همه ی نوشته های:Ms Sobhani

با افزایش روز افزون تحریم‌ها بر علیه کشورهایی مانند ایران، استفاده از سرویس‌های بین المللی رفته رفته به مشکلی اساسی تبدیل شده است. یکی از مهمترین انواع این مشکلات در حوزه فعالیت متخصصین امنیت شبکه‌های کامپیوتری قرار دارد؛ به این دلیل که دستگاه‌های مورد استفاده جهت تقویت امنیت شبکه‌ها بخاطر تحریم‌ها بلاک می شوند.

کارشناسان این حوزه جهت دور زدن تحریم‌ها، از راهکاری به نام سرور پروکسی استفاده می‌کنند تا بتوانند همچنان از خدمات دستگاه‌های امنیتی استفاده کنند. علاوه بر این مورد مهم، استفاده‌های فراوان دیگری نیز برای پروکسی وجود دارد، در ادامه این مطلب با وب سایت داریا همراه باشید.

سرور پروکسی چیست؟

سرور پروکسی یا Proxy Server یک سیستم یا روتر است که یک گیت‌وی بین کاربران و اینترنت فراهم می کند. بدین ترتیب به جلوگیری از ورود مهاجمان سایبری به یک شبکه خصوصی کمک می‌کند و از آنجایی که بین کاربران نهایی و صفحات وب آنلاین بازدید شده توسط آن‌ها قرار می‌گیرد، از آن به عنوان واسط نیز یاد می‌شود.

یک کامپیوتر برای اتصال به اینترنت از یک آدرس آی‌پی استفاده می کند. این آدرس شبیه به آدرس خیابان منزل شما است که تعیین می‌کند داده‌های دریافتی کجا بروند و همچنین داده‌های خروجی را با آدرس برگشتی علامت‌گذاری می‌کند تا توسط دستگاه‌های دیگر، احراز هویت شوند. یک سرور پروکسی در اصل یک کامپیوتر در اینترنت است که آدرس آی‌پی مخصوص به خود را دارد.

سرورهای پروکسی و امنیت شبکه

همانطور که می دانید پروکسی‌ ها یک لایه امنیتی ارزشمند برای کامپیوترها فراهم می کنند که می توان آن‌ها را به عنوان فیلترهای وب یا فایروال تنظیم کرد تا از کامپیوترها در برابر تهدیدات اینترنتی مانند بدافزارها محافظت کنند.

همچنین بهتر است بدانید، این امنیت مضاعف زمانی ارزشمند است که با یک گیت‌وی وب امن یا سایر محصولات امنیت ایمیل همراه شود. به این ترتیب، می‌توان ترافیک را با توجه به سطح ایمنی آن یا میزان ترافیکی که شبکه (یا کامپیوتر شخصی) می‌تواند تحمل کند، فیلتر کرد.

برای داشتن اطلاعات بیشتر در رابطه با چطور امنیت ایمیل را افزایش دهیم؟ کلیک کنید.

تفاوت پروکسی و فایروال چیست؟

پروکسی و فایروال دو ابزار امنیتی با عملکرد و اهداف متفاوت در شبکه هستند. از این رو باید بدانید پروکسی سرور واسطه ‌ای بین کاربران داخلی شبکه و اینترنت است که درخواست‌ها را دریافت، بررسی و پس از این موارد به سرور مقصد ارسال می‌ کند. این ابزار با مخفی کردن آدرس‌های IP داخلی، بازرسی عمیق محتوای داده‌ها و اعمال قوانین محدودکننده، امکان نظارت دقیق ‌تر بر دسترسی کاربران به منابع خارجی را فراهم می‌کند.

پروکسی بیشتر در لایه کاربردی شبکه (Application Layer) فعالیت دارد و به دلیل توانایی در تحلیل محتوای دقیق پکت داده ها، برای کنترل ترافیک وب و بهبود امنیت کاربران داخلی ایده‌آل است.

در مقابل، فایروال به عنوان یک سپر محافظ، ترافیک ورودی و خروجی شبکه را در لایه انتقال و شبکه (Transport & Network Layer)  مدل OSI بررسی می‌کند و از ورود بسته‌های ناشناس یا مخرب جلوگیری می‌کند. فایروال‌ها به صورت مستقیم ارتباط بین دستگاه‌های داخلی و خارجی را کنترل کرده و با اعمال فیلترهایی بر اساس آدرس IP، پورت‌ها و پروتکل‌ها، امنیت کلی شبکه را تامین می‌کنند.

توجه داشته باشید، برخلاف پروکسی، فایروال بیشتر به نفوذ مجرمان سایبری به شبکه تمرکز دارد و پکت ها را بدون تغییر یا بازرسی عمیق به مقصد ارسال می‌کند که این امر باعث سرعت بالاتر اما تحلیل محدودتر داده‌ها می‌شود.

چگونه از پروکسی استفاده کنیم؟

چگونه از پروکسی استفاده کنیم؟ برخی افراد از پروکسی‌ها برای اهداف شخصی مانند پنهان کردن مکان هنگام تماشای آنلاین فیلم بهره می‌برند. در مقابل، شرکت‌ها از پروکسی‌ها برای انجام چندین وظیفه مهم استفاده می‌کنند، از جمله:

1. بهبود امنیت: محافظت از داده‌های حساس و کاهش خطرات امنیتی.
2. ایمن‌سازی فعالیت اینترنتی کارکنان: جلوگیری از ردیابی فعالیت‌های آنلاین کارمندان.
3. متعادل‌سازی ترافیک اینترنت: مدیریت ترافیک شبکه برای جلوگیری از بروز مشکلات و خرابی.
4. کنترل دسترسی به وب‌سایت‌ها: محدود کردن و نظارت بر دسترسی پرسنل به وب‌سایت‌های خاص در محیط کاری.
5. صرفه‌جویی در پهنای باند: کاهش مصرف پهنای باند با کش کردن فایل‌ها و فشرده‌سازی ترافیک ورودی.

پروکسی چگونه کار می‌کند؟

از آنجایی که یک سرور پروکسی(Proxy Server)، آدرس آی‌پی مخصوص به خود را دارد به عنوان یک رابط بین کامپیوتر و اینترنت عمل می‌کند. کامپیوتر این آدرس را می‌داند و زمانیکه درخواستی در اینترنت ارسال می‌شود، به سمت پروکسی هدایت می‌شود و سپس پاسخ را از وب سرور دریافت می‌کند و داده‌ را از آن صفحه به مرورگرهای کامپیوتر از جمله کروم، سافاری، فایرفاکس یا مایکروسافت اج ارسال می‌کند.

نحوه دریافت پروکسی

پروکسی‌ها دارای نسخه‌های سخت افزاری و نرم افزاری هستند. اتصالات سخت افزاری بین شبکه و اینترنت قرار می‌گیرند و از آنجا داده‌ها را از وب دریافت و ارسال می کنند. پروکسی‌های نرم افزاری معمولا توسط یک ارائه دهنده میزبانی می‌شوند یا در فضای ابری ساکن می‌شوند. جهت تسهیل تعاملات با پروکسی، می‌بایست یک اپلیکیشن دانلود شده و بر روی کامپیوتر نصب شود.

پروکسی‌های نرم افزاری اغلب در قبال پرداخت هزینه ماهانه، قابل دریافت هستند؛ گاهی اوقات نیز، می‌توان آن‌ها را رایگان دریافت کرد. نسخه‌های رایگان معمولاً آدرس‌های کمتری را به کاربران ارائه می‌دهند و احتمالا فقط تعداد کمی از دستگاه‌ها را پوشش دهند، در حالی که پراکسی‌های پولی با پوشش‌دهی به دستگاه‌های بیشتر، می‌توانند نیازهای یک کسب وکار را برآورده کنند.

سرور پراکسی چگونه تنظیم می‌شود؟

برای شروع کار یک سرور پراکسی، باید آن را در کامپیوتر، دستگاه یا شبکه خود کانفیگ کنید. هر سیستم عاملی، مراحل راه اندازی خاص خود را دارد، بنابراین مراحل مورد نیاز برای کامپیوتر یا شبکه می‌بایست بررسی شود.

در بیشتر موارد، تنظیمات به معنای استفاده از یک اسکریپت تنظیمات خودکار است. در صورت انجام دستی تنظیمات، گزینه‌هایی برای وارد کردن آدرس آی‌ پی و پورت مناسب وجود دارد.

چگونه پروکسی از حریم خصوصی و داده‌های کامپیوتر محافظت می کند؟

عملکرد یک Proxy Server مانند یک فایروال است. کاربر نهایی یا مدیر شبکه می‌تواند یک پروکسی که جهت محافظت از داده و حریم خصوصی طراحی شده است را انتخاب کند. این کار داده‌های ورودی و خروجی از کامپیوتر یا شبکه را بررسی می‌کند و سپس قوانینی را اعمال می کند تا مجبور به افشای آدرس دیجیتال خود نباشید.

توجه داشته باشید که فقط آدرس آی‌پی پروکسی، توسط هکرها یا سایر عوامل مخرب دیده می شود. بدون آدرس آی‌پی شخصی شما، افراد در اینترنت به اطلاعات شخصی، اپلیکیشن‌ها، برنامه‌ها یا فایل‌های شما دسترسی مستقیم نخواهند داشت.

در صورت وجود پراکسی، درخواست‌های وب به سمت آن می‌روند و سپس آنچه را که از اینترنت می‌خواهید را دریافت می‌کند. اگر سرور دارای قابلیت رمزگذاری باشد، پسوردها و سایر داده‌های شخصی از سطح حفاظت مضاعفی برخوردار خواهند بود.

مزایای سرور پروکسی

پروکسی‌ها دارای چندین مزیت هستند که می توانند به کسب و کار شما رونق بخشند:

1. افزایش امنیت: می توانند مانند یک فایروال بین سیستم و اینترنت عمل کند. بدون آنها، هکرها به راحتی به آدرس آی‌پی شما دسترسی خواهند داشت و می‌توانند از آن برای نفوذ به کامپیوتر یا شبکه شما استفاده کنند.
2. استفاده از اینترنت، تماشای فیلم، گوش دادن به آهنگ و خرید آنلاین با حفظ حریم خصوصی: از پراکسی‌های مختلف می‌توان جهت جلوگیری از غرق شدن در تبلیغات ناخواسته یا مجموعه داده‌های آی‌پی خاص استفاده کرد. با یک پروکسی، وب گردی در سایت‌ها ایمن می‌شود و ردیابی غیرممکن است.
3. دسترسی به محتوایی که برای مکان خاصی ارائه شده: می توان یک سرور پروکسی با آدرس مرتبط با کشور دیگری طراحی کرد. در واقع می‌توان کاری کرد که چنین به نظر برسد که در آن کشور هستید تا به تمام محتوایی که کامپیوتر‌های موجود در آن کشور اجازه تعامل با آن‌ها را دارند، دسترسی کامل داشته باشید و وب‌سایت‌های دارای محدودیت مکانی را باز کنید.
4. جلوگیری از دسترسی پرسنل به سایت‌هایی که نامناسب هستند یا تمرکز آن‌ها را از بین می‌برد: از پراکسی‌ها می‌توان برای بلاک کردن دسترسی به وب‌سایت‌هایی که بر خلاف اصول سازمان هستند، استفاده کرد. همچنین، می‌توان سایت‌هایی که معمولاً منجر به عدم تمرکز کارمندان برای انجام امور مهم می‌شود را بلاک کرد. برخی از سازمان‌ها، سایت‌های رسانه‌های اجتماعی مانند فیس بوک را بلاک می کنند تا وسوسه‌هایی که موجب اتلاف وقت می‌شوند را حذف کنند.

انواع سرورهای پروکسی

در حالی که همه سرورهای پراکسی به کاربران یک آدرس جایگزین برای استفاده از اینترنت می‌دهند، انواع مختلفی دارند که هر کدام دارای ویژگی‌های خاص خود هستند. درک جزئیات لیست انواع پروکسی به شما کمک می کند تا بر اساس موارد استفاده و نیازهای خاص خود، گزینه مناسب را انتخاب کنید.

پروکسی فوروارد (Forward)

یک پروکسی فوروارد بین کلاینت و وب‌سایت قرار می گیرد (سمت کلاینت تنظیم می‌شود) و برای دریافت داده‌ به گروه‌هایی از کاربران در یک شبکه داخلی استفاده می‌شود. پس از اینکه یک درخواست ارسال شد، توسط سرور پروکسی بررسی می‌شود تا تصمیم گرفته شود که آیا باید به برقراری اتصال ادامه داد یا خیر.

یک پروکسی فوروارد برای شبکه‌های داخلی که به یک نقطه ورودی واحد نیاز دارند، مناسب‌تر است و امنیت آدرس آی‌پی را برای کسانی که در شبکه هستند، فراهم می‌کند و امکان کنترل مدیریتی ساده را فراهم می کند. با این حال، یک پروکسی فوروارد احتمالا توانایی سازمان را برای پاسخگویی به نیازهای کاربران نهایی محدود کند.

پروکسی شفاف (Transparent)

یک پروکسی شفاف، تجربه‌ای ارائه می‌دهد که مشابه است با تجربه کاربران؛ انگار که از کامپیوتر خانگی استفاده می‌کنند. به همین دلیل است که شفاف نامیده می‌شود. این نوع پراکسی‌ها به کاربر تحمیل می‌شوند، یعنی بدون اینکه مطلع باشند، به آن متصل هستند.

پروکسی‌های شفاف برای شرکت‌هایی مناسب هستند که می‌خواهند از پروکسی بدون اینکه کارمندان از آن آگاه باشند، استفاده کنند. این مزیت ارائه یک تجربه کاربری یکپارچه را به همراه دارد. از سوی دیگر، پروکسی‌های شفاف بیشتر در معرض تهدیدات امنیتی خاص، مانند SYN flood DDoS هستند. SYN Flood یک شکل متداول از حملات DDoS است که تعداد زیادی درخواست SYN را به سرور ارسال می‌کند تا ارتباطات باز را تحت الشعاع قرار دهد.

پروکسی ناشناس (Anonymous)

تمرکز پروکسی ناشناس بر روی غیرقابل ردیابی کردن فعالیت اینترنتی است. این نوع پراکسی از طرف کاربر به اینترنت متصل می‌شود، در حالیکه اطلاعات هویتی و کامپیوتری آن‌ها را پنهان می کند.

یک پروکسی ناشناس بهترین گزینه برای کاربرانی است که می خواهند هنگام دسترسی به اینترنت ناشناس باقی بمانند. با اینکه پروکسی‌های ناشناس، برخی از بهترین انواع حفاظت از هویت را ارائه می دهند، اما با این وجود، خالی از ایراد نیستند. توجه داشته باشید؛ استفاده از پراکسی‌های ناشناس غیرقانونی هستند که این موضوع گاه کاربران را با فشار یا تبعیض مواجه می‌سازد.

پروکسی با میزان ناشناسی بالا (High Anonymity)

یک پروکسی با میزان ناشناسی بالا، یک نوع پروکسی ناشناس است که میزان ناشناس بودن را یک گام به جلوتر می‌برد و اطلاعات شما را قبل از اینکه پروکسی اقدام به اتصال به سایت مورد نظر کند، پاک می‌کند.

این سرور برای کاربرانی که ناشناس بودن یک ضرورت مطلق است (مانند کارمندانی که نمی‌خواهند منشا فعالیت آنها به سازمان بازگردد) مناسب است. جنبه منفی این نوع پراکسی‌ها، به ویژه موارد رایگان، فریب‌هایی هستند که برای به دام انداختن کاربران جهت دسترسی به اطلاعات یا داده‌های شخصی پهن شده‌اند.

پروکسی تحریف کننده (Distorting)

یک پروکسی تحریف کننده، خود را به عنوان پروکسی به یک وب سایت معرفی می‌کند، اما هویت خود را پنهان می‌کند؛ این کار را با تغییر آدرس آی‌پی خود به یک آدرس نادرست انجام می‌شود.

پراکسی‌های تحریف کننده انتخاب خوبی برای افرادی هستند که می‌خواهند موقعیت مکانی خود را هنگام دسترسی به اینترنت پنهان نگه دارند. این نوع پروکسی می تواند چنین القا کند که شما از یک کشور خاص وصل شده‌اید و به شما این مزیت را می دهد که نه تنها هویت خود، بلکه هویت پروکسی را نیز مخفی کنید. این بدان معناست که حتی اگر با پروکسی مرتبط باشید، هویت شما همچنان امن باقی می‌ماند. با این حال، برخی از وب سایت‌ها به طور خودکار پروکسی‌های تحریف کننده را بلاک می کنند و این موضوع کاربر نهایی را از دسترسی به سایت‌های مورد نیاز باز می‌دارد.

پروکسی مرکز داده (Data Center)

پروکسی‌های مرکز داده وابسته به یک ارائه دهنده خدمات اینترنتی (ISP) نیستند، اما از طریق یک مرکز داده، توسط یک شرکت دیگر ارائه می شوند. سرور پروکسی در یک مرکز داده فیزیکی است و درخواست‌های کاربر از طریق آن سرور هدایت می‌شوند.

پروکسی های مرکز داده برای افرادی که به زمان پاسخگویی سریع و راهکاری ارزان نیاز دارند، انتخاب خوبی هستند. همچنین گزینه مناسبی برای افرادی هستند که نیاز به جمع آوری اطلاعات در مورد یک شخص یا سازمان در اسرع وقت دارند. آنها این مزیت را دارند که به کاربران قدرت جمع آوری سریع و ارزان داده‌ها را می دهند. از سوی دیگر، آنها بالاترین سطح ناشناسی را ارائه نمی‌دهند که می‌تواند اطلاعات یا هویت کاربران را در معرض خطر قرار دهد.

پروکسی Residential

یک پروکسی ساکن (Residential) یک آدرس آی‌پی به شما می‌دهد که متعلق به یک دستگاه فیزیکی خاص است و تمام درخواست‌ها از طریق آن دستگاه ارسال می شود.

پراکسی‌های Residential  برای کاربرانی که نیاز به تایید آگهی‌های تبلیغاتی موجود در وب‌سایت خود دارند، مناسب هستند، بنابراین می‌توانید کوکی‌ها، تبلیغات مشکوک یا ناخواسته رقبا یا عوامل مخرب را بلاک کنید. پروکسی‌های Residential نسبت به سایر گزینه‌های پروکسی قابل اعتمادتر هستند ولی اغلب استفاده از آن‌ها هزینه بیشتری دارند، بنابراین کاربران باید به دقت آنالیز کنند که آیا مزایای ارائه شده، ارزش سرمایه گذاری اضافی را دارند یا خیر.

پروکسی عمومی (Public)

 پروکسی‌های عمومی به صورت رایگان برای همه قابل دسترسی هستند. این کار با اعطا دسترسی به آدرس آی‌پی برای کاربران، انجام می‌شود و هویت آنها را هنگام بازدید از سایت‌ها، پنهان می‌کند.

پراکسی‌های عمومی برای کاربرانی مناسب هستند که هزینه برای آنها اولویت اصلی است ولی امنیت و سرعت اهمیتی ندارند. اگرچه رایگان هستند و به راحتی در دسترس اند، اما اغلب کند هستند؛ زیرا کاربران زیادی به صورت رایگان از آن‌ها استفاده می‌کنند. استفاده از یک پروکسی عمومی، خطر دسترسی دیگران به اطلاعات شما را نیز افزایش می دهد.

پروکسی مشترک (Shared)

از پراکسی‌های مشترک بیش از یک کاربر می‌توانند به صورت همزمان استفاده کنند. آن‌ها به شما امکان دسترسی به یک آدرس آی‌پی را می‌دهند که احتمالا توسط افراد دیگر نیز به اشتراک گذاشته شود، سپس می‌توانید در حالی که به نظر می رسد از مکان انتخابی خود جستجو می‌کنید، در اینترنت گشت و گذار کنید.

پراکسی‌های اشتراکی برای افرادی که پول زیادی برای خرج کردن ندارند و لزوماً نیازی به اتصال سریع ندارند، گزینه مناسبی است. مزیت اصلی یک پروکسی اشتراکی هزینه پایین آن است. از آنجایی که آن‌ها توسط دیگران به اشتراک گذاشته می‌شوند، ممکن است به خاطر تصمیمات بد دیگران، شما مورد سرزنش قرار بگیرید و از دسترسی به یک سایت منع شوید.

پروکسی SSL

پروکسی لایه سوکت‌های امن (Secure Sockets Layer) یا به اختصار SSL، رمزگشایی را بین کلاینت و سرور فراهم می‌کند. از آنجایی که داده‌ها در هر دو جهت رمزگذاری می شوند، پروکسی وجود خود را، هم از کلاینت و هم از سرور پنهان می کند.

برخی از سازمان‌ها نیازمند محافظت بیشتر در برابر تهدیداتی هستند که پروتکل SSL آن‌ها را آشکار و متوقف می‌کند؛ این نوع پروکسی برای آن‌ها مناسب است. از آنجا که گوگل سرورهایی را ترجیح می دهد که از SSL استفاده می کنند، یک پروکسی SSL، زمانی که در ارتباط با یک وب سایت استفاده می شود، احتمالا به رتبه بندی موتور جستجوی آن کمک کند. جنبه منفی پروکسی SSL، این موضوع است که محتوای رمزگذاری شده در پروکسی SSL، امکان ذخیره سازی در حافظه پنهان (cache) را ندارد، بنابراین هنگام بازدید چندین باره از یک وب سایت، ممکن است عملکرد کندتری را تجربه کنید.

پروکسی چرخشی (Rotating)

پروکسی چرخشی به هر کاربری که به آن متصل می‌شود یک آدرس آی‌پی متفاوتی اختصاص می‌دهد. هنگامی که کاربری متصل می شوند، برای وی آدرسی منحصر به فرد اختصاص می‌یابد که متفاوت از دستگاهی  است که قبل از آن متصل شده بود.

پراکسی‌های چرخشی برای کاربرانی که نیازمند وب اسکرپینگ (استفاده از ربات‌ها برای جمع آوری داده یا محتوا از یک وب سایت) مداوم با حجم بالا دارند، ایده‌آل هستند. با استفاده از این نوع پراکسی، شما می‌توانید بارها و بارها به صورت ناشناس از یک وب سایت بازدید کنید. هنگام انتخاب سرویس پراکسی چرخشی باید مراقب باشید، چرا که برخی از آنها حاوی پراکسی‌های عمومی یا مشترکی هستند که می توانند داده‌های شما را فاش کنند.

پروکسی معکوس (Reverse)

بر خلاف یک پروکسی فوروارد که بین کلاینت و وب‌سایت قرار می گیرد (سمت کلاینت تنظیم می‌شود)، یک پروکسی معکوس بین سرورهای وب و کلاینت (سمت سرور تنظیم می‌شود) قرار می‌گیرد و درخواست‌ها را از یک مرورگر به سرورهای وب ارسال می‌کند و با رهگیری درخواست‌های کاربر در لبه شبکه سرور وب کار می‌کند، سپس درخواست‌ها را به سرور اصلی ارسال کرده و از آن پاسخ‌ دریافت می‌کند.

پراکسی های معکوس یک گزینه عالی برای وب سایت‌هایی هستند که محبوب اند و می‌بایست بار درخواست‌های دریافتی بسیاری را متعادل کنند و به عنوان Load Balancer عمل کنند. آن‌ها می‌توانند به سازمان کمک کنند تا بار پهنای باند را کاهش دهند؛ چرا که مانند وب سرور اضافی عمل می کنند که درخواست‌های دریافتی را مدیریت می کند. جنبه منفی پروکسی معکوس این است که اگر مهاجم بتواند به آن نفوذ کند، این پروکسی می تواند به طور بالقوه معماری سرور HTTP را در معرض دید قرار دهند. این بدان معناست که مدیران شبکه در صورت استفاده از پروکسی معکوس، ممکن است مجبور شوند فایروال خود را تقویت کنند یا مکان آن را تغییر دهند.

سخن پایانی

سرور پروکسی یک سیستم یا روتر است که یک گیت‌وی بین کاربر و اینترنت فراهم می‌کند. بدین ترتیب، از ورود مهاجمان سایبری به یک شبکه خصوصی جلوگیری می‌کند. از آنجایی که پروکسی‌ها یک لایه امنیتی ارزشمند برای کامپیوترها فراهم می کنند، در نتیجه می‌توان از آن‌ها به عنوان فیلترهای وب یا فایروال جهت محافظت از کامپیوترها در برابر تهدیدات اینترنتی مانند بدافزارها استفاده کرد. انواع مختلفی از سرور پروکسی وجود دارد که هر کدام برای کاربرد خاصی مناسب هستند.

سوالات متداول

پروکسی سرور چگونه کار می کند؟

از آنجایی که یک سرور پروکسی آدرس آی‌پی مخصوص به خود را دارد، به عنوان یک رابط بین کامپیوتر و اینترنت عمل می‌کند. کامپیوتر این آدرس را می‌داند؛ زمانی که درخواستی در اینترنت ارسال می‌شود، به سمت پروکسی هدایت می‌شود و سپس پاسخ را از سرور وب دریافت می‌کند و داده‌ را از آن صفحه به مرورگر کامپیوتر، مانند کروم، سافاری، فایرفاکس، یا مایکروسافت اج ارسال می‌کند.

مزایای سرور پروکسی چیست؟

مزایای یک سرور پروکسی شامل این موارد می‌شود: افزایش امنیت، وب‌گردی، تماشای فیلم و آهنگ گوش کردن با حفظ حریم خصوصی، دسترسی به محتوایی که برای لوکیشن خاصی ارائه شده، جلوگیری از مرور سایت‌های نامناسب توسط پرسنل و در نهایت ممانعت از حواس‌پرتی‌ کارکنان.

تفاوت بین سرور پروکسی و فایروال چیست؟

سرور پروکسی به عنوان یک عامل یا واسط برای کاربر عمل می کند و از تمام درخواست‌ها و پاسخ‌های وب عبور می کند. فایروال، پکت‌ها (ترافیک شبکه) را هنگام ورود و یا خروج از یک شبکه یا سیستم کامپیوتری بازرسی می‌کند و زمانی که یک یا چند مورد از قوانین امنیتی آن توسط پکت‌ها یا منشا آنها نقض شد، اقدام می کند.

هنگام راه اندازی یک شبکه Wi-Fi، یکی از کلیدی ترین مسائل که با آن مواجه خواهید شد این است که برای اطمینان از ارتباط بی سیم مطمئن و کارآمد باید برد اکسس پوینت پاسخگوی نیازهای شما باشد. عوامل مختلفی مانند اندازه فضا، تعداد کاربران و دستگاه‌ها و انواع اپلیکیشن هایی که در شبکه اجرا خواهند شد، همگی می توانند در تعیین این مقدار دخیل باشند.

در این مقاله، سعی خواهیم کرد تا با بررسی این موضوع از جنبه های مختلف به شما کمک کنیم تا با انتخاب بهترین گزینه برای اکسس پوینت، اطمینان حاصل کنید که شبکه بی سیم شما عملکرد و پوشش مورد نیاز شما را برآورده می کند. ابتدا با ارائه تعریفی از اکسس پوینت شروع می کنیم.

اکسس پوینت چیست؟

اکسس پوینت دستگاهی است که برای ایجاد یا گسترش شبکه بی‌سیم استفاده می‌شود. این دستگاه به روتر یا سوئیچ متصل می‌شود و سیگنال بی‌سیم را در محیط توزیع می‌کند. اکسس پوینت‌ها معمولاً در محیط‌های بزرگ مانند ادارات، مراکز آموزشی، فروشگاه‌ها و … استفاده می‌شوند. برخی اکسس پوینت‌ها امکانات پیشرفته‌ای مانند پشتیبانی از  VLAN، مدیریت کاربران و کنترل پهنای باند را ارائه می‌دهند.

برد اکسس پوینت‌ها چقدر است؟

برد اکسس پوینت ها به عوامل متعددی مانند قدرت سیگنال، محیط اطراف و فرکانس بستگی دارد. در محیط‌های داخلی، برد معمولاً بین 20 تا 50 متر است، در حالی که در محیط‌های باز با مدل‌های Outdoor می‌تواند تا چند صد متر یا حتی چند کیلومتر افزایش یابد.

برای افزایش برد، می‌توان از اکسس پوینت‌های با آنتن‌های تقویت‌شده یا تقویت‌کننده سیگنال استفاده کرد. فرکانس 2.4 گیگاهرتز برد بیشتری نسبت به 5 گیگاهرتز دارد اما ممکن است تداخل بیشتری داشته باشد.

برد اکسس پوینت

برد اکسس پوینت‌ها به عواملی مانند قدرت سیگنال، نوع آنتن، و محیط نصب بستگی دارد. به طور کلی، برد اکسس پوینت‌ها می‌تواند از چند متر تا چند صد متر متغیر باشد، عوامل موثر در برد اکسس پوینت ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. در فضاهای داخلی: معمولاً برد اکسس پوینت‌ها در فضاهای بسته و بدون موانع فیزیکی حدود ۳۰ تا ۵۰ متر است. در محیط‌هایی با دیوارها و موانع، این برد می‌تواند به ۲۰ تا ۳۰ متر کاهش یابد.
2. در فضای باز: در محیط‌های باز و بدون موانع، برد اکسس پوینت‌ها می‌تواند به ۲۰۰ متر یا بیشتر برسد. برخی از مدل‌های پیشرفته با قدرت بالا قادرند تا بردی در حدود ۵۰۰ متر را فراهم کنند.
3. تأثیرات محیطی: عواملی مانند تداخل سیگنال‌های رادیویی، موانع فیزیکی (دیوارها، مبلمان)، و شرایط جوی می‌توانند بر برد اکسس پوینت‌ها تأثیر بگذارند.

برای به دست آوردن بهترین عملکرد، انتخاب اکسس پوینت مناسب و نصب صحیح آن با توجه به نیازها و شرایط محیطی اهمیت زیادی دارد، که می توان گفت اکسس پوینت سوفوس یکی از بهترین و کاربردی ترین برندها در بازار با سری ها و بردهای مختلف در بازار به فروش می رسند.

اکسس پوینت بی سیم چیست؟

اکسس پوینت بی سیم  wireless access point یا به صورت مخفف (WAP)  یکی از دستگاه های شبکه است که به دستگاه های دارای قابلیت بی سیم اجازه اتصال به یک شبکه سیمی را می دهد. نصبWAP ها برای اتصال همه کامپیتور ها یا دستگاه های موجود در شبکه شما ساده تر و آسان تر از استفاده از سیم و کابل است.

چرا از WAP برای راه اندازی یک شبکه بی سیم استفاده می شود؟

WAP امکان ایجاد یک شبکه بی سیم در شبکه سیمی موجود را مهیا می کند، بنابراین دستگاه های بی سیم بدین ترتیب به شبکه وصل می شوند. همچنین می‌توان از WAP برای افزایش دامنه سیگنال و قدرت شبکه بی‌سیم برای ارائه پوشش بی‌سیم کامل و خلاص شدن از شر نقاط کور به خصوص در فضاهای اداری یا ساختمان‌های بزرگ‌تر استفاده کرد. علاوه بر این، با استفاده از یک دستگاه می توان تنظیمات WAP را تغییر داد.

قوانین برقراری ارتباط خوب در زمان راه اندازی یک اکسس پوینت

زمانی که صحبت از راه اندازی اکسس پوینت وای فای برای ارتباط خوب می شود، چند قانون کلی وجود دارد که باید در نظر داشته باشید:

شاخص قدرت حداقل سیگنال دریافتی (RSSI)

شاخص قدرت حداقل سیگنال دریافتی( The Minimal Received Signal Strength Indicator) یا به اختصار (RSSI) یک عامل حیاتی برای اطمینان از اتصال Wi-Fi قوی است. با استفاده از این شاخص، کاربران خواهند توانست یک سیگنال قابل اعتماد به اکسس پوینت (AP) خود را تجربه کنند. رِنج های معمولی RSSI بین 50- تا 70- dBm هستند. شایان ذکر است که در نقاط نزدیکتر، کاربر ممکن است سیگنال های قوی تر از -50 دسی بل را دریافت کند، که قابل قبول است.

قدرت سیگنال: قدرت سیگنال همان سطح قدرت سیگنال بی سیم است که کاربر بی سیم دریافت می کند. قدرت سیگنال قوی منجر به ارتباطات مطمئن تر با سرعت بالا می شود. قدرت سیگنال را در قالب dBm (0 تا -100) نشان می دهند.  هر چه مقدار به 0 نزدیکتر باشد، سیگنال قوی تر خواهد بود. به عنوان مثال، یک سیگنال قوی تر از dBm 51- است.

سطح نویز: سطح نویز بیانگر میزان نویز پس زمینه در شبکه شما است؛ اگر سطح نویز خیلی زیاد باشد، می تواند قدرت و عملکرد سیگنال بی سیم شما را کاهش دهد. سطح نویز با فرمت dBm (0 تا -100) اندازه گیری می شود و هر چه مقدار به 0 نزدیکتر باشد، سطح نویز بیشتر است. مقادیر منفی نشان گر نویز کمتر پس زمینه است.

نسبت سیگنال به نویز: نسبت سیگنال به نویز (SNR) نسبت بین قدرت سیگنال و سطح نویز است. این مقدار به صورت یک مقدار dB نشان داده می شود؛ نسبت سیگنال به نویز باید 25+ دسی بل یا بیشتر باشد. مقادیر کمتر از +25 دسی بل منجر به عملکرد و سرعت ضعیف می شود.

تداخل فرکانس های رادیویی: تداخل ناشی از دستگاه های Wi-Fi یا غیر Wi-Fi می تواند عملکرد شبکه های بی سیم را تا حد زیادی کاهش دهد. برای عملکرد بهینه شبکه بی سیم باید منابع تداخل شناسایی، مکان یابی و مسدود شوند.

• منابع تداخل وای فای: هات اسپات های شخصی، کاربرانی که درست کار نمی کنند، شبکه بی سیم با طراحی ضعیف یا تنظیمات نادرست، اکسس پوینت های مجاور و کاربران خارج از شبکه نمونه هایی از منابع تداخل از نوع وای فای هستند.
• منابع تداخل غیر وای فای: کنترلرهای بازی های ویدیویی، مایکروفر، دوربین های امنیتی، دستگاه های ZigBee تلفن های بی سیم، دستگاه های بلوتوث نمونه هایی از منابع تداخل غیر وای فای هستند.

حداقل تعداد AP (اکسس پوینت) در هر متر مربع

تعیین حداقل تعداد AP مورد نیاز برای هر متر مربع بستگی به عوامل متعددی از جمله اندازه و چیدمان فضا، تکنولوژی بی سیم مورد استفاده و تعداد دستگاه های متصل به شبکه است. در کل، به ازای هر 30 کاربر یا 250-300 متر مربع، یک اکسس پوینت کافی است. مکان فیزیکی AP ها نیز مهم است.

پهنای باند

از قابلیت مدیریت ترافیک مورد انتظار از اکسس پوینت Wi-Fi باید اطمینان حاصل شود. یک AP خوب در سطح سازمانی باید توانایی اتصال حداقل 50 دستگاه همزمان را داشته باشد.

مکان قرار دادن اکسس پوینت

محل قرار گرفتن AP بسیار مهم است؛ بهتر است در مکانی مرکزی، دور از موانع مختل کننده سیگنال، قرار بگیرد. برای پوشش کامل بی‌سیم و اطمینان از اینکه همه کاربرهای موجود در محیط شما سیگنال بی‌سیم قوی دریافت می‌کنند، دستورالعمل‌های ذیل را برای مکان قرارگیری APها در نظر بگیرید:

• AP ها را در یک مکان مرکزی دور از نبش ها، دیوار یا سایر موانع فیزیکی نصب کنید تا حداکثر پوشش سیگنال ارائه شود.
• AP ها را در یک مکان بلند نصب کنید تا بهترین دریافت و عملکرد سیگنال در شبکه بی سیم خود داشته باشید. یک اکسس پوینت می تواند تا حدود 2000 فوت مربع را پوشش دهد.
• از نصب اکسس پوینت ها را در نزدیکی دستگاه های الکترونیکی که می تواند با سیگنال تداخل داشته باشد، خودداری کنید.دستگاه هایی مانند تلویزیون، اجاق های مایکروویو، تلفن های بی سیم، فن ها، یا هر نوع تجهیزات دیگری که می تواند باعث تداخل سیگنال شود.
• اگر بیش از یک AP نصب می‌کنید، مطمئن شوید که فضای کافی بین آنها رعایت می شود تا حداکثر پوشش برای شبکه بی‌سیم فراهم شود.
• برای پوشش بی‌سیم در طبقات متعدد، می‌توانید اکسس پوینت ها را به صورت متغیر قرار دهید تا هم پوشش عمودی و هم پوشش افقی ارائه شود.

انتخاب کانال

هنگام تنظیم چندین اکسس پوینت، باید دقت کرد که از کانال های مختلف استفاده کنند تا از تداخل جلوگیری شود. به عنوان مثال، کانال های 1، 6 و 11 بهترین انتخاب ها برای شبکه های وای فای 2.4 گیگاهرتز هستند. شرایط برای GHz 5  کمی پیچیده تر است. کانال های فضاهای داخلی از خارجی متفاوت است.

بسیاری از آنها قدرت انتقال را کاهش می دهند یا محدودیت (مکانیسم) های دیگری جهت جلوگیری از همپوشانی با رادارهای هواشناسی دارند؛ این کانال ها بسته به کشورهای مختلف متفاوت هستند؛ جهت جلوگیری از مشکلات ناشی از این مکانیسم ها باید لیست مورد نظر بررسی شود.

امنیت

اکسس پوینت ها Wi-Fi باید با رمزهای عبور قوی و رمزگذاری ایمن سازی شوند؛ برای انجام این کار بهتر است از رمزگذاری WPA2 یا WPA3 و یک رمز عبور قوی و منحصر به فرد برای هر AP استفاده شود.

راه کارهای به حداکثر رساندن شعاع پوشش اکسس پوینت

به حداکثر رساندن شعاع پوشش AP نیازمند برنامه ریزی و اجرای دقیق دارد. چند استراتژی مهم در اینجا بررسی می شوند:

بررسی میدانی: جهت تعیین مکان بهینه برای اکسس پوینت، یک بررسی جامع میدانی نیاز است. این بررسی باید عواملی نظیر چیدمان تجهیزات، موانع ایجاد تداخل و تعداد کاربر را در برمی گیرد.

انتخاب اکسس پوینت و آنتن‌ها: مدل‌ و آنتن‌ اکسس پوینت باید مناسب محیط باشد. مدل های مختلف شعاع های پوششی متفاوتی را ارائه می دهند و آنتن های خاص می توانند راستای پوششی مناسبی را ارائه دهند.

کانال مناسب: طراحی و برنامه ریزی کانال مناسب، تداخل کانال مشترک را کاهش می دهد؛ تداخل کانال مشترک می تواند شعاع پوشش را محدود کند.

انواع روتر اکسس پوینت

روتر اکسس پوینت‌ها در سه دسته اصلی قرار می‌گیرند:  روترهای داخلی (Indoor)، بیرونی (Outdoor) و Dual-Band از جمله انواع مختلف روترهای اکسس پوینت ها به شمار می روند. باید بدانید مدل‌های داخلی معمولاً برای منازل و دفاتر کوچک طراحی شده‌اند و برد محدودی دارند؛ مدل‌های بیرونی به گونه ای طراحی شده‌اند که در برابر شرایط جوی مقاوم هستند و بیشتر برای فضاهای باز اتتخاب مناسبی به شمار میروند.

اکسس پوینت‌های (Dual-Band)  از دو فرکانس 2.4 و 5 گیگاهرتز پشتیبانی می‌کنند و برای محیط‌های شلوغ که نیاز به پهنای باند بیشتری دارند، ایده‌آل هستند. برخی مدل‌ها قابلیت‌های پیشرفته مانند پشتیبانی از VLAN، VPN و PoE را ارائه می‌دهند.

خرید اکسس پوینت

شرکت داریا، پیشگام در زمینه تجهیزات و امنیت شبکه، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین تأمین‌کنندگان اکسس پوینت‌ها، خدماتی ویژه برای پاسخگویی به نیازهای مختلف شما ارائه می‌دهد. تیم کارشناسان ما با دقت و سرعت بالا، نیازهای شما را بررسی کرده و بهترین گزینه‌ها را برای دستیابی به عملکرد مطلوب و بهینه انتخاب می‌کنند. 

قیمت اکسس پوینت سیسکو

اکسس پوینت‌های سیسکو بسته به مدل و قابلیت‌هایی که دارند؛ قیمت متفاوتی دارند. مدل‌های پایه‌ای مناسب دفاتر کوچک با قیمت‌های اقتصادی شروع می‌شوند، در حالی که مدل‌های پیشرفته‌تر برای سازمان‌های بزرگ با قابلیت‌هایی مانند مدیریت چندگانه و امنیت بالا، قیمت بیشتری دارند.

عوامل موثر بر قیمت اکسس پوینت‌ها شامل قابلیت‌های امنیتی، برد فرکانسی، پشتیبانی از تکنولوژی MU-MIMO و نوع منبع تغذیه مانند PoE هستند. به طور متوسط، قیمت این اکسس پوینت‌ها از چند میلیون تا ده‌ها میلیون تومان متغیر است. برای اطلاع از قیمت اکسس پوینت مورد نظر خود می توانید با تیم فروش داریا به شماره 0416224 تماس حاصل کنید.

کاربرد اکسس پوینت

اکسس پوینت‌ها برای گسترش شبکه بی‌سیم در محیط‌های بزرگ مانند ادارات، هتل‌ها و دانشگاه‌ها، سازمان ها، بیمارستان ها و … استفاده می‌شوند. این دستگاه‌ها می‌توانند چندین دستگاه را به شبکه متصل کرده و از تداخل سیگنال‌ها جلوگیری کنند.

یکی دیگر از کاربردهای قابل توجه اکسس پوینت ها ایجاد شبکه‌های Guest برای دسترسی موقت و ایمن کاربران است. در محیط‌های صنعتی، اکسس پوینت‌ها برای اتصال دستگاه‌های IoT و تجهیزات بی‌سیم نیز  مورد استفاده  قرار میگیرند.

اکسس پوینت و ریپیتر

باید بدانید اکسس پوینت (access point) و ریپیتر (repeater) هر دو برای گسترش شبکه استفاده می‌شوند اما عملکرد متفاوتی دارند. اکسس پوینت مستقیماً به شبکه سیمی متصل می‌شود و یک شبکه بی‌سیم جدید ایجاد می‌کند. در مقابل، ریپیتر سیگنال بی‌سیم را دریافت و تقویت می‌کند تا برد شبکه را افزایش دهد.

اکسس پوینت‌ها مناسب محیط‌های حرفه‌ای با چندین کاربر هستند، در حالی که ریپیترها برای استفاده خانگی و محیط‌های کوچک کاربرد دارند.

اکسس پوینت میکروتیک

اکسس پوینت‌های میکروتیک با توجه به قدرت بالا و قیمت مناسبی که دارند، گزینه‌ای محبوب برای شبکه‌های حرفه‌ای به شمار می‌روند. این دستگاه‌ها امکاناتی نظیر تنظیم دقیق پهنای باند، مدیریت VLAN و قابلیت تنظیم فرکانس را ارائه می‌دهند.

با استفاده از RouterOS، می‌توان تنظیمات پیشرفته مانند فایروال، VPN و QoS را پیکربندی کرد. این ویژگی‌ها اکسس پوینت میکروتیک را برای شبکه‌های پیچیده و محیط‌های شلوغ ایده‌آل می‌سازند.

اکسس پوینت سقفی

اکسس پوینت‌های سقفی به گونه‌ای طراحی شده‌اند تا در سقف نصب شوند و توزیع یکنواخت سیگنال در محیط‌های داخلی را تضمین کنند. این دستگاه‌ها برای دفاتر، هتل‌ها و بیمارستان‌ها که نیاز به پوشش گسترده و ظاهر زیبا دارند، ایده‌آل هستند.

بسیاری از مدل‌های سقفی اکسس پوینت‌ها از فناوری PoE پشتیبانی می‌کنند، که نصب آن‌ها را ساده‌تر می‌کند. این اکسس پوینت‌ها معمولاً به دلیل طراحی خاص خود تداخل سیگنال کمتری دارند.

خرید اکسس پوینت میکروتیک

برای خرید اکسس پوینت میکروتیک باید به عواملی مانند نیاز شبکه، برد سیگنال و قابلیت‌های مدیریتی توجه کنید. مدل‌هایی با پردازنده قوی‌تر و پشتیبانی از تکنولوژی‌های جدید مانند MU-MIMO برای شبکه‌های بزرگ‌تر مناسب‌ هستند.

برخی مدل‌های اکسس پوینت میکروتیک، مانند سری hAP وcAP، قابلیت استفاده در شبکه‌های خانگی و اداری کوچک را دارند و از همه مهم‌ترقیمت مناسبی دارند. شما میتوانید برای خرید این اکسس پوینت ها با کارشناسان فروش داریا تماس بگیرید تا به شما در انتخاب و خرید محصول مناسب کمک کنند.

خرید اکسس پوینت وای فای

هنگام خرید اکسس پوینت وای ‌فای، به عواملی مانند استاندارد شبکه (Wi-Fi 6)، باند فرکانسی و تعداد کاربران توجه کنید. دستگاه‌های Dual-Band برای محیط‌های شلوغ بهتر عمل می‌کنند، زیرا فرکانس 5 گیگاهرتز پهنای باند بیشتری ارائه می‌دهد.

همچنین، اگر نصب ساده مدنظر شماست، اکسس پوینت‌هایی که از PoE پشتیبانی می‌کنند، انتخاب مناسبی هستند. برندهای معتبر مانند سیسکو، میکروتیک، فورتی نت و TP-Link  بهترین اکسس پوینت ها با بهترین کارایی و تکنولوژی ارائه میدهند. برای خرید هر کدام از این برندها میتوانید با کارشناسان شرکت داریا در ارتباط باشید.

بهترین اکسس پوینت شبکه

بهترین اکسس پوینت شبکه بسته به نیاز و محیط استفاده شما متفاوت است. برای محیط‌های حرفه‌ای، برندهایی مانند سیسکو، فورتی نت، Ubiquiti و Aruba انتخاب‌های بهتری هستند. این دستگاه‌ها قابلیت‌هایی مانند مدیریت چندگانه، پشتیبانی ازVLAN ، و امنیت پیشرفته را ارائه می‌دهند.

اکسس پوینت با برد 2 کیلومتر

اکسس پوینت‌های Outdoor که برای بردهای بلند طراحی شده‌اند، از آنتن‌های تقویت‌شده و قدرت سیگنال بالا برخوردارند. اکسس پوینت‌هایی مانند Ubiquiti AirMax یا Mikrotik LHG برای ارتباطات نقطه ‌به ‌نقطه یا پوشش گسترده تا چند کیلومتر مناسب هستند.
برای داشتن اطلاعات بیشتر در رابطه با اکسس پوینت هایی با برد چندین کیلومتر می توانید با پشتیبانی 24 ساعته داریا در تماس باشید.

راه‌اندازی یک اتصال بی‌ نقص و انتقال داده در خانه یا محل کارتان با بهترین اکسس پوینت وای‌فای با برد 2 کیلومتر امکان‌پذیر است. اکسس پوینت وای‌ فای با برد 2 کیلومتر یک ارتباط پایدار و بدون نقص را در شبکه‌های کامپیوتری مشترک فراهم می‌کند و بهره‌وری را در جنبه‌های مختلف افزایش می‌دهد.

با داشتن مجموعه‌ای گسترده از اکسس پوینت‌های با برد 2 کیلومتر، دیگر نگران مشکل اتصال نخواهید بود. این محصولات را با قیمت‌های مناسب و با تضمین کیفیت تهیه کنید.

با افزایش فشار کاری در محیط‌های اداری و سیستم‌های آموزشی پیشرفته، شما به یک اتصال شبکه پایدار در لحظه نیاز دارید. برای تامین این نیاز استفاده از تجهیزات شبکه باکیفیت بالا مانند اکسس پوینت وای‌فای با برد 2 کیلومتر توصیه میشود.

اکسس پوینت با قابلیت  VPN

اکسس پوینت‌هایی که از VPN پشتیبانی می‌کنند، امنیت بالایی را برای ارتباطات فراهم میکنند. بهتر است بدانید این دستگاه‌ها امکان ایجاد تونل‌های امن برای انتقال داده‌ها را فراهم کرده و برای محیط‌های کاری حساس با امنیت بالا ایده‌آل هستند. برندهایی مانند Cisco و Mikrotik اکسس پوینت‌هایی(access point) با این قابلیت تولید می‌کنند.

ویژگی VPN در این دستگاه‌ها معمولاً با پروتکل‌های IPsec یا OpenVPN قابل پیکربندی است و برای ایجاد ارتباطات امن بین دفاتر و شعبه‌های مختلف یا کاربران ریموت استفاده می‌شود.

اکسس پوینت با روتر

اکسس پوینت‌هایی که به روتر داخلی مجهز هستند، علاوه بر توزیع سیگنال بی‌سیم، وظایف اصلی روتر مانند مدیریت IP و NAT را نیز انجام می‌دهند. این دستگاه‌ها مناسب محیط‌هایی هستند که به یک راهکار یکپارچه نیاز دارند.

تبدیل اکسس پوینت به روتر

برخی اکسس پوینت‌ها امکان تبدیل به روتر را از طریق تنظیمات نرم‌افزاری دارند. برای این منظور، ابتدا وارد پنل مدیریت دستگاه شوید و حالت عملکرد (Operation Mode) را از Access Point به Router تغییر دهید. سپس تنظیمات مربوط به DHCP و NAT را پیکربندی کنید.

این ویژگی در مواقعی که نیازی به خرید دستگاه مجزا برای روتر ندارید، بسیار کاربردی است. با این حال، برخی از اکسس پوینت‌ها که از ابتدا به‌عنوان روتر طراحی نشده‌اند، ممکن است محدودیت‌هایی در عملکرد داشته باشند.

جمع بندی

سوالات متداول

رِنج اَکسس پوینت Wi-Fi چقدر است؟

با یک روتر Wi-Fi مدرن در کنار خود، شما خواهید توانست پوشش حدود 1500 تا 2000 فوت را به یک ساختمان یک طبقه داشته باشید. وضعیت ایده آل احتمالا امکان پذیر نباشد؛ همین قانون در مورد موانع و دیوارهای محکم داخل و اطراف ساختمان نیز صدق می کند.

حداکثر رِنج پوشش وای فای چقدر است؟

یک قانون کلی در شبکه های خانگی می گوید که روترهای وای فای که روی باند 2.4 گیگاهرتز کار می کنند می توانند تا 150 فوت در داخل و 300 فوت در فضای باز را تحت پوشش قرار دهند.

چگونه پوشش اَکسس پوینت را محاسبه می کنند؟

برای بررسی سریع، 4 فرمول اساسی را در نظر بگیرید:

1. تعدادAP تقسیم بر تعداد کاربر= کاربران در هر AP.
2. کاربران در هر AP تقسیم بر کاربران فعال = کاربران قابل استفاده در هر AP.
3. کاربران قابل استفاده در هر AP تقسیم بر نرخ پذیرش = اندازه منطقه خدمات.
4. ظرفیت تقسیم بر منطقه خدمات = تعداد AP.

در دنیای امروز، تجهیزات شبکه‌های کامپیوتری به یکی از نیازهای اساسی شرکت ها و سازمان ها تبدیل شده‌اند. به این صورت که اگر می‌خواهید زیرساخت شبکه ‌ای قدرتمند، ایمن و پایدار داشته باشید، خرید تجهیزات شبکه با کیفیت از اهمیت بالایی برخوردار است.  شرکت داریا به مناسبت بلک فرایدی تخفیف‌های ویژه‌ای برای فروش تجهیزات شبکه خود ارائه کرده است.

چرا انتخاب مطمئن تجهیزات شبکه اهمیت دارد؟

تجهیزات شبکه، ابزارهایی مانند روتر، سوئیچ و فایروال هستند که جریان اطلاعات را در شبکه مدیریت میکنند و امنیت و کارایی آن را تضمین می‌کنند. اگر این تجهیزات به درستی انتخاب شوند، نه تنها عملکرد شبکه بهبود می‌یابد، بلکه امنیت داده‌های سازمان نیز تضمین می‌شود.

خرید تجهیزات امنیت شبکه با تخفیف 28 درصدی در بلک فرایدی داریا

شرکت داریا به مناسبت بلک فرایدی، تخفیف ۲۸ درصدی برای محصولات زیر ارائه کرده است:

• فایروال‌ های سوفوس، سیسکو و فورتی ‌گیت در مدل‌ها و سری های مختلف
• خرید و تمدید لایسنس‌های آنلاین و آفلاین (از این فرصت استفاده کنید و لایسنس چند ماه بعد دستگاه خود را با کمترین قیمت رزرو کنید)
• انواع سوئیچ، روتر و اکسس پوینت

برای استفاده از این فرصت ویژه می‌توانید با شماره ۰۴۱۶۲۲۴ تماس بگیرید و محصولات مورد نیاز کسب و کارتان را خریداری کنید.

انواع تجهیزات شبکه

در انتخاب تجهیزات شبکه، شناخت انواع آن بسیار مهم است. برخی از پرکاربردترین تجهیزات شبکه عبارتند از:

سوئیچ‌ها

سوئیچ‌ها وظیفه اتصال دستگاه‌ها در یک شبکه محلی (LAN) را برعهده دارند و داده‌ها را به مقصد صحیح ارسال می‌کنند. از جمله انواع مختلف سوئیچ‌ها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

• سوئیچ‌های مدیریت شده و مدیریت نشده
• سوئیچ‌های لایه ۲ و لایه ۳
• سوئیچ‌های PoE برای تأمین برق دستگاه‌های متصل

روترها

روترها دستگاه‌هایی هستند که داده‌ها را بین شبکه‌ها هدایت می‌کنند:

• روتر استاتیک: مناسب شبکه ‌های کوچک و ساده
• روتر داینامیک: قابلیت تطبیق با تغییرات شبکه و مدیریت پیشرفته داده‌ها

فایروال‌ها

فایروال‌ها در دسته تجهیزات امنیت شبکه قرار دارند و به گونه ای طراحی شده اند که میتوانند ترافیک ورودی و خروجی شبکه را کنترل کنند و از شبکه های سازمانی و شرکتی در برابر تهدیدات سایبری محافظت می‌کنند. از جمله انواع مختلف فایروال‌ها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

• فایروال‌های سنتی: مبتنی بر فیلترینگ پکت‌ها
• فایروال‌های نسل بعدی (NGFW): قابلیت‌ بازرسی عمیق پکت و شناسایی تهدیدات پیشرفته

نکات کلیدی در خرید تجهیزات شبکه

برای انتخاب و خرید تجهیزات مناسب و متناسب با نیاز سازمانتان، به نکات زیر توجه کنید:

1. عملکرد و کارایی: تجهیزات باید قادر به مدیریت حجم زیادی از داده‌ها باشند.
2.  مقیاس‌پذیری: احتمال گسترش شبکه را در آینده در نظر بگیرید.
3. امنیت: تجهیزاتی انتخاب کنید که امکانات امنیتی پیشرفته‌ای داشته باشند.
4. پشتیبانی و گارانتی: اطمینان حاصل کنید که محصول از پشتیبانی تیم مجرب و حرفه ای برخوردار است.

جمع‌ بندی

اگر به دنبال خرید تجهیزاتی مطمئن برای شبکه خود هستید، فرصت‌ تخفیف بلک فرایدی شرکت داریا را از دست ندهید. تخفیف ۲۸ درصدی این شرکت برای محصولات شبکه می‌تواند بهترین فرصت برای ارتقاء زیرساخت‌های شبکه‌ای شما باشد. برای اطلاعات بیشتر و ثبت سفارش، همین حالا با پشتیبانی ۲۴ ساعته داریا به شماره 0416224 تماس بگیرید.

اگر شما هم علاقه‌مند به یادگیری هکینگ (hacking) هستید، این راهنمای جامع به شما کمک می‌کند تا قدم به قدم در این مسیر پیش بروید. یادگیری هکینگ نیاز به تلاش، پشتکار، و کنجکاوی دارد. در ادامه، مراحل یادگیری به همراه منابع مرتبط برای شما معرفی شده است؛ البته توجه داشته باشید، از این روش ها در راه کمک به پیشرفت بشریت استفاده کنید و برای استفاده های غیرقانونی منع یادگیری دارد.

چگونه هکر شویم؟

هکر شدن یکی از جذاب‌ترین و چالش‌برانگیزترین مسیرها در دنیای فناوری اطلاعات است که نیازمند ترکیبی از دانش فنی، خلاقیت و تمرین مداوم است. برخلاف تصور عموم، هک کردن فقط به معنی نفوذ به سیستم‌ها نیست، بلکه در اصل به معنای فهم عمیق نحوه کارکرد سیستم‌ها و یافتن راه‌حل‌های غیرمعمول برای مشکلات است. برای شروع، باید دانش پایه‌ای در زمینه شبکه، امنیت سایبری، و برنامه‌نویسی داشته باشید. با یادگیری این مهارت‌ها و استفاده از ابزارها و منابع مناسب، می‌توانید به یک هکر حرفه‌ای در حوزه هک اخلاقی تبدیل شوید و امنیت سیستم‌ها را بهبود ببخشید.

برای داشتن اطلاعات بیشتر در رابطه با هکر کیست و چگونه هک می کند؟ کلیک کنید.

مرحله ۱ول یادگیری مفاهیم پایه شبکه

هک کردن فقط وارد کردن دستورات تصادفی در ترمینال نیست. برای نفوذ به سیستم‌ها، باید نحوه ارتباط آنها را بفهمید، و اینجاست که شبکه وارد ماجرا می‌شود.

برای این امر یادگیری را با مدل OSI و مفاهیم ابتدایی شبکه مانند IP، DNS، روترها و فایروال‌ها شروع کنید. این‌ موارد پایه‌ای‌ترین اصول هستند و اگر ندانید داده‌ها چگونه در اینترنت انتقال پیدا می‌کنند، کارتان سخت می‌شود و نمی توانید شروع به یادگیری این حوزه کنید.

منابع پیشنهادی برای یادگیری مفاهیم پایه شبکه

• Introduction to Networking
• Learn Networking Basics for Hacking
• کتاب Network Basics for Hackers

مرحله دوم یادگیری یک زبان برنامه‌نویسی

داشتن پیش زمینه ای در کد نویسی (برنامه‌نویسی) در هکینگ ضروری است، زیرا بیشتر آسیب‌پذیری‌ها در کد وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها رخ می‌دهند. پایتون گزینه‌ای عالی برای شروع است چون ساده است و در امنیت سایبری کاربرد زیادی دارد.

ابتدا با نوشتن اسکریپت‌های کوچک برای اسکن شبکه شروع کنید و سپس با حملات پیچیده‌تر مانند buffer overflow آشنا شوید.

منابع پیشنهادی برای یادگیری زبان برنامه‌نویسی

• Learn Python for Beginners
• Automate the Boring Stuff with Python

مرحله سوم راه‌اندازی آزمایشگاه هکینگ خانگی

مطالعه درباره هکینگ عالی است، اما تمرین بسیار مهم‌تر است. شما می‌توانید با استفاده از ماشین‌های مجازی مثل VirtualBox یا VMware، یک آزمایشگاه خانگی راه‌اندازی کنید. سیستم‌عامل Kali Linux را نصب کنید و مهارت‌های خود را بدون نگرانی از خراب کردن چیزی آزمایش کنید.

پلتفرم‌هایی مانند Hack The Box، TryHackMe و VulnHub، ماشین‌های آسیب‌پذیر برای تمرین ارائه می‌دهند. با استفاده از این موارد میتوانید به جهان هک وارد شوید.

منابع پیشنهادی برای راه‌اندازی آزمایشگاه هکینگ خانگی

• Kali Linux (سیستم‌عامل رایگان برای هکینگ)
• TryHackMe (پلتفرم رایگان برای مبتدی‌ها)
• VulnHub (ماشین‌های مجازی رایگان برای تمرین)

مرحله چهارم آشنایی با لینوکس

لینوکس سیستم‌ عامل محبوب هکرها است. یادگیری کار با خط فرمان (Command Line) بسیار حیاتی است، زیرا بیشتر ابزارهای هکینگ روی لینوکس اجرا می‌شوند.

منابع پیشنهادی برای آشنایی با لینوکس

• کتاب Linux Basics for Hackers نوشته OccupyTheWeb
• Learn the Command Line

مرحله پنجم یادگیری تکنیک‌های هکینگ

بعد از یادگیری اصول شبکه، برنامه‌نویسی، و لینوکس، وقت آن است که تکنیک‌های هکینگ را یاد بگیرید. حملات رایجی مانند SQL Injection، Cross-Site Scripting (XSS)، و Buffer Overflow را بشناسید.

منابع پیشنهادی برای یادگیری تکنیک‌های هکینگ

• OWASP Top 10 Web Vulnerabilities
• PortSwigger Web Security Academy

مرحله ششم تمرین مداوم

هکینگ مهارتی نیست که یک‌شبه یاد بگیرید. زمان و تلاش زیادی لازم است. با تمرین روی پلتفرم‌هایی مثل Hack The Box و TryHackMe مهارت خود را تقویت کنید.

منابع پیشنهادی برای تمرین مداوم

• Hack The Box
• TryHackMe

مرحله هفتم به‌روز ماندن و پیوستن به جامعه هکرها

امنیت سایبری دائماً در حال تغییر است. وبلاگ‌ها، کانال‌های یوتیوب، و حساب‌های توییتر محققان امنیتی معروف را دنبال کنید. عضویت در جامعه امنیت سایبری می‌تواند بسیار مفید باشد.

منابع پیشنهادی برای به‌روز ماندن و پیوستن به جامعه هکرها

• Reddit Cybersecurity Community
• HackerOne

چگونه هک نشویم؟

هک شدن یکی از تهدیدات جدی دنیای دیجیتال است که می‌تواند منجر به از دست دادن اطلاعات شخصی، مالی و حرفه‌ای شود. برای جلوگیری از هک شدن، رعایت چند اصل اساسی امنیت سایبری ضروری است. در ادامه، مهم‌ترین راهکارها برای جلوگیری از هک شدن را برایتان آورده‌ایم.

1. استفاده از رمزهای عبور قوی و منحصر به فرد

رمز عبور یکی از اولین لایه‌های امنیتی برای محافظت از حساب‌های شما است.

• از رمزهای طولانی (حداقل ۱۲ کاراکتر) شامل حروف کوچک و بزرگ، اعداد و نمادها استفاده کنید.
• برای هر حساب کاربری یک رمز عبور جداگانه تعیین کنید.
• از ابزارهای مدیریت رمز عبور مانند LastPass یا Bitwarden برای ایجاد و ذخیره رمزهای قوی استفاده کنید.

۲. فعال‌سازی احراز هویت دو مرحله‌ای (2FA)

احراز هویت دو مرحله‌ای یکی از مؤثرترین روش‌ها برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز است.

• در صورت امکان، برای همه حساب‌های خود از 2FA استفاده کنید.
• از برنامه‌های احراز هویت مانند Google Authenticator یا Authy به جای پیامک استفاده کنید، زیرا پیامک‌ها ممکن است قابل هک باشند.

۳. نرم‌افزارها و سیستم‌عامل خود را به‌روز نگه دارید

هکرها معمولاً از آسیب‌پذیری‌های موجود در نرم‌افزارها و سیستم‌عامل‌ها سوءاستفاده می‌کنند.

• به‌روزرسانی‌های سیستم‌عامل و نرم‌افزارها را به محض ارائه نصب کنید.
• از آنتی‌ویروس و فایروال‌های به‌روز استفاده کنید.

۴. روی لینک‌های ناشناس کلیک نکنید

فیشینگ یکی از رایج‌ترین روش‌های هک شدن است.

• هرگز روی لینک‌های مشکوک در ایمیل‌ها، پیامک‌ها یا شبکه‌های اجتماعی کلیک نکنید.
• URL وب‌سایت‌ها را با دقت بررسی کنید. وب‌سایت‌های جعلی معمولاً شباهت زیادی به وب‌سایت‌های معتبر دارند.

۵. از شبکه‌های عمومی Wi-Fi با احتیاط استفاده کنید

شبکه‌های Wi-Fi عمومی می‌توانند به راحتی توسط هکرها شنود شوند.

• از VPN برای رمزگذاری داده‌های خود استفاده کنید.
• از انجام تراکنش‌های بانکی یا ورود به حساب‌های حساس هنگام استفاده از Wi-Fi عمومی خودداری کنید.

۶. مراقب دستگاه‌های خود باشید

فقط نرم‌افزارها و اپلیکیشن‌های مطمئن نصب کنید.

• اپلیکیشن‌ها را تنها از منابع معتبر مانند Google Play یا App Store دانلود کنید.
• دسترسی‌های غیرضروری اپلیکیشن‌ها را غیرفعال کنید.

۷. ایمیل‌ها و فایل‌های ضمیمه مشکوک را باز نکنید

ایمیل‌های مخرب ممکن است حاوی ویروس‌ یا بدافزار باشند.

• ایمیل‌های ناشناس را نادیده بگیرید.
• از باز کردن فایل‌های ضمیمه‌ای که از منبع آنها مطمئن نیستید خودداری کنید.

۸. داده‌های خود را رمزگذاری کنید

رمزگذاری اطلاعات باعث می‌شود در صورت دسترسی غیرمجاز، داده‌های شما قابل استفاده نباشند.

• برای فایل‌های حساس از نرم‌افزارهای رمزگذاری مانند VeraCrypt استفاده کنید.
• روی گوشی‌های هوشمند خود رمزگذاری کامل دستگاه را فعال کنید.

۹. از سیستم‌های امنیتی قوی استفاده کنید

• فایروال سیستم را فعال کنید.
• از نرم‌افزارهای ضد بدافزار برای شناسایی و حذف تهدیدات استفاده کنید.

۱۰. آگاه باشید و هوشمندانه رفتار کنید

امنیت سایبری یک فرآیند مستمر است که نیاز به آگاهی و به‌روزرسانی مداوم دارد.

• در دوره‌های آموزشی امنیت سایبری شرکت کنید.
• اخبار مربوط به حملات سایبری و تکنیک‌های جدید هکرها را دنبال کنید.

چگونه هکر را شناسایی کنیم؟

شناسایی هکرها به معنای تشخیص فعالیت‌های مشکوک و نشانه‌هایی است که حاکی از نفوذ غیرمجاز به سیستم‌ها یا اطلاعات شما باشد. هکرها معمولاً تلاش می‌کنند ردی از خود به جا نگذارند، اما با آگاهی و استفاده از ابزارهای مناسب، می‌توان فعالیت‌های آن‌ها را شناسایی کرد.

بررسی رفتارهای غیرعادی در سیستم یا شبکه

یکی از اولین نشانه‌های وجود هکر، رفتارهای غیرمعمول در سیستم یا شبکه است.

• کاهش ناگهانی سرعت اینترنت یا مصرف بیش از حد پهنای باند می‌تواند نشان‌دهنده ارسال اطلاعات به سرورهای ناشناس باشد.
• مشاهده برنامه‌ها یا فرآیندهایی که شما نصب نکرده‌اید یا نمی‌شناسید.
• تغییرات ناخواسته در تنظیمات سیستم، مانند غیرفعال شدن آنتی‌ویروس یا فایروال.

ورودهای غیرمجاز به حساب‌ها یا سیستم‌ها

اگر فردی تلاش کند به حساب‌های شما دسترسی پیدا کند، معمولاً نشانه‌هایی از این تلاش‌ها قابل مشاهده است:

• دریافت ایمیل‌های هشدار درباره تلاش‌های ناموفق برای ورود به حساب‌های کاربری.
• تغییرات در رمز عبور یا اطلاعات حساب بدون اطلاع شما.
• ورود به حساب از موقعیت‌های جغرافیایی یا دستگاه‌هایی که شما از آنها استفاده نمی‌کنید.

استفاده از ابزارهای مانیتورینگ و تحلیل لاگ‌ها

ابزارهای مانیتورینگ شبکه و تحلیل لاگ‌ها به شناسایی فعالیت‌های غیرعادی کمک می‌کنند.

• لاگ‌های سرور را بررسی کنید و به دنبال ورودهای مکرر و ناموفق یا درخواست‌های مشکوک بگردید.
• از ابزارهایی مانند Wireshark یا Splunk برای نظارت بر ترافیک شبکه و تحلیل داده‌ها استفاده کنید.
• مشاهده ارتباطات مشکوک با IP های ناشناس یا خارج از محدوده جغرافیایی معمول می‌تواند نشان‌دهنده تلاش‌های هکر باشد.

بررسی فایل‌ها و پوشه‌ها

هکرها ممکن است فایل‌ها یا اسکریپت‌های مخرب را روی سیستم شما قرار دهند:

• به دنبال فایل‌های ناشناخته یا تغییرات غیرمعمول در فایل‌ها و پوشه‌های مهم باشید.
• فایل‌های اجرایی مشکوک و اسکریپت‌های جدید را بررسی کنید.
• از ابزارهایی مانند Malwarebytes یا VirusTotal برای اسکن سیستم و فایل‌های مشکوک استفاده کنید.

تحلیل ایمیل‌ها و پیام‌ها

هکرها اغلب از طریق حملات فیشینگ برای دسترسی به سیستم‌ها اقدام می‌کنند.

• به ایمیل‌ها و پیام‌های ناشناس یا حاوی لینک‌های مشکوک دقت کنید.
• اگر ایمیلی با موضوع درخواست اطلاعات حساس مانند رمز عبور یا اطلاعات بانکی دریافت کردید، احتمالاً نشانه‌ای از فعالیت هکر است.

شناسایی هکرها نیازمند آگاهی از نشانه‌های نفوذ، رفتارهای غیرعادی و استفاده از ابزارهای پیشرفته برای نظارت و تحلیل است. بهترین راه برای جلوگیری از دسترسی هکرها، ایجاد لایه‌های امنیتی قوی و رعایت اصول امنیت سایبری است. اگر شک دارید که سیستم یا حساب‌های شما هک شده‌اند، سریعاً اقدام به تغییر رمز عبور، بررسی لاگ‌ها و تماس با متخصصان امنیتی کنید.

چگونه هکر پیدا کنیم؟

پیدا کردن یک هکر حرفه‌ای بستگی به هدف شما دارد. اگر به دنبال متخصصان امنیت سایبری برای تقویت سیستم‌های امنیتی یا شناسایی آسیب‌پذیری‌ها هستید، می‌توانید از طریق پلتفرم‌های فریلنسری (مانند Upwork یا Freelancer)، شبکه‌های حرفه‌ای مثل LinkedIn، یا گروه‌های تخصصی امنیت سایبری در انجمن‌های آنلاین و کنفرانس‌ها مانند Black Hat و DEF CON اقدام کنید. همچنین، شرکت‌های معتبر در زمینه امنیت سایبری خدمات حرفه‌ای ارائه می‌دهند. اما اگر هدف شما استفاده غیرقانونی از خدمات هکرها است، باید بدانید که این کار غیرقانونی و دارای عواقب جدی حقوقی است.

جمع بندی

به طور کلی هکینگ مهارتی است که نیاز به کنجکاوی، تمرین و پشتکار دارد. از مفاهیم پایه شروع کنید، تمرین مداوم داشته باشید، و با جامعه متخصصین در ارتباط باشید. امیدوارم این راهنما به شما در شروع مسیر هکینگ در سال 2024 و 2025 کمک کند.

با بهم پیوستن کامپیوترها مفهوم شبکه به وجود آمد که هر روز بر وسعت آن افزوده میشد و از آنجاییکه شرکت ها و سازمان ها دارایی ها و اطلاعات دیجیتال خود را در آن نگهداری میکردند، پس محافظت از آنها بسیار مهم و حیاتی بود؛ بدین ترتیب بود که فایروال ها ظهور کردند تا کار ایمن سازی  شبکه ها را بر عهده گیرند؛ به این ترتیب می توان با صراحت کامل گفت بدون فایروال ها همه شبکه های اینترنتی در معرض خطر و شکست خواهند بود.

فایروال چیست؟

همانطور که از نام فایروال ( دیوار آتش) برمی آید حائل و دیواری است بین ارتباط مستقیم بین داخل شبکه با خارج آن. اولین فایروال ها در دهه 80 میلادی توسط شرکت تکنولوژی سیسکو ارائه شدند؛ عملکرد آنها در لایه شبکه بود؛ به این ترتیب که پکِت داده قبل از ورود به داخل شبکه بر طبق یک سری پالیسی های از قبل تعیین شده بازرسی می شد و در صورت تشخیص مخرب بودن از ورود آن به شبکه ممانعت می شد ولی اگر داده بدون مشکل بود اجازه داشت تا وارد شبکه شود.

در قرن 21 با تلفیق خدمات مختلف فایروال ها، نسل جدیدی از فایروال بوجود آمد که حفاظت لایه شبکه را با لایه اپلیکیشن ادغام می کرد و بدین ترتیب جامع ترین نوع محافظت از شبکه با نام نسل بعدی فایروال ها NGFW ارائه شد.

فایروال ها بر دو نوع سخت افزاری و نرم افزاری در بازار موجود هستند. نوع نرم افزاری که نیاز به نصب دارد  و علیرغم عملکرد پایین تر نسبت نوع سخت افزاری، با قیمت ارزان تر و نگهداری آسانتر بیشتر مناسب برای مصارف خانگی است؛ در مقابل فایروال های سخت افزاری، به شکل دستگاه هستند و دامنه خدمات بسیار گسترده تری دارند.

فایروال ها تحت لایسنس های مختلف با خدمات مختلف از جمله UTP، ATP، Enterprise Protection و 360 Protection ارائه می شوند. در این مقاله انواع لایسنس فایروال به شکل گسترده تری بررسی شده است.

فایروال ایرانی چیست؟

در سال های اخیر به دلیل تحریم های سیاسی و اقتصادی ، برخی از شرکت های ایرانی سعی کرده اند تا با بومی سازی تکنولوژی ساخت فایروال ها، مدل های ایرانی این دستگاه ها را تولید کنند که بخاطر جدید و نوپا بودن این صنعت در ایران، این فایروال ها و تجهیرات امنیت شبکه دارای ویژگی ها و شرایط خاص خود هستند و بیشتر مناسب کسب و کارهای کوچک از جمله شرکت های کوچک، مدارس و آموزشگاه های کوچک هستند که نیازهای امنیتی گسترده ای ندارند.

تاریخچه ساخت فایروال بومی

همانطور که میدانید و گفته شد، فایروال‌ها (Firewall) به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین ابزارهای امنیتی در شبکه‌های کامپیوتری شناخته می‌شوند. این ابزارها نقش حیاتی در جلوگیری از نفوذ، حملات سایبری و مدیریت دسترسی به شبکه‌ها ایفا می‌کنند. در کشور ایران، توسعه و تولید فایروال بومی با اهدافی نظیر ارتقاء امنیت ملی، کاهش وابستگی به محصولات خارجی، و تطابق با نیازهای داخلی آغاز شد.

توسعه فایروال‌های بومی در ایران به اواخر دهه 90و اوایل دهه 1400بازمی‌گردد. این دوره با افزایش تهدیدات سایبری و تحریم‌های اقتصادی همراه بود که دسترسی به محصولات و فناوری‌های خارجی را محدود می‌کرد. در همین راستا، دولت ایران و نهادهای امنیتی تصمیم گرفتند با بهره‌گیری از توانمندی‌های داخلی، فایروال‌های بومی را توسعه دهند.

با تأسیس کانون هماهنگی دانش، صنعت و بازار افتا در سال ۱۳۹۹، گامی بلند در مسیر توسعه امنیت سایبری داخلی برداشته شد. این کانون، با مجوز معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، بستری برای هم‌افزایی شرکت‌های فعال در حوزه فناوری اطلاعات ایجاد کرد و تلاش‌های مؤثری در حمایت از توسعه محصولات امنیتی از جمله فایروال‌های بومی انجام داد.

نقش کانون افتا در توسعه فایروال‌های بومی

یکی از اقدامات مهم افتا، پیشنهاد تولید فایروال‌های نسل بعدی به‌صورت رقابتی بود. این ابتکار، در پاسخ به کمبود محصولات امنیتی پیشرفته و برای تشویق شرکت‌های داخلی به تولید محصولات هم‌تراز با نمونه‌های خارجی شکل گرفت. اما باید بدانید که این محصولات تا حدودی توانسته اند جلوی حملات سایبری را بگیرند و بیشتر برای سازمان های کوچک انتخاب مناسبی به شمار می روند؛ از این رو اگر از جمله صاحبان کسب و کار بزرگ و گسترده هستید، فایروال های بومی انتخاب مناسبی برای شما به شمار نمیروند. برای این منظور و دریافت مشاوره رایگان در راستای خرید فایروال و سایر تجهیزات شبکه میتوانید از تیم مجرب داریا کمک بگیرید.

کیفیت فایروال ایرانی

همانطور که قبلااشاره شد قدمت تولید فایروال های ایرانی به سال های چندان دوری بر نمیگردد و صنعتی نوپا است و در نتیجه هنوز راه طولانی برای طی کردن و رقابت واقعی با رقبای خارجی خود دارند. بدلیل وجود تحریم ها، انتقال قطعات تکنولوژی فایروال داخل کشور بسیار سخت شده است و از طرفی شرکت های بزرگ فعال در این حوزه تمایلی برای انتقال قطعات ندارند.

پس در نتیجه تولید کنندگان ایرانی با تکیه بر دانش بومی خود و بکارگیری نیروهای بومی خود دستگاه های فایروال خود را تولید کردند. نفس این عمل بسیار عالی و زیبا است چرا که هر کسی در عمق وجود خود تمایل به استفاده از تولیدات داخلی دارد. از طرفی دیگر با پیچیده تر شدن حملات ساییبری و سایر مشکلات امنیت شبکه در دنیای کنونی نیازهای سخت افزاری برای کشف و دفع این خطرات با اتکا بر محصولات بومی دور از انتظار تصور می شود.

آیا کیفیت فایروال های ایرانی خوب است؟

فایروال های ایرانی در اول راه تولید هستند و همانطور که خود تولید کنندگان اعلام کرده اند، فایروال های داخلی بیشتر مناسب استفاده در شبکه های مدارس، هتل ها، و کسب و کارهای کوچک هستند؛ چرا که این ارگان ها چندان اطلاعات محرمانه و ذی قیمتی در شبکه های خود نگهداری نمی کنند. پس استفاده از آنها در این سطح قابل قبول می باشد.

اما کسب و کارهای مهم و اساسی کشور (مثلا بانک ها) که حاوی اطلاعات ارزشمند و محرمانه از جمله سوابق کاری و لیست دارایی افراد و بسیاری موارد حائز اهمیت دیگر هستند، که برای حفاظت نیازمند راهکارها و شیوه های قدرتمند و قابل اعتمادتری هستند.

این نهادها با مسائل بسیار مهمی سروکار دارند که به خطر افتادن این مسائل حتما می تواند باعث خسارات جبران ناپذیری به اقتصاد و امنیت کشور شود. تعداد اتفاقات ناخوشایند گذشته که حتی باعث اختلال در زندگی عادی مردم شدند، کم نیستند تا ما را مجاب به اتخاذ تصمیمات عاقلانه کنند. 

بهترین برندهای فایروال

از جمله برندهای مطرح در حوزه فایروال محصولات شرکت های سیسکو و فورتی نت و سوفوس هستند که بزرگترین تولید کنندگان این دستگاه ها در دنیا بشمار می روند. این تولیدکنندگان با ارائه محصولات بسیار متنوع و لایسنس های مطابق با نیاز هر مشتری بهترین گزینه برای کسب و کارهای حیاتی هر کشور هستند.

 فورتی نت: یکی از اصلی ترین شرکت ها در حوزه امنیت سایبری و پیشرو در صنعت تکنولوژی فایروال های نسل جدید؛ با ارائه راهکارهای امنیتی جامع، مناسب برای شبکه های بزرگ و پیچیده است. برای خرید فایروال های فورتی نت در ایران داریا یک گزینه مطمئن برای شما به شمار می رود که می توانید با دریافت مشاوره رایگان محصولی متناسب با نیاز خود را خریداری کنید.

سیسکو: شرکت پیشتاز در ارائه راهکارهای امنیت سایبری با طیف گسترده محصولات؛ معروفیت به داشتن راهکارهای قابل اعتماد و ترکیب پذیر با سایر محصولات سیسکو، این شرکت را گزینه محبوب شرکت های سازمانی کرده.

سوفوس: شرکت نرم افزاری امنیت سایبری که پیشتاز در ارائه راهکارهای امنیتی برای شرکت ها در مقیاس کوچک تا متوسط است. سیستم های امنیتی فایروال این شرکت معروف به عملکرد با ویژگی های حفاظت از تهدید پیشرفته هستند.

شرکت داریا ارائه دهنده دستگاه ها و خدمات شرکت های بزرگ تولید کننده فایروال ها، با اتکا به کارشناسان فنی مجرب و کارآزموده خود آماده ارائه راهنمایی های لازم جهت سهولت در تصمیم گیری برای خرید مناسب ترین دستگاه فایروال و همچنین سایر تجهیزات شبکه بر اساس نیازهای شما می باشد. ما با اعتماد به تخصص و تعهد خود همیشه هوشیار هستیم تا شما با آرامش فعالیت کنید. همچنین شما می توانید با مراجعه به صفحه شرکت داریا در آی تی بازار، خرید آنی و آنلاین داشته باشید.

سخن آخر

با پیشرفته تر شدن تکنولوژی، تهدیدات امنیتی کسب و کارها نیز به نوبه خود پیچیده تر و گسترده تر شده اند؛ راهکار مناسب برای مقابله با این تهدیدات خرید فایروال و استفاده از تجهیرات امنیتی شبکه است. در سال های اخیر همگام با شرکت های خارجی، شرکت های ایرانی نیز سعی در تولید این نوع دستگاه ها کرده اند که علیرغم تلاش هایشان فقط مناسب کسب و کارهای خرد هستند.

حال اینکه مقابله صحیح و کارآمد با این تهدیدات، بسیار پیچیده و نیازمند تکنولوژی بروز دنیاست. با توجه به تحریم های اعمال شده فایروال های ایرانی قادر به پاسخگویی به این تهدیدات نیستند؛ پس با توجه به نیازهای شما باید به دنبال راهکاری اساسی از میان فایروال های خارجی باشید که شرکت داریا با ارائه مشاوره رایگان برای کسب و کار شما می تواند بهترین تجهیزات امنیت شبکه را با مناسب ترین قیمت و گارانتی معتبر به شما ارائه دهد.

ستون اصلی عملیات در چشم انداز کسب و کار دیجیتالی امروزی در زیرساخت شبکه آن‌ها نهفته است. سرمایه گذاری در تجهیزات شبکه می‌تواند مزایای بلندمدت قابل توجهی از جمله بهبود بهره وری، افزایش امنیت و رشد و بالندگی آینده کسب و کار را به ارمغان بیاورد. هدف این راهنما این است که به شما کمک کند تا با تجهیزات شبکه آشنا شوید و راهکاری ارائه دهد تا به سهولت دستگاه‌هایی که به بهترین شکل نیازهای کسب و کار شما را برآورده می‌کنند را انتخاب کنید.

ارزیابی نیازهای کسب و کار

قبل از ورود به دنیای تجهیزات شبکه، ارزیابی نیازها بسیار مهم است. از این رو می‌بایست تعداد کاربران، دستگاه‌ها و ترافیک داده در شبکه شناسایی شوند؛ مقیاس پذیری بررسی و رشد آینده پیش بینی شود تا از نیاز به آپ‌گرِیدهای (upgrade) مکرر جلوگیری شود. اپلیکیشن‌های حیاتی که شبکه باید از آن‌ها پشتیبانی کند و همچنین ماهیت انتقال داده‌ی مورد استفاده، تعیین شود.

انتخاب توپولوژی شبکه مناسب

نیازهای کسب و کارهای مختلف، توپولوژی‌های شبکه متفاوتی را می‌طلبد. تعیین توپولوژی شبکه که مناسب کسب و کار خاصی باشد، بسیار مهم است. انواع توپولوژی‌های شبکه از این قرار هستند:

• LAN :(Local Area Network) مناسب سازمان‌هایی است که در یک مکان واحد مستقر هستند.
• CAN :(Campus Area Network) برای سازمان‌های بزرگ‌تر با ساختمان‌ها یا بخش‌های متعدد به هم پیوسته ایده‌آل می‌باشد.
• WAN :(Wide-Area Network) اگر سازمان در چندین مکان یا کشور فعالیت کند، استفاده از یک شبکه WAN ضروری می‌شود.

توپولوژی انتخاب شده بر نوع و محل قرارگیری تجهیزات شبکه تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، در یک توپولوژی ستاره (star)، دستگاه‌ها به یک هاب مرکزی متصل می‌شوند که نیازمند یک سوئیچ مرکزی یا روتر قوی است. در مقابل، یک توپولوژی مش (mesh) نیازمند ارتباطات مستقیم بیشتری است که نیاز به پورت‌های بیشتر روی سوئیچ‌ها را الزامی می‌کند.

ملاحظات بودجه

بودجه باید متعادل کنده‌ی هزینه و عملکرد باشد. شاید در ابتدا کاهش هزینه‌ها وسوسه انگیز باشد ولی باید خاطر نشان شود که تجهیزات ارزان، احتمالا در بلند مدت، منجر به تحمیل هزینه‌های بالای نگهداری، تعمیرات و آپ‌گرید شوند. آنالیز هزینه و فایده اولیه جهت ایجاد تعادل بین سرمایه‌گذاری اولیه و مزایای بلند مدت ضروری است.

تجهیزات شبکه اَکتیو و پَسیو

تجهیزات شبکه شامل دو بخش اصلی اَکتیو و پَسیو می‌باشد و هر کدام کارایی خاصی را بر عهده دارند. ابتدا تجهیزات پَسیو را بررسی می‌کنیم و در ادامه تجهیزات اَکتیو شبکه بررسی خواهند شد.

تجهیزات پسیو شبکه

اجزای پَسیو (Passive) شبکه عناصری هستند که نیازی به منبع تغذیه ندارند و سیگنال‌ها را تقویت یا بازسازی نمی‌کنند. آنها برای بلاک‌های شبکه ضروری هستند و عملکردهای اساسی مانند اتصال دستگاه‌ها، تقسیم سیگنال‌ها یا هاستینگ تجهیزات اکتیو شبکه را انجام می‌دهند. این تجهیزات معمولاً با روترها، سوئیچ‌ها یا هاب‌های اَکتیو برای ایجاد یک شبکه کامل استفاده می‌شوند. چند نمونه از اجزای شبکه پَسیو عبارتند از: کابینت‌های شبکه، پَچ (Patch) پنل‌ها، داکت‌های مسی و فیبری، کابل‌های مسی و فیبر نوری، کانکتورها، DWDM و غیره.

تجهیزات اکتیو شبکه

تجهیزا اکتیو (Active) شبکه، دستگاه‌هایی هستند که برای عملکرد به برق نیاز دارند و مسئول تقویت، پردازش و انتقال سیگنال‌های داده در سراسر شبکه هستند. این تجهیزات، اطلاعات و مدیریت را برای شبکه فراهم می‌کنند و امکان کنترل و عملکرد بیشتر را میسر می‌سازند. این قطعات معمولاً همراه با اجزای پسیو مانند کابل‌ها، کانکتورها و اسپلیترها برای ایجاد یک شبکه کامل استفاده می‌شوند. روترها، سوئیچ‌ها، اکسس پوینت‌های بی‌سیم، مودم‌ها و فایروال‌ها چند نمونه از اجزای اکتیو شبکه هستند و برای ساخت یک شبکه مدرن و کارآمد حیاتی هستند. در ادامه 5 مورد از این تجهیزات را بررسی خواهیم کرد.

فایروال

فایروال یک دستگاه امنیتی شبکه است که یک شبکه داخلی قابل اعتماد را از یک شبکه خارجی که غیرقابل اعتماد تلقی می‌شود (مثلا اینترنت) جدا می‌کند و ترافیک ورودی و خروجی شبکه را بر اساس قوانین امنیتی از پیش تعیین شده‌ای تنظیم می‌کند. فایروال‌ها در محافظت از شبکه در برابر دسترسی‌های غیرمجاز، فعالیت‌های مخرب و تهدیدات بالقوه بسیار مهم هستند و می‌توانند به صورت سخت افزاری، نرم افزاری، نرم افزار به عنوان سرویس (SaaS) یا ابری وجود داشته باشند.

فایروال‌ها پکِت‌های شبکه را بررسی می‌کنند و پالیسی‌های امنیتی را پیاده‌سازی می‌کنند و به طور مؤثری کاربران غیرمجاز یا داده‌های مخرب را از نفوذ یا خروج از شبکه منع می‌کنند. شایان به ذکر است، فایروال‌ها به عنوان دروازه‌بان عمل می‌کنند، تمامی پکت‌های شبکه را بررسی می‌کنند و تصمیم می‌گیرند که بر اساس قوانین از پیش تعیین شده، به آن‌ها اجازه عبور دهند و یا آن را بلاک کنند. با استفاد از فایروال‌ها می‌توان اطمینان حاصل کرد که تنها، ترافیکی که ایمن و قانونی تلقی می‌شود، مجاز به عبور از فایروال است.

علاوه بر این عملکردهای اصلی، فایروال‌های نسل بعدی (NGFW) امروزی دارای طیف وسیعی از ویژگی‌ها برای تقویت امنیت شبکه هستند که شامل بازرسی عمیق پکت، کنترل اپلیکیشن، تشخیص و جلوگیری از نفوذ، دفاع در برابر بدافزار، فیلتر URL و موارد دیگر می‌باشد.

WAF

فایروال‌های اپلیکیشن وب  (Web Application Firewall) یا به اختصار WAF یک دفاع امنیتی حیاتی برای وب سایت‌ها، اپلیکیشن‌های موبایل و APIها هستند. WAFها، پکت‌های داده‌ای که به سمت و یا از طرف اپلیکیشن‌های وب روانه هستند را نظارت، فیلتر و بلاک می‌کنند و از آن‌ها در برابر تهدیدات، محافظت می‌کنند. WAFها برای شناسایی و محافظت در برابر نقص‌های امنیتی خطرناکی که در ترافیک وب رایج هستند، طراحی شده‌اند و این امر آن‌ها را برای مشاغل آنلاین مانند خرده فروشی‌ها، بانک‌ها، مراقبت‌های بهداشتی و رسانه‌های اجتماعی که نیازمند محافظت از داده‌های حساس در برابر دسترسی غیرمجاز هستند، ضروری می‌کند. WAFها را می‌توان به عنوان راهکارهای مبتنی بر شبکه، مبتنی بر هاست یا مبتنی بر ابر مستقر کرد تا امکان مشاهده داده‌های اپلیکیشن را در لایه اپلیکیشن HTTP فراهم کنند.

از آنجایی که اپلیکیشن‌های وب و موبایل و APIها مستعد خطرات امنیتی هستند که می‌تواند عملیات را مختل کند یا منابع را تخلیه کند، در نتیجه WAFها برای مقابله با سواستفاده‌های رایج وب مانند ربات‌های مخرب طراحی شده‌اند و در برابر تهدیداتی که دسترسی، امنیت یا منابع (سواستفاده‌های روز صفر، بات‌ها و بدافزارها) را به خطر می اندازند، محافظت می‌کنند.

برای داشتن اطلاعات بیشتر در رابطه با امنیت اپلیکیشن چیست؟ کلیک کنید.

سوئیچ

اصلی ساختار هر شبکه هستند و چندین دستگاه مانند کامپیوترها، اکسس‌پوینت‌های بی‌سیم، پرینترها و سرورهایی که در شبکه‌ی داخل یک ساختمان یا محوطه هستند را به هم متصل می‌کنند. یک سوئیچ دستگاه‌های متصل را قادر می‌سازد اطلاعات را به اشتراک بگذارند و با یکدیگر تعامل کنند. جالب است بدانید سوئیچ‌ها بر دو نوع سوئیچ‌های مدیریت نشده و سوئیچ‌های مدیریت شده تقسیم بندی شده‌اند که در ادامه به بررسی این دو می‌پردازیم.

سوئیچ‌های مدیریت نشده

طراحی یک سوئیچ شبکه مدیریت نشده (Unmanaged) به گونه‌ای است که شما را قادر می‌سازد تا به سادگی و بدون نیاز به هیچ تنظیماتی، آن‌ها را وصل کنید. سوئیچ‌های مدیریت نشده معمولاً برای ارتباطات اولیه مناسب هستند و اغلب در شبکه‌های خانگی یا هر جایی که به چند پورت دیگر نیاز است (مانند میز کار، آزمایشگاه یا اتاق کنفرانس) مورد استفاده هستند.

سوئیچ‌های مدیریت شده

سوئیچ‌های مدیریت شده (Managed) امنیت بیشتر، ویژگی‌ها و انعطاف‌پذیری بیشتری را به شما ارائه می‌دهند؛ چرا که می‌توانید آن‌ها را به گونه‌ای تنظیم کنید که شبکه خود را به صورت سفارشی کانفیگ کنید. به این صورت با کنترل بیشتر، می‌توانید از شبکه خود بهتر محافظت کنید و کیفیت خدمات را برای کسانی که به شبکه دسترسی دارند را بهبود بخشید.

روتر

روتر (Router) دستگاهی است که دو یا چند شبکه را به هم متصل می‌کند و دو کارکرد اصلی دارد: مدیریت ترافیک بین شبکه‌ها با ارسال پکت‌های داده به آدرس های آی‌پی مورد نظر و اجازه دادن به چندین دستگاه برای استفاده از یک ارتباط اینترنتی.

توجه داشته باشید که انواع مختلفی از روترها وجود دارد، اما بیشتر روترها داده‌ها را بین LAN و WAN انتقال می‌دهند. LAN مجموعه ای از دستگاه‌های متصل هستند که در یک منطقه جغرافیایی خاص قرار دارند.

نکته: یک شبکه LAN معمولاً به یک روتر نیاز دارد.

در مقابل، WAN یک شبکه بزرگ است که در یک منطقه جغرافیایی وسیع گسترده شده است؛ مثلا سازمان‌ها و شرکت‌های بزرگی که در چندین مکان در سراسر کشور فعالیت می‌کنند، به شبکه‌های LAN جداگانه‌ای برای هر مکان نیاز دارند؛ این LANها به شبکه‌های LAN دیگر متصل می‌شوند تا یک WAN را تشکیل دهند. از آنجا که یک WAN در یک منطقه‌ی بزرگ توزیع شده است، اغلب به چندین روتر و سوئیچ نیاز دارد.

از جمله انواع مختلف روترها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

روتر بی‌سیم

روتر بی‌سیم (Wireless) از کابل اترنت برای اتصال به مودم استفاده می‌کند و داده را با تبدیل پکت‌ها از کد باینری به سیگنال‌های رادیویی، توزیع می‌کند.

روتر سیمی

روتر سیمی (Wired) مانند روتر بی‌سیم، از کابل اترنت برای اتصال به مودم استفاده می‌کند و سپس با استفاده از کابل‌های جداگانه به یک یا چند دستگاه در شبکه متصل می‌شوند.

روتر اصلی

یک روتر اصلی (Core) توسط شرکت‌ها و مشاغل بزرگ استفاده می‌شود که حجم بالایی از پکت‌های داده را در شبکه خود منتقل می‌کنند.

روتر لبه

در حالی که یک روتر Core به طور انحصاری ترافیک داده در یک شبکه با مقیاس بزرگ را مدیریت می‌کند، یک روتر لبه (Edge) هم با روترهای Core و هم با شبکه‌های خارجی ارتباط برقرار می‌کند. روترهای لبه در لبه‌ی شبکه‌ها قرار می‌گیرند.

روتر مجازی

روتر مجازی (Virtual) یک اپلیکیشن نرم افزاری است که همان عملکرد روتر سخت افزاری استاندارد را انجام می‌دهد.

اکسس پوینت

اکسس‌پوینت (Access Point) یا به اختصار AP، یک دستگاه شبکه است که شبکه‌های سیمی و بی‌سیم را به هم وصل می‌کند. APهای خانگی اغلب روترهای بی‌سیم نامیده می‌شوند، چرا که معمولاً به عنوان روتر اینترنت و فایروال نیز عمل می‌کنند. APهای تجاری و صنعتی، کمتر به عنوان روتر شبکه مورد استفاده هستند و به ندرت کار فایروال را انجام می‌دهند.

اکثر APها شبکه‌های بی‌سیم را با استفاده از استاندارد Wi-Fi متصل می‌کنند ولی APهای تجاری و صنعتی مدرن، به شکل گسترده‌ای از استانداردهای بی‌سیم بلوتوث و Thread پشتیبانی می‌کنند؛ این امر به APهای تجاری و صنعتی اجازه می‌دهد تا از دستگاه‌های انسان محور و اینترنت اشیا (IoT) پشتیبانی کنند.

هدف یک اکسس‌پوینت فراهم کردن دسترسی به شبکه برای دستگاه‌های بی‌سیم است. APهای مدرن، نه تنها مشکل نحوه اتصال دستگاه‌های بی سیم به یک شبکه سیمی را حل می‌کنند، بلکه به طور ایمن دستگاه‌های بی‌سیم را به یک شبکه سیمی نیز متصل می‌کنند.

خرید تجهیزات شبکه

اگر که قصد خرید تجهیزات امنیت شبکه را دارید، شرکت داریا با داشتن چندین سال سابقه درخشان در این حوزه میتواند به شما کمک کند. برای دریافت مشاوره رایگان و خرید تجهیزات شبکه می توانید با شماره 0416224 تماس حاصل کنید.

سخن پایانی

برای ایجاد یک شبکه، تجهیزات فراوانی مورد نیاز است که بسته به مقیاس کسب و کار، می‌توانند متنوع باشند. از مهمترین این تجهیزات می‌توان فایروال‌ها (دستگاه امنیتی شبکه، که شبکه داخلی قابل اعتماد را از شبکه خارجی غیرقابل اعتماد جدا می‌کند)، WAFها (فایروال‌های اپلیکیشن وب، که یک دفاع امنیتی حیاتی برای وب سایت‌ها، اپلیکیشن‌های موبایل و APIها ایجاد می‌کنند)، اکسس‌پوینت‌ها (دستگاهی در شبکه که شبکه‌های سیمی و بی‌سیم را به هم وصل می‌کند)، سوئیچ‌ها (چندین دستگاه مانند کامپیوترها، اَکسس‌پوینت‌های بی‌سیم، پرینترها و سرورهای داخل یک شبکه‌ را به هم متصل می‌کنند) و روترها (دستگاهی که دو یا چند شبکه را به هم متصل می‌کند) را نام برد.

سوالات متداول

تفاوت بین WAF و NGFW چیست؟

هم NGFW و هم WAF، عملکردهای شبکه در نظر گرفته می شوند، اما با ترافیک نقاط مختلف تعامل دارند. NGFWها را به عنوان ورودی یک هتل و WAF را به عنوان کلید اتاق هتل در نظر بگیرید. فایروال‌های شبکه ترافیک روی شبکه و WAFها، اپلیکیشن را پوشش می‌دهند.

تفاوت بین روتر و سوئیچ چیست؟

سوئیچ‌ها چندین نقطه پایانی را به هم متصل می‌کنند تا منابع را در یک شبکه محدود به اشتراک بگذارند؛ در مقابل، روترها نقش گسترده‌تری در هدایت ترافیک بین اینترنت عمومی یا خصوصی و مقاصد محلی دارند.

کدام بهتر است، اکسس پوینت یا روتر؟

روترهای بی‌سیم برای خانه‌های مسکونی یا دفاتر کوچک و سازمان‌هایی با نیازهای دسترسی خاص مناسب‌تر هستند ولی برای مطابقت با رشد نیازهای شبکه، همگام با گسترش سازمان، مقیاس پذیر نیستند؛ از سوی دیگر، اَکسِس‌پوینت‌های بی‌سیم معمولاً در سازمان‌های متوسط ​​تا بزرگ استفاده می‌شوند.

خرابکاری و باج‌گیری از زمان‌های بسیار قدیم وجود داشته است، به نحوی که موضوع اصلی بسیاری از فیلم‌های وسترن هالیوودی حول محور این موضوع بوده‌است. در سال‌های اخیر با توسعه تکنولوژی و تغییر سبک زندگی‌، کلاهبرداری‌ها نیز رنگ و بوی تازه‌ای گرفته اند. از برترین مثال‌های باج‌گیری در دنیای مدرن می‌توان به حملات باج‌افزاری اشاره کرد که با وجود قدمت نه‌چندان زیاد، تبدیل به یکی از کابوس‌های بشر شده است.

باج‌افزار چیست؟

باج افزار (Ransomware) نوعی از بدافزار است که با قفل و رمزگذاری داده‌ها، فایل‌ها، دستگاه‌ها یا سیستم‌های قربانی را غیرقابل دسترس و غیرقابل استفاده می‌کند؛ تا زمانی که مهاجم باج‌ را دریافت نکند، قربانی امکان دسترسی به آن‌ها را نخواهد داشت.

اوایل در حمله باج افزاری فقط از رمزگذاری برای جلوگیری از دسترسی قربانیان به فایل‌ها و سیستم‌های خود استفاده می‌کردند. قربانیانی که نسخه بکاپ منظم داشتند، بدون نیاز به پرداخت باج، می‌توانستند اطلاعات خود را بازیابی کنند. به تدریج، عوامل مخرب شروع به ترکیب تاکتیک‌های اخاذی سایبری کردند و از تهدیدهای دیگری نیز برای اجبار قربانیان به پرداخت باج استفاده کردند.

همچنین، مهاجمان به طور فزاینده‌ای نسخه‌های بکاپ قربانیان را مورد هدف قرار دادند تا از بازیابی اطلاعات توسط سازمان‌ها جلوگیری کنند. گزارش شرکت Veeam با عنوان ترندهای باج‌افزار در سال 2023 نشان می‌دهد که بیش از 93 درصد از حملات باج‌افزار در سال ماقبل آن به‌طور خاص داده‌های بکاپ را مورد هدف قرار داده‌اند.

بدافزار یک اصطلاح فراگیر برای هر نرم‌افزار مخربی است که دسترسی غیرمجاز به سیستم‌های کاربران را امکان پذیر می‌کند. باج‌افزار زیرمجموعه‌ای از بدافزار است که در آن قربانی برای باز کردن قفل و رمزگشایی داده‌، می‌بایست هزینه ای به هکر پرداخت کند تا مجددا بتواند به اطلاعات خود دسترسی پیدا کند.

باج افزارها می‌توانند برای افراد، سازمان‌ها و حتی کل کشور مخرب باشند. از آنجایی که این نوع حملات موفق هستند، با انگیزه‌های مالی به طور فزاینده‌ای همچنان در حال ترویج هستند. گزارش تحقیقات نقض داده‌ سال 2023 که توسط شرکت Verizon منتشر شده، نشان می‌دهد که باج افزارها در 24 درصد از کل نقض‌ها دخیل بوده‌اند؛ همچنین گزارش شرکت Sophos با عنوان وضعیت باج‌افزارها در سال 2023 نشان می‌دهد که 66 درصد سازمان‌ها در سال گذشته حمله باج افزاری را تجربه کرده‌اند و 76 درصد از این حملات منجر به رمزگذاری داده شده‌اند.

باج افزار چگونه کار می‌کند؟

حمله باج افزار دارای شش مرحله کلی است: توزیع بدافزار و آلودگی؛ فرماندهی و نظارت ؛ کشف و حرکت جانبی؛ سرقت مخرب و رمزگذاری فایل؛ اخاذی و در نهایت حل و فصل مسئله.

توزیع بدافزار و آلودگی

مهاجمان برای اینکه بتوانند درخواست باج کنند، باید ابتدا به سیستم قربانی خود نفوذ کرده و آن را با بدافزار آلوده کنند. رایج ترین بردارهای حملات باج افزاری از این قرار هستند: فیشینگ، RDP و سواستفاده از اطلاعات اکانت و آسیب پذیری های نرم‌افزاری قابل بهره‌برداری.

فیشینگ

فیشینگ محبوب ترین نوع مهندسی اجتماعی است که برترین بردار حمله میان انواع بدافزارها به شمار می‌رود. مهاجمان ایمیلی با ظاهری قانونی، با لینک‌ و پیوستی مخربی که ارسال می‌کنند، کاربر را ترغیب به نصب ناخواسته بدافزار می کنند. حملات Smishing، Vishing، Spear Phishing و Watering Hole، همگی انواعی مختلفی از کلاهبرداری‌های فیشینگ و مهندسی اجتماعی هستند که مهاجمان از آن‌ها برای فریب دادن افراد برای نصب بدافزار استفاده می‌کنند.

RDP و سواستفاده از اطلاعات اکانت

Remote Desktop Protocol یا به اختصار RDP و سواستفاده از اطلاعات اکانت شامل استفاده از حملات بروت فورس (Brute-Force)، حملات پر کردن اطلاعات اکانت (Credential-Stuffing) یا خرید اطلاعات اکانت از دارک وب می‌شود؛ هدف آن‌ها ورود به سیستم با ظاهر یک کاربر قانونی و سپس آلوده کردن شبکه با بدافزار است. RDP که مورد علاقه مهاجمان است، پروتکلی است که مدیران را قادر می‌سازد تا به سرورها و دسکتاپ‌ها از هر نقطه‌ای دسترسی داشته باشند؛ همچنین به کاربران اجازه دسترسی از راه دور به دسکتاپ ‌را می‌دهد. استقرار ناامن RDP، نقطه ورودی رایج برای باج افزارها است.

آسیب پذیری‌های نرم‌افزاری

آسیب پذیری‌های نرم‌افزاری نیز هدفی رایج برای آلودگی‌های باج افزاری هستند. مهاجمان با حمله به نرم‌افزارهای پَچ نشده (unpatched) یا منقضی شده، به سیستم قربانی نفوذ می کنند. یکی از بزرگترین حوادث باج افزاری در کل تاریخ، یعنی WannaCry، به سواستفاده‌ی EternalBlue مرتبط است؛ EternalBlue آسیب‌پذیری است که در نسخه‌های پَچ نشده پروتکل SMB ویندوز وجود دارد.

سرور فرماندهی و نظارت

سرور فرماندهی و نظارت (Command-and-Control) یا به اختصار  C&Cکه توسط مهاجمان باج‌ افزار راه‌اندازی و اداره می‌شود، کلیدهای رمزگذاری را به سیستم هدف ارسال می‌کند، بدافزار اضافی را نصب می‌کند و مراحل بعدی عملکرد باج‌افزار را تسهیل می‌سازد.

کشف و حرکت جانبی

مرحله کشف و حرکت جانبی، دو بخشی است؛ بخش اول شامل جمع‌آوری اطلاعات در مورد شبکه قربانی است تا به مهاجمین کمک کند، نحوه انجام یک حمله موفقیت‌آمیز را بهتر درک کنند و در بخش دوم آلودگی را به دستگاه‌های دیگر گسترش می‌دهند و به این ترتیب میتوانند امتیازات دسترسی خود را گسترش دهند تا به داده‌های ارزشمند دست‌یابند.

سرقت مخرب و رمزگذاری فایل

در این مرحله، مهاجمان داده‌ها را به سرور C&C منتقل می‌کنند تا از آن‌ها در حملات اخاذی استفاده کنند. سپس مهاجمان داده‌ها و سیستم‌ها را با استفاده از کلیدهای ارسال شده از سرور C&C خود رمزگذاری می‌کنند.

اخاذی

در مرحله اخاذی، فرد بر اساس نیاز خود چیزی از شما میخواهد که در اکثر موارد پرداخت هزینه است.

حل و فصل مسئله

در این مرحله سازمان قربانی برای رسیدگی و ریکاوری حمله می‌بایست وارد عمل شود، که این موارد شامل بازیابی نسخه بکاپ، اجرای طرح بازیابی باج افزار، پرداخت باج، مذاکره با مهاجمان یا بازسازی زیربنایی سیستم خواهد بود.

حملات باج‌افزار سنتی فقط داده‌ها را رمزگذاری می‌کردند، ولی سرقتی در کار نبود.

انواع مختلف باج‌افزار چیست؟

باج‌افزارها بر اساس نحوه ارسال و تأثیر آن‌ها، تعریف و دسته‌بندی می‌شود. ارسال شامل باج‌افزار به‌عنوان سرویس (RaaS)، ارسال خودکار (نه به عنوان سرویس) و ارسال توسط انسان می‌شود؛ تاثیر باج‌افزار می‌تواند در برگیرنده عدم در دسترس بودن داده‌، تخریب داده‌، حذف داده‌، و استخراج و اخاذی از داده‌ باشد.

عبارات زیر انواع مختلف باج افزار را بیشتر توضیح می‌دهند:

• باج‌افزار Locker، سیستم یا داده قربانی را به طور کامل از دسترس وی خارج می‌کند.
• باج‌افزار Crypto همه یا برخی از فایل‌های قربانیان را رمزگذاری می کند.
• Scareware قربانیان را با ایجاد این تصور که دستگاه‌هایشان به باج افزار آلوده شده‌اند، می‌ترساند؛ در حالی که ممکن است اصلا آلوده نشده‌باشند. سپس مهاجمان، قربانی را فریب می‌دهند تا نرم‌افزاری را بخرند که ظاهراً باج‌افزار را حذف خواهد کرد؛ در حالی‌که در عمل، این نرم‌افزار داده‌ها را می‌دزدد یا بدافزارهای اضافی را دانلود می‌کند.
• باج‌افزار اخاذی (Extortionware) که با نام‌های leakware، doxware و exfiltrationware نیز شناخته می‌شود، نوعی باج‌افزار است که در آن، مهاجمان داده‌های قربانیان را می‌دزدند و تهدید می‌کنند که آن‌ها را به صورت عمومی منتشر خواهند کرد یا در دارک وب خواهند فروخت.
• بدافزار Wiper مانند باج‌افزار عمل می‌کند، اما در واقع نوعی بدافزار مخرب است که داده‌های سیستم‌ قربانی را پاک می‌کند، حتی اگر آن‌ها باج را پرداخت‌ کنند.

• باج‌افزار اخاذی مضاعف (Double Extortion Ransomware)، ابتدا داده‌های قربانیان را رمزگذاری می‌کند و سپس آن‌ها را برای اخاذی دوباره از قربانی، استخراج می‌کند.
• باج‌افزار اخاذی سه‌گانه (Triple Extortion Ransomware)، داده‌های قربانی را رمزگذاری می‌کند، سپس آن‌ها را برای اخاذی از قربانیان تخلیه می‌کند و در نهایت تهدید سوم را اضافه می‌کند. اغلب، عامل سوم، شامل یک حمله DDoS یا اخاذی از مشتریان، شرکا، تامین کنندگان و سهامداران قربانی برای پرداخت باج می‌شود. در این نوع باج‌افزارها، مهاجم می‌تواند به ازای یک حمله، سه بار یا بیشتر باج دریافت کند.
• RaaS، که بیشتر یک مدل ارسال است تا نوعی باج‌افزار، اغلب در انواع لیست‌های باج‌افزار گنجانده می‌شود. RaaS یک مدل مبتنی بر اشتراک است که در آن توسعه‌دهندگان باج‌افزار، یک باج‌افزار پولی را به اپراتورهای استفاده کننده‌ی باج‌افزار می‌دهد و اپراتورها درصدی از سود حمله را به توسعه‌دهندگان می‌پردازند.

باج‌افزار اخاذی مضاعف، استخراج داده‌ها را به یک حمله باج‌افزاری سنتی می‌افزاید و داده‌ها را به سرقت می‌برد تا از قربانی بیشتر اخاذی کند.

اثرات باج افزار بر کسب و کارها چیست؟

بسته به پیچیدگی حمله، انگیزه مهاجم و سیستم دفاعی قربانی، عواقب باج افزار می تواند از یک ناراحتی جزئی تا ویرانی کامل متغیر باشد.

آیا باید باج را پرداخت کرد؟

کارشناسان امنیت سایبری و مقامات دولتی، افراد و سازمان‌ها را از پرداخت باج منع می کنند. با این حال، برخی از مشاغل به امید بازیابی و دسترسی مجدد به داده‌های حساس خود، گزینه پرداخت را انتخاب می‌کنند. استدلال کارشناسان این است که پرداخت باج، مهاجمان را تشویق می کند، اهدافی برای حملات آینده داشته باشند و موجب به وجود آمدن مشکلات قانونی در آینده شود. به علاوه، پرداخت باج هرگز تضمین نمی‌کند که مهاجمان داده‌ را برمی‌گردانند و یا اینکه در آینده از آن در حملات اخاذی استفاده نخواهند کرد.

هزینه کل یک حمله باج افزار می تواند به عوامل متعددی بستگی داشته باشد؛ از جمله این عوامل میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

• در معرض قرار گرفتن یا از دست دادن داده
• از کار افتادن سیستم
• کاهش بهره‌وری
• کاهش درآمد
• جریمه‌های قانونی و انطباق با مقررات

باج افزار همچنین می تواند تأثیرات زیر را داشته باشد:

• صدمه به اعتبار تجاری
• کاهش روحیه کارکنان
• از دست دادن اعتماد و وفاداری مشتری
• تبدیل سازمان به یک هدف بالقوه برای حملات آینده

اهداف رایج حملات باج‌افزاری

در حالی که صنایعی مانند زیرساخت‌های حیاتی، آموزش و مراقبت‌های بهداشتی، زمانی که قربانی مورد حمله باج‌افزار قرار میگرد، به تیتر اخبار تبدیل می‌شود، باید توجه داشت که هیچ سازمانی در برابر حملات باج‌افزاری مصون نیست. گزارش Sophos موارد زیر را به عنوان 13 هدف برتر باج‌افزاری لیست کرده است:

1. آموزش
2. ساخت و ساز و اموال
3. دولت مرکزی و فدرال
4. رسانه‌ها و سرگرمی‌های اوقات فراغت
5. حکومت‌های محلی و ایالتی
6. خرده فروشی‌ها
7. زیرساخت‌های انرژی و تاسیسات
8. بخش توزیع و حمل و نقل
9. خدمات مالی
10. خدمات بازرگانی، حرفه‌ای و حقوقی
11. مراقبت‌های بهداشتی
12. ساخت و تولید
13. آی‌تی، تکنولوژی و مخابرات

از باج‌خواهی‌های بزرگ گرفته تا اختلالات خدمات و وضعیت‌های اضطراری، بیشترین تأثیر حملات باج‌افزار در تاریخ هستند.

حملات باج‌افزار سه‌گانه اخاذی، بردار حمله سومی را به یک حمله اخاذی مضاعف اضافه می‌کند که اغلب یک حمله DDoS یا باج‌گیری از کارکنان، مشتریان و سهامداران قربانی برای پرداخت باج است.

چگونه از حملات باج افزار جلوگیری کنیم؟

پیشگیری از حملات باج‌افزاری چالشی بزرگ برای سازمان‌ها در هر نوع و اندازه‌ای است که هیچ راه حل جادویی ندارد. کارشناسان بر این باورند که سازمان‌ها نیازمند یک استراتژی پیشگیری از حملات باج افزاری چند جانبه هستند که موارد زیر را شامل می‌شود:

امنیت دفاعی عمیق: رویکرد دفاعی عمیق، برای جلوگیری از فعالیت‌های مخرب، کنترل‌های امنیتی که به طور هماهنگ کار می‌کنند را لایه‌بندی کرده است. حتی اگر بدافزار موفق به عبور از یک لایه‌ی کنترلی شود، می‌توان امید داشت که مکانیسم امنیتی دیگری که همپوشانی دارند، آن را متوقف کند.

کنترل های امنیتی پیشرفته: با اینکه که کنترل‌های اولیه امنیت سایبری می‌توانند بسیاری از انواع باج‌افزارهای شناخته‌شده را شناسایی کنند، ولی کشف حملات جدید توسط تکنولوژی‌های حفاظتی پیشرفته، محتمل‌تر است. از جمله این ابزارها و استراتژی‌های پیشرفته، می‌توان XDR، MDR، SASE، SIEM، آنالیز رفتار کاربر و نهاد، شبکه اعتماد صفر و فریب سایبری را در نظر گرفت.

مدیریت پچ (Patch): هنگامی که حمله باج افزار WannaCry برای اولین بار در می 2017 رخ داد، از یک آسیب پذیری شناخته شده استفاده کرده بود که مایکروسافت دو ماه قبل پَچی برای آن منتشر کرده بود، ولی صدها هزار قربانی هنوز آن را نصب نکرده بودند. جالب است که بدانیم سازمان‌هایی که از سیستم‌های پچ‌نشده استفاده می‌کنند، همچنان قربانی WannaCry و بسیاری از حملات قدیمی دیگر می‌شوند.

بکاپ‌گیری از داده: بکاپ‌گیری از داده‌های حیاتی می‌تواند به طور مؤثری یک حمله باج‌افزاری را با شکست مواجه کند و سازمان را قادر سازد تا عملیات بازیابی را بدون سرگرم شدن به خواسته‌های مجرمان سایبری انجام دهد. با این حال، بسیار مهم است که نسخه بکاپ باید در جایی دور از محیط اصلی آی‌تی باشد تا عوامل تهدید نتوانند در طول نفوذ، آن را پیدا کرده و رمزگذاری کنند. توجه به این نکته مهم است، در حالی که بکاپ‌گیری بخش مهمی از دفاع در برابر یک حمله‌ی باج‌افزاری است، ولی (به خصوص در مورد حملات اخاذی مضاعف یا سه‌گانه) درمان قطعی نیست.

آموزش آگاهی از امنیت: اپراتورهای باج افزار اغلب از طریق ابزارهای قابل تشخیص و پیشگیری به شبکه‌های سازمانی دسترسی پیدا می‌کنند. مسلماً آموزش کاربر نهایی مهمترین و دشوارترین مولفه در پیشگیری از بدافزار است. آموزش آگاهی از امنیت باید پویا و جذاب بوده و شامل اطلاعاتی در مورد باج‌افزار باشد تا به کاربران چگونگی اجتناب از حملات و همچنین مقابله با موارد در حال وقوع را آموزش دهد.

نحوه تشخیص حملات

حتی سازمان‌هایی که از بهترین شیوه‌های پیشگیری از حملات باج‌افزاری استفاده می‌کنند، ناگزیر قربانی حملات خواهند شد. در واقع، بسیاری از کارشناسان معتقد هستند که شرکت‌ها باید همیشه انتظار چنین حملاتی را داشته باشند و شرایط نباید چنین باشد که سازمان ها تنها با احتمالات از حملات جلوگیری کنند.

با این حال، اگر تیم‌های امنیتی بتوانند یک حمله باج‌افزاری را در مراحل اولیه آن شناسایی کنند، احتمالا قبل از اینکه عوامل مخرب زمان لازم برای دست‌یابی، رمزگذاری و استخراج داده‌های حساس را داشته باشند، بتوانند آن‌ها را متوقف کنند.

اولین خط دفاعی مهم، ابزارهای ضد بدافزار هستند تا بتوانند انواع باج‌افزارهای شناخته شده را بر اساس سیگنیچر دیجیتالی آنها تشخیص دهند. برخی از پلتفرم‌ها، مانند XDR ،SIEM، ناهنجاری‌های رفتاری را نیز اسکن می‌کنند تا گونه‌های باج‌افزار جدید و غیرقابل تشخیص را نیز شناسایی کنند. شاخص‌هایی که دال بر احتمال به خطر افتادن هستند، از این قرارند: اجرای غیرعادی یک فایل، ترافیک شبکه و تماس‌های API (هر کدام از این موارد می‌توانند به یک حمله باج‌افزار فعال اشاره داشته باشند).

این 9 مرحله می‌تواند به تسریع واکنش به حادثه در صورت حمله باج افزاری کمک کند.

نحوه حذف باج افزار

اعتبار سنجی حمله

اولین مرحله در یک طرح واکنش به حمله باج افزاری با اعتبار سنجی حمله آغاز می‌شود. اگر تیم امنیتی تأیید کند که حادثه واقعاً یک حمله باج‌افزاری است، می‌توان مراحل بعدی را ادامه داد.

تشکیل تیم واکنش به حادثه

این گروه باید شامل نمایندگانی از تیم های آی‌تی، مدیران اجرایی، حقوقی و روابط عمومی باشد. بسیار ضروری است که قبل از وقوع یک بحران واقعی، همه از موارد زیر به خوبی آگاه باشند:

• نحوه دریافت اطلاعیه در مورد یک حادثه
• نقش‌ها و مسئولیت‌های خاص افراد
• نحوه ارتباط با اعضای تیم

آنالیز حادثه

برای تعیین میزان گسترش بدافزار، باید در اسرع وقت اقدام کرد.

مهار حادثه

برای به حداقل رساندن تأثیر بدافزار، سیستم‌ها و دستگاه‌های آلوده باید فوراً از شبکه جدا و قرنطینه شوند. حالت ایده‌آل این است که تکنولوژی مدیریت شبکه وجود داشته باشد تا بتواند به‌طور خودکار، نقاط پایانی که رفتار غیرعادی نشان می‌دهند را قرنطینه کند، ارتباطات سرور C&C را بلاک و بخش‌های شبکه را برای جلوگیری از حرکت جانبی قفل کند. با اتوماسیون می‌توان به طور چشمگیری روند مهار را تسریع کرد. پس از مهار آلودگی، منابع بلاک باید بررسی شوند تا از سلامت و امنیت‌شان اطمینان حاصل شود.

بررسی

در مورد حمله باج‌افزاری و شدت آن تا حد امکان باید اطلاعات جمع آوری شود تا با ارزیابی نتایج بالقوه، توصیه‌هایی برای تصمیم گیرندگان اجرایی ارائه شود.

ریشه کن کردن بدافزار و ریکاوری بعد از حادثه

نمونه‌های سیستم مرکزی آلوده می‌بایست حذف و جایگزین شوند، و نقاط پایانی آسیب‌دیده با داده‌های بکاپ بازیابی شوند. در مرحله بعد، داده‌های بازیابی شده باید اسکن شوند تا اطمینان حاصل شود که بدافزار از بین رفته است. در نهایت، تمام پسوردهای سیستم، شبکه و اکانت‌ها باید عوض شوند.

تماس با ذینفعان

براساس طرح واکنش به حادثه، جزئیات حادثه را با ذینفعان (ذینفعان داخلی، مانند کارکنان و مدیران اجرایی و ذینفعان خارجی مانند مشتریان، شرکای شخص ثالث و ضابطین قانون) در میان بگذارید.

انجام فعالیت‌های پس از حادثه

در صورت لزوم، با رعایت مقررات انطباق با قوانین و سیاست‌های شرکت، حملات را باید به سازمان‌های دولتی و مشتریان اطلاع داد. باید تأیید شود که همه سیستم‌ها، داده‌ها و اپلیکیشن‌ها در دسترس و عملیاتی هستند و هیچ آسیب‌پذیری عمده‌ای که به مهاجمان اجازه بازگشت بدهد، وجود ندارد.

انجام آنالیز و کسب تجربه از حمله

هنگامی که اوضاع آرام شد و سازمان دوباره به حالت عادی بازگشت، جزئیات حمله باید به دقت آنالیز شوند تا هرگونه شکاف امنیتی برای جلوگیری از اتفاقات بعدی شناسایی و برطرف شوند و درس‌های آموخته شده شناسایی شوند و بر اساس آن تجربیات، برنامه واکنش به حادثه، به‌روزرسانی شود.

سخن آخر

باج‌افزار نوعی از بدافزار است که با قفل و رمزگذاری داده‌ها، فایل‌ها، دستگاه‌ها یا سیستم‌های قربانی را غیرقابل دسترس و غیرقابل استفاده می‌کند؛ تا زمانی که مهاجم باج‌ را دریافت نکند، قربانی امکان دسترسی به آن‌ها را نخواهد داشت. چرخه حیات باج افزار دارای شش مرحله کلی است: توزیع بدافزار و آلودگی؛ فرماندهی و نظارت؛ کشف و حرکت جانبی؛ سرقت مخرب و رمزگذاری فایل؛ اخاذی و در نهایت حل و فصل مسئله. برای جلوگیری از حملات بدافزار نیازمند این موارد هستیم: امنیت دفاعی عمیق، کنترل های امنیتی پیشرفته، مدیریت پچ (Patch)، بکاپ‌گیری از داده و آموزش آگاهی از امنیت.

سوالات متداول

در صورت دریافت باج‌افزار چه اتفاقی می‌افتد؟

باج‌افزار تهدیدی مخرب است که از دسترسی کاربران به دستگاه‌ها و داده‌های ذخیره شده در آن جلوگیری می‌کند. این کار معمولاً با رمزگذاری فایل‌های موجود در آن دستگاه انجام می‌شود؛ رمزگذاری دستگاه می‌تواند در موبایل، لپ‌تاپ یا کامپیوتر شخصی اتفاق بیفتد.

آیا باج افزار نوعی ویروس است؟

ویروس‌ها و باج‌افزارها هر دو نوعی بدافزار هستند. تروجان‌ها، جاسوس‌افزارها، ابزارهای تبلیغاتی مزاحم، روت‌کیت ها، کرم‌ها و کی‌لاگرها، سایر اشکال بدافزار هستند. اصطلاح ویروس امروزه کمتر مورد استفاده قرار می گیرد و به جای آن از اصطلاح عمومی بدافزار استفاده می‌شود.

آیا باج افزار در صورت پرداخت از بین می‌رود؟

در یک حمله باج افزاری، پرداخت باج تضمین نمی‌کند که مهاجمان کلید رمزگشایی را ارائه کنند. حتی با وجود کلید، اکثر سازمان‌ها نمی توانند تمام داده‌های خود را تنها با رمزگشایی بازیابی کنند.

برای بسیاری از ما خاطرات روزهای شیوع کووید 19 هنوز تازه هستند. به رغم پیامدهای ناگوار این بیماری، قسمت خوش قضیه این بود که کسب و کارها شیوه جدید کار را جدیدی‌تر گرفتند؛ دورکاری که از چندین سال پیش شروع شده بود، بار دیگر اهمیت پیدا کرد و سازمان‌ها برای مبارزه با بیماری سعی کردند راهکارهایی را در پیش بگیرند که از جمله آن‌ها میتوان به دورکاری اشاره کرد. برای انجام دورکاری، الزاماتی مورد نیاز است که از مهمترین آن‌ها می‌توان Remote Access را نام برد.

Remote Access چیست؟

Remote Access (دسترسی از راه دور به شبکه) به توانایی یک شخص مجاز برای دسترسی به کامپیوتر یا شبکه از فاصله دور از طریق اتصال شبکه اشاره دارد. راهکارهای دسترسی از راه دور به کاربران امکان می دهد زمانی که از نظر فیزیکی از محل کار دور هستند به سیستم های مورد نیاز خود متصل شوند. این موضوع برای کارمندانی که در شعبه های مختلف کار می‌کنند، در حال مسافرت و یا دورکاری هستند، مهم است.

 Remote Access به کاربرانی که در مناطق مختلف پراکنده هستند، امکان دسترسی به فایل‌ها و سایر منابع سیستم که روی دستگاه‌ها یا سرورهای متصل به شبکه شرکت هستند را فراهم می‌آورد. این کار بهره وری کارکنان را افزایش می‌دهد و برای کارمندان امکان تعامل بهتر با سایر همکاران در سراسر جهان را ممکن می‌سازد.

Remote Access در طول همه گیری کووید 19 شتاب قابل توجهی گرفت، چرا که این امکان را برای کارمندان فراهم کرد تا دور از دفتر که در آن ممکن بود به ویروس مبتلا شوند، کار کنند. بسیاری از سازمان‌ها کار از راه دور یا دورکاری را در پیش گرفتند. عملکرد آن باعث شد که بهره‌وری کارمندان حفظ شود و سازمان به اهداف تجاری خود دست یابد.

امروزه دورکاری، حتی با وجود بازگشت اکثر از مشاغل به کار، هنوز به طور گسترده ای استفاده میشود. استراتژی دسترسی از راه دور به سازمان‌ها انعطاف‌پذیری می‌دهد تا بهترین استعدادها را بدون توجه به موقعیت مکانی استخدام کنند؛ سیلوها را حذف کنند و همکاری بین تیم‌ها، دفاتر و مکان‌ها را ارتقا دهند.

متخصصان پشتیبانی فنی و تیم‌های آی‌تی از Remote Access برای اتصال به کامپیوتر‌های راه دور کاربران استفاده می‌کنند تا به آنها کمک کنند مشکلات سیستمی و نرم‌افزاری خود را حل کنند. میزهای راهنمای آی‌تی اغلب مشغول رسیدگی به تماس‌های خدماتی از سوی کاربران راه دور هستند.

Remote Access چگونه کار می‌کند؟

Remote Access با ترکیبی از نرم افزار، سخت افزار و ارتباط شبکه‌ای انجام می پذیرد. Remote Access در شکل قدیمی آن، یعنی قبل از اینکه دسترسی گسترده به ارتباطات اینترنتی فراهم شود، با استفاده از نرم افزار شبیه ساز ترمینال انجام می‌شد؛ این نرم‌افزار دسترسی را از طریق یک مودم سخت‌افزاری متصل به یک شبکه تلفن کنترل می‌کرد. در حال حاضر دسترسی از راه دور اغلب با استفاده از یکی از موارد زیر انجام می‌شود:

• نرم افزاری: با استفاده از یک راهکار نرم افزاری امن، مانند VPN
• سخت افزاری: با اتصال هاست‌ها از طریق یک پورت شبکه سیمی یا پورت شبکه Wi-Fi
• شبکه: با اتصال از طریق اینترنت.

VPN های دسترسی از راه دور، کاربران را به شبکه‌های خصوصی متصل می کنند. هر کاربر نیازمند یک کلاینت VPN است که می‌تواند به سرور VPN شبکه خصوصی متصل شود. هنگامی که یک کاربر از طریق یک کلاینت VPN به شبکه متصل می‌شود، نرم افزار ترافیک را قبل از ارائه آن از طریق اینترنت رمزگذاری می‌کند. سرور VPN یا گیِت‌وِی که در لبه شبکه هدف قرار دارد، داده را رمزگشایی می‌کند و به هاست مناسب در داخل شبکه خصوصی ارسال می‌کند.

یک کامپیوتر می‌بایست دارای نرم افزاری باشد که آن را قادر می‌سازد تا با سیستم یا منبعی که سرویس Remote Access سازمان میزبانی می‌کند، متصل شود و با آن ارتباط برقرار کند. هنگامی که کامپیوتر کاربر به هاست راه دور متصل ‌شد، می‌تواند پنجره‌ای با دسکتاپ کامپیوتر مورد نظر نمایش دهد.

IP Security و Secure Sockets Layer/Transport Layer Security، دو تکنولوژی محبوب برای دسترسی از راه دور هستند. پروتکل‌های IPsec و SSL/TLS اقدامات امنیتی را از طریق رمزگذاری ارتباطات راه دور فراهم می‌کنند. سازمان‌ها می‌توانند از دسکتاپ‌های راه دور استفاده کنند تا کاربران را قادر سازند به اپلیکیشن‌ها و شبکه‌ها متصل شوند. دسکتاپ‌های راه دور از نرم‌افزار اپلیکیشنی استفاده می‌کنند (که گاهی اوقات در سیستم عامل هاست راه دور گنجانده می‌شود) و به اپلیکیشن‌ها امکان می‌دهد از راه دور، روی سرور شبکه اجرا شوند و همزمان به صورت محلی نمایش داده شوند.

کاربران می‌توانند به اپلیکیشن‌های لوکال و ابری و همچنین به سرورها، از هر کجا و از هر دستگاهی با انواع روش‌های احراز هویت، از جمله ورود به سیستم از راه دور دسترسی داشته باشند؛ در این روش، کاربران بدون تغییر تنظیمات VPN یا پالیسی‌های فایروال، دسترسی آسان و ایمن به اپلیکیشن‌های مورد نیاز را خواهند داشت. علاوه بر این، سازمان‌ها می‌توانند از احراز هویت دو عاملی یا چند عاملی (MFA) برای تایید هویت کاربر با ترکیب چندین اطلاعات اکانت منحصر برای یک شخص استفاده کنند. جهت کاهش آسیب‌پذیری‌های دسترسی از راه دور و تهدیدات سایبری، انجام این اقدامات ضروری هستند.

ارتباطات راه دور از طریق VPN

VPN ها روشی رایج برای ارائه Remote Access هستند. VPN یک ارتباط در‌لحظه امن و رمزگذاری‌شده روی شبکه‌ای با امنیت کمتر مانند اینترنت ایجاد می‌کند. تکنولوژی VPN توسعه یافت تا کاربران راه دور و دفاتر شعبه را قادر ‌سازد تا با استفاده از نرم‌افزار دسترسی از راه دور به اپلیکیشن‌های شرکتی و سایر منابع لاگین کنند. کلاینت‌های VPN بر روی دستگاه‌های کاربر نهایی برای کاربران راه دور نصب می‌شوند. کلاینت VPN ارتباطی امن را از طریق اینترنت یا WAN به اپلیکیشن‌های VPN واقع در دفتر مرکزی شرکت برقرار می‌کند. شعبه‌ها جهت حصول اطمینان از ارتباطات ایمن و مدیریت دسترسی، با شبکه خارجی از طریق تکنولوژی‌هایی مانند فایروال‌ها ارتباط برقرار می‌کنند.

در صورتی که دستگاه‌های نقطه پایانی کاربران، نرم‌افزار شبکه‌ای مناسبی برای ایجاد یک ارتباط ایمن را داشته باشند، کاربران می‌توانند به جای VPN، با استفاده از آن نرم‌افزار به طور ایمن به شبکه شرکتی متصل شوند. به طور فزاینده‌ای استفاده از دستگاه‌هایی که توسط شرکت کانفیگ شده‌اند و اپلیکیشن‌های شبکه‌ای مناسب روی آن‌ها نصب هستند، برای کاربران از راه دور در حال رواج یافتن است. این رویکرد از استفاده کارمندان از لپ‌تاپ‌های شخصی‌شان ایمن‌تر است، چرا که احتمالا دستگاه‌های آن‌ها مجهز به تجهیزات ارتباط با شبکه‌های شرکتی نباشند. با این حال، سازمان‌ها باید هزینه‌های مرتبط با Remote Access را بسنجند. هزینه‌هایی که شامل لایسنس‌های VPN، اکسس‌پوینت‌های شبکه اضافی برای کاربران راه دور و الزامات افزایش پهنای باند می‌شوند.

انواع Remote Access چیست؟

در گذشته، سازمان‌ها از مودم‌ها و تکنولوژی‌های Dial-up استفاده می‌کردند تا کارمندان را قادر سازند تا با استفاده از شبکه‌های تلفنی متصل به سرورهای دسترسی از راه دور، به شبکه‌های شرکتی متصل شوند. دستگاه‌های متصل به شبکه‌های Dial-up، جهت برقراری ارتباط با شماره‌ تلفن‌‌های اختصاص داده شده و همچنین ارسال یا دریافت پیام از مودم‌های آنالوگ استفاده می‌کردند. تکنولوژی‌ پهنای باند همه چیز را تغییر داد و گزینه‌های اتصال پرسرعت به شبکه‌های کسب و کار و اینترنت را برای کاربران راه دور فراهم ساخت. انواع مختلفی از پهنای باند وجود دارد که در ذیل به آن‌ها می‌پردازیم:

• پهنای باند کابلی: در این نوع، پهنای باند، میان کاربران زیادی به اشتراک گذاشته می‌شود. نرخ داده‌های بالادستی، در ساعات پرفشار در مناطقی که مشترکین زیادی وجود دارند، می‌تواند کند باشد.
• پهنای باند DSL: این نوع پهنای باند با استفاده از تکنولوژی مودم پهنای باند زیاد، شبکه پرسرعت را از طریق یک شبکه تلفنی فراهم می کند. DSL تنها در یک فاصله فیزیکی محدود کار می‌کند. اگر
• زیرساخت مخابراتی محلی از تکنولوژی مربوطه پشتیبانی نکند، احتمالا DSL در برخی مناطق در دسترس نباشد.
• سرویس اینترنت سلولار: از این سرویس با استفاده از دستگاه‌های تلفن همراه از طریق ارتباط بی‌سیم از هر مکانی که شبکه تلفن همراه در دسترس است، می‌توان استفاده کرد.
• خدمات اینترنت ماهواره‌ای: ماهواره‌های مخابراتی برای ارائه خدمات اینترنتی در مناطقی که اینترنت زمینی در دسترس نیست، استفاده می‌شود؛ برای نصب موقت تلفن همراه نیز می‌توان از آن استفاده کرد.
• تکنولوژی پهنای باند فیبر نوری: کاربران را قادر می سازد تا حجم زیادی از داده‌ را به سرعت و بدون نقص انتقال دهند.

پروتکل‌های Remote Access چیست؟

پروتکل‌های رایج Remote Access و VPN شامل موارد زیر هستند:

• پروتکل نقطه به نقطه هاست‌ها را قادر می سازد تا یک ارتباط مستقیم بین دو نقطه پایانی برقرار کنند.
• IPsec مجموعه ای از پروتکل‌های امنیتی است که برای فعال کردن سرویس‌های احراز هویت و رمزگذاری برای ایمن سازی انتقال پکِت‌های آی‌ پی از طریق اینترنت مورد استفاده است.
• پروتکل Point-to-Point Tunneling یا به اختصار (PPTP) که یکی از قدیمی‌ترین پروتکل‌ها برای استقرار VPN است ولی بعد از سال‌ها استفاده، ثابت شده است که در برابر بسیاری از انواع حملات، آسیب‌پذیر است. علیرغم ایمن نبودن، هنوز در برخی موارد از این پروتکل استفاده می‌شود.
• پروتکل تانلینگ لایه دو، یک پروتکل VPN است که رمزگذاری یا احراز هویت رمزنگاری شده‌ی ترافیک عبوری از طریق ارتباط را ارائه نمی‌دهد. در نتیجه، معمولاً با IPsec که این خدمات را ارائه می دهد، جفت می‌شود.
• سرویس Remote Authentication Dial-In User پروتکلی است که در سال 1991 توسعه یافت تا سرورهای دسترسی از راه دور را قادر سازد تا با یک سرور مرکزی ارتباط برقرار کنند تا کاربران dial-in را احراز هویت کنند و دسترسی‌شان را احراز کنند تا بتوانند به سیستم یا سرویس درخواستی دسترسی یابند.
• سیستم TACACS یک پروتکل احراز هویت از راه دور است که در ابتدا در شبکه‌های یونیکس رایج بود و سرور Remote Access را قادر می ساخت تا پسورد کاربر را به سرور احراز هویت ارسال کند تا تعیین کند که آیا دسترسی به سیستم مورد ‌نظر باید اعطا شود یا خیر. TACACS+ یک پروتکل جداگانه است که برای رسیدگی به احراز هویت و احراز دسترسی و همچنین برای کنترل دسترسی ادمین به دستگاه‌های شبکه، مانند روترها و سوئیچ ها طراحی شده است.

Remote Access امن چیست؟

در ابتدایی‌ترین حالت، Remote Access ایمن به این معنی است که روش‌های مورد استفاده برای ارتباط کاربران راه دور، دارای عناصر امنیتی هستند که از یکپارچگی ارتباطات راه دور محافظت می‌کنند. چندین تکنولوژی برای تسهیل دسترسی از راه دور ایمن از جمله فایروال‌ها، سیستم های تشخیص نفوذ و پیشگیری، CASB، VPN ها، دسترسی به شبکه اعتماد صفر، MFA، SDP ها و WANها، SASE، مدیریت هویت و دسترسی، دسکتاپ مجازی و Remote Access ایمن مبتنی بر ابر استفاده می‌شوند.

صرف نظر از موقعیت مکانی کاربر راه دور، چه زیرساخت شبکه در محل باشد و چه مبتنی بر ابر باشد، ارتباط ایمن باید برای کاربران سازمانی و سیستم‌ها، اپلیکیشن‌ها و سایر منابع میزبانی شده تضمین شود.

چه مواردی در پالیسی‌های Remote Access باید لحاظ شوند؟

پالیسی‌های دسترسی از راه دور برای مدیریت دسترسی کاربران از راه دور ضروری است. آن‌ها همچنین شواهد مهمی هستند که در طول ممیزی Remote Access می‌توانند ارائه شوند.

سازمان‌ها باید یک پالیسی رسمی ایجاد کنند تا موارد زیر را مشخص کند:

• Remote Access ایمن چگونه اجرا می شود.
• دستگاه‌هایی که می‌توان از آن‌ها برای دسترسی از راه دور استفاده کرد.
• سرویس‌های شبکه‌ای که از دسترسی از راه دور پشتیبانی می‌کنند.
• چه کسی مجاز به کار از راه دور است.
• قوانینی برای نحوه کانفیگ دستگاه‌های کاربر نهایی برای Remote Access.
• مجازات عدم استفاده صحیح از Remote Access و نقض پالیسی.
• رویه‌های گزارش نقض امنیت سایبری.
• چگونه می‌توان از Remote Access در وضعیت تداوم کسب و کار استفاده کرد.

مزایا و چالش‌های Remote Access

امکان کار از خانه یا سایر مکان‌های راه دور یکی از مزایای کلیدی Remote Access است. گزینه‌های موجود برای کارکنان سازمان را گسترش می‌دهد، در نتیجه برنامه‌های کاری انعطاف‌پذیر و آزادی بیشتری برای کار در زمان و مکانی که می‌خواهند، ارائه می‌کند. زمان رفت و آمد کارمندان کاهش می‌یابد یا حذف می‌شود و در صورت نیاز در روزهای کاری خود آزادتر می توانند به امور خانوادگی رسیدگی کنند. در بسیاری از موارد، این کار، شادابی و بهره‌وری کارکنان را نسبت به کار در اداره، بیشتر می‌کند. اگر تعداد کارکنانی که داخل سازمان کار می‌کنند، کمتر باشد، سازمان‌های دارای پالیسی‌های دسترسی از راه دور، اغلب خواهند توانست فضای اداری مورد استفاده خود و تمام هزینه‌های مربوط به ساخت، نگهداری و تجهیز امکانات فیزیکی را کاهش دهند.

از جمله چالش‌های Remote Access می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• کاهش کنترل مدیریت فعالیت کارکنان
• افزایش هزینه‌های مرتبط با دسترسی از راه دور، مانند لایسنس‌های VPN و خدمات شبکه
• خطرات بالقوه امنیت تکنولوژی اطلاعات
• ناتوانی در پَچ کردن صحیح همه دستگاه‌های راه دور
• تغییرات در فرهنگ سازمانی به‌دلیل زمان کمتر حضور کارکنان

آینده کار از راه دور

استفاده از Remote Access به احتمال زیاد ادامه خواهد داشت، پس تکنولوژی‌های مورد استفاده در آن نیز تکامل خواهد یافت. رشد سرویس‌های دسترسی از راه دور مبتنی بر ابر، در نهایت می تواند نیاز به VPN و سایر تکنولوژی‌های موجود را کاهش دهد. برای مثال، تکنولوژی‌های SDP و SASE مبتنی بر ابر می‌توانند به نسل بعدی Remote Access تبدیل شوند.

سخن آخر

Remote Access (دسترسی از راه دور) به توانایی یک شخص مجاز برای دسترسی به کامپیوتر یا شبکه از فاصله دور از طریق اتصال شبکه اشاره دارد. با استفاده از راهکارهای دسترسی از راه دور، کاربران می‌توانند زمانی که از نظر فیزیکی از محل کار دور هستند به سیستم های مورد نیاز خود متصل شوند. از جمله مزایای Remote Access می توان به امکان کار از خانه، انعطاف‌پذیری برنامه‌های کاری و آزادی بیشتر در زمان و مکان کار اشاره کرد؛ کاهش کنترل مدیریتی به فعالیت کارکنان، افزایش هزینه‌های مرتبط با دسترسی از راه دور و خطرات امنیتی مرتبط با آی‌تی چالش‌هایی هستند که دسترسی از راه دور با آن‌ها مواجه است.

سوالات متداول

منظور از Remote Access چیست؟

توانایی کاربران برای دسترسی به یک دستگاه یا یک شبکه از هر مکانی را Remote Access می‌نامند. با این دسترسی، کاربران می‌توانند فایل‌ها و داده‌هایی را که در یک دستگاه راه دور ذخیره شده‌اند را مدیریت کنند، در نتیجه امکان همکاری و بهره‌وری مداوم از هر کجا را فراهم کنند.

سه نوع Remote Access چیست؟

به طور کلی سه نوع دسترسی از راه دور وجود دارد: مستقیم، غیر مستقیم و VPN. دسترسی مستقیم رایج‌ترین و ساده‌ترین نوع Remote Access است و شامل استفاده از کامپیوتر یا دستگاه دیگری برای اتصال مستقیم به کامپیوتر یا دستگاه دیگری از طریق اینترنت است.

آیا Remote Access امن است؟

راهکارهای دسترسی از راه دور می تواند موجب آسیب پذیری شوند. در صورت نداشتن راهکارهای امنیتی مناسب، ارتباطات از راه دور می توانند به عنوان گِیت‌وِی‌ای برای مجرمان سایبری برای دسترسی به دستگاه‌ها و داده‌های شما عمل کنند. هکرها می توانند از پروتکل دسکتاپ راه دور (RDP) برای دسترسی از راه دور به ویژه به کامپیوترهای ویندوزی استفاده کنند.

در دنیای شبکه‌های کامپیوتری، Gateway و Firewall دو عنصر مهم برای اتصال و محافظت از اطلاعات به شمار می‌روند. با اینکه هر دو به یک شبکه متصل می‌شوند و کارکردهای متفاوتی دارند اما تفاوت‌های کلیدی قابل توجهی میان آن‌ها وجود دارد که درک آن‌ها می‌تواند به تصمیم‌ گیری بهتر برای تأمین امنیت و بهبود کارایی شبکه کمک کند. در ادامه با ما همراه باشید.

Gateway چیست؟

گیت ‌وی دستگاهی است که دو شبکه با پروتکل‌های ارتباطی مختلف را به یکدیگر متصل می‌کند (مانند پروتکل  TCP/IP، پروتکل  IPX، پروتکل  DECnet ،SNA و..). بهتر است بدانید زمانی که یک شبکه می‌خواهد با شبکه دیگری ارتباط برقرار کند، Gateway  مسئول پردازش پکت داده‌های ورودی شبکه و انتقال صحیح آن به مقصد است.

این کار با تطبیق پروتکل‌های متفاوت انجام می‌شود که به شبکه‌ها امکان می‌دهد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. به همین دلیل به Gateway تبدیل‌ کننده پروتکل نیز می گویند.

جالب است بدانید گیت ‌وی ویژگی‌هایی مشابه روتر و مودم دارد؛ مانند روتر، گیت ‌وی پکت های داده را هدایت می‌کند و مانند مودم، داده‌ها را بین پروتکل‌های مختلف ترجمه می ‌کند. به طور کلی تمامی این موارد خلاصه ای از عملکرد Gateway است.

به طور کلی دو نوع Gateway وجود دارد:

Gateway یک‌ طرفه: در رابطه با گیت ‌وی یک ‌طرفه باید بدانید، این نوع، تنها اجازه می‌دهد که هشدارها در یک جهت ارسال شوند. تغییراتی که در ObjectServer مبدأ ایجاد می‌شود، در برنامه یا ObjectServer مقصد تکرار می‌شود؛ اما تغییرات ایجادشده در ObjectServer یا برنامه مقصد به ObjectServer مبدأ برگردانده نمی‌شوند. این عملکرد یک‌ طرفه به ایجاد آرشیوها کمک می ‌کند.

Gateway ‌های دوطرفه: اما در گیت ‌وی دوطرفه باید بدانید، Gateway به ObjectServer مبدأ اجازه می‌دهد که هشدارها را به مقصد یا ObjectServer برنامه موردنظر ارسال کند و همچنین به ObjectServer مبدأ امکان می ‌دهد پاسخ را از ObjectServer مقصد یا برنامه خاص دریافت کند.

فایروال چیست؟

همانطور که میدانید، فایروال‌ها به دو صورت نرم افزاری و سخت افزاری وجود دارند که عملکرد بسیار متفاوتی از یکدیگر دارند. اما به طور کلی فایروال (Firewall) دستگاه یا نرم ‌افزاری است که ترافیک ورودی و خروجی شبکه را مدیریت می‌کند و بر اساس قوانینی که دارد و به عبور ترافیک اجازه میدهد و یا از عبور آن ها جلوگیری کرده و آن ها را مسدود میکند.

در رابطه با فایروال باید بدانید، فایروال چه نرم افزاری باشد چه سخت افزاری، مانند یک سد عمل میکند که بین شبکه داخلی و ترافیک ورودی از منابع خارجی عمل میکند که از ورود ترافیک های مخرب از جمله ویروس ها، حملات سایبری، هکرها و … جلوگیری میکند و حملات را متوقف میکند.

از آنجایی که گفتیم، فایروال ‌ها می‌توانند نرم‌افزاری یا سخت‌افزاری باشند (ترکیب هر دو در شبکه بهترین گزینه است). فایروال ‌های نرم‌افزاری برنامه‌هایی هستند که روی هر کامپیوتر نصب شده و ترافیک را بر اساس شماره‌ پورت ها و برنامه‌ها تنظیم می‌کنند؛ اما در رابطه با فایروال سخت افزاری باید بدانید، فایروال‌های فیزیکی دستگاه‌هایی هستند که بین شبکه و Gateway نصب می ‌شوند و به این صورت از ورود ترافیک های خطرناک جلوگیری میکنند.

انواع فایروال و نقش آن‌ها در شبکه‌های کامپیوتری

فایروال های فیلترینگ پکت (Packet-Filtering Firewalls): این نوع فایروال، ساده ‌ترین نوع فایروال است که از زمان‌های دور مورد استفاده قرار گرفته است. جالب است بدانید این فایروال یک بازرسی ساده از پکت‌های داده عبوری از روتر انجام می‌دهد.

گیت‌وی های سطح جریان (Circuit Level Gateways): این فایروال ساده صحت تبادل اطلاعات در پروتکل کنترل انتقال (TCP)  را بررسی می‌کند تا اطمینان حاصل کند که پکت ها معتبر هستند.

Stateful Inspection: این فایروال هم بازرسی پکت ها و هم تأیید تبادل TCP را انجام می‌دهد.

فایروال‌های پروکسی: این نوع فایروال ترافیک ورودی را در لایه کاربرد فیلتر می‌کند و می‌تواند از طریق فضای ابری یا دستگاه پروکسی دیگری ارائه شود.

فایروال های نسل جدید (NGFW): این فایروال‌ها شامل اجزایی مانند بازرسی عمیق پکت ها (Deep Packet Inspection) ، تأیید تبادل TCP، بازرسی سطحی پکت ها و سیستم‌های پیشگیری از نفوذ (IPS) هستند.

فایروال‌های نرم‌افزاری: این نوع فایروال یک لایه محافظ اضافی در سیستم ایجاد می‌کند و شبکه را از نقاط پایانی دیگر جدا می‌کند.

فایروال‌های سخت‌افزاری: این فایروال‌ها برای امنیت پیرامونی مناسب هستند زیرا ترافیک مخرب را قبل از رسیدن به نقاط پایانی شبکه متوقف می‌کنند.

فایروال‌های ابری: این فایروال ها که به عنوان سرویس FaaS (Firewall-as-a-service) نیز شناخته می‌شوند؛ به ‌راحتی قابل مقیاس ‌بندی هستند؛ از این رو در صورت افزایش نیازهای شرکت، می‌توانید ظرفیت سرور ابری را افزایش دهید.

تفاوت بین گیت ‌وی و فایروال

مقایسه و داشتن اطلاعات کافی در مورد تفاوت بین گیت وی و فایروال برای متخصصین آی تی و شبکه از اهمیت بسیاری برخوردار است. این دو مورد از تفاوت های قابل توجهی برخوردار هستند که در ادامه به بررسی جامع این تفاوت ها میپردازیم.

تعریف

Gateway: گیت‌وی یک دستگاه سخت‌افزاری در شبکه است که دو شبکه مختلف را به هم متصل می‌کند. جالب است بدانید Gateway ها می‌توانند یک شبکه را به چندین شبکه دیگر متصل کنند.

Firewall: فایروال از جمله مهمترین تجهیزات امنیت شبکه است که ترافیک ورودی و خروجی به شبکه را فیلتر می‌کند تا ترافیک مضر یا ناامن را مسدود کند و امنیت شبکه را حفظ کند.

عملکرد

گیت ‌وی: عملکرد اصلی گیت‌وی، اتصال دستگاه‌های مختلف به شبکه‌های عمومی و خصوصی است. گیت‌وی‌ها همچنین دستگاه‌ها را به شبکه‌های موجود پیوند می‌دهند.

فایروال: فایروال تمامی پکت‌های داده ورودی و خروجی را بررسی و نظارت می‌کند و هر پکت که با معیارهای امنیتی مشخص‌شده همخوانی نداشته باشد، بلاک می‌شود.

هدف

گیت ‌وی: گیت‌وی امکان اتصال دو سیستم شبکه‌ای مختلف را فراهم می‌کند.

فایروال: هدف اصلی فایروال فیلتر کردن ترافیک مشکوک، از جمله ویروس‌ها و حملات سایبری است.

قابلیت ها

Gateway: گیت‌وی می‌تواند هم برای ارتباط بین شبکه‌های گسترده (WAN) و هم شبکه‌های محلی (LAN) استفاده شود و یک سیستم یا دستگاه کامپیوتری است که وظایف سنگین سوئیچینگ را انجام می‌دهد.

Firewall: فایروال به شناسایی و پردازش خطرات احتمالی شبکه، انتقال داده‌ها و اجرای تدابیر امنیتی برای ایمن‌سازی شبکه می‌پردازد.

به طور کلی، Gateway برای ایجاد سازگاری بین پروتکل‌های مختلف استفاده می‌شود، در حالی که فایروال برای امن سازی شبکه و بلاک کردن یا اجازه دادن به ترافیک ورودی به شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

همچنین باید بدانید Gateway یک سخت‌افزار است، در حالی که فایروال می‌تواند به شکل سخت‌افزار یا نرم‌افزار باشد. گیت‌وی معمولاً در لایه شبکه قرار دارد، در حالی که فایروال بیشتر در لایه کاربردی فعالیت می‌کند.

جمع بندی

گیت‌وی و فایروال دو ابزار مهم در شبکه‌های کامپیوتری هستند که هر کدام نقش متفاوتی دارند. گیت ‌وی به برقراری ارتباط بین شبکه‌های ناهمگن کمک می‌کند، در حالی که فایروال تمرکز بر محافظت از شبکه در برابر ترافیک مخرب دارد. انتخاب صحیح بین این دو به نیازهای ارتباطی و امنیتی شبکه بستگی دارد.

جعل آدرس IP یا IP Spoofing یکی از تهدیدات جدی در دنیای امنیت سایبری است که به مهاجمان اجازه می‌دهد هویت خود را پنهان کرده و حملات متعددی از جمله DDoS را انجام دهند. این تکنیک با تغییر آدرس منبع بسته‌های داده، گیرنده را فریب می‌دهد تا اطلاعاتی را از یک منبع غیرقابل اعتماد دریافت کند. در این مقاله، به بررسی مفاهیم اولیه جعل IP، نحوه عملکرد آن، و مهم‌ترین روش‌های مقابله با این حملات خواهیم پرداخت تا با این تهدیدات بهتر آشنا شویم و از راهکارهای موثر برای محافظت در برابر آنها استفاده کنیم.

جعل آی پی چیست؟

IP Spoofing شبیه به حمله مهاجمی است که بسته ای را برای شخصی با آدرس برگشت اشتباه در لیست ارسال می کند. اگر شخصی که بسته را دریافت می‌کند بخواهد فرستنده را از ارسال بسته‌ها منع کند، مسدود کردن همه بسته‌ها از آدرس جعلی فایده چندانی نخواهد داشت، زیرا آدرس به راحتی تغییر می‌کند. در همین راستا، اگر گیرنده بخواهد به آدرس برگشتی پاسخ دهد، بسته پاسخ او به جایی غیر از فرستنده واقعی می رود. توانایی جعل آدرس های بسته ها یک آسیب پذیری اصلی است که توسط بسیاری از حملات DDoS مورد سوء استفاده قرار می گیرد.

جعل IP ایجاد بسته های پروتکل اینترنت (IP) است که آدرس منبع تغییر یافته ای دارند تا هویت فرستنده را مخفی کنند، یا جعل هویت یک سیستم کامپیوتری دیگر یا هر دو را نشان دهند. این تکنیکی است که اغلب توسط مهاجمان سایبری برای فراخوانی حملات DDoS علیه یک دستگاه هدف یا زیرساخت اطراف استفاده می شود.

برای داشتن اطلاعات بیشتر در رابطه با آدرس IP کلیک کنید.

نحوه عملکرد جعل IP

داده های ارسال شده از طریق اینترنت ابتدا به بسته های متعدد تقسیم می شوند و آن بسته ها به طور مستقل ارسال می شوند و در پایان دوباره جمع می شوند. هر بسته دارای یک هدر IP (پروتکل اینترنت) است که حاوی اطلاعات مربوط به بسته، از جمله آدرس IP مبدا و آدرس IP مقصد است.

در جعل IP، یک هکر از ابزارهایی برای تغییر آدرس منبع در هدر بسته استفاده می کند تا سیستم کامپیوتری گیرنده را وادار کند که بسته را از یک منبع قابل اعتماد، مانند کامپیوتر دیگری در یک شبکه قانونی، بپذیرد. این در سطح شبکه رخ می دهد، بنابراین هیچ نشانه خارجی از دستکاری وجود ندارد. سیستم‌هایی که به روابط اعتماد بین کامپیوتر ‌های شبکه‌ای متکی هستند، از جعل IP برای دور زدن احراز هویت آدرس IP استفاده می کنند.

انواع جعل آی پی

سه شکل رایج از حملات جعل IP عبارتند از:

حملات DDOS

در یک حمله DDoS، هکرها از آدرس‌های IP جعلی استفاده می‌کنند تا سرورهای رایانه را با بسته‌هایی از داده تحت تأثیر قرار دهند. این به آن‌ها اجازه می‌دهد تا سرعت وب‌سایت یا شبکه‌ای با حجم زیادی از ترافیک اینترنتی را کاهش داده یا از کار بیاندازند در حالی که هویت خود را پنهان می‌کنند.

مخفی کردن دستگاه های بات نت

جعل IP می تواند برای دسترسی به رایانه ها با پوشاندن بات نت ها استفاده شود. بات نت شبکه ای از کامپیوترها است که هکرها از یک منبع واحد کنترل می کنند. هر کامپیوتر یک ربات اختصاصی را اجرا می کند که فعالیت های مخربی را از طرف مهاجم انجام می دهد. جعل IP به مهاجم این امکان را می دهد که بات نت را بپوشاند زیرا هر ربات در شبکه یک آدرس IP جعلی دارد که ردیابی عامل مخرب را به چالش می کشد. این می تواند مدت حمله را برای به حداکثر رساندن بازده طولانی کند.

حملات فرد میانی

یکی دیگر از روش‌های مخرب جعل IP از حمله «man-in-the-middle» برای قطع ارتباط بین دو رایانه، تغییر بسته‌ها و انتقال آنها بدون اطلاع فرستنده یا گیرنده اصلی استفاده می کند. اگر مهاجمان یک آدرس IP را جعل کنند و به حساب های ارتباطی شخصی دسترسی پیدا کنند، می توانند هر جنبه ای از آن ارتباط را ردیابی کنند. از آنجا، امکان سرقت اطلاعات، هدایت کاربران به وب سایت های جعلی و موارد دیگر وجود دارد. با گذشت زمان، هکرها اطلاعات محرمانه‌ای را جمع‌آوری می‌کنند که می‌توانند استفاده کنند یا بفروشند؛ به این معنی که حملات انسان در وسط می‌تواند سودآورتر از سایرین باشد.

مراحل مربوط به جعل آدرس IP

شناسایی هدف: اولین قدم شناسایی آدرس IP هدف و جمع آوری اطلاعات در مورد شبکه است.

بسته های Sniff: از ابزارهای sniffing بسته مانند Wireshark برای نظارت و ضبط بسته های داده در شبکه استفاده کنید. این به مهاجم کمک می کند تا الگوهای ارتباطی را درک کند و آسیب پذیری های احتمالی را شناسایی کند.

بسته‌های جعلی ساخته شده: مهاجم با استفاده از ابزارهایی مانند Scapy یا Hping، بسته‌هایی را با آدرس IP منبع جعلی تولید می‌کند. مهاجم آدرس منبع را برای جعل هویت منبع قابل اعتماد تغییر می دهد

ارسال بسته های جعلی: سپس مهاجم بسته های جعلی را به هدف ارسال می کند. با یک آدرس منبع جعلی، هدف بر این باور است که بسته ها از یک منبع قانونی هستند.

پاسخ های رهگیری: اگر حمله شامل ارتباط دو طرفه باشد، مهاجم باید بتواند پاسخ های هدف را رهگیری کند. این اغلب به تکنیک های اضافی مانند جعل ARP نیاز دارد تا بسته های ورودی را به مهاجم هدایت کند.

بهره برداری از هدف: هنگامی که هدف بسته های جعلی را پذیرفت، مهاجم می تواند به روش های مختلف از هدف سوء استفاده کند. مهاجم می تواند ترافیک مخرب را تزریق کند، حمله انکار سرویس و یا انواع دیگر حملات را انجام دهد.

نحوه تشخیص جعل IP

تشخیص جعل IP برای کاربران دشوار است و همین امر آن را بسیار خطرناک می کند. به این دلیل است که حملات جعل IP در لایه‌های شبکه انجام می‌شود. این علائم خارجی اثری باقی نمی گذارند و اغلب، درخواست های اتصال جعلی می توانند از بیرون قانونی به نظر برسند.

نحوه محافظت در برابر جعل ای پی

در حالی که نمی توان از جعل IP جلوگیری کرد، می توان اقداماتی را برای جلوگیری از نفوذ بسته های جعلی به شبکه انجام داد. فیلتر ورودی نوعیفیلتر است که معمولاً روی یک دستگاه اِج شبکه پیاده سازی می شود تا بسته های IP ورودی را بررسی می کند و به هدرهای منبع آنها نگاه می کند. اگر سرصفحه‌های منبع روی آن بسته‌ها با منشأ آنها مطابقت نداشته باشند یا حمله فیشینگ به نظر برسند، بسته‌ها رد می‌شوند. برخی از شبکه‌ها فیلتر خروجی را نیز پیاده‌سازی می‌کنند که بسته‌های IP خروجی از شبکه را بررسی می‌کند و اطمینان می‌دهد که آن بسته‌ها دارای سرصفحه‌های منبع قانونی هستند تا از انجام یک حمله مخرب خروجی با استفاده از جعل IP جلوگیری شود.

حفاظت از کاربران در برابر جعل IP

 کاربران نهایی نمی توانند از جعل IP جلوگیری کنند. با این حال، رعایت بهداشت سایبری به حداکثر رساندن ایمنی آنلاین شما کمک می کند. اقدامات احتیاطی معقول عبارتند از:

مطمئن شوید که شبکه خانگی شما ایمن است

این به معنای تغییر نام کاربری و رمز عبور پیش‌فرض در روتر خانگی و همه دستگاه‌های متصل و اطمینان از استفاده از رمزهای عبور قوی است. یک رمز عبور قوی از بدیهیات جلوگیری می کند و شامل حداقل 12 کاراکتر و ترکیبی از حروف بزرگ و کوچک، اعداد و نمادها است. می‌توانید راهنمای کامل Kaspersky برای راه‌اندازی یک شبکه خانگی امن را اینجا بخوانید.

هنگام استفاده از Wi-Fi عمومی مراقب باشید

از انجام تراکنش هایی مانند خرید یا بانکداری در وای فای عمومی ناامن خودداری کنید. اگر نیاز به استفاده از هات اسپات های عمومی دارید، با استفاده از یک شبکه خصوصی مجازی یا VPN، ایمنی خود را به حداکثر برسانید. VPN اتصال اینترنت شما را رمزگذاری می کند تا از داده های خصوصی که ارسال و دریافت می کنید محافظت کند.

مطمئن شوید که وب سایت هایی که بازدید می کنید HTTPS هستند

برخی از وب سایت ها داده ها را رمزگذاری نمی کنند. اگر گواهینامه SSL به روز نداشته باشند، در برابر حملات آسیب پذیرتر خواهند بود. وب‌سایت‌هایی که URL آنها با HTTP به جای HTTPS شروع می‌شود، ایمن نیستند . این نوع سایت ها برای کاربرانی که اطلاعات حساس را با آن سایت به اشتراک می‌گذارند خطرناک است. مطمئن شوید که از وب سایت های HTTPS استفاده می کنید و نماد قفل را در نوار آدرس URL جستجو کنید.

در برابر حملات فیشینگ هوشیار باشید

مراقب ایمیل‌های فیشینگ مهاجمان باشید که از شما می‌خواهند رمز عبور یا سایر اطلاعات کاربری ورود به سیستم یا داده‌های کارت پرداخت خود را به‌روزرسانی کنید. ایمیل‌های فیشینگ به گونه‌ای طراحی شده‌اند که انگار از سازمان‌های معتبر می‌آیند، اما در واقع توسط کلاهبرداران ارسال شده‌اند. از کلیک بر روی پیوندها یا باز کردن پیوست ها در ایمیل های فیشینگ خودداری کنید.

از یک آنتی ویروس جامع استفاده کنید

بهترین راه برای ایمن ماندن آنلاین، استفاده از یک آنتی ویروس با کیفیت بالا برای محافظت از شما در برابر هکرها، ویروس ها، بدافزارها و آخرین تهدیدات آنلاین است. همچنین ضروری است که نرم افزار خود را به روز نگه دارید تا مطمئن شوید که دارای آخرین ویژگی های امنیتی است.

سخن پایانی

در این مقاله با نحوه برخورد و مقابله با جعل IP آشنا شده شده و مورد بررسی قرار دادیم. آگاهی و هوشیاری در رابطه با این نوع حملات بسیار مهم و الزامی می باشد. شرکت داریا می تواند در رابطه با این موضوع به شما کمک کند و شما می توانید برای خرید تجهیزات امنیت شبکه و دریافت مشاوره رایگان ۶۲۲۴ – ۰۴۱  با کارشناسان ما در ارتباط باشید.