وای فای چقدر است؟

یک قانون کلی در شبکه های خانگی می گوید که روترهای وای فای که روی باند 2.4 گیگاهرتز کار می کنند می توانند تا 150 فوت در داخل و 300 فوت در فضای باز را تحت پوشش قرار دهند.

چگونه پوشش اَکسس پوینت را محاسبه می کنند؟

برای بررسی سریع، 4 فرمول اساسی را در نظر بگیرید:

1. تعدادAP تقسیم بر تعداد کاربر= کاربران در هر AP.
2. کاربران در هر AP تقسیم بر کاربران فعال = کاربران قابل استفاده در هر AP.
3. کاربران قابل استفاده در هر AP تقسیم بر نرخ پذیرش = اندازه منطقه خدمات.
4. ظرفیت تقسیم بر منطقه خدمات = تعداد AP.

در دنیای امروز، تجهیزات شبکه‌های کامپیوتری به یکی از نیازهای اساسی شرکت ها و سازمان ها تبدیل شده‌اند. به این صورت که اگر می‌خواهید زیرساخت شبکه ‌ای قدرتمند، ایمن و پایدار داشته باشید، خرید تجهیزات شبکه با کیفیت از اهمیت بالایی برخوردار است.  شرکت داریا به مناسبت بلک فرایدی تخفیف‌های ویژه‌ای برای فروش تجهیزات شبکه خود ارائه کرده است.

چرا انتخاب مطمئن تجهیزات شبکه اهمیت دارد؟

تجهیزات شبکه، ابزارهایی مانند روتر، سوئیچ و فایروال هستند که جریان اطلاعات را در شبکه مدیریت میکنند و امنیت و کارایی آن را تضمین می‌کنند. اگر این تجهیزات به درستی انتخاب شوند، نه تنها عملکرد شبکه بهبود می‌یابد، بلکه امنیت داده‌های سازمان نیز تضمین می‌شود.

خرید تجهیزات امنیت شبکه با تخفیف 28 درصدی در بلک فرایدی داریا

شرکت داریا به مناسبت بلک فرایدی، تخفیف ۲۸ درصدی برای محصولات زیر ارائه کرده است:

• فایروال‌ های سوفوس، سیسکو و فورتی ‌گیت در مدل‌ها و سری های مختلف
• خرید و تمدید لایسنس‌های آنلاین و آفلاین (از این فرصت استفاده کنید و لایسنس چند ماه بعد دستگاه خود را با کمترین قیمت رزرو کنید)
• انواع سوئیچ، روتر و اکسس پوینت

برای استفاده از این فرصت ویژه می‌توانید با شماره ۰۴۱۶۲۲۴ تماس بگیرید و محصولات مورد نیاز کسب و کارتان را خریداری کنید.

انواع تجهیزات شبکه

در انتخاب تجهیزات شبکه، شناخت انواع آن بسیار مهم است. برخی از پرکاربردترین تجهیزات شبکه عبارتند از:

سوئیچ‌ها

سوئیچ‌ها وظیفه اتصال دستگاه‌ها در یک شبکه محلی (LAN) را برعهده دارند و داده‌ها را به مقصد صحیح ارسال می‌کنند. از جمله انواع مختلف سوئیچ‌ها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

• سوئیچ‌های مدیریت شده و مدیریت نشده
• سوئیچ‌های لایه ۲ و لایه ۳
• سوئیچ‌های PoE برای تأمین برق دستگاه‌های متصل

روترها

روترها دستگاه‌هایی هستند که داده‌ها را بین شبکه‌ها هدایت می‌کنند:

• روتر استاتیک: مناسب شبکه ‌های کوچک و ساده
• روتر داینامیک: قابلیت تطبیق با تغییرات شبکه و مدیریت پیشرفته داده‌ها

فایروال‌ها

فایروال‌ها در دسته تجهیزات امنیت شبکه قرار دارند و به گونه ای طراحی شده اند که میتوانند ترافیک ورودی و خروجی شبکه را کنترل کنند و از شبکه های سازمانی و شرکتی در برابر تهدیدات سایبری محافظت می‌کنند. از جمله انواع مختلف فایروال‌ها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

• فایروال‌های سنتی: مبتنی بر فیلترینگ پکت‌ها
• فایروال‌های نسل بعدی (NGFW): قابلیت‌ بازرسی عمیق پکت و شناسایی تهدیدات پیشرفته

نکات کلیدی در خرید تجهیزات شبکه

برای انتخاب و خرید تجهیزات مناسب و متناسب با نیاز سازمانتان، به نکات زیر توجه کنید:

1. عملکرد و کارایی: تجهیزات باید قادر به مدیریت حجم زیادی از داده‌ها باشند.
2.  مقیاس‌پذیری: احتمال گسترش شبکه را در آینده در نظر بگیرید.
3. امنیت: تجهیزاتی انتخاب کنید که امکانات امنیتی پیشرفته‌ای داشته باشند.
4. پشتیبانی و گارانتی: اطمینان حاصل کنید که محصول از پشتیبانی تیم مجرب و حرفه ای برخوردار است.

جمع‌ بندی

اگر به دنبال خرید تجهیزاتی مطمئن برای شبکه خود هستید، فرصت‌ تخفیف بلک فرایدی شرکت داریا را از دست ندهید. تخفیف ۲۸ درصدی این شرکت برای محصولات شبکه می‌تواند بهترین فرصت برای ارتقاء زیرساخت‌های شبکه‌ای شما باشد. برای اطلاعات بیشتر و ثبت سفارش، همین حالا با پشتیبانی ۲۴ ساعته داریا به شماره 0416224 تماس بگیرید.

اگر شما هم علاقه‌مند به یادگیری هکینگ (hacking) هستید، این راهنمای جامع به شما کمک می‌کند تا قدم به قدم در این مسیر پیش بروید. یادگیری هکینگ نیاز به تلاش، پشتکار، و کنجکاوی دارد. در ادامه، مراحل یادگیری به همراه منابع مرتبط برای شما معرفی شده است؛ البته توجه داشته باشید، از این روش ها در راه کمک به پیشرفت بشریت استفاده کنید و برای استفاده های غیرقانونی منع یادگیری دارد.

چگونه هکر شویم؟

هکر شدن یکی از جذاب‌ترین و چالش‌برانگیزترین مسیرها در دنیای فناوری اطلاعات است که نیازمند ترکیبی از دانش فنی، خلاقیت و تمرین مداوم است. برخلاف تصور عموم، هک کردن فقط به معنی نفوذ به سیستم‌ها نیست، بلکه در اصل به معنای فهم عمیق نحوه کارکرد سیستم‌ها و یافتن راه‌حل‌های غیرمعمول برای مشکلات است. برای شروع، باید دانش پایه‌ای در زمینه شبکه، امنیت سایبری، و برنامه‌نویسی داشته باشید. با یادگیری این مهارت‌ها و استفاده از ابزارها و منابع مناسب، می‌توانید به یک هکر حرفه‌ای در حوزه هک اخلاقی تبدیل شوید و امنیت سیستم‌ها را بهبود ببخشید.

برای داشتن اطلاعات بیشتر در رابطه با هکر کیست و چگونه هک می کند؟ کلیک کنید.

مرحله ۱ول یادگیری مفاهیم پایه شبکه

هک کردن فقط وارد کردن دستورات تصادفی در ترمینال نیست. برای نفوذ به سیستم‌ها، باید نحوه ارتباط آنها را بفهمید، و اینجاست که شبکه وارد ماجرا می‌شود.

برای این امر یادگیری را با مدل OSI و مفاهیم ابتدایی شبکه مانند IP، DNS، روترها و فایروال‌ها شروع کنید. این‌ موارد پایه‌ای‌ترین اصول هستند و اگر ندانید داده‌ها چگونه در اینترنت انتقال پیدا می‌کنند، کارتان سخت می‌شود و نمی توانید شروع به یادگیری این حوزه کنید.

منابع پیشنهادی برای یادگیری مفاهیم پایه شبکه

• Introduction to Networking
• Learn Networking Basics for Hacking
• کتاب Network Basics for Hackers

مرحله دوم یادگیری یک زبان برنامه‌نویسی

داشتن پیش زمینه ای در کد نویسی (برنامه‌نویسی) در هکینگ ضروری است، زیرا بیشتر آسیب‌پذیری‌ها در کد وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها رخ می‌دهند. پایتون گزینه‌ای عالی برای شروع است چون ساده است و در امنیت سایبری کاربرد زیادی دارد.

ابتدا با نوشتن اسکریپت‌های کوچک برای اسکن شبکه شروع کنید و سپس با حملات پیچیده‌تر مانند buffer overflow آشنا شوید.

منابع پیشنهادی برای یادگیری زبان برنامه‌نویسی

• Learn Python for Beginners
• Automate the Boring Stuff with Python

مرحله سوم راه‌اندازی آزمایشگاه هکینگ خانگی

مطالعه درباره هکینگ عالی است، اما تمرین بسیار مهم‌تر است. شما می‌توانید با استفاده از ماشین‌های مجازی مثل VirtualBox یا VMware، یک آزمایشگاه خانگی راه‌اندازی کنید. سیستم‌عامل Kali Linux را نصب کنید و مهارت‌های خود را بدون نگرانی از خراب کردن چیزی آزمایش کنید.

پلتفرم‌هایی مانند Hack The Box، TryHackMe و VulnHub، ماشین‌های آسیب‌پذیر برای تمرین ارائه می‌دهند. با استفاده از این موارد میتوانید به جهان هک وارد شوید.

منابع پیشنهادی برای راه‌اندازی آزمایشگاه هکینگ خانگی

• Kali Linux (سیستم‌عامل رایگان برای هکینگ)
• TryHackMe (پلتفرم رایگان برای مبتدی‌ها)
• VulnHub (ماشین‌های مجازی رایگان برای تمرین)

مرحله چهارم آشنایی با لینوکس

لینوکس سیستم‌ عامل محبوب هکرها است. یادگیری کار با خط فرمان (Command Line) بسیار حیاتی است، زیرا بیشتر ابزارهای هکینگ روی لینوکس اجرا می‌شوند.

منابع پیشنهادی برای آشنایی با لینوکس

• کتاب Linux Basics for Hackers نوشته OccupyTheWeb
• Learn the Command Line

مرحله پنجم یادگیری تکنیک‌های هکینگ

بعد از یادگیری اصول شبکه، برنامه‌نویسی، و لینوکس، وقت آن است که تکنیک‌های هکینگ را یاد بگیرید. حملات رایجی مانند SQL Injection، Cross-Site Scripting (XSS)، و Buffer Overflow را بشناسید.

منابع پیشنهادی برای یادگیری تکنیک‌های هکینگ

• OWASP Top 10 Web Vulnerabilities
• PortSwigger Web Security Academy

مرحله ششم تمرین مداوم

هکینگ مهارتی نیست که یک‌شبه یاد بگیرید. زمان و تلاش زیادی لازم است. با تمرین روی پلتفرم‌هایی مثل Hack The Box و TryHackMe مهارت خود را تقویت کنید.

منابع پیشنهادی برای تمرین مداوم

• Hack The Box
• TryHackMe

مرحله هفتم به‌روز ماندن و پیوستن به جامعه هکرها

امنیت سایبری دائماً در حال تغییر است. وبلاگ‌ها، کانال‌های یوتیوب، و حساب‌های توییتر محققان امنیتی معروف را دنبال کنید. عضویت در جامعه امنیت سایبری می‌تواند بسیار مفید باشد.

منابع پیشنهادی برای به‌روز ماندن و پیوستن به جامعه هکرها

• Reddit Cybersecurity Community
• HackerOne

چگونه هک نشویم؟

هک شدن یکی از تهدیدات جدی دنیای دیجیتال است که می‌تواند منجر به از دست دادن اطلاعات شخصی، مالی و حرفه‌ای شود. برای جلوگیری از هک شدن، رعایت چند اصل اساسی امنیت سایبری ضروری است. در ادامه، مهم‌ترین راهکارها برای جلوگیری از هک شدن را برایتان آورده‌ایم.

1. استفاده از رمزهای عبور قوی و منحصر به فرد

رمز عبور یکی از اولین لایه‌های امنیتی برای محافظت از حساب‌های شما است.

• از رمزهای طولانی (حداقل ۱۲ کاراکتر) شامل حروف کوچک و بزرگ، اعداد و نمادها استفاده کنید.
• برای هر حساب کاربری یک رمز عبور جداگانه تعیین کنید.
• از ابزارهای مدیریت رمز عبور مانند LastPass یا Bitwarden برای ایجاد و ذخیره رمزهای قوی استفاده کنید.

۲. فعال‌سازی احراز هویت دو مرحله‌ای (2FA)

احراز هویت دو مرحله‌ای یکی از مؤثرترین روش‌ها برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز است.

• در صورت امکان، برای همه حساب‌های خود از 2FA استفاده کنید.
• از برنامه‌های احراز هویت مانند Google Authenticator یا Authy به جای پیامک استفاده کنید، زیرا پیامک‌ها ممکن است قابل هک باشند.

۳. نرم‌افزارها و سیستم‌عامل خود را به‌روز نگه دارید

هکرها معمولاً از آسیب‌پذیری‌های موجود در نرم‌افزارها و سیستم‌عامل‌ها سوءاستفاده می‌کنند.

• به‌روزرسانی‌های سیستم‌عامل و نرم‌افزارها را به محض ارائه نصب کنید.
• از آنتی‌ویروس و فایروال‌های به‌روز استفاده کنید.

۴. روی لینک‌های ناشناس کلیک نکنید

فیشینگ یکی از رایج‌ترین روش‌های هک شدن است.

• هرگز روی لینک‌های مشکوک در ایمیل‌ها، پیامک‌ها یا شبکه‌های اجتماعی کلیک نکنید.
• URL وب‌سایت‌ها را با دقت بررسی کنید. وب‌سایت‌های جعلی معمولاً شباهت زیادی به وب‌سایت‌های معتبر دارند.

۵. از شبکه‌های عمومی Wi-Fi با احتیاط استفاده کنید

شبکه‌های Wi-Fi عمومی می‌توانند به راحتی توسط هکرها شنود شوند.

• از VPN برای رمزگذاری داده‌های خود استفاده کنید.
• از انجام تراکنش‌های بانکی یا ورود به حساب‌های حساس هنگام استفاده از Wi-Fi عمومی خودداری کنید.

۶. مراقب دستگاه‌های خود باشید

فقط نرم‌افزارها و اپلیکیشن‌های مطمئن نصب کنید.

• اپلیکیشن‌ها را تنها از منابع معتبر مانند Google Play یا App Store دانلود کنید.
• دسترسی‌های غیرضروری اپلیکیشن‌ها را غیرفعال کنید.

۷. ایمیل‌ها و فایل‌های ضمیمه مشکوک را باز نکنید

ایمیل‌های مخرب ممکن است حاوی ویروس‌ یا بدافزار باشند.

• ایمیل‌های ناشناس را نادیده بگیرید.
• از باز کردن فایل‌های ضمیمه‌ای که از منبع آنها مطمئن نیستید خودداری کنید.

۸. داده‌های خود را رمزگذاری کنید

رمزگذاری اطلاعات باعث می‌شود در صورت دسترسی غیرمجاز، داده‌های شما قابل استفاده نباشند.

• برای فایل‌های حساس از نرم‌افزارهای رمزگذاری مانند VeraCrypt استفاده کنید.
• روی گوشی‌های هوشمند خود رمزگذاری کامل دستگاه را فعال کنید.

۹. از سیستم‌های امنیتی قوی استفاده کنید

• فایروال سیستم را فعال کنید.
• از نرم‌افزارهای ضد بدافزار برای شناسایی و حذف تهدیدات استفاده کنید.

۱۰. آگاه باشید و هوشمندانه رفتار کنید

امنیت سایبری یک فرآیند مستمر است که نیاز به آگاهی و به‌روزرسانی مداوم دارد.

• در دوره‌های آموزشی امنیت سایبری شرکت کنید.
• اخبار مربوط به حملات سایبری و تکنیک‌های جدید هکرها را دنبال کنید.

چگونه هکر را شناسایی کنیم؟

شناسایی هکرها به معنای تشخیص فعالیت‌های مشکوک و نشانه‌هایی است که حاکی از نفوذ غیرمجاز به سیستم‌ها یا اطلاعات شما باشد. هکرها معمولاً تلاش می‌کنند ردی از خود به جا نگذارند، اما با آگاهی و استفاده از ابزارهای مناسب، می‌توان فعالیت‌های آن‌ها را شناسایی کرد.

بررسی رفتارهای غیرعادی در سیستم یا شبکه

یکی از اولین نشانه‌های وجود هکر، رفتارهای غیرمعمول در سیستم یا شبکه است.

• کاهش ناگهانی سرعت اینترنت یا مصرف بیش از حد پهنای باند می‌تواند نشان‌دهنده ارسال اطلاعات به سرورهای ناشناس باشد.
• مشاهده برنامه‌ها یا فرآیندهایی که شما نصب نکرده‌اید یا نمی‌شناسید.
• تغییرات ناخواسته در تنظیمات سیستم، مانند غیرفعال شدن آنتی‌ویروس یا فایروال.

ورودهای غیرمجاز به حساب‌ها یا سیستم‌ها

اگر فردی تلاش کند به حساب‌های شما دسترسی پیدا کند، معمولاً نشانه‌هایی از این تلاش‌ها قابل مشاهده است:

• دریافت ایمیل‌های هشدار درباره تلاش‌های ناموفق برای ورود به حساب‌های کاربری.
• تغییرات در رمز عبور یا اطلاعات حساب بدون اطلاع شما.
• ورود به حساب از موقعیت‌های جغرافیایی یا دستگاه‌هایی که شما از آنها استفاده نمی‌کنید.

استفاده از ابزارهای مانیتورینگ و تحلیل لاگ‌ها

ابزارهای مانیتورینگ شبکه و تحلیل لاگ‌ها به شناسایی فعالیت‌های غیرعادی کمک می‌کنند.

• لاگ‌های سرور را بررسی کنید و به دنبال ورودهای مکرر و ناموفق یا درخواست‌های مشکوک بگردید.
• از ابزارهایی مانند Wireshark یا Splunk برای نظارت بر ترافیک شبکه و تحلیل داده‌ها استفاده کنید.
• مشاهده ارتباطات مشکوک با IP های ناشناس یا خارج از محدوده جغرافیایی معمول می‌تواند نشان‌دهنده تلاش‌های هکر باشد.

بررسی فایل‌ها و پوشه‌ها

هکرها ممکن است فایل‌ها یا اسکریپت‌های مخرب را روی سیستم شما قرار دهند:

• به دنبال فایل‌های ناشناخته یا تغییرات غیرمعمول در فایل‌ها و پوشه‌های مهم باشید.
• فایل‌های اجرایی مشکوک و اسکریپت‌های جدید را بررسی کنید.
• از ابزارهایی مانند Malwarebytes یا VirusTotal برای اسکن سیستم و فایل‌های مشکوک استفاده کنید.

تحلیل ایمیل‌ها و پیام‌ها

هکرها اغلب از طریق حملات فیشینگ برای دسترسی به سیستم‌ها اقدام می‌کنند.

• به ایمیل‌ها و پیام‌های ناشناس یا حاوی لینک‌های مشکوک دقت کنید.
• اگر ایمیلی با موضوع درخواست اطلاعات حساس مانند رمز عبور یا اطلاعات بانکی دریافت کردید، احتمالاً نشانه‌ای از فعالیت هکر است.

شناسایی هکرها نیازمند آگاهی از نشانه‌های نفوذ، رفتارهای غیرعادی و استفاده از ابزارهای پیشرفته برای نظارت و تحلیل است. بهترین راه برای جلوگیری از دسترسی هکرها، ایجاد لایه‌های امنیتی قوی و رعایت اصول امنیت سایبری است. اگر شک دارید که سیستم یا حساب‌های شما هک شده‌اند، سریعاً اقدام به تغییر رمز عبور، بررسی لاگ‌ها و تماس با متخصصان امنیتی کنید.

چگونه هکر پیدا کنیم؟

پیدا کردن یک هکر حرفه‌ای بستگی به هدف شما دارد. اگر به دنبال متخصصان امنیت سایبری برای تقویت سیستم‌های امنیتی یا شناسایی آسیب‌پذیری‌ها هستید، می‌توانید از طریق پلتفرم‌های فریلنسری (مانند Upwork یا Freelancer)، شبکه‌های حرفه‌ای مثل LinkedIn، یا گروه‌های تخصصی امنیت سایبری در انجمن‌های آنلاین و کنفرانس‌ها مانند Black Hat و DEF CON اقدام کنید. همچنین، شرکت‌های معتبر در زمینه امنیت سایبری خدمات حرفه‌ای ارائه می‌دهند. اما اگر هدف شما استفاده غیرقانونی از خدمات هکرها است، باید بدانید که این کار غیرقانونی و دارای عواقب جدی حقوقی است.

جمع بندی

به طور کلی هکینگ مهارتی است که نیاز به کنجکاوی، تمرین و پشتکار دارد. از مفاهیم پایه شروع کنید، تمرین مداوم داشته باشید، و با جامعه متخصصین در ارتباط باشید. امیدوارم این راهنما به شما در شروع مسیر هکینگ در سال 2024 و 2025 کمک کند.